Nematic twist--bend phase in an external field

Nematic twist--bend is the fifth nematic phase recognized in nature. This phase exhibits spiral orientational order, thus it is a chiral structure and it can be stabilized in systems composed of achiral molecules. The microscopic origin of this spontaneous chiral symmetry breaking is to a large extent unknown but phenomenologically it appears stabilized by assuming coupling between steric polar and orientational orderings. Understanding of how external fields affect the stability of this phase is of great intellectual interest and of relevance to potential applications. Within mesoscopic Landau--de Gennes theory we find that for compounds with positive anisotropy the helix unwinds to a polar uniaxial nematic, however negative material anisotropy gives rise to a rich sequence of new nematic phases obtained via mechanism of flattening the conical spiral

"Szkoła starości" - być, aby się uczyć

This paper discusses Jan Amos Komeński’s concept of “The School of Old Age” showing its topicality and usefulness in contemporary analyses into the educational problems of old people. The author refers to twenty century educational reports and contemporary concepts of human education linking it to Mr Komeński’s idea formulated over 300 years ago. “The School of Old Age” was presented as time ans place to be to learn but also the time we are now to learn. According to the author, “The School of Old Age” is to be perceived as a chance for all of us, both old people and children, youth, middle‑age and approaching old age people to get to know ourselves, understand, engage into dialogue and create our own identity

Polskie tradycje instytucji edukacji dorosłych w kontekście uczenia się całożyciowego

An article presents Polish institutions dedicated to adult education from the 19th century and the beginning of 20th century that are a part of the lifelong learning concept which is so common and well-recognised currently. The aim of the article is to show that lifelong learning is not a new phenomenon; rather a well-established one. The need forandragogical historical research on the development of Polish adult education institutions, especially institutions, in which the adults could experience learning, is discussed alongwith the methodological comments. The article presents some selected adult education institutions; 1. Institutions connected to the self-education movement from the 19th century; 2. Type of common university – the Flying University, which developed from the before mentioned movement; 3. Higher schools for adults; 4. Folk high schools; and, 5. Day rooms for adults. The institutions exemplify the changes in the way the term learning was understood; from fulfilling the cognitive needs, through the needs of social engagement to the cultural, social and ludic needs. On the other hand, they are the examples of gradual enlargement of circles involved in those learning institutions; from the intelligence to blue-collar workers and farmers, from men to women, from those highly ranked in social stratification to those ranked much lower.W artykule zostały zaprezentowane polskie instytucje edukacji dorosłych z XIX i początków XX w., które wpisują się w koncepcję, tak dziś powszechną i uznawaną, jaką jest koncepcja uczenia się całożyciowego. Celem artykułu było pokazanie, iż uczenie się całożyciowe nie jest nowym zjawiskiem, ale posiada bogate tradycje. Na tle uwag metodologicznych omówiona została także potrzeba andragogicznych badań historycznych nad kształtowaniemsię polskich instytucji edukacji dorosłych, w tym zwłaszcza instytucji, w których dorośli mogli doświadczać uczenia się. W tekście przybliżone zostały wybrane instytucje edukacji dorosłych: 1. Instytucje powiązane z ruchem samokształceniowym XIX w.; 2. Zrodzony z tego ruchu typ uniwersytetu powszechnego – Uniwersytet Latający; 3. Szkoły wyższe dla dorosłych; 4. Uniwersytety ludowe i 5. Świetlice dla dorosłych. Egzemplifikują one zarówno przemiany rozumienia pojęcia uczenia się od zaspakajania potrzeb poznawczych, poprzez zaspakajanie potrzeby społecznego zaangażowania do potrzeb kulturalnych, towarzyskich i ludycznych. Z drugiej strony są przykładami stopniowego poszerzania się środowisk uczestniczących w owych instytucjach uczenia się, od inteligencji do robotnika i chłopa, od mężczyzn do kobiet, od grup usytuowanych wysoko w stratyfikacji społecznej, po tych najniżej znajdującychsię

Polskie tradycje instytucji edukacji dorosłych w kontekście uczenia się całożyciowego

This article presents Polish institutions dedicated to adult education from the 19th century and the beginning of the 20th century that are a part of the lifelong learning concept which is so common and well-recognised currently. The aim of the article is to show that lifelong learning is not a new phenomenon but rather a well-established one. The need for andragogical historical research on the development of Polish adult education institutions, especially institutions in which the adults could experience learning, is discussed along with the methodological comments. The article presents some selected adult education institutions: 1) institutions connected to the self-education movement from the 19thcentury; 2) the type of a common university – the Flying University, which developed from the before mentioned movement; 3) higher schools for adults; 4) folk high schools; and 5) day rooms for adults. The institutions exemplify the changes in the way the term learning was understood – from fulfilling the cognitive needs, through the needs of social engagement, to the cultural, social and ludic needs. On the other hand, they are the examples of gradual enlargement of circles involved in those learning institutions – from the intelligence to blue-collar workers and farmers, from men to women, from those highly ranked in social stratification to those ranked much lower.W artykule zostały zaprezentowane polskie instytucje edukacji dorosłych z XIX i początków XX w., które wpisują się w koncepcję, tak dziś powszechną i uznawaną, jaką jest koncepcja uczenia się całożyciowego. Celem artykułu było pokazanie, że uczenie się całożyciowe nie jest nowym zjawiskiem, ale ma bogate tradycje. Na tle uwag metodologicznych omówiona została także potrzeba andragogicznych badań historycznych nad kształtowaniem się polskich instytucji edukacji dorosłych, w tym zwłaszcza instytucji, w których dorośli mogli doświadczać uczenia się. W tekście przybliżone zostały wybrane instytucje edukacji dorosłych: 1) instytucje powiązane z ruchem samokształceniowym XIX w.; 2) zrodzony z tego ruchu typ uniwersytetu powszechnego – Uniwersytet Latający; 3) szkoły wyższe dla dorosłych; 4) uniwersytety ludowe i 5) świetlice dla dorosłych. Egzemplifikują one zarówno przemiany rozumienia pojęcia uczenia się – od zaspokajania potrzeb poznawczych, poprzez zaspokajanie potrzeby społecznego zaangażowania, do potrzeb kulturalnych, towarzyskich i ludycznych. Z drugiej strony są przykładami stopniowego poszerzania się środowisk uczestniczących w owych instytucjach uczenia się – od inteligencji do robotnika i chłopa, od mężczyzn do kobiet, od grup usytuowanych wysoko w stratyfikacji społecznej, po tych znajdujących się najniżej

Wprowadzenie

Zapraszając Państwa do lektury drugiego numeru roku 2021 rozpoczynamy od słów pożegnania Prof. dr. hab. Józefa Półturzyckiego, który 25.08.2021 roku odszedł na wieczny spoczynek. Profesor dla polskiej andragogiki jest postacią wyjątkową. Można powiedzieć, że stworzył środowisko andragogiczne w Polsce. Był inicjatorem powołania do życia Akademickiego Towarzystwa Andragogicz- nego, jego pierwszym prezesem, a później honorowym prezesem. Przyczynił się do powstania czasopism ATA – przede wszystkim czasopisma „Rocznik Andragogiczny”, w którym był pierwszym i wieloletnim redaktorem naczelnym oraz współuczestniczył, wraz z prof. Anną Wesołowską, w powołaniu naszego pisma „Edukacja Dorosłych”. Profesor Józef Półturzycki był zaangażowany w powsta- nie Letniej Szkoły Młodych Andragogów, był współorganizatorem Toruńskich Konferencji Andragogicznych oraz pomysłodawcą Zakopiańskich Konferencji Andragogicznych, nawiązał też współpracę z Niemieckim Towarzystwem Uniwer- sytetów Ludowych (DVV – przedstawicielstwo w Polsce). To tylko kilka przykła- dów z bogatej aktywności Profesora na rzecz zintegrowania środowiska polskich andragogów. Oczywiście, jest Autorem bardzo wielu publikacji andragogicznych, których w tym miejscu nie będę przywoływała. Szczegółowo pisze o nich Monika Gromadzka w niniejszym wydaniu „Edukacji Dorosłych”, w artykule, od którego rozpoczynamy aktualny numer

Wprowadzenie

Aktualny, 1 numer 2020 roku Edukacji Dorosłych, ukazuje się w czasie szczególnym, czasie pandemii koronawirusa COVID-19. Pandemia jest doświadczeniem nas wszystkich i to nie tylko w Polsce, ale doświadczeniem globalnym, dotykającym ludzi niezależnie od kultury, miejsca, kraju, pozycji społecznej, zamożności etc. To chyba pierwsze w tym wieku tego typu doświadczenie, które sprawia, iż dostrzegamy konieczność ponownego spojrzenia na wiele kwestii społecznych, redefiniowania różnych pojęć, w tym tych dotyczących edukacji, uczenia się. Doświadczenie to unaoczniło nam też, jak radykalnie i niemal natychmiast może się zmienić nasza codzienność, nasze relacje z innymi, z najbliższego oto- czenia, ale także z innymi – tymi bardziej od nas oddalonymi

Rola Instytutu Oświaty Dorosłych w rozwoju edukacji dorosłych w Polsce w kontekście dyskursu pamięci o przeszłości andragogicznej

Artykuł ukazuje działalność Instytutu Oświaty Dorosłych, instytucji zrzeszającej czynnych pracowników oświatowych, specjalizujących się w różnych formach oświaty dorosłych, pierwszej tego typu w Polsce. Przedstawiona została geneza IOD, formy działalności, etapy funkcjonowania związane z burzliwą historiąPolski.Całość analiz została wpisana w dyskurs o znaczeniu pamięci dotyczącej przeszłości andragogicznej dla współczesnego procesu kształtowania się andragogiki. Autorka uzasadnia tezę, iż przywracanie pamięci oraz wprowadzanie do współczesnego dys- kursu andragogicznego dokonań pionierów andragogiki ma zasadnicze znaczenie dla poszerzania horyzontu refleksji i wprowadzania nowych, pomijanych dotąd obsza- rów. Jest to szczególnie istotne w kontekście tożsamości dyscypliny i uznania pośród innych nauk społeczno-humanistycznych

"Szkoła starości" - być, aby się uczyć

This paper discusses Jan Amos Komehski’s concept of “The School of Old Age” showing its topicality and usefulness in contemporary analyses into the educational problems of old people. The author refers to twenty century educational reports and contemporary concepts of human education linking it to Mr Komehski’s idea formulated over 300 years ago. “The School of Old Age” was presented as time ans place to be to learn but also the time we are now to learn. According to the author, “The School of Old Age” is to be perceived as a chance for all of us, both old people and children, youth, middle-age and approaching old age people to get to know ourselves, understand, engage into dialogue and create our own identity

Wstęp

Prezentowany numer „Chowanny” dotyczy problemów edukacji doros­łych, które w kontekście wspomnianych zjawisk charakterystycznych dla naszych czasów wymagają nowych analiz i refleksji. Zamierzeniem moim było podjęcie namysłu oraz dyskusji nad problemami edukacji dorosłych i andra- gogiki jako nauki. Wymiana poglądów w tym zakresie, oparta na własnych doświadczeniach badawczych Autorów i Autorek, jest próbą ukazania pro­blemów andragogicznych, obecnych zarówno w refleksji teoretycznej, jak i w działalności praktycznej niemalże od początków edukacji dorosłych, po­wracających jako kolejna fala i wymagających nowych rozwiązań i ponow­nych ujęć adekwatnych do wyzwań, wobec których stają dorośli i edukacja dorosłych[...

Edukacja dorosłych w kontekście nauk społecznych i humanistycznych. Wprowadzenie do obrad

Tekst wystąpienia otwierającego obrady.Fragment:"W trakcie obrad podejmować będziemy dyskurs nad edukacją dorosłych z różnych dyscyplinarnych perspektyw badawczych, a mianowicie: pedagogiki i seksuologii, socjologii, historii oraz ekonomii. Pozwoli to nam wszystkim, reprezentantom różnych dyscyplin zajmujących się edukacją dorosłych, przyjrzeć się, jak to pojęcie funkcjonuje w ramach konkretnej dyscypliny i co możemy z tego sposobu ujmowania włączyć do swojego obszaru badań i do własnego rozumienia, ale także – i to jest szczególnie istotne – jak ludzie dorośli, uczestnicy edukacji, postrzegają edukację, jakie imaginaria – jak za Charlesem Taylorem (2010) można byłoby określić – kształtują ich myślenie o edukacji. Jest to szczególnie ważne dla praktyk badawczych realizowanych w obrębie andragogiki"