Representations of Female Sexuality in Polish cinema after 1989

REPRESENTATIONS OF FEMALE SEXUALITY IN POLISH CINEMA AFTER 1989: LIBERATION OR COMMODIFICATION? IN CONSIDERING the issue of female sexuality in Polish cinema after 1989 it is necessary to locate it within the broader context of the Polish ideological discourse on femininity and the representation of sexuality in Polish cinema. First, it can be claimed that specific historical circumstances resulted in the domination of national issues over that of gender, and that gender roles were predominantly defined according to the demands of the national ideology of Polishness. The origins of the Polish dominant discourse on femininity can be found in the 19th century, particularly when the myth of the Polish Mother was created. (1) The analysis of representations of this myth in Polish art demonstrates strongly that they were based on the tradition of the representation of the Virgin Mary. Using this representative model inevitably led to a de-sexualization..

Koncert „Polska muzyka współczesna” jako jedna z form upowszechniania i promocji kultury (Realizacja projektu Koncert)

DAS KONZERT „POLNISCHE ZEITGENOSS ISCHE MUSIK” ALS EINE DER METHODEN DER VERBREITUNG UND BEFÖRDERUNG DER KULTUR. (PROJEKTR EALISIERUNG – DAS KONZERT ) Sowohl die Verbreitung als auch die Promotion der Kultur werden durch konkrete Projekte realisiert Der Anfang jedes Vorhabens, nicht nur auf dem Gebiet der Kultur, ist die Zielsetzung und die Bestimmung des genauen Einsatzplanes. In diesem Artikel wurde ein Organisationsmodell besprochen, das sich auf die sechs Phasen von G.Hagoort stützt. Durch die Anfangsphase: Ziel-Idee-Einfall- die detaillierte Analyse der Zeit-, und Lokalmöglichkeiten, die gemeinsam die Phase des Defi nierens bilden, durch den Entwurf, also die Bearbeitung des genauen Planes und die Bestimmung der strategischen, taktischen und Operationspläne, und endlich durch die Vorbereitungs-, und Realisationsphase wird der genaue Realisationsverlauf des Projektes „Polnische zeitgenossische Musik“ dargestellt. Jedes Projekt auf dem Gebiet der Kultur könnte erfolgreich werden unter der Bedingung, dass es richtig geführt und verwaltet wird. Das ist der Kernpunkt dieses Artikels

Przestrzeń

Przestrzeń w filmie - termin określający wizualno-dźwiękowe zespoły cech, które odzwierciedlają na ekranie odległości istniejące w świecie rzeczywistym, ich konkretyzacje artystyczne i formy symboliczne. Tego rodzaju zespoły odpowiedników są uzależnione od ludzkich zmysłów, przede wszystkim od widzenia i poznania cielesnego (od kinestezji i motoryki), oraz od czynników społecznych, zwłaszcza estetycznych i etycznych, które są wytworami kultury. Teoretycy kina interesowali się tą problematyką od narodzin „ożywionych fotografii”, ponieważ już w 1895 roku stało się oczywiste, że obraz ekranowy intensyfikuje doznania wzrokowe i cielesne człowieka, które ściśle wiążą się z jego umiejętnościami orientowania się w rzeczywistości. (fragment tekstu

Assessing the merits of existing pancreatic cancer biomarkers

Pancreatic ductal adenocarcinoma (PDAC) suffers from a very poor prognosis because early stages of the disease are asymptomatic and thus diagnosis is delayed until late. Discovering a suitable PDAC biomarker could thereby improve PDAC treatment by having an early diagnosis. The carbohydrate antigen, CA 19-9, currently used for diagnostics, may help in assessing the disease stage, however it is unsuitable for screening purposes. PDAC specific nucleotides can be detected in plasma but not at the early stages of the cancer. Furthermore, measuring circulating tumour cells (CTCs) in patient blood entails high costs and is only useful for advanced stage disease. Other potential PDAC marker candidates are Laminin g2A, Cyclophilin B and blood circulating adipokines, which seem to hold particular promise. At present, making early PDAC diagnosis is limited. The potential markers described herein might in the future be introduced into clinical practice however further studies are still required. Using combinations of several biomarkers also merit consideration, which may increase the overall sensitivity and specificity of PDAC detection

Assessing the merits of existing pancreatic cancer biomarkers

Pancreatic ductal adenocarcinoma (PDAC) suffers from a very poor prognosis because early stages of the disease are asymptomatic and thus diagnosis is delayed until late. Discovering a suitable PDAC biomarker could thereby improve PDAC treatment by having an early diagnosis. The carbohydrate antigen, CA 19-9, currently used for diagnostics, may help in assessing the disease stage, however it is unsuitable for screening purposes. PDAC specific nucleotides can be detected in plasma but not at the early stages of the cancer. Furthermore, measuring circulating tumour cells (CTCs) in patient blood entails high costs and is only useful for advanced stage disease. Other potential PDAC marker candidates are Laminin γ2A, Cyclophilin B and blood circulating adipokines, which seem to hold particular promise. At present, making early PDAC diagnosis is limited. The potential markers described herein might in the future be introduced into clinical practice however further studies are still required. Using combinations of several biomarkers also merit consideration, which may increase the overall sensitivity and specificity of PDAC detection

Przezskórna angioplastyka Y-pomostu żylnego u pacjenta z niestabilną dławicą piersiową : czy zwężenie bifurkacji Y-pomostu żylnego jest nadal wyzwaniem?

Pacjenta w wieku 71 lat po przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego przyjęto do Kliniki Kardiologii Interwencyjnej Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II z powodu ostrego zespołu wieńcowego - niestabilnej dławicy piersiowej. W angiografii wieńcowej wykazano obecność istotnego zwężenia rozwidlonego żylnego pomostu wieńcowego jako ostatniego funkcjonującego naczynia. Po kwalifikacji przez lokalny zespół sercowy u pacjenta wykonano angioplastykę rozwidlonego pomostu żylnego z implantacją samorozprężalnego stentu uwalniającego sirolimus (Stentys). W opisie przypadku jest mowa o technicznych aspektach, takich jak wykorzystanie urządzeń do wspomagania funkcji lewej komory, dodatkowych metod obrazowania wieńcowego, rodzaju dostępu zabiegowego, rodzaju stentu i dystalnej protekcji naczynia. Pacjent z licznymi obciążeniami i istotnie obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory jest raczej kandydatem do przezskórnej rewaskularyzacji niż do klasycznej operacji. Osiem miesięcy po zabiegu pacjentowi implantowano automatyczny kardiowerter-defibrylator w ramach prewencji pierwotnej nagłej śmierci sercowej w związku z objawową przewlekłą niewydolnością serca. W dyskusji omówiono problem długoterminowego efektu leczenia przezskórnego w tej grupie chorych. Rewaskularyzacja wieńcowa pacjenta z silnymi objawami ze zwężeniem ostatniego funkcjonującego naczynia wieńcowego powinna być obowiązkowa, choć liczne choroby współtowarzyszące zwiększają ryzyko zarówno operacji klasycznej, jak i przezskórnej angioplastyki. Zasadnicze pytanie brzmi: leczyć zabiegowo czy zachowawczo?A 71 year-old patient with a history of coronary artery bypass grafting was admitted to the Department of Interventional Cardiology, John Paul II Hospital, Krakow with acute coronary syndrome - unstable angina. Coronary angiography revealed significant narrowing of a bifurcated venous bypass graft as the last remaining vessel. After consultation from the Heart Team, he underwent percutaneous coronary angioplasty of the venous bypass with implantation of a selfapposing sirolimus-eluting stent (Stentys). The technical aspects of this procedure, such as the use of a left ventricle assist device, additional imaging (intravascular ultrasound), the type of approach and stent, and the protection of the vessel are discussed in this article. A patient with numerous co-morbidities and severely decreased function of the left ventricle was in fact a candidate for percutaneous revascularisation. Eight months later, the patient had a cardioverter- -defibrillator implanted in primary prevention of sudden cardiac death due to symptomatic chronic heart failure with reduced ejection fraction. This discussion raises the topic of the long-term effectiveness of angioplasty in this group of patients. Myocardial revascularisation in a patient with severe symptoms and a diseased last remaining vessel should be obligatory. However, multiple comorbidities increase the risk of cardiac surgery as well as of percutaneous angioplasty. The critical question here is: should the treatment be invasive or would the better option be optimal medical treatment

Przezskórna angioplastyka Y-pomostu żylnego u pacjenta z niestabilną dławicą piersiową. Czy zwężenie bifurkacji Y-pomostu żylnego jest nadal wyzwaniem?

71 years-old patient with history of CABG was admitted to Department of Interventional Cardiology, John Paul II Hospital, Cracow with acute coronary syndrome – unstable angina. The coronary angiography revealed significant narrowing of bifurcated venous bypass graft as the last remaining vessel. After qualification by the Heart Team he underwent percutaneous coronary angioplasty of venous bypass with implantation of self-apposing sirolimus-eluting stent (Stentys). Technical aspects of procedure such as usage of left ventricle assist device, additional imaging (IVUS), type of approach, stent and protection of vessel were considered in this manuscript. Patient with numerous co-morbidities and severely decreased function of left ventricle was rather candidate for percutaneous revascularization. 8 months later patient had implanted implantable cardioverter-defibrillator in primary prevention of sudden cardiac death due to symptomatic chronic heart failure with reduced ejection fraction. Discussion raises the topic of long-term effectiveness of angioplasty in these group of patients. Myocardial revascularization in patient with severe symptoms and diseased last remaining vessel should be obligatory, however multiple comorbidities increases the risk of cardiac surgery as well as percutaneous angioplasty. Critical question is: to treat invasively or with optimal medical treatment?Pacjenta w wieku 71 lat po przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego przyjęto do Kliniki Kardiologii Interwencyjnej Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II z powodu ostrego zespołu wieńcowego — niestabilnej dławicy piersiowej. W angiografii wieńcowej wykazano obecność istotnego zwężenia rozwidlonego żylnego pomostu wieńcowego jako ostatniego funkcjonującego naczynia. Po kwalifikacji przez lokalny zespół sercowy u pacjenta wykonano angioplastykę rozwidlonego pomostu żylnego z implantacją samorozprężalnego stentu uwalniającego sirolimus (Stentys). W opisie przypadku jest mowa o technicznych aspektach, takich jak wykorzystanie urządzeń do wspomagania funkcji lewej komory, dodatkowych metod obrazowania wieńcowego, rodzaju dostępu zabiegowego, rodzaju stentu i dystalnej protekcji naczynia. Pacjent z licznymi obciążeniami i istotnie obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory jest raczej kandydatem do przezskórnej rewaskularyzacji niż do klasycznej operacji. Osiem miesięcy po zabiegu pacjentowi implantowano automatyczny kardiowerter-defibrylator w ramach prewencji pierwotnej nagłej śmierci sercowej w związku z objawową przewlekłą niewydolnością serca. W dyskusji omówiono problem długoterminowego efektu leczenia przezskórnego w tej grupie chorych. Rewaskularyzacja wieńcowa pacjenta z silnymi objawami ze zwężeniem ostatniego funkcjonującego naczynia wieńcowego powinna być obowiązkowa, choć liczne choroby współtowarzyszące zwiększają ryzyko zarówno operacji klasycznej, jak i przezskórnej angioplastyki. Zasadnicze pytanie brzmi: leczyć zabiegowo czy zachowawczo

Triple anticoagulation therapy in patients with atrial fibrillation undergoing percutaneous coronary intervention : real life assessment

Introduction: Triple anticoagulation therapy (TT), comprising dual antiplatelet therapy (DAPT) and oral anticoagulation (OAC), is essential in atrial fibrillation (AF) patients after percutaneous coronary intervention (PCI), but it increases the bleeding risk. Aim: To assess TT models, in- and out-hospital bleeding and thromboembolic complications, and TT alterations. Material and methods: During 12 months, consecutive AF post-PCI patients were scheduled for TT. Alterations in TT and thromboembolic events (death, myocardial infarction, ischemic stroke, in-stent thrombosis, peripheral embolization) were recorded. Major, non-major and minor bleeding episodes were assessed. Results: One hundred and thirty-six out of 3171 patients, aged 73.0 ±8.4 years (90 male), were included. Intra-hospitally, thrombotic events occurred in 9 (6.6%), while bleeding events occurred in 71 (52.2%) patients. Access-site hematoma and blood transfusions during in-hospital stay predisposed physicians to heparin administration as part of TT on discharge (p = 0.018 and p = 0.033 respectively). Eventually, DAPT plus warfarin or plus novel oral anticoagulant (NOAC) or plus low molecular weight heparin was prescribed in 72 (52.9%), 53 (39%), and 11 (8.1%) patients, respectively. HAS-BLED and CHA2DS2-VASc scores were similar between subgroups (p = 0.63 and p = 0.64 respectively). During 10.2 ±4.2 months of follow-up, 11 (8.1%) deaths, and 9 (6.6%) non-fatal thromboembolic events occurred. Bleeding events occurred in 45 (34.6%) patients, including 14 (10.3%) major. TT was the only factor associated with increased risk of major bleeding (18.6% vs. 4.2%, p = 0.008). Early termination of any TT component, which concerned 59 (45.4%) patients, did not increase the risk of thromboembolic events (p = 0.89). Conclusions: Our study indicates that TT is associated with high mortality and bleeding rates in a relatively short period of time. Discontinuation of any TT drug did not increase the thromboembolic event rate, while it was associated with reduced risk of major bleeding