IS THERE A SEASONAL VARIATION IN DRUG VEIN THROMBOSIS HOSPITAL ADMISSIONS?

Amaç: Çeşitli kardiyovasküler hastalıkların oluşumunda mevsimlerin belirgin etkisi olduğu görülmüştür. Derin ven trombozu için mevsimsel ilişki konusunda yapılan çalışmaların sonuçları tartışmalıdır. Yaptığımız çalışmanın amacı derin ven trombozu gelişiminde mevsimsel farklılıkların yanı sıra komorbid risk faktörlerinin muhtemel etkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve yöntem: Ocak 1997- Temmuz 2008 arasında başvuran 398 derin ven trombozu tanısı konulup, izlenen hastanın mevsimsel farklılık açısından alt gruplara ayrılarak retrospektif olarak incelemesi yapılmıştır. Bulgular: Mevsimsel analiz sonucu derin ven trombozu görülme sıklığı ilkbaharda % 31, yaz aylarında %19, sonbaharda %24 ve kış %26 olarak tespit edildi (p=0,024). Aylara göre yapılan incelemede, en düşük görülme oranı % 4,8 ile Temmuz ayında olurken, en yüksek görülme oranı %11,3 ile Mayıs ve Mart aylarındaydı. Kronobiyolojik analiz sonuçları mevsimsel değişimin istatistiksel anlamı olduğunu gösterdi (p=0,043). Sonuç: Yaptığımız çalışma hastanemizde derin ven trombozu ile yatırılan olguların özellikle yaz aylarında daha azaldığını, ilk bahar aylarında ise arttığını saptadık. Sıcaklık açısından soğuk havanın hüküm sürdüğü ayların ve buna bağlı hiperkoagülbilitenin yüksek risk yaratan bir durum olabileceği düşünülmektedir. Objective: The occurence of several adverse cardiovascular events shows definite seasonal patterns. The temporal pattern for the data concerning deep vein thrombosis are not conclusive. The aim of our study was to investigate whether a seasonal variation exists also deep vein thrombosis together with possible influence of different comorbid risk factors. Material and method: We observed 398 consecutive cases of deep vein thrombosis from January 1997 to July 2008. The total sample was divided into subgroups by seasonal variation. All cases were investigated retrospectively. Results: Seasonal analysis showed that deep vein thrombosis occurence was %31 in spring, %19 in summer, %24 in autumn and %26 in winter (Ï=0.024). In analysis according to months revealed the most reduction in July with %4.8, with a peak in May and March %11.3. Chronobiological analysis yielded a statistically significant difference in seasonal variation (p=0.043). Conclusions: This study shows the existence of a highly significant pattern in the occurence of deep vein thrombosis, characterized by a spring peak, decrease in summer. Thus colder months and relative hypercoagulability could be considered a supplementary high risk condition

Management of Perineal Epidermoid Cyst in a 20-year-old Female

Epidermoid cysts are cutaneous or subcutaneous masses caused by the implantation of epidermal elements into the dermis. This case report presented an epidermal cyst of the perineum clinically mimicking endometriosis in a female patient. A 20-year-old virgo female patient was admitted to our clinic with complaints of severe pain, especially in the right leg, and postmenstrual bleeding for three years. In the transrectal ultrasound, a 54*39 mm cystic lesion with dense internal echo was detected in the medial neighborhood of the pelvic floor right obturator internus muscle. Since the cystic lesion detected in the contrast-enhanced pelvic MRI was evaluated as an epidermoid cyst and no significant endometrioma or endometriosis focus was detected, an operation was planned. Surgical excision should be performed not only for symptom relief and diagnosis but also to exclude rare malignancy. However, it is vital to master the pelvic and perineal anatomy along with careful surgery

Total prostatectomy in a dog with perineal hernia

Perineal kasların ayrılması sonucunda pelvik ve abdominal boşluk organlarının bir veya birkaçının perineal bölgede deri altına yer değiştirmesi sonucu bu bölgede değişik büyüklükte, kıvamda ve şekilde şişkinlik oluşturmasına perineal fıtık denir. 10 yaşında, Rottweiller ırkı ve kısırlaştırılmamış erkek bir köpek, perineal bölgede gelişen şişkinlikten dolayı operasyona alındı. Operasyonda 9-10 cm boyutunda ve üzeri damarlı kitlesel bir yapı ile karşılaşıldı. İncelemede yapının prostat olduğu anlaşıldı. Kötü huylu bir büyüme olabileceği şüphesi üzerine total prostatektomi ve sonrasında üretranın kranial ve kaudal uçlarının anastomozu yapıldı. Bölge daha sonra tekniğine uygun olarak kapatıldı. Hastanın postoperatif olarak komplikasyonsuz iyileştiği görüldü. Histopatolojik inceleme sonucunda; papiller kistik prostat hiperplazisi ve adenokarsinomatöz odaklara sahip subakut prostatitis tanısı konuldu.When perineal muscles separates, one or many organs of the pelvic and abdominal cavity displaces beneath skin and form swelling in different sizes, stiffnesses and forms. This is called perineal hernia. 10 years old, unneutered male Rottweiller dog operated because of swelling in the perineal area. In the operation, 9-10 cm structure of vasculated mass had been detected. Structure diagnosed as a prostate gland. Suspicion of malign enlargement leaded to total prostatectomy and after anastomosis of cranial and caudal side of urethra. Area closed (sutured) in appropriate techniques. Patient became healthy without complication postoperatively. Histopathologic examination reveals subacute prostatitis with papillary hyperplasia of prostate and adenocarcinomatous lesions

The modes of delivery and neonatal outcomes of pregnancies concieved after recurrent abortion

Amaç: Bu çalışmanın amacı tekrarlayan gebelik kaybı sonrası oluşan gebeliklerde doğum ve neonatal bulguların geçmi- şinde düşük öyküsü olmayan kontrol grubu primigravid ve multigravid kadınlarla karşılaştırılması. Gereç ve Yöntem: 2001 – 2006 yılları arasında Süleymaniye Kadın Hastalıkları ve Doğum Hastanesine başvuran tekrarlayan iki veya daha fazla düşük sonrası gebe kalan 45 hasta (abort grubu) ile 139 gebeden oluşan (74 primigravid, 65 multigravid) kontrol grubunun kayıtları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Tekrarlayan düşük sonrası gebe kalan hastaların sezaryen oranı (% 47,8) primigravid ve multigravidlere göre anlamlı olarak fazladır (p<0.05). Abort grubunda en sık sezaryen nedeni kıymetli gebeliktir. Abort grubunda oksitosinle indüksiyon oranı primigravid ve multigravid olgulara göre anlamlı derecede daha azdır (p<0.001). Tekrarlayan düşük sonrası gebe kalan kadınlarda ve multigravid gebelerde anne yaşı ortalaması primigravid gruba göre anlamlı olarak fazladır. Doğan çocukların doğum tartısı, multigravid gruptaki gebelerde primigravid ve abort grubuna göre anlamlı olarak fazla bulunmuştur (p<0.001). Abort grubunun doğum öncesi hematokrit ortalaması primigravid ve multigravid olgulara göre anlamlı derecede daha fazladır (p< 0.001). Multigravid ve abort gruplarının doğum sonrası hematokrit ortalaması nulligravid olgulara göre anlamlı derecede fazladır (p<0.01). Sonuç: Çalışmamızın sonucuna göre tekrarlayan düşük sonrası gebe kalan kadınlarında yüksek sezeryan oranı saptandığı halde bu gebelikler kötü neonatal sonuçlarla ilgili bulunmamıştır.Objective: We compared the neonatal outcomes and the route of delivery in women who have had recurrent spontaneous abortions with the primigravid and multigravid women without a history of spontaneous abortion. Material and Methods: This study included 45 women with a history of recurrent spontaneous abortions and 139 women as the control group who gave birth at Suleymaniye Obstetrics and Gynecology Hospital between 2001-2006. The control group was divided into two subgroups: 74 primiravid women and 65 multigravid women. Data were collected from hospital records retrospectively. Results: The rate of cesarian section in the recurrent abortion group (47.8 %) were found to be significantly higher than the other groups (p<0.05). The most frequent indication of cesarian section in the recurrent abortion group was found to be precious pregnancy. Oxytocin for labor induction was used significantly less in the abortion group (p<0.001). Maternal age were higher in abort and multigravid group than primigravid group. The mean birth weight were higher in multigravid group than the abort and primigravid group “(p<0.001).” Hematocrit levels before birth were found to be significantly higher in abortion group than multigravid and primigravid group. Hematocrit levels after birth were found to be significantly higher in abortion and multigravid group than primigravid group (p<0.01). Conclusion: In conclusion we found that pregnancies after recurrent pregnancy losses were not related with adverse neonatal outcomes although they had high cesarean rates

Evaluation of abdominal and laparoscopic myomectomies with respect to postoperative complications and fertility

Amaç: Bu çalışmanın amacı myoma uteri nedeniyle uygulanan abdominal veya laparoskopik myomektomi yönteminin postoperatif komplikasyon ve ameliyat sonrası fertilite üzerine etkisinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: 2003-2007 yılları arasında Süleymaniye Kadın Hastalıkları ve Doğum Hastanesi’nde myomektomi yapılmış toplam 221 hastanın dosyası rektospektif olarak incelendi. Hastalar uygulanan cerrahi yönteme göre 2 gruba ayrıldı. 136 hastaya abdominal myomektomi, 85 hastaya laparoskopik myomektomi uygulanmış olup gruplar birbiriyle karşılaştırıldı. Bulgular: Gruplar arasında yaş, sigara içimi, geçirilmiş batın operasyonu ve geçirilmiş pelvik enfeksiyon öyküsü, postoperatif kan transfüzyon ihtiyacı ve ileus görülme bakımından anlamlı farklılık yoktu (p>0.05). Ortalama parite sayısı, laparoskopik myomektomi grubunda anlamlı olarak fazla idi (p =0.018). Abdominal myomektomi grubunda çıkarılan myom sayısının 4’ten fazla olması (p<0.01) ve myom büyüklüğünün 6 cm’den büyük olması (p<0.001) laparoskopik myomektomi grubuna göre anlamlı olarak fazla saptandı. Abdominal myomektomi grubunda operasyon süresi ve ortalama hastanede kalış süresi, laparoskopik myomektomi grubuna göre fazla (p <0.001), postoperatif hemotokrit değerleri laparoskopik myomektomi gruba göre düşük olarak saptandı (p<0.017). Laparoskopik myomektomi olgularında postoperatif toplam gebe kalma oranı ve yardımcı üreme tekniği ile gebe kalma oranı abdominal myomektomi grubuna göre yüksek bulundu ( p<0,001). Sonuç: Laparoskopik yöntem abdominal yönteme göre daha az operasyon süresi, hastanede daha az kalış süresi, ameliyatta daha az kanama, ameliyat sonrası daha yüksek oranda gebelik gibi avantajlara sahipken, her iki grup ameliyat sırasında ve sonrasında oluşan komplikasyonlar açısından fark göstermemiştir.Objective: The aim of this study is to compare the postoperative complications of laparoscopic and abdominal myomectomy procedures for the myoma of uterus and their effects on postoperative fertility. Material and Methods: In this study, we retrospectively evaluated 221 cases who were performed myomectomy operation at Suleymaniye Obstetrics and Gynecology Hospital between 2003-2007. All cases were divided into two groups with respect to the surgical procedure performed. 136 patients were in the abdominal myomectomy (AM) group, 85 patients were in the laparoscopic myomectomy group and the groups were compared. Results: There is no significant difference in age, smoking, history of abdominal surgery, pelvic infection, postoperative need for transfusion, and ileus between the groups. The mean number of parity was higher in the laparoscopic myomectomy group. In abdominal myomectomy group, number of cases in which more than 4 myomas were removed (p<0.01) and number of cases in which myoma was greater than 6 cm in diameter (p<0.001) were higher than laparoscopic myomectomy group. The operation time and duration of hospital stay was longer (p <0.001), while postoperative hemotocrit levels were lower in abdominal myomectomy group when compared with laparoscopic myomectomy group (p<0.017). Postoperative cumulative pregnancy rate and pregnancy by assisted reproductive technology is higher in laparoscopic myomectomy group than abdominal myomectomy group ( p<0,001). Conclusion: There was no difference between the groups in complications during and after the operations, while laparoscopy was more advantageous than abdominal surgery with shorter time of surgery and hospital stay, less bleeding during the procedure and higher rates of pregnancy postoperatively

The modes of delivery and neonatal outcomes of pregnancies concieved after recurrent abortion

Amaç: Bu çalışmanın amacı tekrarlayan gebelik kaybı sonrası oluşan gebeliklerde doğum ve neonatal bulguların geçmi- şinde düşük öyküsü olmayan kontrol grubu primigravid ve multigravid kadınlarla karşılaştırılması. Gereç ve Yöntem: 2001 – 2006 yılları arasında Süleymaniye Kadın Hastalıkları ve Doğum Hastanesine başvuran tekrarlayan iki veya daha fazla düşük sonrası gebe kalan 45 hasta (abort grubu) ile 139 gebeden oluşan (74 primigravid, 65 multigravid) kontrol grubunun kayıtları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Tekrarlayan düşük sonrası gebe kalan hastaların sezaryen oranı (% 47,8) primigravid ve multigravidlere göre anlamlı olarak fazladır (p<0.05). Abort grubunda en sık sezaryen nedeni kıymetli gebeliktir. Abort grubunda oksitosinle indüksiyon oranı primigravid ve multigravid olgulara göre anlamlı derecede daha azdır (p<0.001). Tekrarlayan düşük sonrası gebe kalan kadınlarda ve multigravid gebelerde anne yaşı ortalaması primigravid gruba göre anlamlı olarak fazladır. Doğan çocukların doğum tartısı, multigravid gruptaki gebelerde primigravid ve abort grubuna göre anlamlı olarak fazla bulunmuştur (p<0.001). Abort grubunun doğum öncesi hematokrit ortalaması primigravid ve multigravid olgulara göre anlamlı derecede daha fazladır (p< 0.001). Multigravid ve abort gruplarının doğum sonrası hematokrit ortalaması nulligravid olgulara göre anlamlı derecede fazladır (p<0.01). Sonuç: Çalışmamızın sonucuna göre tekrarlayan düşük sonrası gebe kalan kadınlarında yüksek sezeryan oranı saptandığı halde bu gebelikler kötü neonatal sonuçlarla ilgili bulunmamıştır.Objective: We compared the neonatal outcomes and the route of delivery in women who have had recurrent spontaneous abortions with the primigravid and multigravid women without a history of spontaneous abortion. Material and Methods: This study included 45 women with a history of recurrent spontaneous abortions and 139 women as the control group who gave birth at Suleymaniye Obstetrics and Gynecology Hospital between 2001-2006. The control group was divided into two subgroups: 74 primiravid women and 65 multigravid women. Data were collected from hospital records retrospectively. Results: The rate of cesarian section in the recurrent abortion group (47.8 %) were found to be significantly higher than the other groups (p<0.05). The most frequent indication of cesarian section in the recurrent abortion group was found to be precious pregnancy. Oxytocin for labor induction was used significantly less in the abortion group (p<0.001). Maternal age were higher in abort and multigravid group than primigravid group. The mean birth weight were higher in multigravid group than the abort and primigravid group “(p<0.001).” Hematocrit levels before birth were found to be significantly higher in abortion group than multigravid and primigravid group. Hematocrit levels after birth were found to be significantly higher in abortion and multigravid group than primigravid group (p<0.01). Conclusion: In conclusion we found that pregnancies after recurrent pregnancy losses were not related with adverse neonatal outcomes although they had high cesarean rates