Kreowanie wartości dla klientów w sieciach DIY

Współcześnie dąży się do przedefiniowania celów działalności przedsiębiorstwa, a także sposobu szacowania wpływu różnorodnych działań organizacji i dostosowania do wymagań przyszłości. Działania te mają w efekcie końcowym doprowadzić do sytuacji, w której wiodącym pragmatycznym oraz zorientowanym na przyszłość celem działań przedsiębiorstwa będzie maksymalizacja jego wartości. Przetrwanie przedsiębiorstwa, osiąganie wzrostu oraz zysku, maksymalizowanie jego wartości są jedynie możliwe pod warunkiem ukierunkowania na budowę wartości klienta – nabywcy i konsumenta. Zatem podstawowym warunkiem tworzenia wartości dla właścicieli jest satysfakcjonowanie i zatrzymanie rentownych klientów. W opracowaniu scharakteryzowano rynek DIY w Polsce oraz zaprezentowano wyniki badań zachowań nabywczych konsumentów. Zaprezentowano także wyniki badań własnych. Objęto nimi odbiorców wartości.Nowadays, efforts are being made to redefine the goals of the company's activities, as well as the method of estimating the impact of various actions of the organization and adapting to the requirements of the future. These activities are ultimately intended to lead to a situation in which the leading pragmatic and future-oriented goal of the company's activities will be to maximize its value. The survival of the enterprise, achieving growth and profit, maximizing its value are only possible on the condition of focusing on building the value of the customer - the buyer and the consumer. Thus, the basic condition for creating value for owners is satisfying and retaining profitable customers. The study characterizes the DIY market in Poland and presents the results of research on consumer purchasing behavior. The results of own research were also presented. Value recipients were covered

Ocena występowania sarkopenii u kobiet chorych na łuszczycowe zapalenie stawów w wieku 50–75 lat

Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) jest przewlekłą chorobą zapalną charakteryzującą się uwarunkowanym przez ból zmniejszeniem aktywności fizycznej, prowadzącym do niesprawności wskutek zaniku i osłabienia mięśni. Celem pracy była ocena częstości występowania sarkopenii u kobiet w wieku pomenopauzalnym chorych na łuszczycowe zapalenie stawów w porównaniu z kobietami z chorobą zwyrodnieniową stawów oraz bez dolegliwości stawowych. Pomiaru masy mięśniowej oraz beztłuszczowej masy ciała dokonano przy użyciu metody bioimpedancji elektrycznej, oceniając wskaźniki ALMI i SMI. Przy ich wykorzystaniu sarkopenię rozpoznano odpowiednio u 12,9% i 44,4% kobiet z łuszczycowym zapaleniem stawów, u 9,7% i 19,5% kobiet z chorobą zwyrodnieniową stawów oraz u 8% i 18% kobiet zdrowych. Nie stwierdzono zależności między ubytkiem masy mięśniowej a aktywnością ŁZS

Warmińsko-mazurski program interwencyjnego leczenia ostrych zespołów wieńcowych z uniesieniem odcinka ST

Wstęp: Ostre zespoły wieńcowe z uniesieniem odcinka ST (STEACS) stanowią jedną z najczęstszych przyczyn zgonów w Polsce. Powodem ich powstawania jest nagłe zamknięcie jednej z tętnic wieńcowych (wytworzenie zakrzepu na zwężającej światło naczynia blaszce miażdżycowej) ograniczające dopływ krwi do mięśnia sercowego, co powoduje jego martwicę. Najważniejszym elementem postępowania w STEACS jest możliwie szybkie udrożnienie zamkniętego naczynia i przywrócenie prawidłowego przepływu krwi. Najskuteczniejszą metodą tego typu leczenia jest wykonanie zabiegu angioplastyki wieńcowej w zakresie amputowanej tętnicy. Materiał i metody: Analizą objęto 161 chorych z STEACS, zarówno w obserwacji wewnątrzszpitalnej, jak i odległej. Parametry charakteryzujące badaną grupę oraz wyniki leczenia porównano z wynikami dużych badań klinicznych, w których uczestniczyły podobne grupy chorych oraz z rezultatami dużych ośrodków kardiologicznych w kraju. Ze względu na różnice w kwalifikacji pacjentów do zabiegu, badaną grupę podzielono na dwie podgrupy. Podgrupa I liczyła 78 chorych leczonych w okresie przed wprowadzeniem całodobowego dyżuru hemodynamicznego. Grupę poddano wstępnej preselekcji polegającej głównie na niekwalifikowaniu do zabiegu chorych z grupy najwyższego ryzyka (wstrząs kardiogenny, wiek ponad 80 lat, zaawansowana cukrzyca, niewydolność nerek, przebyty udar mózgu). Ważny czynnik preselekcyjny stanowił fakt, że w tym okresie pracownia hemodynamiki działała jedynie w dni powszednie w godzinach 8.00–18.00. Podgrupę II stanowiło 83 chorych poddanych leczeniu po rozpoczęciu 24-godzinnego dyżuru. W obrębie tej podgrupy do zabiegu kwalifikowano wszystkie osoby bez przeciwwskazań, bez względu na wiek i stan ogólny. Wyniki: Parametry kliniczne populacji warmińsko-mazurskiej (dane demograficzne, czynniki ryzyka, lokalizacja zawału, leczenie farmakologiczne) były zbliżone do populacji chorych analizowanych w znanych badaniach klinicznych. Prawidłowy przepływ w naczyniu odpowiedzialnym za zawał, określony jako TIMI 3, udało się uzyskać w 93% przypadków. Poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe (ponowne zawały serca + udary mózgu + zgony) w obserwacji szpitalnej, 30-dniowej i 6-miesięcznej wyniosły odpowiednio: 4,3%, 8% i 13,7%. Uzyskane wyniki wykazały, że skuteczność leczenia w zakresie badanej grupy była porównywalna z rezultatami innych ośrodków. W zakresie badanych podgrup chorych wykazano wyjściowo gorsze parametry kliniczne (wyższa średnia wieku, większy odsetek czynników ryzyka) w podgrupie II niż w podgrupie I. Odsetek udrożnień w zakresie tętnicy odpowiedzialnej za zawał (TIMI 3) wynosił 96% w podrupie I vs. 89% w podrupie II. Poważne zdarzenia sercowonaczyniowe (MACE) w badanych podrupach (I i II) wynosiły odpowiednio: 1,3% vs. 7.2% w obserwacji szpitalnej, 5% vs. 12% — w obserwacji 30-dniowej oraz 10% vs. 19% w obserwacji 6-miesięcznej. Wnioski: Dobre wyniki leczenia STEACS za pomocą przezskórnej angioplastyki wieńcowej uzyskane w ośrodku autorów pracy potwierdzają założenie, że małe placówki kardiologiczne mogą podejmować 24-godzinny dyżur hemodynamiczny pomimo braku bezpośredniego zabezpieczenia kardiochirurgicznego. Pomimo dużej bezpośredniej skuteczności zabiegów odsetek odległych poważnych powikłań sercowo-naczyniowych jest wysoki. Analizowana liczba powikłań istotnie wzrasta w miarę upływu czasu, co odzwierciedla postępujący przebieg choroby wieńcowej po ostrym epizodzie wieńcowym. Wstępna preselekcja chorych poddanych zabiegowi angioplastyki wieńcowej w przypadku STEACS wpływa zarówno na wczesne, jak i na odległe wyniki leczenia. (Folia Cardiol. 2005; 12: 445–457

Warmińsko-mazurski program interwencyjnego leczenia ostrych zespołów wieńcowych z uniesieniem odcinka ST

Wstęp: Ostre zespoły wieńcowe z uniesieniem odcinka ST (STEACS) stanowią jedną z najczęstszych przyczyn zgonów w Polsce. Powodem ich powstawania jest nagłe zamknięcie jednej z tętnic wieńcowych (wytworzenie zakrzepu na zwężającej światło naczynia blaszce miażdżycowej) ograniczające dopływ krwi do mięśnia sercowego, co powoduje jego martwicę. Najważniejszym elementem postępowania w STEACS jest możliwie szybkie udrożnienie zamkniętego naczynia i przywrócenie prawidłowego przepływu krwi. Najskuteczniejszą metodą tego typu leczenia jest wykonanie zabiegu angioplastyki wieńcowej w zakresie amputowanej tętnicy. Materiał i metody: Analizą objęto 161 chorych z STEACS, zarówno w obserwacji wewnątrzszpitalnej, jak i odległej. Parametry charakteryzujące badaną grupę oraz wyniki leczenia porównano z wynikami dużych badań klinicznych, w których uczestniczyły podobne grupy chorych oraz z rezultatami dużych ośrodków kardiologicznych w kraju. Ze względu na różnice w kwalifikacji pacjentów do zabiegu, badaną grupę podzielono na dwie podgrupy. Podgrupa I liczyła 78 chorych leczonych w okresie przed wprowadzeniem całodobowego dyżuru hemodynamicznego. Grupę poddano wstępnej preselekcji polegającej głównie na niekwalifikowaniu do zabiegu chorych z grupy najwyższego ryzyka (wstrząs kardiogenny, wiek ponad 80 lat, zaawansowana cukrzyca, niewydolność nerek, przebyty udar mózgu). Ważny czynnik preselekcyjny stanowił fakt, że w tym okresie pracownia hemodynamiki działała jedynie w dni powszednie w godzinach 8.00–18.00. Podgrupę II stanowiło 83 chorych poddanych leczeniu po rozpoczęciu 24-godzinnego dyżuru. W obrębie tej podgrupy do zabiegu kwalifikowano wszystkie osoby bez przeciwwskazań, bez względu na wiek i stan ogólny. Wyniki: Parametry kliniczne populacji warmińsko-mazurskiej (dane demograficzne, czynniki ryzyka, lokalizacja zawału, leczenie farmakologiczne) były zbliżone do populacji chorych analizowanych w znanych badaniach klinicznych. Prawidłowy przepływ w naczyniu odpowiedzialnym za zawał, określony jako TIMI 3, udało się uzyskać w 93% przypadków. Poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe (ponowne zawały serca + udary mózgu + zgony) w obserwacji szpitalnej, 30-dniowej i 6-miesięcznej wyniosły odpowiednio: 4,3%, 8% i 13,7%. Uzyskane wyniki wykazały, że skuteczność leczenia w zakresie badanej grupy była porównywalna z rezultatami innych ośrodków. W zakresie badanych podgrup chorych wykazano wyjściowo gorsze parametry kliniczne (wyższa średnia wieku, większy odsetek czynników ryzyka) w podgrupie II niż w podgrupie I. Odsetek udrożnień w zakresie tętnicy odpowiedzialnej za zawał (TIMI 3) wynosił 96% w podrupie I vs. 89% w podrupie II. Poważne zdarzenia sercowonaczyniowe (MACE) w badanych podrupach (I i II) wynosiły odpowiednio: 1,3% vs. 7.2% w obserwacji szpitalnej, 5% vs. 12% — w obserwacji 30-dniowej oraz 10% vs. 19% w obserwacji 6-miesięcznej. Wnioski: Dobre wyniki leczenia STEACS za pomocą przezskórnej angioplastyki wieńcowej uzyskane w ośrodku autorów pracy potwierdzają założenie, że małe placówki kardiologiczne mogą podejmować 24-godzinny dyżur hemodynamiczny pomimo braku bezpośredniego zabezpieczenia kardiochirurgicznego. Pomimo dużej bezpośredniej skuteczności zabiegów odsetek odległych poważnych powikłań sercowo-naczyniowych jest wysoki. Analizowana liczba powikłań istotnie wzrasta w miarę upływu czasu, co odzwierciedla postępujący przebieg choroby wieńcowej po ostrym epizodzie wieńcowym. Wstępna preselekcja chorych poddanych zabiegowi angioplastyki wieńcowej w przypadku STEACS wpływa zarówno na wczesne, jak i na odległe wyniki leczenia. (Folia Cardiol. 2005; 12: 445–457

ICTERI 2020: ІКТ в освіті, дослідженнях та промислових застосуваннях. Інтеграція, гармонізація та передача знань 2020: Матеріали 16-ї Міжнародної конференції. Том II: Семінари. Харків, Україна, 06-10 жовтня 2020 р.

This volume represents the proceedings of the Workshops co-located with the 16th International Conference on ICT in Education, Research, and Industrial Applications, held in Kharkiv, Ukraine, in October 2020. It comprises 101 contributed papers that were carefully peer-reviewed and selected from 233 submissions for the five workshops: RMSEBT, TheRMIT, ITER, 3L-Person, CoSinE, MROL. The volume is structured in six parts, each presenting the contributions for a particular workshop. The topical scope of the volume is aligned with the thematic tracks of ICTERI 2020: (I) Advances in ICT Research; (II) Information Systems: Technology and Applications; (III) Academia/Industry ICT Cooperation; and (IV) ICT in Education.Цей збірник представляє матеріали семінарів, які були проведені в рамках 16-ї Міжнародної конференції з ІКТ в освіті, наукових дослідженнях та промислових застосуваннях, що відбулася в Харкові, Україна, у жовтні 2020 року. Він містить 101 доповідь, які були ретельно рецензовані та відібрані з 233 заявок на участь у п'яти воркшопах: RMSEBT, TheRMIT, ITER, 3L-Person, CoSinE, MROL. Збірник складається з шести частин, кожна з яких представляє матеріали для певного семінару. Тематична спрямованість збірника узгоджена з тематичними напрямками ICTERI 2020: (I) Досягнення в галузі досліджень ІКТ; (II) Інформаційні системи: Технології і застосування; (ІІІ) Співпраця в галузі ІКТ між академічними і промисловими колами; і (IV) ІКТ в освіті

Porównanie wartości obrazowania TK i wybranych sekwencji MR (w tym DWI) w ocenie urazów aksonalnych

Background: Diffuse axonal injuries of the brain consist in the damage (overstretching or torsion) of white matter axons, as a result of the forces of energy waves, evoked in the moment of injury, together with its accelerating-retarding inertia effect. Patients with DAI are most frequently the casualties of high speed car accidents. Diffuse axonal injuries of the brain are one of the most common acute brain injuries, with lesions typically occurring in the periventricular white matter, corpus callosum, and on the borderline of the white and grey matter, subventricularly. The diagnosis of axonal injuries is difficult, as the majority of lesions found in DAI are of microscopic nature. Material/Metods: The material included the evaluation of 8 patients with craniocerebral injuries, normal results of brain CT (or showing slight posttraumatic lesions), and in severe neurological clinical state (continuing coma), which was all suggestive of a diffuse axonal injury. The patients were subjected to brain MRI studies within an MRI trauma protocol including FLAIR and DWI sequences, as well as sagittal T2-weighed images, which shortened the diagnostic examination time and was sufficient for the visualisation of DAI-specific lesions. Results: On MRI examination, seven patients were diagnosed with diffuse foci of high signal intensity, located in corpus callosum, basal ganglia, thalamus and brain stem, although the CT examination results were normal or revealing minor changes. The foci were most prominent in DWI images. DWI sequence showed a diffuse cytotoxic oedema of white matter in one case, in which the CT results were normal. Conclusions: The MRI examination with DWI should become a basic diagnostic tool in DAI. Due to patients' severe condition, the diagnostic process should be shortened. This could be done with the use of some selected sequences and projections of brain MRI, including transverse DWI and FLAIR, as well as T2-weighed images in sagittal plane, which reduces the time of the examination by approx. 12-15 minutes. Correct and quick diagnosis of a diffuse axonal injury is of major therapeutic and prognostic importance