Türkiye'de Bir Üniversite Hastanesi'ndeki Helicobacter pylori Enfeksiyon Sıklığı

Amaç: Helicobacter pylori mide ve duodenum yüzeyinde yaşayan, gram negatif, mikroaerofilik, spiral şekilli ve hareketli bir bakteridir. Geılişmiş ülkelerde H. pylori antijen prevalansı düşük oranlarda bildirilmesine rağmen, gelişmekte olan ülkelerde oldukça yüksek oranlarda bildirilmektedir. Bu çalışmada, çeşitli şikayetlerle hastaneye başvuran hastalardan alınan dışkı örneklerinde antijen pozitifliği retrospektif olarak değerlendirilmiştir.Gereç ve Yöntem: Helicobacter pylori mide ve duodenum yüzeyinde yaşayan, gram negatif, mikroaerofilik, spiral şekilli ve hareketli bir bakteridir. Geılişmiş ülkelerde H. pylori antijen prevalansı düşük oranlarda bildirilmesine rağmen, gelişmekte olan ülkelerde oldukça yüksek oranlarda bildirilmektedir. Bu çalışmada, çeşitli şikayetlerle hastaneye başvuran hastalardan alınan dışkı örneklerinde antijen pozitifliği retrospektif olarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Bu çalışmada, 2811’i %57,9 kadın ve 2046’sı %42,1 erkek olmak üzere toplam 4857 hastanın dışkı örnekleri retrospektif olarak incelendi. Pozitif örneklerin 340’ı %12,1 kadın, 183’ü %8,9 erkek olmak üzere toplam 523 %10,8 hastada pozitiflik saptanmıştır. Çalışmaya dahil edilen hastalar yaş gruplarına göre incelendiğinde en yüksek pozitiflik oranı 50-59 yaş grubunda saptanmıştır. Ayrıca H. pylori’nin kliniklere göre antijen pozitifliğine bakıldığında; Gastroenteroloji Polikliniği’nden gelen 3162 örneğin 381’i %12 , Çocuk Gastroenteroloji, Hepatoloji ve Beslenme Kliniği’nden gelen 629 örneğin 65’i %10,3 , Dermatoloji Kliniği’nden gelen 303 örneğin 27‘si %8,9 pozitif olarak saptanmıştır. Yaptığımız çalışmada yıllara bağlı olarak H. pylori sayısında düşüş olduğu saptanmıştır.Sonuç: H. pylori gastrik kansere neden olması ve ülkemizde prevelansının yüksek olmasından dolayı klinisyenlerin H. pylori enfeksiyonlarına karşı daha dikkatli olması ve buna yönelik tedavi politikası geliştirmeleri önem arzetmektedir. Bu çalışma H. pylori antijen prevalansının tespitine yönelik literatüre katkı sunması amacıyla yapılmıştı

Kistik ekinokokkoz ön tanısı alan hastaların seropozitifliklerinin değerlendirilmesi

Amaç: Kistik ekinokokkoz tanısı klinik semptomlar, görüntüleme teknikleri ve özellikle hasta serumlarında spesifik antikorların saptanması esasına dayanır. Bu çalışma, kistik ekinokokkoz tanısı alan hastaların seropozitifliklerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’na 1 Ocak 2010-31 Aralık 2014 tarihleri arasında çeşitli kliniklerden gönderilen 879 hasta serum örneği indirek hemaglütinasyon testi ile çalışılmıştır. Firma önerileri doğrultusunda 1/160 ve üzeri değerler pozitif olarak kabul edilmiştir. Sonuçlar cinsiyet, yaş grupları ve kan serumlarının pozitif titrelerine göre değerlendirilmiştir. Bulgular: Kistik ekinokokkoz şüpheli 879 hasta örneğinin 221’i %25.1 seropozitif olarak belirlenmiştir. 474 kadın hastanın 134’ünde %28.3 ve 405 erkek hastanın 87’sinde %21.5 seropozitiflik saptanmıştır. Seropozitiflik en çok 41-60 yaş grubunda görülmüştür.Sonuç: Türkiye’de hayvanlar üzerine çok fazla çalışma bulunmasına rağmen KE’nin insanlardaki prevalansı hakkında kısıtlı bilgi bulunmaktadır. Konya ilinde KE önemli bir halk sağlığı problemi olmaya devam etmektedir. Bu hastalığa karşı geniş ölçekli önleme ve koruma programı uygulanmalıdı

2010-2019 Yılları Arasında Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Kan ve Kan Bileşenlerinin İmha Nedenlerinin ve Oranlarının Araştırılması

Investigation of reason and destruction rate of blood and blood components in Selcuk University Medical Faculty Hospital between 2010-2019Gul SAGIR1, Nurullah CIFTCI2, Masma SHAHBAZOVA2, Hatice TURK DAGi2, Ugur ARSLAN 1,21. Selcuk University, Medical Faculty, Transfusion Center, Konya/Turkey2. Selcuk University, Medical Faculty, Medical Microbiology Department, Konya/TurkeyIntroduction and Aim: Blood transfusion is one of the most important complement of health therapies. Transfusion centers are responsible for stocking a sufficient number of blood and blood components according to hospital needs. In addition, these centers are responsible for the efficient use of blood and blood components. In this study, we aimed to investigate the rates and causes of destruction of blood and blood components obtained in our institution for 10 years period and the effectiveness of the studies aimed to prevent causes of destruction.Methodology: Between January 2010 and December 2019, complete blood (CB), erythrocyte suspension (ES) and fresh frozen plasma (FFP) destruction rates and causes of destruction (recorded by Selcuk University Medical Faculty Transfusion Center) were evaluated retrospectively. Our center has been serving as a Transfusion Center since January 2013.Results: The rate of blood and blood components destructed during 10-year period are shown in Table 1. The highest rate of destruction were detected 19.8% (730) in 2010. Blood usage rates have increased year by year. The lowest destruction rate were detected with 1.2% in 2019. The highest reason of destruction rate (49.8%) were evaluated as expiration date of blood and blood components.Conclusions: Our blood products distruction rate has decreased compared to previous years. In our hospital, Solution-oriented decisions were taken by the Transfusion Control Committee and Hemovigilance Unit. After the decisions, our blood destruction rate decreased by 18.5% and reached 1.2% in a decade. This result showed us that the trainings given about the conditions under which the blood products will be kept and the safe transfusion, the correct use of blood, the right blood component selection with the right indication effected positively our destruction rate. Therefore the training and precautions should be continued.Keywords: Blood components, Blood destruction, Reason of destructions</p

Aarskog syndrome associated with hypermetropia and toe anomaly

No Abstrac

A Retrospective Analysis of 83 Patients with Testicular Mass Who Underwent Testis-Sparing Surgery: The Eurasian Uro-oncology Association Multicenter Study

Introduction: Herein, we analyzed the histopathological, oncological and functional outcomes of testis-sparing surgery (TSS) in patients with distinct risk for testicular cancer. Methods: This is a multicenter retrospective study on consecutive patients who underwent TSS. Patients were categorized in high- or low-risk testicular germ cell tumor (TGCT) according to the presence/absence of features compatible with testicular dysgenesis syndrome. Histology was categorized per size and risk groups. Results: TSS was performed in 83 patients (86 tumors) of them, 27 in the high-risk group. Fifty-nine patients had a non-tumoral contralateral testis present. Sixty masses and 26 masses were benign and TGCTs, respectively. No statistical differences were observed in mean age (30.9 ± 10.32 years), pathological tumor size (14.67 ± 6.7 mm) between risk groups or between benign and malignant tumors (p = 0.608). When categorized per risk groups, 22 (73.3%) and 4 (7.1%) of the TSS specimens were malignant in the high- and low-risk patient groups, respectively. Univariate analysis showed that the only independent variable significantly related to malignant outcome was previous history of TGCT. During a mean follow-up of 25.5 ± 22.7 months, no patient developed systemic disease. Local recurrence was detected in 5 patients and received radical orchiectomy. Postoperative testosterone levels remained normal in 88% of those patients with normal preoperative level. No erectile dysfunction was reported in patients with benign lesions. Conclusion: TSS is a safe and feasible approach with adequate cancer control, and preservation of sexual function is possible in 2/3 of patients harboring malignancy. Incidence of TGCT varies extremely between patients at high and low risk for TGCT requiring a careful consideration and counseling