The effect of breast-feeding duration on bone mineral density in postmenopausal Turkish women: a population-based study

Alcelik, Aytekin/0000-0002-3156-1076WOS: 000292798400018PubMed: 22295033Introduction: In the present study, we investigated the effects of breast-feeding time on bone mineral density (BMD) later in life. Material and methods: The current study was based on a retrospective analysis of 586 postmenopausal women with a mean age of 60.8 years, who were screened for osteoporosis by dual energy X-ray absorptiometry (DXA). They were classified into 4 groups with respect to the duration of their breast-feeding as never (group 1), 1-24 months (group 2), 25-60 months (group 3), or > 60 months (group 4). Bone mineral density results for the femur neck and lumbar spine were classified into 3 groups according to WHO criteria as normal (T score > -1.0 SD), osteopenia (T score -1.0 to -2.5 SD), and osteoporosis (T score < -2.5 SD). Patients with osteopenia or osteoporosis (T score < -1.0 SD) were considered as having low bone mass (LBM). Results: We found a correlation between duration of lactation and femur BMD or spine BMD in the study population (r = 0.116, p < 0.005; r = -0.151, p = 0.001, respectively). Significant differences were found between femur BMD and spine BMD of groups in one-way ANOVA analysis (p = 0.025, p = 0.005, respectively). Additionally, when compared with the other three groups, group 4 was older and had longer duration of menopause (p < 0.01). In logistic regression analysis, age and body mass index were found as independent risk factors of LBM [odds ratio: 1.084 (95% CI 1.031-1.141); odds ratio: 0.896 (95% CI 0.859-0.935)], while duration of lactation was not found as an independent predictor of LBM. Conclusions: In this study, we have found that changes of bone metabolism during lactation had no effect on postmenopausal BMD measured by DXA. Consequently, it can be suggested that long breast-feeding duration is not a risk factor for low bone mass later in life

A numerical approach for dielectrophoretic characterization and separation of human hematopoietic cells

Rapid and reliable characterization of hematopoietic cells still remain the first step for precise medicine. Diagnosis of various diseases, ranging from infectious to cancer, relies on quantification of hematopoietic cells from blood. Therefore, there is an emerging need for label-free, lowcost, time-efficient, reproducible and quantitative characterization tools for the blood cells. Addressed herein is a numerical analysis for dielectrophoretic characterization of red blood cells, T-lymphocytes, B-lymphocytes and monocytes, which quantitatively incorporate with the membrane features of these cells to provide more insight into their dielectrophoretic responses

Characterizing ABC-Transporter Substrate-Likeness Using a Clean-Slate Genetic Background

Mutations in ATP Binding Cassette (ABC)-transporter genes can have major effects on the bioavailability and toxicity of the drugs that are ABC-transporter substrates. Consequently, methods to predict if a drug is an ABC-transporter substrate are useful for drug development. Such methods traditionally relied on literature curated collections of ABC-transporter dependent membrane transfer assays. Here, we used a single large-scale dataset of 376 drugs with relative efficacy on an engineered yeast strain with all ABC-transporter genes deleted (ABC-16), to explore the relationship between a drug’s chemical structure and ABC-transporter substrate-likeness. We represented a drug’s chemical structure by an array of substructure keys and explored several machine learning methods to predict the drug’s efficacy in an ABC-16 yeast strain. Gradient-Boosted Random Forest models outperformed all other methods with an AUC of 0.723. We prospectively validated the model using new experimental data and found significant agreement with predictions. Our analysis expands the previously reported chemical substructures associated with ABC-transporter substrates and provides an alternative means to investigate ABC-transporter substrate-likeness

Pre-service EFL Teachers’ Views on the Impact of English

Teachers play a crucial role in teaching practices of English, what they think about the language is important for teaching the language effectively. Therefore, this study aims to investigate what prospective EFL teachers in Turkey think about the current role of English in the world

Gerçeklik, Sanallık ve Sanat

Tarih boyunca teknoloji ile insanhep iç içe olmuştur. Teknoloji insan ilişkisi yaşamın her alanını etkilediğigibi, kaçınılmaz olarak sanat alanında da etkisini göstermiştir. 19. Yüzyılınbaşlarına kadar geleneksel araçların ve yöntemlerin egemenliğinde devam edensanat üretimi, teknolojinin genişleyen etkisiyle dönüşüme uğramıştır. Budönüşüm geleneksel üretim biçimlerinin yanı sıra yeni ifade biçimleri ve üretimtekniklerinin gelişmesine sebep olmuş, sanatçıya da sınırsız bir hareket alanısağlamıştır. Geleneksel üretim aşamalarından günden güne daha da bağımsızlaşandijital uygulamalar, sanatı tartışmasız biçimde hem kuramsal açıdan hem deteknik imkânlar noktasında yeni bir konuma taşımıştır. &nbsp;Günümüz sanat pratiklerine heranlamıyla yansıyan teknolojik gelişmeler sanat, sanatçı ve izleyicinin yenidentanımlandığı, nesnel gerçekliğin ve mekânın bir benzetiminin yenilikçiteknolojiler aracılığı ile sayısal olarak yeniden oluşturulduğu bir ortamsunmaktadır. Sanal Gerçeklik (VR) olarak tanımlanan bu dijital gerçeklik fizikidünyanın taklidi veya daha ötesi imkânları barındırabilmektedir. Sanatçı bugerçeklikte kendini ve eserini önceki kurallardan farklı ve gelişmiş olarakgerçekleştirebilme imkânına kavuşarak daha da özgürleşmiştir. &nbsp;Bu araştırma ile dijital dönüşümünbir parçası olarak VR teknolojilerinin sanat alanında geldiği nokta, sanatçıyasunduğu imkânlar ve bu teknolojileri sanat yaratımlarında kullanan sanatçılararaştırılmıştır.&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; AnahtarKelimeler: Gerçeklik, Sanal Gerçeklik, Dijital Sanat Dijital Dönüşüm,Dijital Sanat, SanatTechnology and human beings havealways been in a close relationship during the course of history, which has hadan impact on all aspects of life, including art. While art production was underthe dominion of conventional means and methods until the 19th century, it hastransformed into new forms with the advent of technology. This transformationled to new forms of expression and production techniques apart fromconventional ones, and provided artists with unlimited realm of freedom. Asdigital applications have gotten independent from conventional productionprocess, they have arguably moved art onto a new position both from theoreticaland technical aspects.&nbsp;Technological advancements withextensive implications on today’s practices of art offer a medium in which art,artist and audience are re-defined, and a similation of objective reality andsetting is digitally re-constructed through innovative technology. Defined asVirtual Reality (VR), this digital reality has the potential to imitatephysical world or go beyond it. Artists in this reality have gained theopportunity to realize themselves and their work in a way different from andmore developped than previous rules, thus becoming even freer. &nbsp;This research study scrutinizes VRtechnology as part of digital transformation in art, the possibilities itprovides to artists, and the artists that use those technologies in artisticcreations.&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; KeyWords: Reality, Virtual Reality, Digital Art, Digital Transformation, Art</p

SAĞLIK ÇALIŞANLARININ PROAKTİF KİŞİLİK YAPILARI İLE DUYGUSAL BULAŞMA DURUMLARI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

International Congress of Management Economy And Policy, 26-27 Kasım 2016, İstanbulBireyin sahip olduğu duygular diğer insanlarla nasıl iletişim kuracağını belirleyebileceği gibi, iletişimde bulunan bireyler birbirlerinin duygularından etkilenebilir ve duygusal bulaşma yaşayabilirler (Hatfield vd.,1994). Hatfield ve arkadaşları (1994) bir bireyin başka bir kimsenin ses tonu, duruşu, hareketleri ve ifadelerinden farkında olmadan etkilendiği karşısındakini taklit ederek duygusal yakalama sürecini “duygusal bulaşma” olarak tanımlamışlardır. Proaktif kişilik, kişilerin bir değişimi başlatma ve çevreyi etkilemeleri gibi aktif rol üstlenmelerine değinmektedir. Bu kişilik özelliğine sahip bireylerin davranışlarını ayıran ana özellik, işe karşı pasif olmak yerine, aktif bir yaklaşım içinde olmalarıdır (Bateman ve Crant, 1993). Proaktif kişilik yapısına sahip bireylerin yapıları incelendiğinde bu bireyler için, değerlerin duygulardan daha önemli olduğu ve herhangi bir durumu değiştirebilmek için kendilerinde güçlü oranda insiyatif ve sorumluluk hissettikleri görülmüştür (Covey, 2015). Araştırmanın amacı, duygusal bulaşma ile proaktif kişilik yapısı arasındaki ilişkiyi incelemektir. Grup içindeki kişilerarası iletişimi aydınlatacak önemli ipuçlarına duygusal bulaşma olgusunu inceleyerek ulaşılabileceği düşünülmektedir. Sosyal etkileşimin önemli olduğu örgütlerde çalışanların birbirlerinin duygu durumlarından etkilenmeleri örgüt içinde pek çok faktörü de etkileyebilecektir. Çevresindeki kişileri etkilemekten hoşlanan proaktif kişilik yapısı ile duygusal bulaşma düzeyi arasında bir ilişki olduğunu düşündürmektedir. Araştırmanın evrenini Isparta ve Burdur illerinin “İl Sağlık Müdürlüğü” ile “Halk Sağlığı Müdürlüğü” nde çalışan sağlık personeli oluşturmaktadır. Araştırmada 161 kişiye ulaşılmıştır. Araştırmada Bateman ve Crant (1993)’ın “proaktif kişilik ölçeği” ile Doherty (1997)’nin “Duygusal Bulaşma Ölçeği” kullanılmıştır. Veri toplama aracında ayrıca katılımcıların demografik özelliklerinin belirlenmesine yönelik sorulara da yer verilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre kadın çalışanların erkek çalışanlara göre , evli olanların bekar olanlara göre duygusal bulaşma düzeylerinin daha yüksek olduğu görülmüştür. Çalışanların sosyo-demografik özelliklerine göre proaktif kişilik yapılarında bir fark bulunamamıştır. Yapılan korelasyon analizine göre proaktif kişilik ile duygusal bulaşma düzeyi arasında düşük düzeyde ilişki bulunmuştur (r=0,241 p<0,01)