Changes of inflammatory cytokine gene expression during sepsis

Background: Failure of circulating monocytes for adequate cytokine production is a trait of sepsis-induced immunosuppression; however, its duration and association with final outcome are poorly understood. Methods: We conducted a substudy of a large randomised clinical trial. Peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) were isolated within the first 24 h from the onset of systemic inflammatory response syndrome in 95 patients with microbiologically confirmed or clinically suspected gram-negative infections. Isolation was repeated on days 3, 7 and 10. PBMCs were stimulated for cytokine production. The study endpoints were the differences between survivors and non-survivors, the persistence of immunosuppression, and determination of admission clinical signs that can lead to early identification of the likelihood of immunosuppression. Results: PBMCs of survivors produced significantly greater concentrations of tumour necrosis factor-α (TNF-α), interleukin (IL)-6, IL-8, IL-10, interferon-γ and granulocyte-macrophage colony-stimulating factor after day 3. Using ROC analysis, we found that TNF-α production less than 250 pg/ml after lipopolysaccharide stimulation on day 3 could discriminate patients from healthy control subjects; this was associated with a 5.18 OR of having an unfavourable outcome (p = 0.046). This trait persisted as long as day 10. Logistic regression analysis showed that cardiovascular failure on admission was the only independent predictor of defective TNF-α production on day 3. Conclusions: Defective TNF-α production is a major trait of sepsis-induced immunosuppression. It is associated with significant risk for unfavourable outcome and persists until day 10. Cardiovascular failure on admission is predictive of defective TNF-α production during follow-up.Δεδομένα: Η αδυναμία των κυκλοφορούντων μονοκυττάρων για επαρκή παραγωγή κυτταροκινών αποτελεί χαρακτηριστικό της ανοσοπαράλυσης επαγόμενης από τη σήψη. Εντούτοις, η διάρκειά της και η συσχέτισή της με την τελική έκβαση δεν έχουν πλήρως κατανοηθεί. Μέθοδοι: Διεξήχθη υπομελέτη στα πλαίσια μεγάλης τυχαιοποιημένης κλινικής μελέτης. Απομονώθηκαν κυκλοφορούντα μονοκυττάρα περιφερικού αίματος (PBMCs) εντός 24 ωρών από την εγκατάσταση Συστηματικού Συνδρόμου Φλεγμονώδους Απόκρισης (SIRS) σε 95 ασθενείς με λοίμωξη από gram-αρνητικούς οργανισμούς μικροβιολογικώς τεκμηριωθείσα ή κλινικώς υποπτευθείσα. Απομόνωση επαναλήφθηκε τις ημέρες 3, 7 και 10. Έγινε διέγερση των PBMCs για παραγωγή κυτταροκινών. Καταληκτικά σημεία της μελέτης ήταν οι διαφορές μεταξύ επιζησάντων και μη-επιζησάντων, η διάρκεια της ανοσοπαράλυσης και ο προσδιορισμός κλινικών σημείων κατά την εισαγωγή που μπορούν να οδηγήσουν στην πρώιμη αναγνώριση ενδεχόμενης εγκατάστασης ανοσοπαράλυσης. Αποτελέσματα: Τα PBMCs των επιζησάντων ασθενών παρήγαγαν μετά την ημέρα 3 σημαντικά υψηλότερες συγκεντρώσεις παράγοντα νέκρωσης όγκων-α (TNF-α), ιντερλευκινών (IL)-6, IL-8, IL-10, ιντερφερόνης-γ και αυξητικού παράγοντα κοκκιοκυττάρων-μακροφάγων. Με τη χρήση ανάλυσης ROC αναδείχθηκε ότι κατά την ημέρα 3 η παραγωγή TNF-α μικρότερη από 250pg/ml, μετά από διέγερση με πολυσακχαρίδη, είναι ικανή να διακρίνει ασθενείς από υγιείς μάρτυρες• γεγονός που συσχετίζεται με δυσμενή έκβαση με λόγο πιθανοτήτων (OR) 5.18 (p=0.046). Η ελαττωματική παραγωγή διατηρήθηκε έως την ημέρα 10. Ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης ανέδειξε ότι η ύπαρξη καταπληξίας κατά την εισαγωγή ήταν το μόνο ανεξάρτητο προγνωστικό στοιχείο ανεπαρκούς παραγωγής TNF-α κατά την ημέρα 3. Συμπεράσματα: Η ελαττωματική παραγωγή TNF-α αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της ανοσοπαράλυσης. Συσχετίζεται με σημαντικό κίνδυνο δυσμενούς έκβασης και εμμένει έως την ημέρα 10. Η ύπαρξη καταπληξίας κατά την εισαγωγή είναι προγνωστική ελαττωματικής παραγωγής TNF-α κατά την διάρκεια της υπόλοιπης νοσηλείας

Μεταβολές της γονιδιακής έκφρασης των φλεγμονωδών κυτταροκινών κατά την εξέλιξη του σηπτικού συνδρόμου

Δεδομένα: Η αδυναμία των κυκλοφορούντων μονοκυττάρων για επαρκή παραγωγή κυτταροκινών αποτελεί χαρακτηριστικό της ανοσοπαράλυσης επαγόμενης από τη σήψη. Εντούτοις, η διάρκειά της και η συσχέτισή της με την τελική έκβαση δεν έχουν πλήρως κατανοηθεί. Μέθοδοι: Διεξήχθη υπομελέτη στα πλαίσια μεγάλης τυχαιοποιημένης κλινικής μελέτης. Απομονώθηκαν κυκλοφορούντα μονοκυττάρα περιφερικού αίματος (PBMCs) εντός 24 ωρών από την εγκατάσταση Συστηματικού Συνδρόμου Φλεγμονώδους Απόκρισης (SIRS) σε 95 ασθενείς με λοίμωξη από gram-αρνητικούς οργανισμούς μικροβιολογικώς τεκμηριωθείσα ή κλινικώς υποπτευθείσα. Απομόνωση επαναλήφθηκε τις ημέρες 3, 7 και 10. Έγινε διέγερση των PBMCs για παραγωγή κυτταροκινών. Καταληκτικά σημεία της μελέτης ήταν οι διαφορές μεταξύ επιζησάντων και μη-επιζησάντων, η διάρκεια της ανοσοπαράλυσης και ο προσδιορισμός κλινικών σημείων κατά την εισαγωγή που μπορούν να οδηγήσουν στην πρώιμη αναγνώριση ενδεχόμενης εγκατάστασης ανοσοπαράλυσης. Αποτελέσματα: Τα PBMCs των επιζησάντων ασθενών παρήγαγαν μετά την ημέρα 3 σημαντικά υψηλότερες συγκεντρώσεις παράγοντα νέκρωσης όγκων-α (TNF-α), ιντερλευκινών (IL)-6, IL-8, IL-10, ιντερφερόνης-γ και αυξητικού παράγοντα κοκκιοκυττάρων-μακροφάγων. Με τη χρήση ανάλυσης ROC αναδείχθηκε ότι κατά την ημέρα 3 η παραγωγή TNF-α μικρότερη από 250pg/ml, μετά από διέγερση με πολυσακχαρίδη, είναι ικανή να διακρίνει ασθενείς από υγιείς μάρτυρες• γεγονός που συσχετίζεται με δυσμενή έκβαση με λόγο πιθανοτήτων (OR) 5.18 (p=0.046). Η ελαττωματική παραγωγή διατηρήθηκε έως την ημέρα 10. Ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης ανέδειξε ότι η ύπαρξη καταπληξίας κατά την εισαγωγή ήταν το μόνο ανεξάρτητο προγνωστικό στοιχείο ανεπαρκούς παραγωγής TNF-α κατά την ημέρα 3. Συμπεράσματα: Η ελαττωματική παραγωγή TNF-α αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της ανοσοπαράλυσης. Συσχετίζεται με σημαντικό κίνδυνο δυσμενούς έκβασης και εμμένει έως την ημέρα 10. Η ύπαρξη καταπληξίας κατά την εισαγωγή είναι προγνωστική ελαττωματικής παραγωγής TNF-α κατά την διάρκεια της υπόλοιπης νοσηλείας.Background: Failure of circulating monocytes for adequate cytokine production is a trait of sepsis-induced immunosuppression; however, its duration and association with final outcome are poorly understood. Methods: We conducted a substudy of a large randomised clinical trial. Peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) were isolated within the first 24 h from the onset of systemic inflammatory response syndrome in 95 patients with microbiologically confirmed or clinically suspected gram-negative infections. Isolation was repeated on days 3, 7 and 10. PBMCs were stimulated for cytokine production. The study endpoints were the differences between survivors and non-survivors, the persistence of immunosuppression, and determination of admission clinical signs that can lead to early identification of the likelihood of immunosuppression. Results: PBMCs of survivors produced significantly greater concentrations of tumour necrosis factor-α (TNF-α), interleukin (IL)-6, IL-8, IL-10, interferon-γ and granulocyte-macrophage colony-stimulating factor after day 3. Using ROC analysis, we found that TNF-α production less than 250 pg/ml after lipopolysaccharide stimulation on day 3 could discriminate patients from healthy control subjects; this was associated with a 5.18 OR of having an unfavourable outcome (p = 0.046). This trait persisted as long as day 10. Logistic regression analysis showed that cardiovascular failure on admission was the only independent predictor of defective TNF-α production on day 3. Conclusions: Defective TNF-α production is a major trait of sepsis-induced immunosuppression. It is associated with significant risk for unfavourable outcome and persists until day 10. Cardiovascular failure on admission is predictive of defective TNF-α production during follow-up

EMC test of LTE signal and EEG equipment and research in the influence of WCDMA signal on human evoked potentials

199 σ.Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως σκοπό την αποτύπωση των αποτελεσμάτων που εξήχθησαν από την ερευνητική διαδικασία που πραγματοποιήσαμε αναφορικά με τον έλεγχο της ηλεκτρομαγνητικής συμβατότητας των πρωτοκόλλων LTE και WCDMA με τα όργανα εγκεφαλογράφησης, καθώς και τον έλεγχο της επίδρασης της WCDMA ακτινοβολίας στα ανθρώπινα εγκεφαλικά δυναμικά. Για την πραγματοποίηση του πειράματος χρησιμοποιήθηκε ο ειδικός χώρος που έχει δημιουργηθεί στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας (ΕΠΙΨΥ), ενώ για την επεξεργασία των μετρήσεων χρησιμοποιήθηκαν τα προγράμματα Matlab και Microsoft Office Excel. Η παρούσα εργασία χωρίζεται σε δύο μέρη, στο θεωρητικό, όπου παρουσιάζονται οι βασικές απαιτούμενες πληροφορίες για την επεξήγηση και αντίληψη των χρησιμοποιούμενων εννοιών στη συνέχεια, και στο πειραματικό, όπου περιγράφεται αρχικά η διεξαγωγή του πειράματος και στη συνέχεια αποτυπώνονται τα αποτελέσματα της στατιστικής επεξεργασίας των μετρήσεων και τα εξαγόμενα συμπεράσματα.The purpose of the present thesis is to put down the results of the research that we conducted concerning the control of Electromagnetic Compatibility between LTE and WCDMA radiation and the measuring instrument of an electroencephalogram (EEG), and also concerning the test for the possible influence of WCDMA radiation on the Evoked Potentials (EPs) of healthy people. In order to conduct the experiment, a special area for EEG measurements in the Institute of Mental Health (EPIPSY) was used, and for the processing of the measurements we used the programs of Matlab and Excel Microsoft Office. This paper is divided into two parts, the theoretical one showing the basic necessary information for the sufficient explanation and understanding of the concepts that are used later, and the experimental part, which firstly describes the experiment and then presents the results of the statistical processing of the measurements, and the productive conclusions as well.Παναγιώτης Δ. ΑντωνάκοςΝικόλαος Δ. Καραλιώτα

BIOMARKERS: CAN THEY REALLY GUIDE OUR DAILY PRACTICE?

International audienceABSTRACT Optimal management of septic patients requires accurate assessment of both current severity status and prognosis. Since the 1990s, substantial advances have been made in the use of circulating biomarkers for such assessments. This summary of the session on “Biomarkers: can they really use guide our daily practice?” presented at the 2021 WEB-CONFERENCE OF THE EUROPEAN SHOCK SOCIETY, 6 November 2021. These biomarkers include ultrasensitive detection of bacteremia, circulating soluble urokina-type plasminogen activator receptor (suPAR), C-reactive protein (CRP) and ferritin and procalcitonin. In addition, the potential application of novel multiwavelength optical biosensor technology allows noninvasive monitoring of multiple metabolites that can be used to assess severity and prognosis in septic patients. The application these biomarkers and improved technologies provide the potential for improved personalized management of septic patients

Impact of comorbidities on the performance of interferon-gamma release assay in an elderly Greek population without overt immunodeficiency

Contains fulltext : 223590.pdf (Publisher’s version ) (Closed access

Platelet Markers Correlate with Glycemic Indices in Diabetic, but Not Diabetic-Myelodysplastic Patients with Normal Platelet Count

Background: Altered thrombocyte morphology and function have been reported in patients with diabetes mellitus (DM) type 2. The aim of the present study was to determine the associations between platelet morphology markers and hemoglobin A1C (HbA1c), fasting glucose (FG), hypertension and coronary heart disease (CHD) in patients with myelodysplastic syndromes (MDS) and DM, in patients with DM and in controls

Complex Immune Dysregulation in COVID-19 Patients with Severe Respiratory Failure

Contains fulltext : 220235.pdf (Publisher’s version ) (Open Access

Platelet markers correlate with glycemic indices in diabetic, but not diabetic-myelodysplastic patients with normal platelet count

Abstract. Background: Altered thrombocyte morphology and function have been reported in patients with diabetes mellitus (DM) type 2. The aim of the present study was to determine the associations between platelet morphology markers and hemoglobin A1C (HbA1c), fasting glucose (FG), hypertension and coronary heart disease (CHD) in patients with myelodysplastic syndromes (MDS) and DM, in patients with DM and in controls. Methods: This cross-sectional study included 30 cases with primary MDS with normal platelet count and non-insulin dependent diabetes, 30 non-insulin dependent diabetic patients and 30 non-diabetic, non-MDS controls matched on age and gender. Results: After adjusting for body mass index, platelet number, CHD and hypertension, HbA1c and FG were significant predictors of mean platelet volume (MPV) and platelet distribution width (PDW) in diabetic patients. There was no correlation between platelet parameters and HbA1c or FG in diabetic MDS patients. In controls, FG and hypertension predicted significant differences in platelet morphology. Platelet count correlated with platelet morphology in diabetic MDS and control groups, but not in diabetics. Conclusions: MPV and PDW are associated with glycemic indices in diabetic patients but not in diabetic MDS patients with normal platelet counts. Non-diabetic controls also exhibit FG related changes in platelet morphology. This suggests other factors inherent to bone marrow dysplasia, platelet turnover and biochemistry, or vascular environment affect platelet morphology in diabetic MDS patients even with normal platelet count. Platelet morphology in this population may be an early marker for myelodysplasia. These findings also support platelet morphology change as a marker for elevated macrovascular disease risk