Philoponus and the subtraction argument

The subtraction argument for the existence of an empty world has been challenged in the case of where the world has an infinite number of objects. Drawing on the reconstruction of Philoponus’ traversal argument by George Couvalis (2013). I argue that a subtraction argument based around time units can adequately deal with worlds that are inhabited by an infinite number of objects

Death of the Particular Social Group

Applicants seeking asylum in the United States must demonstrate that they fear persecution on account of one of five protected grounds—race, religion, national origin, political opinion, or membership in a particular social group (PSG). The PSG ground has long been the most complex and challenging avenue for relief, and in the Trump era, already precarious protections for vulnerable people such as survivors of intimate partner and gang violence were further impaired. The Board of Immigration Appeals’ first, and longstanding, definition of a PSG in Matter of Acosta required members to possess “common immutable characteristics,” those that, like the other statutory grounds, either could not be changed or were so fundamental that one should not be required to change them. This Article reveals that since the Board imposed two additional requirements— that PSGs possess social distinction and particularity—over a decade ago, the Board has recognized only two new particular social groups. Both of those groups, one protecting survivors of domestic violence and the other family membership, were invalidated by Trump administration attorneys general. Thus, when examining BIA jurisprudence, it appears that the particular social group is dead. This Article discusses the evolution of the particular social group ground in both domestic and international law and reviews the disparate treatment of PSGs by the Board of Immigration Appeals and federal circuit courts. It then makes recommendations—including legislation, reconsideration of the attorney general’s broad authority to overrule cases using the power of self-referral, and consideration of whether Chevron deference remains appropriate for PSG jurisprudence—for a return to the more equitable, and legally sound, Acosta immutability test

New Approaches to Disarming Domestic Abusers

Laws prohibiting perpetrators of intimate partner violence from possessing firearms have long been on the books. But the failure to enforce them, thus allowing abusers to keep their weapons, has led to deadly consequences. While the criminal justice system has in recent years increased efforts to disarm domestic abusers, they have yielded minimal success.It should be unsurprising that threatening criminal consequences for illegally possessing firearms has not been an effective strategy. Perpetrators knew they were breaking the law when they assaulted their partners, but did so anyway. And the calculated risk they take by not relinquishing guns often pays off due to a lack of coordination between the agencies tasked to verify compliance, as well as low prosecution rates.Because criminal justice approaches have proven ineffective in dispossessing domestic violence offenders of firearms, alternative approaches are necessary. This Article, drawing from the fields of public health, international human rights, and anti-carceral feminism, explores such alternatives. It analyzes these theoretical areas to draw out commonalities— including a move away from exclusively carceral approaches, a focus on prevention, and an emphasis on community-based solutions—that can inform efforts to remove guns from the hands of domestic violence offenders

Congregational Hymn-Singing at the Weimar Seventh-Day Adventist Church: A Case Study

Throughout the New Testament and the history of the church, congregational hymn-singing has been utilized to edify Christians in worship. Although congregational hymn-singing has been an integral part of Christian worship, many 21st century Christian denominations have departed from this practice. Utilizing contemporary worship music instead of hymns has become the norm. The purpose of this study was to understand the characteristics and benefits of congregational hymn-singing. Using a qualitative case study, this research attempted to determine the efficacy of congregational hymn-singing on perceived theological insight, emotional wellness and group unity at the Weimar Seventh-day Adventist church. The subject church was a multiethnic, multinational and multi-generational organization located on the campus of a private educational and health care institution in Weimar, California. 222 participants with ages ranging from 18-75 years, representing five ethnicities and over 45 nationalities responded to a survey on congregational hymn-singing. The results showed the participants’ unmitigated appreciation for hymn-singing and preference for hymn-singing as the most suitable congregational music style at the Weimar Seventh-day Adventist Church. Further, the findings indicated that participants perceived congregational hymn-singing to positively contribute to their emotional, mental, social and spiritual wellbeing. Additional research is recommended to replicate this case study for corroborations

Η γλωσσική πολιτική της Ε.Ε. και οι γλώσσες που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν με παράδειγμα την γρεκάνικη διάλεκτο της Κάτω Ιταλίας

The present essay is a brief presentation of the European language policy and more specifically, policies concerning the endangered languages. The most important initiatives are reported, including the use of European funding programmes and using the griko dialect as a case study, we examine their application.Στη παρούσα εργασία γίνεται αναφορά στη γλωσσική πολιτική της ΕΕ και ειδικότερα στις τακτικές που ακολουθούνται για τις λιγότερο διαδεδομένες γλώσσες. Αναφέρονται οι σημαντικότερες μέχρι τώρα κινήσεις, τα προγράμματα που χρησιμοποιούνται για τη διάσωση και τη διατήρηση των γλωσσών και με παράδειγμα τη γκρεκάνικη διάλεκτο βλέπουμε στην πράξη την εφαρμογή τους

Διοργανώνοντας μία μουσειακή έκθεση: Προσεγγίσεις Πολιτισμικής Διαχείρισης

Στη εργασία αυτή γίνεται συνοπτική αναφορά στις απαραίτητες διαδικασίες που ακολουθούνται για τη σωστή διοργάνωση μιας μουσειακής έκθεσης, στις αρμοδιότητες των εμπλεκομένων φορέων όπως και στους παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία ανάλογων εκθέσεων. Η συγκεκριμένη εργασία βασίστηκε σε μέρος των δεδομένων μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας που υποστηρίχθηκε τον Ιούνιο του 2012 στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών όπου και απέσπασε διάκριση

Καταγραφή και ανάλυση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων που χρησιμοποιήθηκαν για την στήριξη των ελληνικών διαλέκτων της Απουλίας και της Καλαβρίας. Ποιες είναι μέχρι στιγμής οι ενέργειες του ελληνικού κράτους και οι μη κυβερνητικές πρωτοβουλίες για τη διάσωση των εν λόγω διαλέκτων;

Οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις υπέρ των μειονοτικών γλωσσών ξεκίνησαν το 1983 και είχαν τη μορφή της οικονομικής υποστήριξης οργανώσεων που σχετίζονταν με τις μειονοτικές γλώσσες και ανήκαν σε ένα από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε μία από τις χώρες του Ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου. Έως το 1997 υλοποιήθηκαν προγράμματα για περίπου 40 μειονοτικές γλώσσες. Οι μεγαλύτεροι ωφελημένοι ήταν η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστρία και η Φινλανδία. Στις χώρες αυτές υπάρχουν περίπου τα δύο τρίτα των ευρωπαϊκών κοινοτήτων μειονοτικών γλωσσών (Council of Europe, National Minorities (FCNM), 1994).Οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις υπέρ των μειονοτικών γλωσσών ξεκίνησαν το 1983 και είχαν τη μορφή της οικονομικής υποστήριξης οργανώσεων που σχετίζονταν με τις μειονοτικές γλώσσες και ανήκαν σε ένα από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε μία από τις χώρες του Ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου. Έως το 1997 υλοποιήθηκαν προγράμματα για περίπου 40 μειονοτικές γλώσσες. Οι μεγαλύτεροι ωφελημένοι ήταν η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστρία και η Φινλανδία. Στις χώρες αυτές υπάρχουν περίπου τα δύο τρίτα των ευρωπαϊκών κοινοτήτων μειονοτικών γλωσσών (Council of Europe, National Minorities (FCNM), 1994)