Malignant granular cell tumor of the lumbar region – a case report and review of the criteria for diagnosis

We report an unusual case of a malignant granular cell tumor of the left lumbar region in 63-year old woman – diagnosed, consulted and treated with surgical resection (R1) and radiotherapy, followed up for 2 years with lung metastases after 22 months. Furthermore, we discuss histopathological differential diagnosis and current criteria for malignancy, as well as available options for systemic treatment in view of cytogenetic and molecular genetic characteristics of the tumor

Wyniki leczenia chorych na tłuszczakomięsaki o zaawansowaniu miejscowym

Introduction. Liposarcomas (LPS) are one of the most common and well defined types of soft tissue sarcomas. The aim of the study was to analyze prognostic factors having an influence on the outcomes of localized, resectable LPS in terms of overall survival (OS), disease-free survival (DFS) and local relapse-free survival (LRFS) treated in 2 oncological centers.Patients and methods. 271 consecutive patients with localized LPS (137 primary LPS and 134 LPS after unplanned excision outside our center: 109 clinically recurrent tumor and 25 scar after non-radical resection) were treated between 1994 and 2009. Median follow-up time was 58 months.Results. 5-year disease-specific survival (DSS), disease-free survival (DFS) and local relapse-free survival (LRFS) rates (calculated from start of therapy at our center) were: 74%, 52% and 64%, respectively. We identified the following factors negatively influencing all outcomes: primary tumor site (extremity/trunk wall vs retroperitoneal space), histological subtype, unplanned excision our outside oncological center and clinically recurrent tumor. 5-year LRFS in patients with preoperative biopsy was 84.1%, and in patients with unplanned surgery without preoperative biopsy was only 47.6% (p < 0.001). According to univariate analysis significant, negative prognostic factors for OS (p < 0.05) were as follows: tumor size >5 cm, higher tumor grade 2 or 3, tumor stage Ib, IIb and III according to AJCC system, primary tumor site in the retroperitoneal space, pleomorphic or undifferentiated pathological subtype, baseline decreased hemoglobin level, unplanned excision without preoperative biopsy, clinically recurrent tumor, R1 resection margins, adjuvant radiotherapy and primary therapy outside our oncological center. In multivariate analyses we have found following independent negative prognostic factors for OS: clinically recurrent tumor (including the fact of a preoperative biopsy) or AJCC stage (excluding preoperative biopsy).Conclusions. The analysis of this large group of LPS indicates the role of sarcoma therapy in multimodal oncological centers. We have confirmed the value of primary tumor site and histological subtype (as factors not included to AJCC staging) as well as quality of diagnostic (preoperative biopsy) and surgical therapy (radical surgery without recurrence) for predicting OS, DFS and LRFS. Radical re-resection of scar after non-radical primary tumor resection(+ radiotherapy) seems to improve LRFS in this type of soft tissue sarcomas. Patients with unplanned excision can still be salvaged with good final outcome when referred to a sarcoma unit and treated by radical resurgery combined with radiotherapy (LRFS improvement).Wstęp. Tłuszczakomięsaki (liposarcoma) stanowią najczęstszy typ mięsaków tkanek miękkich (ok. 20% wszystkichmięsaków tkanek miękkich z wyłączeniem GIST).Celem pracy jest analiza wyników leczenia chorych (w odniesieniu do przeżyć całkowitych — OS, przeżyć wolnychod nawrotu choroby — DFS i przeżyć wolnych od wznowy miejscowej — LRFS) z dwóch ośrodków onkologicznychw celu wyodrębnienia prognostycznych czynników kliniczno-patologicznych dla grupy chorych bez przerzutówodległych leczonych operacyjnie.Materiał. Materiał stanowiła grupa 271 chorych na resekcyjne tłuszczakomięsaki leczonych w latach 1994–2009. Połowachorych była leczona w ośrodku onkologicznym z powodu pierwotnie rozpoznanego mięsaka, zaś druga połowabyła początkowo leczona nieradykalnie w innym ośrodku. Mediana okresu obserwacji wynosiła 58 miesięcy.Wyniki. 5-letnie OS w badanej grupie wynoszą 74,1%, 5-letnie DFS: 52,1%, zaś 5-letnie LRFS: 64%. Stwierdzono znacząceróżnice we wszystkich badanych parametrach w zależności od pierwotnej lokalizacji mięsaka (kończyny i tułówvs przestrzeń zaotrzewnowa), podtypu histologicznego, faktu wykonania biopsji przedoperacyjnej, wyjściowegoośrodka leczącego oraz nawrotu choroby po nieradykalnym leczeniu. 5-letnie LRFS dla chorych, u których wykonanobiopsję przedoperacyjną niezależnie od lokalizacji i typu histologicznego, wyniosło 84,1%, zaś u chorych po niezaplanowanejoperacji bez biopsji przedoperacyjnej — jedynie 46,7% (p < 0,001). Według analizy jednoczynnikowejistotne (p < 0,05) niekorzystne czynniki rokownicze dla OS są następujące: wielkość guza > 5 cm, wysoki stopieńzłośliwości histologicznej, stopień zaawansowania według AJCC Ib, IIb i III, lokalizacja tłuszczakomięsaka w przestrzenizaotrzewnowej, podtyp histologiczny pleomorficzny i odróżnicowany, zmniejszony wyjściowy poziom hemoglobiny,fakt niewykonania biopsji przedoperacyjnej, potwierdzona wznowa miejscowa, zastosowanie radioterapii uzupełniająceji pierwotne leczenie chirurgiczne poza ośrodkiem onkologicznym. Na podstawie analizy wieloczynnikowejstwierdzono, że niezależne czynniki rokownicze dla przeżyć całkowitych to: przy uwzględnieniu wykonania biopsjiprzedoperacyjnej jako czynnika rokowniczego — obecność utkania mięsaka w bliźnie po wcześniejszej nieradykalnejresekcji (rodzaj ośrodka leczącego), zaś nie uwzględniając wykonania biopsji przedoperacyjnej — stopień zaawansowaniaklinicznego wg AJCC. Wnioski. Objęta analizą grupa chorych na te rzadkie nowotwory należy do największych we współczesnym piśmiennictwieświatowym i w unikalny sposób wykazuje wagę leczenia chorych na mięsaki tkanek miękkich w wielospecjalistycznychośrodkach onkologicznych. Niezwykle istotne są zaobserwowane różnice OS, DFS i LRFS dotyczącelokalizacji guza pierwotnego i podtypu histologicznego (jako czynników nieujętych w systemie TNM), a także faktujakości postępowania diagnostycznego (wykonanie biopsji przedoperacyjnej) i leczenia chirurgicznego (ośrodekonkologiczny, brak wznowy miejscowej). Radykalna re-resekcja blizny po nieradykalnym wycięciu pierwotnegotłuszczakomięsaka (w skojarzeniu z radioterapią) poprawia LRFS

Soft tissue sarcoma - diagnosis and treatment

W ciągu ostatnich kilkunastu lat osiągnięto znaczący postęp w leczeniu mięsaków tkanek miękkich - nie tylko ogniska pierwotnego, ale również wznów miejscowych i przerzutów. Podstawową metodą jest leczenie chirurgiczne, a wprowadzenie zasady skojarzonego postępowania, czyli standardowego łączenia chirurgii z radioterapią i niekiedy chemioterapią oraz rehabilitacji w wyspecjalizowanych ośrodkach znamiennie zwiększyło szansę na ograniczenie zasięgu operacji, całkowite wyleczenie chorego lub uzyskanie długoletniego przeżycia. Współczesne leczenie skojarzone oraz stosowanie metod rekonstrukcyjnych pozwala u większości chorych na mięsaki tkanek miękkich o lokalizacji kończynowych na oszczędzenie kończyny. W porównaniu z latami 60.-70., kiedy amputację wykonywano u około 50% chorych, obecnie w ośrodkach referencyjnych odsetek ten nie przekracza 10%. Ogólnie obserwuje się powolny, ale stały wzrost odsetka chorych na mięsaki tkanek miękkich z wieloletnimi przeżyciami. Wskaźnik 5-letnich przeżyć całkowitych chorych na mięsaki tkanek miękkich zlokalizowane w obrębie kończyn wynosi obecnie 55-78%. W przypadku rozpoznania przerzutów długość okresu przeżycia jest jednak nadal zła i wynosi średnio około 1 roku. Korzystnych wyników miejscowych leczenia mięsaków można spodziewać się tylko w przypadku planowego (tzn. po wcześniejszej biopsji) całkowitego wycięcia mięsaka w mikroskopowo wolnych od nowotworu granicach (tzw. resekcja R0). Po przeprowadzeniu prawidłowego postępowania diagnostycznego u większości chorych poddawanych radykalnej operacji konieczne jest zastosowanie uzupełniającej radioterapii, wielotygodniowej rehabilitacji i kontynuowanie badań kontrolnych w tym samym ośrodku przez minimum 5 lat. Postęp wiąże się z wprowadzeniem do praktyki klinicznej leków o celowanym działaniu związanym z molekularnymi lub genetycznymi zaburzeniami w komórkach, które uczestniczą w etiopatogenezie tych nowotworów. Ze względu na rzadkie występowanie mięsaków oraz konieczność skojarzonego postępowania najważniejsze jest prowadzenie diagnostyki i terapii już od początku w ramach wielodyscyplinarnego zespołu w ośrodku onkologicznym o odpowiednim doświadczeniu i zapleczu diagnostycznym.Significant progress in the treatment of soft tissue sarcoma (STS), both primary tumor and local recurrences/ metastatic disease, has been achieved in recent years. Surgery is essential modality, but the use of combined treatment (standard combination of surgery with adjuvant radiotherapy, chemotherapy in selected cases and perioperative rehabilitation) in highly-experienced centers increased possibility of cure and limitations of extent of local surgery. Current combined therapy together with the use of reconstructive methods allows for limb-sparing surgery in majority of soft tissue sarcoma patients (amputation in 10% of cases as compared to approximately 50% in the 1960-70s). The slow, but constant, increase of rate of soft tissue sarcoma patients with long-term survival has been observed. Contemporary 5-year overall survival rate in patients with extremity soft tissue sarcomas is 55-78%. In case of diagnosis of metastatic disease the prognosis is still poor (survival of approximately 1 year). Good results of local therapy may be expected only after planned (e.g., after preoperative biopsy - tru-cut or incisional) radical surgical excision of primary tumor with pathologically negative margins (R0 resection). Following appropriate diagnostic check-up, adjuvant radiotherapy is necessary in the majority of patients treated with radical surgery need, as well as long-term rehabilitation and follow-up examinations in treating center are needed for at least 5 years. The progress is due to the introductionof targeted therapy acting on molecular or genetic cellular disturbances detected during studies on etiopathogenetic mechanisms of sarcoma subtypes. In view of rarity of sarcomas and necessity of multidisciplinary therapy, the crucial issue is that management of these tumors should be hold in experienced oncological sarcoma centers

Recommendations for diagnostics and therapy of adult patients with malignant primary bone tumors

Bone sarcomas comprise a heterogenous group of rare mesenchymal tumors (less than 0.5% of malignant neoplasms in adults). From clinical point of view they can be divided into two main groups: spindle-cell sarcomas (osteosarcomas, majority of chondrosarcomas and less common subtypes) and small-cell sarcomas (mainly Ewing family of tumors). Correct diagnosis and effective therapy is performed by cooperation of radiologists, oncological and orthopedics surgeons, clinical oncologists, radiotherapists, rehabilitants, pathologists, nuclear medicine specialists and molecular biologists. The most important principle in diagnostics and therapy of primary malignant bone tumors is multidisciplinary work in experienced centers. Improvement of diagnostics, implementation of combined therapy and technological developments caused the increase of limb-sparing surgery indications and better long-term results of their treatment. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 6: 355–369Mięsaki kości u dorosłych stanowią heterogenną grupę bardzo rzadkich nowotworów pochodzenia mezenchymalnego (poniżej 0,5% nowotworów złośliwych u dorosłych). Pod względem klinicznym mięsaki kości można podzielić na mięsaki wrzecionowatokomórkowe (obejmujące mięsaki kościopochodne, większość chrzęstniakomięsaków i inne rzadsze podtypy) oraz drobnokomórkowe (głównie rodzina mięsaków Ewinga). Prawidłowe rozpoznanie i skuteczne leczenie skojarzone pierwotnych nowotworów kości są sumą współpracy radiologów, chirurgów onkologów i chirurgów ortopedów, onkologów klinicznych, radioterapeutów, rehabilitantów, patologów, specjalistów medycyny nuklearnej i biologów molekularnych. Bezwzględnym warunkiem w diagnostyce i leczeniu pierwotnych nowotworów złośliwych kości jest wielodyscyplinarna współpraca wielospecjalistyczna w doświadczonych ośrodkach. Polepszenie diagnostyki mięsaków kości, wprowadzenie zasad terapii skojarzonej i postęp technologiczny spowodowały rozszerzenie wskazań do stosowania operacji oszczędzających kończynę oraz poprawiły odległe wyniki leczenia. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 6: 355–36

ARCHAEOLOGY IN THE REVALORISATION OF GARDENS DIFFICULT BEGINNINGS

Conservation dealing with palace-garden complexes must be preceded by comprehensive studies involving representatives of several fields of science: architects, landscape architects, historians, art historians, geodesists, botanists, documentalists and archaeologists. The revalorisation of the Hampton Court Gardens was a symptomatic example of the cooperation of landscape architects, art historians and archaeologists. The excavations conducted by Brian Dix produced extraordinary results, and contributed to a complete and satisfactory realisation of the undertaking. In Poland, archaeologists tend to take part in ventures of this type much too rarely, but each year excavations are becoming increasingly frequently appreciated as a source of knowledge about garden and park premises expands; they are also employed in revalorisation projects. The first instance of using archaeological sources in implementing revalorisation projects relating to a garden premise consisted of the excavations initiated in 1997 in the Branicki Gardens in Białystok. The most prominent and largest-scale archaeological initiatives include the excavations conducted since 2003 by the staff of the National Centre for the Study and Documentation of Historical Monuments in the palace-park premise in Wilanów. Practical research renders possible the creation and testing of models of complex interdisciplinary studies resorting to newest technologies. Great emphasis is placed on registering all the stages of the work as well as programme-like integrated documentation prepared by all the participants. The active presence of archaeologists in the revalorisation of parks and gardens permits the verification of source material and supplies data about, i. a. the original spatial and compositional layout of parks and gardens, the plants and their planning, as well as types of garden outfitting and its distribution. Most important, it facilitates the creation of revalorisation projects concurrent with the historical message

HIGH TIME FOR NEW TECHNOLOGIES

For several years now, the development of digital techniques of registering images and improving ways of measuring space is accompanied by attempts at implementing new documentation methods. Considerable accomplishments in this particular domain belong to the Workshop of Interdisciplinary Studies at the National Center for the Study and Documentation of Historical Monuments. The foundation of the investigations conducted by this institution, and the documentation gained during their course, is composed of interdisciplinary qualities, research precision, the application of the most recent techniques of non-invasive exploration as well as computer and geodetic techniques, together with benefiting from the measurement opportunities offered by the Cyrax 2005 laser scanner. All these undertakings are translated not only into complex research processes and reliable registration, but also lead to successes which include objective documentation, a rapid presentation of the outcome, and the latter’s utilisation for the purpose of popularisation

Malignant granular cell tumor of the lumbar region – a case report and review of the criteria for diagnosis

We report an unusual case of a malignant granular cell tumor of the left lumbar region in 63-year old woman – diagnosed, consulted and treated with surgical resection (R1) and radiotherapy, followed up for 2 years with lung metastases after 22 months. Furthermore, we discuss histopathological differential diagnosis and current criteria for malignancy, as well as available options for systemic treatment in view of cytogenetic and molecular genetic characteristics of the tumor.We report an unusual case of a malignant granular cell tumor of the left lumbar region in 63-year old woman – diagnosed, consulted and treated with surgical resection (R1) and radiotherapy, followed up for 2 years with lung metastases after 22 months. Furthermore, we discuss histopathological differential diagnosis and current criteria for malignancy, as well as available options for systemic treatment in view of cytogenetic and molecular genetic characteristics of the tumor

Efficacy and Safety of Hypofractionated Preoperative Radiotherapy for Primary Locally Advanced Soft Tissue Sarcomas of Limbs or Trunk Wall

Background: The use of adjuvant radiotherapy (RT) shows a significantly decreased incidence of local recurrence (LR) in soft tissue sarcomas (STS). This study aimed to assess the treatment scheme’s effect in patients with primary STS treated at one institution. Methods: In this phase 2 trial, 311 patients aged ≥18 years with primary, locally advanced STS of the extremity or trunk wall were assigned to multimodal therapy conducted at one institution. The preoperative RT scheme consisted of 5 Gy per fraction for a total dose of 25 Gy. Surgery was performed within 2–4 days from the last day of RT. The primary endpoint was LR-free survival (LRFS). Adverse events of the treatment were assessed. Results: We included 311 patients with primary locally advanced STS. The median tumor size was 11 cm. In total, 258 patients (83%) had high-grade tumors. In 260 patients (83.6%), clear surgical margins (R0) were obtained. Ninety-six patients (30.8%) had at least one type of treatment adverse event. LR was observed in 13.8% patients. The 5-year overall survival was 63%. Conclusion: In this group, with a significant percentage of patients with extensive, high-grade STS, hypofractionated preoperative RT was associated with good local control and tolerance