May prior Chlamydia pneumoniae infection may determine the development of chronic inflamation in obesity?

Otyłości towarzyszy łagodny, przewlekły stan zapalny o charakterze ogólnoustrojowym. Wiele dowodów wskazuje na to, że w otyłości same adipocyty wydzielają wiele bioaktywnych związków, w tym: białko C-reaktywne (CRP, C-reactive protein), interleukina 6 (IL-6, interleukin-6), czynnik martwicy nowotworów (TNF-α, tumor necrosis factor α), leptynę oraz adiponektynę, w związku z czym tkanka tłuszczowa bierze czynny udział w rozwoju odpowiedzi zapalnej. Spośród wielu hipotez próbujących wyjaśnić obecność przewlekłego, subklinicznego zapalenia w otyłości, mało uwagi poświęcono roli infekcji bakteryjnej w zapoczątkowaniu reakcji zapalnej i modulowaniu jej przebiegu. Czy wewnątrzkomórkowa bakteria Chlamydia pneumoniae, z którą wiąże się rozwój miażdżycy uważanej obecnie za chorobę zapalną naczyń, może być czynnikiem uruchamiającym kaskadę cytokinową w otyłości? Bakteria ta może zainfekować i przebywać w wielu typach komórek gospodarza (m.in. krążących monocytach, tkankowych makrofagach, komórkach śródbłonka). Jeśli układ odpornościowy człowieka nie jest w stanie wyeliminować chlamydii, zapalenie przechodzi w samopodtrzymujący się proces przewlekły. Istotną rolę odgrywają tu makrofagi naciekające tkankę tłuszczową i zwiększona synteza prozapalnych cytokin oraz CRP w komórkach tłuszczowych jako reakcja organizmu na przewlekłą stymulację antygenową.Obesity is associated with a mild and chronic inflammatory process. There is increasing evidence that in obesity the adipocytes secrete numerous bioactive substances, such as CRP, IL-6, TNF-α, leptin and adiponectin. Thus, adipose tissue actively contributes in the development of inflammatory response. Among many theories elucidating subclinical, chronic inflammatory process in obesity, relatively less is known about possible bacterial infection in the initiation of this process and in modulation of its course. Does intracellular bacteria Chlamydia pneumonia, associated with the progression of atheromatosis which has been considered recently as a vascular inflammatory disease, might be a factor initiating the cytokine cascade in obesity? This bacterium may infect and live in number of the host cells (including circulating monocytes, tissue macrophages, or endothelial cells). If human immune system is unable to eliminate Chlamydia pneumoniae, the inflammation progresses to a self-supporting chronic process, in which are essentially involved macrophages infiltrating fat tissue, increased synthesis of the pro-inflammatory cytokines, and C-reactive protein in adipose cells as a reaction of the body for prolonged antigen stimulation

Laparoscopic adrenalectomy for functioning and non-functioning adrenal tumours

Background: The purpose of this study was a retrospective analysis of outcomes following laparoscopic adrenalectomy (LA) performed for benign adrenal tumours responsible for various endocrinological disorders. The patients were diagnosed with non-functioning (NFT) and functioning adrenal tumours (FT) including pheochromocytoma (PH), Conn&#8217;s syndrome (CO) and Cushing&#8217;s (CS) syndrome. Material and methods: A total of 165 LAs were carried out between August 1995 and September 2009 via either the transperitoneal (n = 38) or retroperitoneal (n = 127) approach. The analysed factors included demographic data of patients, the American Association of Anaesthesiology score (ASA), indication for surgery, tumour size and side, intraoperative and postoperative outcome of LA including duration of surgery, blood loss, time until ambulation, length of hospital stay, time until return to normal activity, the complication rate, as well as the conversion rate to open adrenalectomy. Results: There were 111 patients with NFT and 54 with FT. Patients with NFT were significantly older than those with CO (p < 0.05). The mean size of the lesion differed between CO and other adrenal tumours (p < 0.05) as well as between NFT and PH (p < 0.05). All the lesions except aldosteronomas were detected predominantly in the right adrenal gland (p < 0.05). However, despite the different characteristic and clinical disorders related to laparoscopically removed adrenal tumours, the intraoperative and postoperative outcomes did not significantly differ in most cases between the analysed groups of patients. Conclusion: This study shows that LA is a safe, effective, and well-tolerated procedure despite the hormonal activity of the removed lesions. Minimal invasive surgery may be recommended as the &#8216;gold standard&#8217; in the treatment of both functioning and non-functioning benign tumours of the adrenal gland. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (6): 512&#8211;516)Wstęp: Celem tego badania była retrospektywna analiza wyników adrenalektomii laparoskopowej (LA) wykonywanej z powodu łagodnych guzów nadnerczy mogących powodować różne zaburzenia endokrynologiczne. U pacjentów rozpoznawano nieczynne hormonalnie guzy nadnerczy (NFT) oraz hormonalnie czynne guzy nadnerczy (FT), w tym guz chromochłonny (PH), zespół Conna (CO) i zespół Cushinga (CS). Materiał i metody: Pomiędzy sierpniem 1995 r. a wrześniem 2009 r. wykonano łącznie 165 LA z dostępu przezotrzewnowego (n = 38) lub zaotrzewnowego (n = 127). Analizowanymi czynnikami były: dane demograficzne pacjentów, wynik skali ASA, wskazanie do operacji, rozmiar guza i jego umiejscowienie, śródoperacyjne i pooperacyjne wyniki LA w tym czas trwania operacji, utratę krwi, czas uruchomienia chorych, długość hospitalizacji, czas powrotu do normalnej aktywności, śródoperacyjne i pooperacyjne powikłania, jak również wskaźnik konwersji do otwartej adrenalektomii. Wyniki: Badaniem objęto 111 pacjentów z NFT i 54 z FT. Pacjenci z NFT byli istotnie starsi niż pacjenci z CO (p < 0,05). Średnia wielkość zmiany różniła się pomiędzy CO i innymi guzami nadnerczy (p < 0,05), jak również pomiędzy NFT i PH (p < 0,05). Wszystkie zmiany za wyjątkiem aldosteronoma wykrywano głównie w prawym nadnerczu (p < 0,05). Mimo różnych cech charakterystycznych oraz zaburzeń klinicznych związanych z usuwanymi laparoskopowo guzami nadnerczy w większości przypadków nie było istotnych różnic wyników środoperacyjnych i pooperacyjnych pomiędzy analizowanymi grupami pacjentów. Wnioski: Przedstawione badanie pokazuje, że LA jest bezpiecznym, efektywnym i dobrze tolerowanym przez chorych zabiegiem mimo czynności hormonalnej usuwanych zmian ogniskowych. Małoinwazyjny zabieg operacyjny można uznać za metodę referencyjną w chirurgii zarówno czynnych, jak i nieczynnych hormonalnie łagodnych guzów nadnerczy. (Endokrynol Pol 2011; 62 (6): 512&#8211;516

Ocena częstości występowania mutacji genów BRAF, KRas oraz metylacji genu RASSF1A w wolu guzkowym na podstawie badania materiału cytologicznego uzyskanego drogą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej

  Introduction: Standard pre-operative diagnosis of nodular goitre is not always conclusive. The decision about nodular goitre surgery is increasingly based on molecular methods. The aim of the study was to determine BRAF T1799A mutation and KRas proto-oncogene mutation, and the analysis of RASSF1A promoter methylation level in cytological material obtained from FNAB specimens of thyroid nodules. Material and methods: The study population consisted of 85 women and 12 men. The study material was genomic DNA isolated from peripheral blood and thyroid bioptates. Pyrosequencing was used for the evaluation of RASSF1 methylation level. KRas mutation was investigated with Sanger sequencing. BRAF mutation was analysed by standard methods of real-time amplification detection (real-time PCR) with the use of specific starters surrounding the mutated site. Results: A significant positive correlation was demonstrated between mean methylation of four CpG islands of RASSF1A gene and thyroid tumour volume and its largest diameter (p &lt; 0.05). KRas mutation was not detected in any of the 97 patients. In 7/85 subjects (8.2%) BRAF mutation was observed. In 6/7 patients with BRAF mutation, FNAB of thyroid nodules confirmed a benign nature of the lesions; the material was non-diagnostic in one patient, and papillary thyroid cancer was diagnosed on the basis of postoperative histopathology assessment. Conclusions: The results of genetic tests reported in our study indicate that the presence of BRAF mutation or higher RASSF1A methylation levels in FNAB cytology specimens of benign lesions may be useful in the assessment of oncological risk, while the evaluation of KRas proto-oncogene mutation is not a valuable test in pre-operative diagnosis of nodular goitre. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 384–393)    Wstęp: Na podstawie standardowej przedoperacyjnej diagnostyki wola guzkowego nie zawsze uzyskuje się jednoznaczne rozpoznanie. Coraz częściej w kwalifikacji wola guzkowego do zabiegu operacyjnego wykorzystywane są metody badań molekularnych. Celem pracy było oznaczenie mutacji T1799A genu BRAF i mutacji protoonkogenu KRas oraz analiza stopnia metylacji promotora genu RASSF1A w materiale komórkowym uzyskanym z guzków tarczycy na drodze biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Materiały i metody: Badaniami objęto 85 kobiet i 12 mężczyzn. Materiał do badań stanowił genomowy DNA wyizolowany z krwi obwodowej pacjentów oraz z bioptatów tarczycy. Do oceny stopnia metylacji genu RASSF1 wykorzystano metodę pirosekwencjonowania. Mutacje genu KRas badano metodą sekwencjonowania Sangera. Do oznaczania mutacji BRAF użyto standardowej metodologii detekcji amplifikacji w czasie rzeczywistym (real-time PCR) z zastosowaniem specyficznych starterów otaczających miejsce zmutowane. Wyniki: Wykazano, że średnia metylacji czterech wysp CpG w genie RASSF1A znamiennie, dodatnio koreluje z objętością guza tarczycy i największym wymiarem guza (p &lt; 0,05). U żadnej z 97 osób nie stwierdzono mutacji Kras. U 7/85 badanych (8,2%) stwierdzono obecność mutacji genu BRAF. U 6/7 osób z obecnością mutacji BRAF, BAC guzków tarczycy wykazała łagodny charakter tych zmian, u jednej osoby otrzymano materiał niediagnostyczny, a na podstawie pooperacyjnego badania histopatologicznego rozpoznano raka brodawkowatego tarczycy. Wnioski: Otrzymane wyniki badań genetycznych wskazują, że obecność mutacji genu BRAF lub wyższego odsetka metylacji genu RASSF1A w materiale cytologicznym z biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej zmiany cytologicznie łagodnej może mieć znaczenie w ocenie zagrożenia onkologicznego, podczas gdy ocena mutacji protonkogenu KRas nie jest przydatna w diagnostyce przedoperacyjnej wola guzkowego. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 384–393)

Pro Libris: Lubuskie Pismo Literacko-Kulturalne, nr 4 (2010)

145 s. : il., portr.

Trends in incidence and mortality of gynecological and breast cancers in Poland (1980-2018)

BACKGROUND: This study aimed to analyze and determine the incidence and mortality trends in gynecological and breast cancers (BCs) in Poland. The gynecological cancers assessed were cervical cancer (CC), corpus uteri cancer (CUC), ovarian cancer (OC), vaginal cancer (VAC), and vulvar cancer (VUC). PATIENTS AND METHODS: Data concerning the incidence and mortality for the period of 1980–2018 were obtained from the Polish National Cancer Registry (PNCR). Joinpoint regression analysis was performed to identify trends, which were described using the annual percentage change (APC) and the average annual percent change (AAPC). RESULTS: Statistically significant increases were observed in BC incidence (AAPC: 2.3; CI: 1.8 to 2.9; p<0.05), CUC incidence (AAPC: 2.3; CI: 1.9 to 2.7; p<0.05), CUC mortality (AAPC: 0.4; CI: 0.1 to 0.7; p<0.05) and VUC mortality (AAPC: 1.16, CI: 0.1 to 2.2; p<0.05). VAC mortality decreased (AAPC: −3.5, CI: −5.0 to –2.0; p<0.05), as did CC incidence and mortality (AAPC: −2.1, CI: −2.3 to −1.8; p<0.05, AAPC: −2.0, CI: −2.2 to –1.8; p<0.05, respectively). Between 1980 and 1993, OC incidence initially increased and then stabilized (AAPC: 0.9; CI: 0.7 to 1.1; p<0.05). After 2007, OC mortality decreased (AAPC: 0.0; CI: −0.2 to 0.2; p=0.8). Trends in VUC and VAC incidence and BC mortality were not statistically significant. CONCLUSION: The results of this study showed a significant increase in OC, CUC, and BC incidence, and a decrease in the incidence of CC and VAC. The VUC trends were stable. Mortality trends for BC initially fluctuated and, since 2010, has begun to increase. Throughout the observed period, mortality due to VUC and CUC increased, whereas decreased among patients with CC. OC mortality was stable, but not significant. Furthermore, the study showed a correlation between age group and rate of incidence and mortality of each assessed cancer