THEORY OF MIND, DIVERGENT THINKING AND CREATIVE PERSONALITY IN CHILDREN AGED 4 TO 6 YEARS

The study examined the relationship between theory of mind (ToM) and two indices of children's creativity: divergent thinking and creative personality. Seventy-five children aged 4 to 6 years (Μ = 4.7 years) took part in the study. Children’s ToM was assessed using four standard ToM tasks, three first-order and one second-order ToM task. Divergent thinking was assessed with the Multidimensional Stimulus Fluency Measure (MSFM, Moran, Milgram, Sawyers, & Fu, 1983) and creative personality was measured with the Teachers’ Evaluation of Students’ Creativity (TESC, Runco, 1984). The results showed that ToM task performance was significantly related to children's fluency but not to originality scores in the MSFM. Children with higher performance in the ToM tasks had higher scores in the creative personality measure. Limitations of the study and future directions are explored. 

Οι πεποιθήσεις των παιδιών για τη μετά θάνατον ζωή: Επισκόπηση της σύγχρονης έρευνας

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να κάνει μια επισκόπηση πρόσφατων ερευνών που μελέτησαν τις μεταθανάτιες πεποιθήσεις των παιδιών. Πιο συγκεκριμένα, η επισκόπηση επικεντρώνεται στα ακόλουθα ερωτήματα: (α) Από ποια ηλικία αρχίζει να αναπτύσσεται η πίστη των παιδιών στη μετά θάνατον ζωή και πώς αυτή αλλάζει με την πρόοδο της ηλικίας; (β) Είναι η πίστη των παιδιών στη μετά θάνατον ζωή αποτέλεσμα ενός διαισθητικού δυϊσμού οντοτήτων, περιορισμών του ανθρώπινου γνωστικού συστήματος ή αποτέλεσμα της θρησκευτικής κατήχησης και άλλων κοινωνικο-πολιτισμικών επιρροών; Τέλος, η εργασία επιχειρεί μια κριτική συζήτηση των σχετικών ερευνητικών ευρημάτων και των προοπτικών που ανοίγονται για την μελλοντική έρευνα.This paper reviews recent studies investigating children's afterlife beliefs. In doing so, the paper concentrates on the following questions: (a) At what age do children begin to believe in the afterlife and what is the developmental course of their beliefs? (b) Is children's belief in the afterlife grounded on a common-sense dualism; is this belief related to constraints of the human cognitive system; or is it the consequence of religious indoctrination and other socio-cultural influences? Finally, the paper attempts a critical discussion of the research findings, and discusses the prospects for future research

Shy temperament in childhood: investigating the role of maternal mind-mindedness

Η έρευνα εξέτασε τη σχέση ανάμεσα στην ντροπαλότητα – ως χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας – των παιδιών και στην τάση των μητέρων τους να τα αντιμετωπίζουν ως πρόσωπα με νου (νοο-προσήλωση). Συγκεκριμένα, εξετάστηκε εάν οι μητέρες παιδιών ηλικίας 5-8 ετών με ντροπαλή ιδιοσυγκρασία (n = 60) και οι μητέρες μιας ομάδας ελέγχου με παιδιά χωρίς ντροπαλότητα (n = 60) διαφέρουν ως προς τη συχνότητα και το είδος των αναφορών που κάνουν στις νοητικές καταστάσεις των παιδιών τους. Ζητήθηκε αρχικά από τις μητέρες να περιγράψουν τα παιδιά τους (Meins & Fernyhough, 2010, 2015). Ακολούθως, εντοπίστηκαν στις περιγραφές των μητέρων οι αναφορές τους σε τρεις τύπους νοητικών καταστάσεων: επιστημικο-γνωστικές (π.χ. «σκέφτεται», «πιστεύει»), βουλησιακές (π.χ. «θέλει», «προσπαθεί») και συναισθηματικές (π.χ. «χαίρεται», «λυπάται»). Η ντροπαλή ιδιοσυγκρασία των παιδιών αξιολογήθηκε με εργαλεία που συμπλήρωσαν οι μητέρες και οι εκπαιδευτικοί των παιδιών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η νοο-προσήλωση διέφερε σημαντικά στις δύο ομάδες μητέρων. Οι μητέρες των παιδιών με ντροπαλή ιδιοσυγκρασία έκαναν πιο συχνές αναφορές στις νοητικές καταστάσεις των παιδιών τους και επικεντρώνονταν περισσότερο στα συναισθήματά τους από ό,τι οι μητέρες της ομάδας ελέγχου. Στη συζήτηση θίγεται η ανάγκη για περαιτέρω διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στα ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών και στη νοο-προσήλωση των μητέρων τουςRelations between children’s temperamental shyness and mothers’ propensity to think and describe their children as individuals with minds (mind-mindedness) were examined. A between groups design was used to assess whether mothers of a group of 5- to 8-year-old shy children (n = 60) and mothers of a comparison group with non-shy children (n = 60) differed in the frequency and types of references they made to their children’s mental states. Mothers were asked to provide written descriptions of their children (Meins & Fernyhough, 2010, 2015). Descriptions were coded for references to three types of mental states: volitional (e.g. “want”, “need”, “try”), cognitive (e.g. “think”, “believe”) and emotional (e.g. “happy”, “sad”, “shy”). Shyness was assessed through separate parent and teacher reports of children’s temperament. As predicted, differences were found in the overall number of references to mental states, but also in the types of mental states to which mothers of shy and non-shy children referred. Temperamental shyness was associated with more frequent maternal references to children’s mental states and specifically to emotions. Findings are discussed in relation to the need to extend our understanding on the potential associations between child characteristics, such as temperament, and maternal mind-mindedness

Conscience dimensions in early childhood and their relation to theory of mind

Η παρούσα εργασία εξετάζει: (α) την ανάπτυξη της συνείδησης κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής και (β) τη σχέση της με τη θεωρία του νου (ΘτΝ). Συγκεκριμένα, μέσα από μια επισκόπηση σχετικών ερευνών, διερευνάται η άποψη ότι οι επιμέρους διαστάσεις της συνείδησης, δηλαδή η ηθική συμπεριφορά, η ηθική νόηση, τα ηθικά συναισθήματα και ο ηθικός εαυτός, είναι πιο αναπτυγμένες στα παιδιά που έχουν πιο ώριμες δεξιότητες θεωρίας του νου (ΘτΝ). Αρχικά, αναλύονται οι βασικές διαστάσεις της συνείδησης και οι βασικές δεξιότητες που συνθέτουν τη ΘτΝ κατά τα πρώτα παιδικά χρόνια. Ακολούθως, παρουσιάζονται έρευνες που εξέτασαν το ερώτημα εάν οι ατομικές διαφορές στη ΘτΝ των μικρών παιδιών συνδέονται με διαφορές στην ανάπτυξη των τεσσάρων βασικών διαστάσεων της συνείδησης. Τέλος, συζητούνται οι περιορισμοί και τα κενά των ερευνών στο πεδίο αυτό και διατυπώνονται προτάσεις για μελλοντικές έρευνες.This paper examines: (a) the development of conscience in early childhood and (b) its relation to theory of mind (ToM). More specifically, its aim is, through a systematic review of empirical evidence, to evaluate the view that individual dimensions of early conscience, namely, moral behaviour, moral thought, moral emotions and moral self, are more advanced in children who possess a mature ToM. First, evidence is reviewed concerning the development of the basic dimensions of early conscience and the basic skills that comprise ToM. Second, studies are discussed investigating whether individual differences in ToM are associated with differences in the development of the basic dimensions of early conscience. Finally, limitations and gaps in this literature are discussed and proposals for future research are made

ABILITY TO DISTINGUISH GENUINE FROM NON-GENUINE SMILES IN CHILDREN AGED 10- TO 12-YEARS: ASSOCIATIONS WITH PEER STATUS, GENDER, SOCIAL ANXIETY AND LEVEL OF EMPATHY

Associations between children’s ability to distinguish genuine (Duchenne) from non-genuine smiles and peer status, gender, social anxiety or level of empathy were examined in a sample of 10- to 12-year-old children (N = 80). Children were presented with genuine and non-genuine smiles in a dynamic (videos) or a static (photos) mode of presentation and were asked to rate the genuineness of each. Children’s peer status was tested with a sociometric measure, whereas social anxiety and level of empathy were measured via self-report measures. There was no evidence that peer status was associated with children’s ability to distinguish genuine from fake smiles in either mode of stimuli presentation. However, gender appeared to predict children’s performance. Compared to boys, girls were better at distinguishing genuine from fake smiles, but only when the stimuli were presented in a dynamic mode. In addition, empathy was associated with children’s perception of genuine smiles but only in the static stimuli. The results are discussed in the light of recent evidence indicating that socially excluded adults are more competent at distinguishing genuine from non-genuine smiles

Evaluating the effectiveness of a psychoeducational anger control program for children aged 7 - 9 years

Στόχος της έρευνας ήταν να εξετάσει την αποτελεσματικότητα ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος οκτώ συναντήσεων που αποσκοπούσε στην εκπαίδευση παιδιών ηλικίας 7 - 9 ετών σε δεξιότητες ελέγχου του θυμού. Στην έρευνα πήραν μέρος 117 παιδιά με Μ.O. ηλικίας 7.84 έτη, τα οποία ταξινομήθηκαν σε δύο ομάδες, ομάδα παρέμβασης (n = 56, Μ.O. = 7.75 έτη, 27 αγόρια, 29 κορίτσια) και ομάδα ελέγχου (n = 61, Μ.O. = 7.92 έτη, 29 αγόρια, 32 κορίτσια). Τα παιδιά και των δύο ομάδων συμπλήρωσαν πριν από την έναρξη και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος: (α) την Κλίμακα Συμπεριφορικών Αποκρίσεων Θυμού (Miers, Rieffe, Meerum Terwogt, Cowan, Linden, 2007) και (β) το Ερωτηματολόγιο Δυνατοτήτων και Δυσκολιών (Goodman, 1997). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι: (α) η ικανότητα ελέγχου του θυμού ενισχύθηκε στην ομάδα παρέμβασης –συγκεκριμένα, σημειώθηκε αύξηση του ισχυρισμού, της αναζήτησης κοινωνικής στήριξης, του αναλογισμού, της αποφυγής και της διάχυσης και μείωση της τάσης για άμεση εκτόνωση του θυμού– και (β) περιορίστηκαν τα προβλήματα συμπεριφοράς και οι κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες αυτών των παιδιών, σύμφωνα με τις αναφορές των ίδιων των παιδιών. Τα ευρήματα συζητούνται σε σχέση με προηγούμενες έρευνες που μελέτησαν την αποτελεσματικότητα παρεμβάσεων που είχαν ως στόχο τους την καλλιέργεια δεξιοτήτων ελέγχου του θυμού σε παιδιά.This study examined the effectiveness of an eight-session psychoeducational anger control program for children aged 7- 9 years. One hundred and seventeen children were allocated into two groups, the intervention group (n = 56, Μ = 7.75 years, 27 boys, 29 girls) and the control group (n = 61, Μ = 7.92 years, 29 boys, 32 girls). Children in both groups completed prior to and at the completion of the intervention: (a) the Behavioral Anger Response Questionnaire (Miers et al., 2007) and (b) the Strengths and Difficulties Questionnaire (Goodman, 1997). The results showed that anger management increased in the intervention group –specifically, there was an increase in assertion, social support, rumination, avoidance and diffusion and a decrease in direct anger–,whereas self-reported behavioral, social and emotional difficulties decreased. The findings are discussed in reference to previous studies that examined the effectiveness of anger control interventions for children

Development of Afterlife Beliefs in Childhood: Relationship to Parent Beliefs and Testimony

This study examined the development of children’s reasoning about the afterlife and its relationship with parental afterlife beliefs and testimony. A total of 123 children aged 5, 7, and 10 years were read a story describing the events that led to a person’s death. After hearing the story, children were asked questions about the dead agent’s biological, perceptual, epistemic-volitional, and emotional states and about the agent’s capacity to engage in conscious mental activity. Parents completed a scale assessing the strength of their afterlife beliefs and a questionnaire examining aspects of parental discourse with children about death and the deceased. The results showed that, with age, children become more accurate at predicting the cessation of biological functions, perceptual states, and mental activity. However, children at all ages were reluctant to claim the cessation of epistemic-volitional and emotional states. Parents’ afterlife beliefs and discourse about death and the afterlife were not related to children’s afterlife responses. Our findings converge with the view that children’s afterlife reasoning is grounded on cognitive mechanisms and may be less amenable to sociocultural input