Pulmonary presentation of Toxocara sp. infection in children

Wstęp: Celem pracy jest ocena związku pomiędzy zmianami radiologicznymi, eozynofilią obwodową, hiperimmunoglobulinemią E i G oraz Toxocara sp. seropozytywnością u dzieci polskich z nowo rozpoznawanymi zmianami płucnymi. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację 119 pacjentów w wieku 1 do 18 lat (średnio: 7,21 ± 4,82) z dodatnimi przeciwciałami w kierunku Toxocara sp. Oceniono eozynofilię obwodową, liczbę leukocytów, stężenie IgE całkowitych, IgG oraz specyficznych przeciwciał przeciw antygenowi wydzielniczemu Toxocara, które badano w chwili rozpoznania zakażenia. U wszystkich dzieci przeprowadzono rutynowe badanie radiologiczne płuc. Wyniki: W dokumentacji 23 dzieci (średnia wieku: 3,58 ± 2,63) stwierdzono nieprawidłowości obrazu radiologicznego płuc. Piętnaścioro dzieci, u których występowały zmiany radiologiczne prezentowało: przewlekły kaszel, świsty, astmę i krwioplucie. U 8 dzieci nie stwierdzono objawów klinicznych zakażenia. Analiza poziomu eozynofilii obwodowej, ilości leukocytów, poziomu IgE całkowitych oraz specyficznych IgG wykazała, iż mają one wartości wyższe u dzieci ze zmianami radiologicznymi niż u dzieci bezobjawowych. Stężenie IgG całkowitych oraz gammaglobulin nie były statystycznie znamiennie różne. U 10 pacjentów KT wykazało obecność owalnych, nieregularnych guzków o średnicy 1 do 13 mm, z lub bez “otoczki halo. Liczba guzków wahała się od pojedynczej zmiany do licznych, rozsianych. Wszystkie zlokalizowane były w częściach obwodowych płuc. 13 pacjentów prezentowało zmiany lokalne o typie mlecznej szyby". U żadnego  z badanych dzieci nie występowała limfadenopatia i nacieki opłucnej. Wnioski: Zmiany płucne z wysoką eozynofilią oraz hiperimunoglobulinemią E mogą być związane z toksokarozą i dlatego w przypadku ich stwierdzenia należy rozważać wdrożenie leczenia z długofalową obserwacją następczą, niż agresywne procedury onkologiczne.Introduction: The aim of this study was to investigate the associations between radiological findings, blood eosinophilia, hyperimmunoglobulinemia E and G and Toxocara seropositivity in Polish children with newly diagnosed pulmonary infiltration. Material and methods: We retrospectively analyzed the documentation of 119 patients, aged 1 to 18 years (mean age: 7.21 ± 4.82), who were seropositive in Toxocara sp. antibodies. In all cases, peripheral blood eosinophils and leukocyte counts, serum total IgE, IgG levels and specific IgG antibodies against excretory and secretory Toxocara sp. antigens were measured at the first presentation. After the confirmation of seropositivity, all children had a routine radiological examination. Results: In the documentation of 23 children (mean age 3.58 ± 2.63 years) we found abnormalities in the radiological examination of their lungs. Fifteen children who had abnormalities in radiological findings presented clinical respiratory complaints such as chronic cough, wheezing, asthma and haemoptysis. Eight children were asymptomatic. The analysis of peripheral eosinophils and leukocyte number, the level of IgE and specific anti-Toxocara IgG presented significantly higher values in children with radiological lesions than in children who had correct radiology. The concentrations of total IgG and gamma globulins were not significantly different. In 10 patients CT showed irregular round nodules with and without halo ranging from 1 to 13 mm. The number of nodules varied from a single lesion to multiple, disseminated ones. All nodules were located in peripheral areas of the lungs. None of them were found in the central areas. In 13 patients, CT images showed ground-glass opacities with ill-defined margins. None of the CT images presented lymphadenopathy and pleural effusion. Conclusion: The pulmonary lesions in small children with high eosinophilia and hyperimmunoglobulinemia E could be related to toxocariasis and for this reason they are eligible to undergo therapy with prolonged observation for several months, rather than start invasive malignancy investigations

Wyniki leczenia zespołu Guillaina-Barrégo u dzieci w zależności od zastosowanych metod terapeutycznych

Zespół Guillaina-Barrégo (GBS, Guillain-Barré syndrome), czyli ostra zapalna poliradikuloneuropatia, objawia się symetrycznym osłabieniem siły mięśniowej i zniesieniem odruchów ścięgnistych o charakterze wstępującym. W rezultacie choroba doprowadza do ostrego niedowładu wiotkiego 2- lub 4-kończynowego oraz porażeń nerwów czaszkowych. Częstość występowania GBS określa się na około 1/100 000 dzieci poniżej 15. roku życia rocznie. Celem pracy jest analiza przebiegu klinicznego klasycznego GDB u dzieci w zależności od stosowanego leczenia. Badaniami objęto grupę 23 dzieci, u których na podstawie badania przedmiotowego oraz oceny biochemicznej płynu mózgowo- -rdzeniowego rozpoznano klasyczny GBS. W analizowanej grupie u wszystkich dzieci wystąpił ostry niedowład kończyn dolnych, u 39% — dysfunkcja zwieraczy odbytu i pęcherza moczowego, u 63% — porażenie 4-kończynowe, a u 22% — niewydolność oddechowa. Najczęstszą bezpośrednią przyczyną wystąpienia GBS była infekcja górnych dróg oddechowych. W leczeniu 74% dzieci z rozpoznaniem GBS stosowano steroidoterapię systemową, 57% pacjentów otrzymało preparaty immunoglobulin (IVIG), u 48% wykonano plazmaferezę (PE). W grupie pacjentów, u których zastosowano wyłącznie IVIG, 50% stanowiły dzieci z niedowładem wiotkim 4-kończynowym, a 50% — dzieci z porażeniem kończyn dolnych. W grupie chorych, u których leczenie wspomagano przeprowadzeniem PE, 81% stanowiły osoby z niedowładem wiotkim 4-kończynowym, w tym 3 pacjentów wymagających sztucznej wentylacji. Średni czas hospitalizacji dzieci leczonych IVIG wynosił 20,25 dnia, a dzieci, u których stosowano PE — 24,18 dnia

Point-of-Care Ultrasound Assessment of Tropical Infectious Diseases—A Review of Applications and Perspectives

The development of good quality and affordable ultrasound machines has led to the establishment and implementation of numerous point-of-care ultrasound (POCUS) protocols in various medical disciplines. POCUS for major infectious diseases endemic in tropical regions has received less attention, despite its likely even more pronounced benefit for populations with limited access to imaging infrastructure. Focused assessment with sonography for HIV-associated TB (FASH) and echinococcosis (FASE) are the only two POCUS protocols for tropical infectious diseases, which have been formally investigated and which have been implemented in routine patient care today. This review collates the available evidence for FASH and FASE, and discusses sonographic experiences reported for urinary and intestinal schistosomiasis, lymphatic filariasis, viral hemorrhagic fevers, amebic liver abscess, and visceral leishmaniasis. Potential POCUS protocols are suggested and technical as well as training aspects in the context of resource-limited settings are reviewed. Using the focused approach for tropical infectious diseases will make ultrasound diagnosis available to patients who would otherwise have very limited or no access to medical imaging