Applying the Community of Inquiry e-Learning Model to Improve the Learning Design of an Online Course for In-service Teachers in Norway

Education authorities in Norway endorse online courses for in‑service teachers to raise education standards and to promote digital competence. Naturally, these offerings present teachers with opportunities to integrate new theoretical perspectives and their professional experience in an online learning community. The inquiry into one's professional practice, enhanced by critical reflection in a group of fellow professionals, is considered essential for a lifelong learning practitioner, however, the emerging examples of instructional design tend to prioritise content delivery rather than professional discourse. In this paper, we demonstrate how the Community of Inquiry (CoI) framework could be adopted to transform learning design, which prioritises the delivery of individual assignments, into a more collaborative learning experience. Using the CoI instructional design principles and the associated questionnaire, we have investigated student perceptions of learning via an online course and formulated recommendations about how the course design can be refined to promote learning in the community. Despite the modest evidence, this investigation can serve as an example of how a concrete learning design can be improved based on this validated e‑learning model

CVD in RA patients Personal non-commercial use only

ABSTRACT. Objective. To evaluate the incidence of cardiovascular disease (CVD) among Greek patients with rheumatoid arthritis (RA) under medical followup, and to assess the contribution of traditional CVD and RA-specific factors associated with CVD development. Methods. This is a historic cohort study; information was collected from medical records of patients who had > 2 years' followup. Sociodemographic, clinical, laboratory, and therapeutic variables were evaluated for association with development of CVD. Results. A total of 325 RA patients were studied: 250 women, mean age at RA onset 44 ± 15 years, and 75 men, mean age at RA onset 51 ± 15 years; median followup was 10 years. Fourteen women (5.6%) and 12 men (16%) developed CVD (p = 0.004). Multi-adjusted analysis revealed that hypertension (hazard ratio 3.76, 95% CI 0.99-15.06) was associated with incidence of CVD; late age at disease onset (HR 1.07, 95% CI 1.04-1.11), elevated C-reactive protein (CRP) level 1 year after start of followup (HR 1.03, 95% CI 1.00-1.05), and leflunomide treatment (HR per 1 year of treatment = 1.02, 95% CI 1.00-1.05) were also positively associated with CVD development. Conclusion. Hypertension was an important risk factor for CVD development in patients with RA

Women, men, and rheumatoid arthritis: analyses of disease activity, disease characteristics, and treatments in the QUEST-RA Study

Introduction Gender as a predictor of outcomes of rheumatoid arthritis (RA) has evoked considerable interest over the decades. Historically, there is no consensus whether RA is worse in females or males. Recent reports suggest that females are less likely than males to achieve remission. Therefore, we aimed to study possible associations of gender and disease activity, disease characteristics, and treatments of RA in a large multinational cross-sectional cohort of patients with RA called Quantitative Standard Monitoring of Patients with RA (QUEST-RA). Methods The cohort includes clinical and questionnaire data from patients who were seen in usual care, including 6,004 patients at 70 sites in 25 countries as of April 2008. Gender differences were analyzed for American College of Rheumatology Core Data Set measures of disease activity, DAS28 (disease activity score using 28 joint counts), fatigue, the presence of rheumatoid factor, nodules and erosions, and the current use of prednisone, methotrexate, and biologic agents. Results Women had poorer scores than men in all Core Data Set measures. The mean values for females and males were swollen joint count-28 (SJC28) of 4.5 versus 3.8, tender joint count-28 of 6.9 versus 5.4, erythrocyte sedimentation rate of 30 versus 26, Health Assessment Questionnaire of 1.1 versus 0.8, visual analog scales for physician global estimate of 3.0 versus 2.5, pain of 4.3 versus 3.6, patient global status of 4.2 versus 3.7, DAS28 of 4.3 versus 3.8, and fatigue of 4.6 versus 3.7 (P LT 0.001). However, effect sizes were small-medium and smallest (0.13) for SJC28. Among patients who had no or minimal disease activity (0 to 1) on SJC28, women had statistically significantly higher mean values compared with men in all other disease activity measures (P LT 0.001) and met DAS28 remission less often than men. Rheumatoid factor was equally prevalent among genders. Men had nodules more often than women. Women had erosions more often than men, but the statistical significance was marginal. Similar proportions of females and males were taking different therapies. Conclusions In this large multinational cohort, RA disease activity measures appear to be worse in women than in men. However, most of the gender differences in RA disease activity may originate from the measures of disease activity rather than from RA disease activity itself

‘Something was wrong with the movie’: formal analysis of historical films and the development of historical literacy

Historical film literacy has been defined as a set of skills that will ‘empower students to look at movies set in the past critically as historical documents’. In the present paper we aim to explore the possibilities of advancing these skills through the development of a model for history education that adds an element of formal analysis to the analysis of historical films in the classroom. Next, we attempt to provide an overview of these skills based on preliminary research findings from the field. Based on students’ film reviews written as historical film analyses which made use of the model presented, we conclude that three types of skills related to history education are developed: skills related to historical thinking concepts, skills related to the interpretation of the cinematic language and conventions as ways to construct historical meanings and skills related to analysing the processes of constructing history and memory.La alfabetización histórica se ha definido como un conjunto de competencias que ‘habilitan a los estudiantes para ver de manera crítica las películas ambientadas en el pasado como documentos históricos’. El objetivo de este artículo es explorar las posibilidades de aumentar estas competencias a través del desarrollo de un modelo para la educación histórica que incorpora un elemento de análisis formal al estudio de películas históricas en el aula. Después intentamos aportar una presentación general de estas competencias basada en los hallazgos preliminares de los estudios sobre este campo. Basándonos en las críticas de cine redactadas por estudiantes como un análisis histórico usado por el modelo presentado, concluimos que se desarrollan tres tipos de competencias relacionadas con la educación histórica: competencias relacionadas con conceptos de razonamiento histórico, competencias relacionadas con la interpretación del lenguaje cinematográfico y convenciones como formas para construir significados históricos y competencias relacionadas con el análisis de los procesos de la construcción de Historia y memori

Utilization of analytical techniques in the preservation of archaeological finds

This thesis examines a multidimensional topic related to the utilization of analytic techniques that are applicable to the conservation of antiquities and works of art and by extension to the preservation of cultural heritage and consists of three pillars. The central pillar of the thesis focuses on the building materials of the archaeological site of Ancient Pella and especially on the stone, contributing decisively to the understanding of the deterioration process as well as to the research to find materials and methods for the protection and maintenance of the monument, which proves to be imperative. A comprehensive program of microanalysis and testing was carried out to fully characterize the mineralogical, chemical, mechanical and thermal properties of stones collected from 15 different areas of the archaeological site. For the mineralogical and physicochemical characterization of the stone, the following methods were used: Stereoscopic microscopy, Optical microscope – Polarizing microscope, Scanning electron microscopy (SEM), X-ray diffractometry (XRD), X-ray fluorescence spectroscopy (XRF), Ion chromatography, color measurements and isotopic study. The physical-mechanical characteristics such as porosity, specific gravity, nitrogen porosimetry (BET), compressive strength, ultrasonic speed, water vapor permeability were determined and thermal methods were also implemented. The obtained results showed that the stone presents significant differences in terms of its mineralogical and physical-mechanical characteristics. Through microscopic examination of the stone it was observed that it is a rock composed of fossiliferous, micritic limestone. Mineralogical examination showed that the main mineral is calcite. Surface alteration and deterioration as well as the presence of biological activity have been observed in almost all samples. It is found that the mineralogical composition of the stone in combination with the environmental conditions can be considered as the main factors for the extensive deterioration it presents and as the main cause is considered rainwater, high humidity and frost. In terms of mechanical strength, 55% of the studied samples are classified as low strength rocks demonstrating the immediate need to take measures. The second pillar of the thesis is a project of science communication and focuses on the creation of two open labs for diagnosis and preservation of the stone. This is an innovation as it is attempted for the first time in Greece. A case study was based on a questionnaire aiming, on the one hand, for visitors to approach the object experientially and to understand the complex work of scientific techniques to preserve the monument, and on the other hand, to sensitize the interdisciplinary community in this direction. The study finds the public's lack of information on the scientific work of antiquities conservation, but also the willingness to get to know and participate through original participatory actions. The study also shows that open workshops can attract more visitors. The third pillar of the records the stages if the implementation of a database (DB), whose main purpose is the gathering of analytic and diagnostic techniques in the field of cultural heritage conservation, as well as the recording of relevant equipment of the research laboratories based in Greece. In particular, the database includes data concerning the following: a) which technique or method is used by each laboratory and to which materials it is applied, b) who is in charge of each laboratory and c) in what way can they utilize these tools and techniques to carry out research. At the same time, the techniques and methods are described in the DB for anyone looking for information on these subjects and for the students studying Antiquities and works of art conservation at the vocational highschools in Greece. The main objective of this DB is to be a modern tool for scientists, researchers, and students (University and highschool) in the field of cultural heritage conservation.Η παρούσα διατριβή μελετά ένα πολυδιάστατο θέμα που αφορά την αξιοποίηση των διαγνωστικών τεχνικών ανάλυσης οι οποίες εφαρμόζονται στη συντήρηση αρχαιοτήτων και έργων τέχνης, κι ως εκ τούτου στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, και απαρτίζεται από τρεις πυλώνες. Ο πρώτος και κεντρικός πυλώνας της διατριβής εστιάζει στα δομικά υλικά του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Πέλλας και ιδιαίτερα στον λίθο, συμβάλλοντας καθοριστικά στην κατανόηση της διαδικασίας φθοράς καθώς και στην έρευνα για την εξεύρεση υλικών και μεθόδων για την προστασία και συντήρηση του μνημείου. Πραγματοποιήθηκε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα μικροανάλυσης και δοκιμών για τον πλήρη χαρακτηρισμό των ορυκτολογικών, χημικών, μηχανικών και θερμικών ιδιοτήτων των λίθων που συλλέχθηκαν από 15 διαφορετικές περιοχές του αρχαιολογικού χώρου. Για τον ορυκτολογικό και φυσικοχημικό χαρακτηρισμό χρησιμοποιήθηκαν οι μέθοδοι: Στερεοσκοπική μικροσκοπία, οπτικό μικροσκόπιο–πολωτικό μικροσκόπιο, ηλεκτρονική μικροσκοπία σάρωσης (SEM), περιθλασιμετρία ακτίνων Χ (XRD), φασματοσκοπία φθορισμού ακτίνων–Χ (XRF), ιοντική χρωματογραφία, χρωματικές μετρήσεις και ισοτοπική μελέτη. Πραγματοποιήθηκε ο προσδιορισμός των φυσικο-μηχανικών χαρακτηριστικών του λίθου όπως το πορώδες, το ειδικό βάρος, ποροσιμετρία αζώτου (ΒΕΤ), αντοχή σε θλίψη, ταχύτητα υπερήχων, διαπερατότητα υδρατμών κι επίσης υλοποιήθηκαν θερμικές μέθοδοι. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν έδειξαν ότι ο λίθος παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις προηγούμενες έρευνες ως προς τα ορυκτολογικά και φυσικο-μηχανικά του χαρακτηριστικά. Μέσω της μικροσκοπικής εξέτασης του λίθου παρατηρήθηκε ότι πρόκειται για ένα πέτρωμα που αποτελείται από απολιθωματοφόρο, μικριτικό ασβεστόλιθο. Η ορυκτολογική εξέταση έδειξε ότι το κύριο ορυκτό είναι ο ασβεστίτης. Σχεδόν σε όλα τα δείγματα έχει παρατηρηθεί επιφανειακή αλλοίωση και απομείωση καθώς και παρουσία βιολογικής δραστηριότητας. Διαπιστώνεται πως η ορυκτολογική σύσταση του λίθου σε συνδυασμό με τις περιβαλλοντικές συνθήκες μπορούν να θεωρηθούν ως οι κύριοι παράγοντες για την εκτεταμένη φθορά που παρουσιάζει. Βασικοί αιτιώδεις παράγοντες θεωρούνται το νερό της βροχής, η υψηλή υγρασία και ο παγετός. Ως προς τις μηχανικές αντοχές, το 55% των δειγμάτων που μελετήθηκαν κατατάσσονται σε πετρώματα χαμηλής αντοχής καταδεικνύοντας την άμεση ανάγκη λήψης μέτρων. Ο δεύτερος πυλώνας της διατριβής αποτελεί ένα εγχείρημα ερευνητικής εξωστρέφειας και επικοινωνίας της επιστήμης των διαγνωστικών τεχνικών ανάλυσης και της συντήρησης αρχαιοτήτων, μέσω της δημιουργίας δύο ανοικτών εργαστηρίων διάγνωσης, μελέτης και συντήρησης του λίθου in situ (στον αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας). Πρόκειται για μια καινοτομία που επιχειρείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η μελέτη περίπτωσης βασίστηκε σε ερωτηματολόγιο με σκοπό, αφενός, οι επισκέπτες να προσεγγίσουν βιωματικά το αντικείμενο και να κατανοήσουν το πολυσύνθετο έργο και τη σημασία των τεχνικών συντήρησης, και αφετέρου, να κινητοποιήσει την επιστημονική κοινότητα προς την κατεύθυνση της εξωστρέφειας και της επικοινωνίας με το ευρύτερο κοινό. Η μελέτη διαπιστώνει την ελλιπή ενημέρωση του κοινού για το επιστημονικό έργο της συντήρησης αρχαιοτήτων αλλά κυρίως την προθυμία γνωριμίας και συμμετοχής μέσα από πρωτότυπες συμμετοχικές δράσεις. Παράλληλα, αναδεικνύεται ότι τα ανοιχτά εργαστήρια δύνανται να αποτελέσουν πόλο έλξης περισσότερων επισκεπτών.Ο τρίτος πυλώνας της έρευνας καταγράφει τα στάδια υλοποίησης μιας βάσης δεδομένων (ΒΔ) με σκοπό την καταγραφή του εξοπλισμού των ερευνητικών εργαστηρίων που εδρεύουν στην Ελλάδα σχετικά με τις διαγνωστικές τεχνικές ανάλυσης και διάγνωσης στο πεδίο της συντήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς. Ειδικότερα, η ΒΔ περιλαμβάνει στοιχεία που αφορούν στα εξής: α) ποια τεχνική ή μέθοδο χρησιμοποιεί το κάθε εργαστήριο και σε ποια υλικά αυτή εφαρμόζεται, β) ποιος/α είναι ο/η υπεύθυνος/η του εργαστηρίου και γ) με ποιον τρόπο μπορούν να αξιοποιηθούν τα εν λόγω εργαλεία και τεχνικές από την ερευνητική και εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς κι από το ευρύτερο κοινό. Συμπληρωματικά, στη ΒΔ περιγράφονται οι εν λόγω τεχνικές και μέθοδοι για κάθε ενδιαφερόμενο που αναζητά πληροφορίες για τη χρήση τους στον πολιτισμό και πιο συγκεκριμένα στη συντήρηση έργων τέχνης και αρχαιοτήτων. Ο βασικός στόχος της συγκεκριμένης ΒΔ είναι να αποτελέσει ένα σύγχρονο εργαλείο για επιστήμονες, ερευνητές, φοιτητές και μαθητές στο πεδίο της συντήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς

Τελετουργικά δρώμενα στον κύκλο του χρόνου, ως εκφάνσεις της πολιτισμικής ταυτότητας των Στενημαχιτών στους Νομούς Κιλκίς και Ημαθίας

Στην παρούσα εργασία μελετώνται τέσσερα τελετουργικά δρώμενα, έτσι όπως γίνονταν στη Στενήμαχο Ανατολικής Ρουμελίας και έτσι όπως υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα, μέσω των μετεξελίξεων που υφίστανται. Τα δρώμενα αυτά είναι η "σούρβα" η οποία τελείται την Πρωτοχρονιά, το "κουρμπάνι", το οποίο τελείται την 1η Φεβρουαρίου προς τιμήν του Αγίου Τρύφωνα, προστάτη των αμπελουργών. Το τρίτο αφορά τη λιτανεία της Μεσοπεντηκοστής, όπου λιτανεύεται η εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας και τέλος το δρώμενο της Καληνίτσας σημαντικό έθιμο, άμεσα συνδεδεμένο με αυτό του κλήδονα. Μέσα από τα έθιμα αυτά καθώς και μέσω μιας συγκριτικής λαογραφικής προσέγγισης Ελλάδας- Βουλγαρίας, έγινε μια προσπάθεια ανάδειξης της πολιτισμικής ταυτότητας των Στενημαχιτών τόσο διαχρονικά, όσο και συγχρονικά, όσον αφορά στην μορφή που έχουν αυτά σήμερα, επηρεασμένα από τις κοινωνικές οικονομικές και παραγωγικές αλλαγές που τα διαμόρφωσαν. Ενδιαφέρον βέβαια έχει και ο τρόπος διαχείρισης αυτής της κληρονομιάς η οποία επιτυγχάνεται κυρίως μέσω των πολιτιστικών συλλόγων, οι οποίοι έχουν αναλάβει το δύσκολο ρόλο της μύησης και της μεταβίβασης της παράδοσης στις νεότερες γενιές.This thesis examines four rituals originating in Eastern Roumelia (Νorth Thrace), namely: a) the surva from the name of the tree Surbus Domestica, happening on New Year’s Day, b) the kurban, meaning “sacrifice”, happening on 1st February in honor to Saint Tryphon, protector of vineyards, c) the litany of mid-Pentecost, (Mesopentikosti) d) and finally, Kalinitsa, a ritual pertaining to divination and taking place on June 23rd, i.e. the eve of Saint John’s Klidonas, celebration which takes place at the change of solstice. First, I investigate how these rituals happened, before the inhabitants of Stenimachos came to Greece, during the period 1906-1925 as a result of an exchange of populations between Greece and Bulgaria (Treaty of Neuilly, 1919). Secondly, I look at these rituals as they take place now in Greece• I focus on the transformations in form and function, due to the current social, economic and cultural circumstances, prevailing in Kilkis and Imathia, where these refuges and their descendants have settled. I have also included a chapter looking at how the same rituals take place in Bulgaria today (comparative approach). Another important dimension addressed in this thesis, is the management of this cultural tradition by the members of Stenimachiot Cultural Associations, which are in charge of the initiation and transmission of the original homeland’s cultural heritage to the next generations. Γαλλικά: Au présent mémoire, sont étudiés quatre spectacles populaires rituels, tels qu'ils se pratiquaient à Stenimachos de la Roumélie Orientale, et comme ils se pratiquent aujourd'hui en Grèce à travers les évolutions qu'ils subissent. Ces rites sont: "le sorbe" qui se pratique au jour de l'an, le "kurban", qui se pratique le 1er février (à la Saint Tryphon qui est protecteur des vignerons). Le troisième rite concerne la litanie de la mi-Pentecôte, et finalement "Kalinitsa", le rite divinatoire des jeunes filles au solstice d’été c’est-à-dire la Saint Jean Prodrome (24 Juin). À travers ces rites et via une approche ethnologique comparative entre la Grèce et la Bulgarie, a été réalisé un effort de projection de l'identité culturelle de Stenimachites, diachroniquement et synchroniquement. La forme actuelle de ces spectacles populaires est influencée par différents facteurs sociaux, économiques et productifs. Une dimension très importante présentée dans ce mémoire, est la manière de gestion de l'héritage culturel concret de la part des associations culturelles locales, qui sont chargées de la tâche difficile d'initiation et de transmission de la tradition culturelle aux générations suivantes

Ipmrovement of fermentative abilities of Saccharomyces cerevisiae strains used in vinification through adaptive laboratory evolution

This thesis aimed at the acquisition of new Saccharomyces cerevisiae populations with improved fermentative abilities, through an innovative laboratory procedure, based on the principles of natural selection, known as Adaptive Laboratory Evolution (ALE). The already characterized strains S. cerevisiae CFB and S. cerevisiae BLR were used. The initial ALE experiment was conducted with the purpose to obtain populations more tolerant to high ethanol concentrations. Repetitive cultivations in synthetic broth with 20 g/l glucose were performed, followed by selection under strong selective pressure (1-3 h of incubation in aqueous solution with 18%, 23% or 25% v/v ethanol), repeated in a loop for 150 and 200 generations, for strains S. cerevisiae CFB and S. cerevisiae BLR, respectively. After 100 generations of evolution, the evolved CFB population survived at 25% v/v ethanol for 4 h and the evolved BLR population at 23% v/v ethanol for 2 h. Both evolved populations exhibited improved fermentative abilities in comparison with the parental strains in synthetic broth with 200 g/l glucose, completing the fermentation 166 h and 130 h earlier, respectively, while they produced maximum ethanol concentrations of 94.77 g/l and 98.67 g/l, in comparison with 84.91 g/l and 18.09 g/l of the parental strains, respectively. In actual vinification conditions with Assyrtiko and Roditis grape musts, the parental strains completed the fermentation earlier than the evolved populations of 100 generations in all cases (20 to 428 h earlier), whilst in most cases the evolved populations had higher ethanol yields. The longer fermentation time of the evolved populations was due to the time needed for the consumption of fructose of the grape must, which was in all cases extended (by 70-336 h) in comparison with the time needed for glucose consumption. Most of the volatile compounds of the wines derived from the parental strains and the evolved populations had distinct concentrations. The second ALE experiment aimed at the acquisition of ethanol tolerant S. cerevisiae populations which would simultaneously be capable of assimilating fructose more effectively. For this purpose, repetitive cultivations in synthetic broth with 20 g/l fructose were performed, followed by selection in aqueous solution with 18% v/v ethanol for 3 h, in a loop for 100 generations. In synthetic broth with 200 g/l fructose, the CFB parental strain, the CFB evolved population of 100 generations and the BLR evolved population of 100 generations left residual fructose of 54.27 g/l after 2100 h, 17.54 g/l after 2100 h and 11.99 g/l after 2000 h of incubation, respectively, whereas the BLR parental strain completed the fermentation in 400 h. In synthetic broth with 100 g/l glucose and 100 g/l fructose (grape must simulation), the CFB parental strain left 8.76 g/l and 36.31 g/l residual glucose and fructose, respectively, after 1000 h of incubation, the CFB evolved population of 150 generations on glucose completed the fermentation in 495 h and the CFB evolved population of 100 generations on fructose completed the fermentation in 170 h. The BLR parental strain, the BLR evolved population of 200 generations on glucose and the BLR evolved population of 100 generations on fructose completed the fermentation in 354 h, 312 h and 436 h, respectively. Their different fermentative behaviors were confirmed by the kinetic parameters which were estimated through fitting of the Aiba mathematical model to the experimental data. In actual vinification conditions in Assyrtiko grape must, the CFB parental strain and the CFB evolved population of 150 generations on glucose completed the fermentation in 140 h, consuming the glucose and fructose of the grape must simultaneously and the CFB evolved population of 100 generations on fructose completed it in 236 h and consumed glucose 71 h earlier than fructose. The BLR parental strain brought the grape must to dryness in 165 h, having consumed glucose 25 h earlier than fructose, the BLR evolved population of 200 generations on glucose brought it to dryness in 380 h, having consumed glucose 144 h earlier than fructose and the BLR evolved population of 100 generations on fructose consumed both sugars in 236 h, having consumed glucose 50 h earlier than fructose. Statistically important differences among the different produced wines were detected in seven alcohols, five esters and five acids. Those differences were partially confirmed by the sensory analysis of the wines. The present thesis aspires to conduce to further implementation of laboratory evolution (ALE) experiments both in the bioethanol industry and in the winemaking industry, with the purpose to obtain new yeast strains with improved qualities.Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν η απόκτηση νέων κυτταρικών πληθυσμών Saccharomyces cerevisiae με βελτιωμένες ζυμωτικές ικανότητες, μέσω μιας καινοτόμου εργαστηριακής τεχνικής, βασιζόμενης στις αρχές της φυσικής επιλογής, της Προσαρμοστικής Εργαστηριακής Εξέλιξης (Adaptive Laboratory Evolution- ALE). Χρησιμοποιήθηκαν τα χαρακτηρισμένα στελέχη S. cerevisiae CFB και S. cerevisiae BLR. Το πρώτο πείραμα ALE διενεργήθηκε με σκοπό την απόκτηση κυτταρικών πληθυσμών ανθεκτικότερων (σε σχέση με τα άγρια στελέχη) σε υψηλές συγκεντρώσεις αιθανόλης. Πραγματοποιήθηκαν επαναλαμβανόμενες καλλιέργειες των κυττάρων σε συνθετικό θρεπτικό μέσο με 20 g/l γλυκόζη ακολουθούμενες από επιλογή υπό αυστηρή εξελικτική πίεση (1-3 h επώασης σε υδατικό διάλυμα συγκέντρωσης 18%, 23% ή 25% v/v αιθανόλης), κυκλικά για 150 και 200 γενεές, για τα στελέχη S. cerevisiae CFB και S. cerevisiae BLR, αντίστοιχα. Κατόπιν 100 γενεών εξέλιξης, ο εξελιγμένος πληθυσμός CFB επιβίωσε σε 25% v/v αιθανόλη για 4 h και ο εξελιγμένος πληθυσμός BLR σε 23% v/v αιθανόλη για 2 h. Και οι δύο εξελιγμένοι πληθυσμοί επέδειξαν βελτιωμένες ζυμωτικές ικανότητες σε σύγκριση με τα άγρια στελέχη σε συνθετικό θρεπτικό μέσο με 200 g/l γλυκόζη, περατώνοντας τη ζύμωση 166 h και 130 h νωρίτερα, αντίστοιχα, ενώ παρήγαγαν μέγιστες συγκεντρώσεις αιθανόλης 94,77 g/l και 98,67 g/l, σε σύγκριση με 84,91 g/l και 78,09 g/l των αγρίων στελεχών, αντίστοιχα. Σε πραγματικές συνθήκες οινοποίησης σε γλεύκη Ασύρτικου και Ροδίτη, τα άγρια στελέχη σε όλες τις περιπτώσεις ολοκλήρωσαν τη ζύμωση νωρίτερα από τους πληθυσμούς 100 γενεών εξέλιξης (20 h έως 428 h νωρίτερα), ενώ οι εξελιγμένοι πληθυσμοί στην πλειονότητα των περιπτώσεων είχαν μεγαλύτερη απόδοση σε αιθανόλη. Ο αυξημένος χρόνος ζύμωσης των εξελιγμένων πληθυσμών οφειλόταν στο χρόνο κατανάλωσης της φρουκτόζης του γλεύκους, ο οποίος ήταν σε όλες τις περιπτώσεις πολύ μεγαλύτερος (κατά 70-336 h) του χρόνου αφομοίωσης της γλυκόζης. Οι συγκεντρώσεις των περισσοτέρων πτητικών ενώσεων των οίνων οι οποίοι προέκυψαν από τα άγρια στελέχη και τους εξελιγμένους κυτταρικούς πληθυσμούς ήταν διαφορετικές μεταξύ τους.Το δεύτερο πείραμα ALE είχε ως στόχο την απόκτηση νέων κυτταρικών πληθυσμών S. cerevisiae, ανθεκτικότερων στην αιθανόλη, οι οποίοι ταυτοχρόνως θα έχουν τη δυνατότητα να αφομοιώνουν αποτελεσματικότερα τη φρουκτόζη. Για την υλοποίηση αυτού του στόχου πραγματοποιήθηκαν επαναλαμβανόμενες καλλιέργειες σε θρεπτικό υλικό με 20 g/l φρουκτόζη, ακολουθούμενες από επιλογή για 3 h σε υδατικό διάλυμα συγκέντρωσης 18% v/v αιθανόλης, κυκλικά για 100 γενεές. Σε συνθετικό θρεπτικό μέσο με 200 g/l φρουκτόζη, το άγριο στέλεχος CFB, ο πληθυσμός CFB 100 γενεών εξέλιξης και ο πληθυσμός BLR 100 γενεών εξέλιξης άφησαν αζύμωτες ποσότητες φρουκτόζης 54,27 g/l μετά από 2100 h επώασης, 17,54 g/l μετά από 2100 h επώασης και 11,99 g/l μετά από 2000 h επώασης, αντίστοιχα, ενώ το άγριο στέλεχος BLR περάτωσε τη ζύμωση σε 400 h. Σε συνθετικό θρεπτικό μέσο με 100 g/l γλυκόζη και 100 g/l φρουκτόζη (προσομοίωση γλεύκους) το άγριο στέλεχος CFB άφησε αζύμωτες ποσότητες γλυκόζης και φρουκτόζης 8,76 g/l και 36,31 g/l, αντίστοιχα μετά από 1000 h επώασης, ο πληθυσμός CFB εξελιγμένος για 150 γενεές σε γλυκόζη ολοκλήρωσε τη ζύμωση σε 495 h και ο πληθυσμός CFB εξελιγμένος για 100 γενεές σε φρουκτόζη την ολοκλήρωσε σε 170 h. Το άγριο στέλεχος BLR, ο πληθυσμός BLR εξελιγμένος για 200 γενεές σε γλυκόζη και ο πληθυσμός BLR εξελιγμένος για 100 γενεές σε φρουκτόζη περάτωσαν τη ζύμωση σε 354 h, 312 h και 436 h, αντίστοιχα. Οι διαφορετικές ζυμωτικές συμπεριφορές επιβεβαιώθηκαν από τις κινητικές παραμέτρους που ελήφθησαν μετά από προσαρμογή του μαθηματικού μοντέλου Aiba στα πειραματικά δεδομένα. Σε πραγματικές συνθήκες οινοποίησης σε γλεύκος Ασύρτικου, το άγριο στέλεχος CFB και ο εξελιγμένος πληθυσμός 150 γενεών σε γλυκόζη, ολοκλήρωσαν τη ζύμωση σε 140 h, καταναλώνοντας ταυτόχρονα τη γλυκόζη και τη φρουκτόζη του γλεύκους και ο εξελιγμένος πληθυσμός CFB 100 γενεών σε φρουκτόζη την ολοκλήρωσε σε 236 h και κατανάλωσε τη γλυκόζη 71 h νωρίτερα από τη φρουκτόζη. Το άγριο στέλεχος BLR οδήγησε το γλεύκος σε πλήρη ξηρότητα στις 165 h, έχοντας καταναλώσει τη γλυκόζη 25 h νωρίτερα από ό,τι τη φρουκτόζη, ο εξελιγμένος πληθυσμός 200 γενεών σε γλυκόζη το οδήγησε σε πλήρη ξηρότητα σε 380 h έχοντας καταναλώσει τη γλυκόζη 144 h νωρίτερα από ό,τι τη φρουκτόζη και ο πληθυσμός εξελιγμένος για 100 γενεές σε φρουκτόζη κατανάλωσε και τα δύο σάκχαρα σε 236 h έχοντας καταναλώσει τη γλυκόζη 50 h νωρίτερα από ό,τι τη φρουκτόζη. Στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των διαφορετικών παραχθέντων οίνων παρατηρήθηκαν σε επτά αλκοόλες, πέντε εστέρες και πέντε οξέα. Οι εν λόγω διαφορές επιβεβαιώθηκαν μερικώς από τον οργανοληπτικό έλεγχο των οίνων.Η παρούσα διδακτορική διατριβή φιλοδοξεί να συμβάλει στην ευρύτερη εφαρμογή της εργαστηριακής εξέλιξης (ALE) τόσο στη βιομηχανία παραγωγής βιοαιθανόλης, όσο και στην οινοποιία, με στόχο την απόκτηση νέων στελεχών ζυμομυκήτων με βελτιωμένες ιδιότητες

:2; Personal non-commercial use only

ABSTRACT. Objective. To evaluate the incidence of cardiovascular disease (CVD) among Greek patients with rheumatoid arthritis (RA) under medical followup, and to assess the contribution of traditional CVD and RA-specific factors associated with CVD development. Methods. This is a historic cohort study; information was collected from medical records of patients who had > 2 years' followup. Sociodemographic, clinical, laboratory, and therapeutic variables were evaluated for association with development of CVD. Results. A total of 325 RA patients were studied: 250 women, mean age at RA onset 44 ± 15 years, and 75 men, mean age at RA onset 51 ± 15 years; median followup was 10 years. Fourteen women (5.6%) and 12 men (16%) developed CVD (p = 0.004). Multi-adjusted analysis revealed that hypertension (hazard ratio 3.76, 95% CI 0.99-15.06) was associated with incidence of CVD; late age at disease onset (HR 1.07, 95% CI 1.04-1.11), elevated C-reactive protein (CRP) level 1 year after start of followup (HR 1.03, 95% CI 1.00-1.05), and leflunomide treatment (HR per 1 year of treatment = 1.02, 95% CI 1.00-1.05) were also positively associated with CVD development. Conclusion. Hypertension was an important risk factor for CVD development in patients with RA