Influence of soil compaction on the growth of silver fir (Abies alba Mill.) under a forest canopy

In the study, the influence of soil compaction on the growth of silver fir seedlings (Abies alba Mill.) was evaluated; the soil compaction being measured using a cone penetrometer. The studies were conducted under a forest canopy, where the exploratory units with different soil compactions exerting a unit pressure of 50, 100, 150, 200, and 250 kPa, as well as the control units (without pressure), were prepared. Selected units were sown with seeds of silver fir, and from the remaining units, the soil samples were collected and their compaction measured using a cone penetrometer. After 5 months, the seedlings were collected and their growth analyzed. Increasing the unit pressure resulted in soil compaction characterized by the compaction in the layer up to 15 cm, in which the roots of the growing seedlings were found. Different variants of the pressure significantly affected the analyzed parameters of seedlings. Negative and statistically significant correlation was reported between increasing compaction of the soil, the length of the primary root, and the total length of seedlings (-0.46 and -0.35, respectively), while the positive correlation was found for the length of the stem (+0.32). Similarly, there was a statistically significant negative correlation between the increased soil compaction and the dry weight of the root system (-0.29), and positive correlation in the case of the stem dry weight (0.26). Increasing soil compaction, however, did not affect significantly the size of assimilation apparatus

Inclisiran-new hope in the management of lipid disorders?

Drugs reducing plasma concentrations of apolipoprotein-B (ApoB) containing lipoproteins have been demonstrated to reduce the risk of cardiovascular disease (CVD) in both primary and secondary prevention. Despite the demonstrated efficacy of statins and ezetimibe on low-density lipoprotein (LDL) concentration and long-term CVD risk, a large number of patients do not achieve their therapeutic goals. The introduction of monoclonal antibodies against proprotein convertase subtilisin/kexin type 9 (PCSK9) protein was a milestone in the treatment of lipid disorders, as their administration leads to unprecedentedly low LDL-C concentrations. Inclisiran represents an entirely new mechanism of PSCK9 protein inhibition in hepatocytes, targeting the messenger RNA (mRNA) for PCSK9. Its administration is necessary only every 3-6 months, which is an essential advantage over statin and monoclonal antibody therapy. The infrequent administration regimen can increase the number of patients who maintain their therapeutic goals, especially in patients struggling to comply with daily or biweekly pharmacotherapy. Preclinical studies and Phase I and Phase II clinical trials of inclisiran have demonstrated its tolerability and efficacy in promoting long-term reduction of both PCSK9 protein and LDL-C. The efficacy and safety of inclisiran will continue to be assessed in ongoing and forthcoming trials on larger patient groups. If the results of these trials reflect previously published data, they will add further evidence that inclisiran might be a revolutionary new tool in the pharmacological management of plasma lipids. This review summarizes the currently available literature data on inclisiran with respect to its mechanism of action, effectiveness and safety as a lipid-lowering drug for CVD prevention

Kardiomiopatia w przebiegu hipotyreozy

W pracy przedstawiono przypadek 66-letniego chorego z rozpoznanym od 6 lat, niesystematycznie leczonym nadciśnieniem tętniczym i miażdżycą zarostową kończyn dolnych, hospitalizowanego w Klinice Chorób Wewnętrznych i Rehabilitacji Kardiologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi z powodu postępującego osłabienia, znacznego ograniczenia tolerancji wysiłku oraz bólów dławicowych w III/IV klasie według CCS. Na podstawie przebiegu klinicznego i wykonanych badań u chorego rozpoznano kardiomiopatię związaną z niedoczynnością tarczycy. Niedoczynność tarczycy jest zespołem objawów klinicznych wywołanych względnym lub bezwzględnym niedoborem hormonów tarczycy, czego następstwem może być niedostateczne działanie T3 na tkanki obwodowe. Występuje ona kilkakrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Opisano przypadki kardiomiopatii w przebiegu niedoczynności tarczycy, której wyrazem jest asymetryczny przerost przegrody międzykomorowej (ASH). W przebiegu hipotyreozy obserwowano także zaburzenia czynności rozkurczowej lewej komory ocenianej na podstawie stosunku E/A oraz czasu rozkurczu izowolumetrycznego. Powyższe wyniki potwierdzają celowość obserwacji w kierunku hipotyreozy u chorych z niewydolnością serca nieznanego pochodzenia, a także z echokardiograficznymi cechami ASH oraz u pacjentów z idiopatycznym podzastawkowym zwężeniem aorty. Hormony tarczycy wpływają zarówno pośrednio, jak i bezpośrednio na układ krążenia. Dlatego należy oznaczać stężenia wolnych hormonów tarczycy w różnych sytuacjach klinicznych w kardiologii, szczególnie wtedy, gdy nie można jednoznacznie sformułować hipotezy patogenetycznej

Kardiomiopatia w przebiegu hipotyreozy

W pracy przedstawiono przypadek 66-letniego chorego z rozpoznanym od 6 lat, niesystematycznie leczonym nadciśnieniem tętniczym i miażdżycą zarostową kończyn dolnych, hospitalizowanego w Klinice Chorób Wewnętrznych i Rehabilitacji Kardiologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi z powodu postępującego osłabienia, znacznego ograniczenia tolerancji wysiłku oraz bólów dławicowych w III/IV klasie według CCS. Na podstawie przebiegu klinicznego i wykonanych badań u chorego rozpoznano kardiomiopatię związaną z niedoczynnością tarczycy. Niedoczynność tarczycy jest zespołem objawów klinicznych wywołanych względnym lub bezwzględnym niedoborem hormonów tarczycy, czego następstwem może być niedostateczne działanie T3 na tkanki obwodowe. Występuje ona kilkakrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Opisano przypadki kardiomiopatii w przebiegu niedoczynności tarczycy, której wyrazem jest asymetryczny przerost przegrody międzykomorowej (ASH). W przebiegu hipotyreozy obserwowano także zaburzenia czynności rozkurczowej lewej komory ocenianej na podstawie stosunku E/A oraz czasu rozkurczu izowolumetrycznego. Powyższe wyniki potwierdzają celowość obserwacji w kierunku hipotyreozy u chorych z niewydolnością serca nieznanego pochodzenia, a także z echokardiograficznymi cechami ASH oraz u pacjentów z idiopatycznym podzastawkowym zwężeniem aorty. Hormony tarczycy wpływają zarówno pośrednio, jak i bezpośrednio na układ krążenia. Dlatego należy oznaczać stężenia wolnych hormonów tarczycy w różnych sytuacjach klinicznych w kardiologii, szczególnie wtedy, gdy nie można jednoznacznie sformułować hipotezy patogenetycznej

Principles of management of patients with autosomal dominant polycystic kidney disease (ADPKD), candidates for kidney and/or liver transplantation — recommendations of the PTT Working Group, part II

These guidelines address management of patients with autosomal dominant polycystic kidney disease who are candidates for kidney and/or liver transplantation. The guidelines include such issues as qualifying for transplantation, indications for nephrectomy, indications for simultaneous kidney and liver transplantation, qualification of a living donor, and qualification for renal replacement therapy in patients with a failing transplanted kidney

Dyslipidemia treatment and attainment of LDL-cholesterol treatment goals in patients participating in the Managed Care for Acute Myocardial Infarction Survivors program

BACKGROUND: Patients after acute myocardial infarction (AMI) are at very high cardiovascular (CV) risk. Therefore, appropriate management of dyslipidemia with adequate lipid-lowering therapy is crucial for preventing subsequent CV events in these patients. AIMS: Our analysis aimed to assess the treatment of dyslipidemia and the attainment of low-density lipoprotein (LDL) -cholesterol treatment goals in patients after AMI who participated in the Managed Care for Acute Myocardial Infarction Survivors (MACAMIS) program. METHODS: This study is a retrospective analysis of consecutive patients with AMI who agreed to participate and completed the 12-month MACAMIS program at one of three tertiary referral cardiovascular centers in Poland between October 2017 and January 2021. RESULTS: 1499 patients after AMI were enrolled in the study. High-intensity statin therapy was prescribed to 85.5% of analyzed patients at hospital discharge. Combined therapy with high-intensity statin and ezetimibe increased from 2.1% at hospital discharge to 18.2% after 12 months. In the whole study cohort, 20.4% of patients achieved the LDL-C target of CONCLUSIONS: Our analysis suggests that participation in the managed care program might be associated with improved quality of dyslipidemia management in AMI patients. Nonetheless, only one-fifth of patients who completed the program achieved the treatment goal for LDL-C. This highlights the constant need for optimizing lipid-lowering therapy to meet treatment targets and to reduce CV risk in patients after AMI