On the mental life and spatial symptoms of the digital self. Interview with Angeliki Malakasioti by Chris H. Gray

From the celestial to the cyberspatial sphere and from imaginary beings to self-constructed online personas, symptom constellations are representing our ‘way of being’. Using this as a vaulting point, Angeliki Malakasioti is taking symptom representation a step further, towards the reasons of manifestation, towards observation and refection on the phenomena of digital experience. Her research is a diagnostic experiment and at the same time a theoretical as well as an artistic body of work that comments on the mental qualities of the cyborg when inhabiting cyberspace. Aspects of the digital self are discussed and its symptoms are interpreted into spatial qualities; into imaginary semi-living beings and intimate non-spaces. Desde lo celestial a la esfera ciberespacial y desde los seres imaginarios a las personas autoconstruidas en red, las constelaciones de síntomas dibujan nuestra “forma de ser”. Desde esta bóveda como punto de partida Angeliki Malakasioti deja atrás el sentido clásico del síntoma y sus representaciones y profundiza en las razones de su presencia a través de la observación y la refexión en torno al fenómeno de la experiencia digital. Su investigación cabría defnirla como un diagnóstico experimental al igual que un trabajo teórico y artístico que repara en las dimensiones y características mentales del ciborg que habita el ciberespacio. A lo largo de esta entrevista a cargo de Chris H. Gray, Angeliki señala algunos aspectos del yo digital además de ofrecer una interpretación de sus síntomas a partir de dimensiones espaciales, en concreto los no lugares íntimos que habita el yo digital desde su condición de pseudo-ser imaginario.

On the mental life and spatial symptoms of the digital self. Interview with Angeliki Malakasioti by Chris H. Gray

Desde lo celestial a la esfera ciberespacial y desde los seres imaginarios a las personas autoconstruidas en red, las constelaciones de síntomas dibujan nuestra “forma de ser”. Desde esta bóveda como punto de partida Angeliki Malakasioti deja atrás el sentido clásico del síntoma y sus representaciones y profundiza en las razones de su presencia a través de la observación y la refexión en torno al fenómeno de la experiencia digital. Su investigación cabría defnirla como un diagnóstico experimental al igual que un trabajo teórico y artístico que repara en las dimensiones y características mentales del ciborg que habita el ciberespacio. A lo largo de esta entrevista a cargo de Chris H. Gray, Angeliki señala algunos aspectos del yo digital además de ofrecer una interpretación de sus síntomas a partir de dimensiones espaciales, en concreto los no lugares íntimos que habita el yo digital desde su condición de pseudo-ser imaginario. From the celestial to the cyberspatial sphere and from imaginary beings to self-constructed online personas, symptom constellations are representing our ‘way of being’. Using this as a vaulting point, Angeliki Malakasioti is taking symptom representation a step further, towards the reasons of manifestation, towards observation and refection on the phenomena of digital experience. Her research is a diagnostic experiment and at the same time a theoretical as well as an artistic body of work that comments on the mental qualities of the cyborg when inhabiting cyberspace. Aspects of the digital self are discussed and its symptoms are interpreted into spatial qualities; into imaginary semi-living beings and intimate non-spaces.

On the mental life and spatial symptoms of the digital self. Interview with Angeliki Malakasioti by Chris H. Gray

From the celestial to the cyberspatial sphere and from imaginary beings to self-constructed online personas, symptom constellations are representing our ‘way of being’. Using this as a vaulting point, Angeliki Malakasioti is taking symptom representation a step further, towards the reasons of manifestation, towards observation and refection on the phenomena of digital experience. Her research is a diagnostic experiment and at the same time a theoretical as well as an artistic body of work that comments on the mental qualities of the cyborg when inhabiting cyberspace. Aspects of the digital self are discussed and its symptoms are interpreted into spatial qualities; into imaginary semi-living beings and intimate non-spaces. Desde lo celestial a la esfera ciberespacial y desde los seres imaginarios a las personas autoconstruidas en red, las constelaciones de síntomas dibujan nuestra “forma de ser”. Desde esta bóveda como punto de partida Angeliki Malakasioti deja atrás el sentido clásico del síntoma y sus representaciones y profundiza en las razones de su presencia a través de la observación y la refexión en torno al fenómeno de la experiencia digital. Su investigación cabría defnirla como un diagnóstico experimental al igual que un trabajo teórico y artístico que repara en las dimensiones y características mentales del ciborg que habita el ciberespacio. A lo largo de esta entrevista a cargo de Chris H. Gray, Angeliki señala algunos aspectos del yo digital además de ofrecer una interpretación de sus síntomas a partir de dimensiones espaciales, en concreto los no lugares íntimos que habita el yo digital desde su condición de pseudo-ser imaginario.

On the mental life and spatial symptoms of the digital self. Interview with Angeliki Malakasioti by Chris H. Gray

From the celestial to the cyberspatial sphere and from imaginary beings to self-constructed online personas, symptom constellations are representing our ‘way of being’. Using this as a vaulting point, Angeliki Malakasioti is taking symptom representation a step further, towards the reasons of manifestation, towards observation and refection on the phenomena of digital experience. Her research is a diagnostic experiment and at the same time a theoretical as well as an artistic body of work that comments on the mental qualities of the cyborg when inhabiting cyberspace. Aspects of the digital self are discussed and its symptoms are interpreted into spatial qualities; into imaginary semi-living beings and intimate non-spaces. </p

Anatomy of the digital body: spatial aspects of the self and the intangible on the web

The research deals with the "spatiality" of the digital self. More specifically, it explores the spatial qualities that unfold when studying the concept of "self" in the digital environment. Digital self is understood as an aspect of individuality, or as one’s habitation of digital space. This research chooses internet as a focal point of the study, while underlining its relation to the term "cyberspace".The research methodology is based on the conception of a metaphoric scheme which hosts the mental experience (collection and study of mental phenomena as they appear in sciences that deal with the concept of the self - psychiatry, psychology, neurology) and digital experience (mental phenomena as they are manifested in cyberspace theory), as the two fields of interest. The process of applying “material” from one field to the other, forms an attempt to describe the digital self in a systematic way, consolidating a new vocabulary and therefore a new point of view.In this context, the research uses the DSM (Diagnostic and Statistical Manual of mental disorders, or otherwise, handbook of differential diagnosis DSM) in order to get the 'raw material' of its metaphoric text - namely the composition of a series of mental states which in the end will be interpreted through a process of "diagnosis of the digital". Through this diagnosis, there is an attempt to identify the mental symptoms that may correspond to the digital self and the spatial qualities that characterize them. The sum of spatial observations is organized in a theoretical formation, which, in the context of this study, is defined as the "digital body".The thesis is organized in four chapters as follows:The first chapter introduces the basic research questions and their context. In the second chapter, the methodological approach is analyzed. The third chapter develops the main part of the survey (per thematic adjacencies with respect to their content and the way they relate to the digital self and the space it suggests), which is organized as follows: the constellation of birth, the constellation of shadow, the constellation of breath, the constellation of desire, the constellation of reflection, the constellation of sleep, the constellation of voice. The fourth chapter briefly reflects on the research process and presents its conclusions.Η παρούσα διδακτορική διατριβή αναζητάει τη «χωρικότητα» του ψηφιακού εαυτού. Πιο συγκεκριμένα, πραγματεύεται τη διερεύνηση των χωρικών ποιοτήτων που ξεδιπλώνονται κατά τη μελέτη της έννοιας του «εαυτού» στο ψηφιακό περιβάλλον. Ως ψηφιακός εαυτός ορίζεται η εξατομικευμένη προβολή ατομικότητας, ή η κατοίκηση του εκάστοτε υποκειμένου στον ψηφιακό χώρο. Η συγκεκριμένη έρευνα επιλέγει το χώρο του διαδικτύου ως εστιακό σημείο μελέτης, υπογραμμίζοντας παράλληλα την έκφρασή του ως έκφανση του όρου «κυβερνοχώρος».Η μεθοδολογία της έρευνας βασίζεται στην επινόηση ενός μεταφορικού σχήματος το οποίο φιλοξενεί την νοητική εμπειρία (συλλογή και μελέτη νοητικών φαινόμενων όπως αυτά εμφανίζονται στις επιστήμες που διαχειρίζονται την έννοια του εαυτού - ψυχιατρική, ψυχολογία, νευρολογία) και την ψηφιακή εμπειρία (νοητικά φαινόμενα όπως αυτά εμφανίζονται στην πραγματεία του κυβερνοχώρου), ως τα δύο πεδία ενδιαφέροντος. Εφαρμόζοντας υλικό από το ένα πεδίο στο άλλο, επιχειρείται η περιγραφή του ψηφιακού εαυτού με ένα συστηματικό τρόπο, παγιώνοντας ένα νέο λεξιλόγιο και κατά συνέπεια, ένα νέο σημείο θέασης των πραγμάτων.Στο πλαίσιο αυτό, η έρευνα χρησιμοποιεί τον κώδικα DSM (διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο διανοητικών διαταραχών, ή αλλιώς, εγχειρίδιο διαφορικής διάγνωσης DSM) με σκοπό την άντληση της ‘πρώτης ύλης’ του μεταφορικού λόγου της διατριβής - της σύνταξης δηλαδή ενός συνόλου νοητικών καταστάσεων τα οποία τέλος θα ερμηνευθούν μέσα από μία διαδικασία «διάγνωσης του ψηφιακού». Κατά τη διάγνωση αυτή, θα επιχειρηθεί ο εντοπισμός των νοητικών συμπτωμάτων που δύνανται να αντιστοιχούν στον ψηφιακό εαυτό και οι χωρικές ποιότητες που τα χαρακτηρίζουν. Το σύνολο των χωρικών παρατηρήσεων οργανώνεται σε ένα θεωρητικό σχηματισμό, που, στο πλαίσιο της μελέτης αυτής, ορίζεται ως «ψηφιακό σώμα». Η παρούσα διατριβή αρθρώνεται σε τέσσερα κεφάλαια ως εξής: Στο πρώτο κεφάλαιο εισάγονται τα βασικά ερευνητικά ερωτήματα και το γενικότερο πλαίσιο της έρευνας. Στο δεύτερο κεφάλαιο, αναλύεται η μεθοδολογική προσέγγιση. Στο τρίτο κεφάλαιο, αναπτύσσεται το κύριο μέρος της έρευνας (ανά θεματικές γειτνιάσεις σε σχέση με το περιεχόμενό τους και τον τρόπο που αυτά σχετίζονται με τον ψηφιακό εαυτό και το χώρο που αυτός υποδηλώνει), το οποίο οργανώνεται ως εξής: ο αστερισμός της γέννησης, ο αστερισμός της σκιάς, ο αστερισμός της αναπνοής, ο αστερισμός της επιθυμίας, ο αστερισμός της αντανάκλασης, ο αστερισμός του ύπνου, ο αστερισμός της φωνής. Στο τέταρτο κεφάλαιο αποτυπώνεται συνοπτικά η ερευνητική διαδικασία και τα συμπεράσματά της

Pathogenetic Mechanisms of Adenotonsillar Hypertrophy in Children with Sleep Disordered Breathing

Objectives:1)To assess the hypothesis that levels of inflammatory and oxidative stress markers in the exhaled breath condensate of children with OSA are higher than those of control subjects, as well as their relationship with OSA severity.2)To evaluate the role of endogenous glucocorticoid levels in the pathogenesis of tonsillar hypertrophy in children with OSA.Material:1)Phase A: Twelve children with moderate- to- severe OSA (mean age ± SD: 6.3 ± 1.7 years, AHI: 13.6 ± 10.1 episodes/ hour), 22 children with mild OSA (6.7± 2.1 years, AHI 2.8 ± 1 episodes/ hour) and 16 control children (7.7 ± 2.4 years, ΑΗΙ: 0.6 ± 0.3 episodes/ hour).2)Phase B: Seventy children (2-13 y.o.) were recruited: 30 with moderate-to-severe OSA (apnea-hypopnea index-AHI >5 episodes/h), 26 with mild OSA (AHI > 1 and ≤ 5) and 14 controls (no snoring, with various sleep problems; AHI ≤ 1). Methods:1)Morning levels of hydrogen peroxide (H2O2) and sum of nitrite and nitrate (NOx) were measured in the exhaled breath condensate (EBC) of children with symptoms of SDB and of controls with sleep problems without history of habitual snoring who underwent overnight polysomnography and were expressed in μΜ.2) Children with and without snoring underwent polysomnography, tonsillar size grading and measurement of morning serum cortisol.Results:1)Children with moderate-to severe OSA had higher log-transformed H2O2 concentrations in EBC compared to subjects with mild OSA, or to control participants: 0.4 ± 1.1 versus -0.9 ± 1.3 (p=0.015), or versus -1.2 ± 1.2 (p=0.003), respectively. AHI and % sleep time with oxygen saturation of hemoglobin 5 επεισόδια/ώρα), 26 με ήπιο ΣΑΑΥ (AHI > 1 και ≤ 5 επεισόδια/ώρα) και 14 μάρτυρες (χωρίς ροχαλητό: AHI ≤ 1 επεισόδιο/ώρα). Μέθοδος:1)Μετρήθηκαν οι συγκεντρώσεις υπεροξειδίου του υδρογόνου (Η2Ο2) και αθροίσματος νιτρωδών και νιτρικών (ΝΟx) σε πρωινό δείγμα ΣΕΑ που ελήφθη από παιδιά με συμπτώματα ΑΔΑΥ και μάρτυρες με διαταραχές ύπνου χωρίς ροχαλητό που υποβλήθηκαν σε νυχτερινή πολυκαταγραφική μελέτη, εκφραζόμενες σε μΜ.2)Παιδιά χωρίς και με ροχαλητό υπεβλήθηκαν σε πολυκαταγραφική μελέτη, αξιολόγηση του μεγέθους των αμυγδαλών και μέτρηση επιπέδων κορτιζόλης σε δείγμα πρωινού ορού.Αποτελέσματα:1)Τα παιδιά με μέτριο προς σοβαρό ΣΑΑΥ παρουσίαζαν υψηλότερες τιμές Η2Ο2 στο ΣΕΑ μετά λογαριθμική μετατροπή σε σχέση με τα παιδιά με ήπια ΑΑΥ ή τους μάρτυρες: 0.4 ± 1.1 έναντι -0.9 ± 1,3 (p=0.015), ή έναντι -1.2 ± 1.2 (p=0.003), αντίστοιχα. Ο δείκτης απνοιών-υποπνοιών (ΑΗΙ) και ο ελάχιστος κορεσμός της αιμοσφαιρίνης ήταν σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες των τιμών Η2Ο2 μετά τη στατιστική διόρθωση για την ηλικία και το ΒΜΙ z- score (p< 0.05). Δε διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ομάδων της μελέτης ως προς τα επίπεδα ΝΟx στο ΣΕΑ.2)Υπερτροφία αμυγδαλών διαπιστώθηκε στο 56.7%, 53.8% και 42.9% των συμμετεχόντων σε κάθε ομάδα αντίστοιχα. Η εφαρμογή γραμμικού μοντέλου ανέδειξε ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ βαρύτητας του ΣΑΑΥ και αμυγδαλικής υπερτροφίας επηρεάζει σημαντικά τα επίπεδα κορτιζόλης ορού (p=0.04), μετά από διόρθωση για την παχυσαρκία, το φύλο και την ηλικία. Μεταξύ των παιδιών με υπερτροφία αμυγδαλών, τα άτομα με μέτριο- σοβαρό ΣΑΑΥ (n=17, AHI 14.7 ± 10.6 ), ήπιο ΣΑΑΥ (n=14; AHI 2.3 ± 1.2) και οι υγιείς μάρτυρες (n=6; AHI 0.7 ± 0.2) διέφεραν στατιστικά σημαντικά ως προς τα επίπεδα κορτιζόλης (p=0.02). Τα παιδιά με μέτριο- σοβαρό ΣΑΑΥ είχαν χαμηλότερη κορτιζόλη (16.9 ± 8.7 mcg/dL) από ότι αυτά με ήπιο ΣΑΑΥ (23.3 ± 4.2 mcg/dL, p=0.01) ή τους μάρτυρες χωρίς ΣΑΑΥ (23.6 ± 5.3 mcg/dL, p=0.04). Αντίθετα, παιδιά με αμυγδαλές φυσιολογικού μεγέθους και μέτριο- σοβαρό ΣΑΑΥ, ήπιο ΣΑΑΥ ή μάρτυρες δε διέφεραν ως προς τα επίπεδα κορτιζόλης.Συμπεράσματα:1)Παιδιά με μέτρια προς σοβαρή ΑΑΥ παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα Η2Ο2 σε πρωινό δείγμα ΣΕΑ και αυτό αποτελεί έμμεσο δείκτη επικράτησης των οξειδωτικών έναντι των αντιοξειδωτικών συστημάτων στον αεραγωγό.2)Παιδιά με μέτριο- σοβαρό ΣΑΑΥ και φαινότυπο υπερτροφικών αμυγδαλών έχουν χαμηλά επίπεδα πρωινής κορτιζόλης ορού και πιθανώς μειωμένη ανασταλτική επίδραση των γλυκοκορτικοειδών στον αύξηση των αμυγδαλώ

Interactions of Obstructive Sleep-Disordered Breathing With Recurrent Wheezing or Asthma and Their Effects on Sleep Quality

Snoring is the most characteristic symptom of obstructive sleep-disordered breathing ( SDB) and recurrent wheezing is the most common clinical manifestation of asthma. The purpose of the present review is to outline the impact of SDB and recurrent wheezing/ asthma on sleep quality and to summarize the epidemiologic and pathophysiologic evidence supporting an association between the two disorders. Enlarged tonsils and adenoid or obesity predispose to obstructive sleep apneas and hypopneas which are accompanied by arousals, restless sleep, and frequently daytime sleepiness, inattention, hyperactivity, and academic difficulties. Subjects with history of wheezing are also at risk for sleep disturbance and daytime cognitive dysfunction. Asthmatic children have more frequent snoring, apneas, and hypopneas during sleep than non-asthmatic subjects and tonsillar hypertrophy mediates at least in part this epidemiologic association. In addition, preliminary evidence indicates that treatment of sleep apnea with adenotonsillectomy results in improved control of coexisting asthma. Elevated concentrations of leukotrienes and oxidative stress markers have been detected in the exhaled breath condensate of children with asthma and probably contribute to bronchoconstriction. Moreover, sleep apneic children have increased expression of leukotrienes and leukotriene receptors in adenotonsillar tissue. Viral respiratory infections may induce inflammation and oxidative stress in the asthmatic airway enhancing not only bronchospasm, but also biosynthesis of leukotrienes within pharyngeal lymphoid tissues, which promote adenotonsillar enlargement and sleep apnea. In conclusion, taking under consideration the epidemiologic association between obstructive SDB and asthma, when one of the two disorders is diagnosed, the possibility of the other disease being present should be entertained. Pediatr Pulmonol. 2011; 46:1047-1054. (C) 2011 Wiley Periodicals, Inc

Bronchiolitis, bronchitis, asthma exacerbation, bronchopneumonia, pneumonia: A didactic stepwise approach

Background: The clinical presentation of lower respiratory tract illness in children frequently resembles more than one disease entities of those described in textbooks. Not uncommonly, terms like “bronchiolitis”, “bronchitis”, “asthma exacerbation”, “bronchopneumonia” and “pneumonia” are used interchangeably. Methods: In this article, a didactic simplified algorithm for the management of the child from the community presenting with cough and fever is described after systematic review of the literature. Results: In step 1 of the algorithm, findings from the physical examination are used to localize the diseased anatomic part(s) of the lower respiratory tract i.e. trachea, bronchi, bronchioles or alveoli. In step 2, speculations are made regarding the infectious agent most likely affecting the lower respiratory tract based on the patient’s symptoms and past medical history and the known epidemiology of respiratory disorders. In step 3, the appropriate treatment plan is selected taking under consideration the affected anatomic part(s) and the speculated pathogen. Finally, in step 4, clinical response is evaluated and the diagnostic assumptions and treatment strategy are modified accordingly. Conclusion: When findings from the physical examination are matched with information from the current and past medical history and the known epidemiology of respiratory disorders, speculations regarding the most likely etiologic agents can be made and appropriate treatment interventions can be selected. © 2017 Bentham Science Publishers