Associations between the age at surgical repair in patients with abdominal aortic aneurysms and aortoiliac occlusive disease and smoking and dyslipidemia with reference to PON1–108C>T genotype

Wstęp. Patogeneza tętniaków aorty brzusznej (AAA) i miażdżycy aortalno-biodrowej (AIOD) jest uwarunkowana wieloma czynnikami. Czynniki genetyczne i środowiskowe wpływają zarówno na inicjację, jak i progresję zmian w aorcie. W niniejszym badaniu oceniono asocjacje między wiekiem operacyjnym chorych z AAA i AIOD a występowaniem i nasileniem uznanych czynników ryzyka chorób naczyń oraz genotypem PON1–108C>T. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w grupach 330 chorych z AAA oraz 250 chorych z AIOD. Polimorfizm PON1–108C>T oznaczono za pomocą metody PCR-RFLP. Wyniki. Częstość występowania allela PON1–108T w grupach AAA (0,462) i AIOD (0,479) okazała się zbliżona. W obu grupach chorych młodszy wiek operowanych wiązał się istotnie z paleniem tytoniu, wysokimi stężeniami cholesterolu całkowitego (TC), frakcji LDL i triglicerydów oraz wartościami stosunku cholesterolu całkowitego i frakcji HDL. W przypadku AAA występował również ujemny związek z wartościami wskaźnika masy ciała. Wysoki odsetek cholesterolu frakcji HDL wykazywał ochronny efekt w odniesieniu do progresji AAA/AIOD. W AIOD występował również dodatni związek z wartościami stosunku stężenia cholesterolu frakcji HDL i LDL i występowaniem cukrzycy. Asocjacje między cholesterolem frakcji HDL a wiekiem chorych na AIOD okazały się silniejsze u nosicieli allela –108T. Wykazano niezależne powiązanie pomiędzy wiekiem operacyjnym w przypadku AAA a obecnością nałogu palenia tytoniu oraz wartością triglicerydów u operowanego. Stwierdzono też istnienie zależności pomiędzy wiekiem operacyjnym w przypadku AIOD a wartościami TC, obecnością nałogu palenia tytoniu oraz występowaniem cukrzycy u chorego. Powyższe oddziaływania występowały w większym nasileniu u osób będących homozygotami –108CC. Wnioski. Palenie tytoniu i zaburzenia gospodarki lipidowej są czynnikami o przeważającym wpływie na szybszą progresję AAA i AIOD. U osób, u których te czynniki nie występują, w szczególności w przypadku AIOD, genetycznie uwarunkowane obniżone stężenie paraoksonazy 1 może wpływać na przyspieszoną progresję zmian w aorcie.Background. The pathogenesis of abdominal aortic aneurysms (AAA) and aorto-iliac occlusive disease (AIOD) is multifactorial, and both genetic and environmental factors are involved in the initiation and progression of pathological changes in the aorta. This study is concerned with associations between the age of AAA and AIOD surgical repair and the classical vascular risk factors as well as the paraoxonase 1 (PON1)–108C>T genotypes. Material and methods. The study was conducted on 2 groups: the first group comprised 330 subjects with AAA, and the second group 250 subjects with AIOD. PON1–108C>T polymorphism was ascertained by the PCR-RFLP method. Results. The frequencies of –108T allele, which determine lower paraoxonase level, were similar in the groups of AAA (0.462) and AIOD (0.479) patients. The lower surgical repair age in patients in both groups was significantly associated with smoking and the higher levels of total cholesterol (TC), low density lipoprotein cholesterol (LDLC), and triglicerides (TG) and values of TC/HDLC. In the AAA group the same negative relation was noted with BMI index. The higher values of %HDLC display the protective effect on AAA/AIOD progression. In the AIOD group positive relations were also seen with HDLC/LDLC index and diabetes. Associations between high density lipoprotein cholesterol (HDLC) fraction and age of AIOD repair were stronger in –108T allele carriers. Age of AAA surgical repair was independently related to smoking and TG level, and age of AIOD surgical repair was independently related to smoking, diabetes and TC level. These effects were stronger in PON1–108CC homozygotes. Conclusions. Smoking and impaired lipid profile are prevailing factors determining the rate of AAA and AIOD progression. In the absence of these risk factors, the genetically determined low paraoxonase level may induce the progression of alterations in the aorta, particularly in the case of AIOD

Patient exposure to X-ray radiation during abdominal aorta and lower limb digital subtraction angiography

Background: The main aim of this study was to find out what is the risk caused by ionizing radiation during digital subtraction angiography (DSA) for abdominal aorta and lower limb examinations. Material\Methods: The study is based on a large group of patient data subjected to a complex analysis of fluoroscopy time, exposure time, air kerma values, and dose-area product (DAP). Measurements were performed on 449 patients with intra-arterial (IA DSA) contrast administration. Results and Median DAP value for fluoroscopy was 5.4 Gy-cm2 and for exposure 51.7 Gy-cm2. On exposure the patients received 94% of the total DAP although this examination takes only 0.1% of the total examination time. For this reason, small changes in the exposure time may result in a considerable reduction in the radiation received by the patient. There was good correlation between DAP values and the fluoroscopy time (r=0.78), while the correlation between DAP and the exposure time was much poorer (r=0.39). It was also found that gender was a differentiating factor neither both fluoroscopy (F[1, 449]=0.01, p>0.05) nor exposure time (F[1, 449]=0.42, p>0.05)

Lymphoscintigraphy of lower limbs in differential diagnosis of patients treated surgically for chronic venous insufficiency

Wstęp. Głównym powodem skłaniającym chorych z przewlekłą niewydolnością żylną do podjęcia decyzji o leczeniu operacyjnym jest występowanie bólu i obrzęków kończyn. Radykalna operacja w przebiegu przewlekłej niewydolności żylnej nie zawsze eliminuje problem obrzęków, szczególnie u chorych ze współistniejącym przed operacją uszkodzeniem układu chłonnego. U części chorych z mieszaną postacią niewydolności żylnej i chłonnej uzasadnione jest zastosowanie limfoscyntygrafii do oceny układu chłonnego w celu określenia spodziewanego efektu operacji. Istnieje również teoretyczna możliwość śródoperacyjnego uszkodzenia układu chłonnego i pogorszenia stanu klinicznego operowanych kończyn. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu leczenia operacyjnego przewlekłej niewydolności żylnej na funkcje układu chłonnego u chorych z przedoperacyjnie stwierdzaną współistniejącą patologią układu chłonnego. Materiał i metody. W latach 2001-2004 W Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń AM im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu przebadano 35 chorych z objawami przewlekłej niewydolności żylnej w stadium klinicznym C2–C5 według klasyfikacji CEAP zakwalifikowanych do operacji na podstawie badania klinicznego i stwierdzenia w ultrasonografii metodą Dopplera refluksu w obrębie żyły odpiszczelowej III/IV stopnia. U wszystkich chorych poza podstawowym badaniem klinicznym i ultrasonograficznym wykonano limfoscyntygrafię, podając znacznik (nanokol + Tc 99m) śródskórnie w powierzchnie grzbietową stopy. Oceniano czas ujawnienia się węzłów chłonnych pachwinowych od momentu podania znacznika oraz gromadzenie się znacznika w węzłach chłonnych pachwinowych po 60 i 120 min od podania. U 15 chorych ponowne badanie scyntygraficzne przeprowadzono w odstępie 16-24 miesięcy od pierwotnej operacji w celu oceny funkcji układu chłonnego. U badanych nie stwierdzano nawrotu żylaków kończyn dolnych i cech przebytej zakrzepicy żył głębokich. Wyniki. U wszystkich chorych z grupy II oraz u 8 chorych z grupy I stwierdzano zmiany w układzie chłonnym o charakterze kompensacji bądź niewydolności I lub II stopnia. Po przeprowadzeniu leczenia operacyjnego w badaniu limfoscyntygraficznym nie stwierdzano pogorszenia funkcjonowania układu chłonnego. Jednak usunięcie zmienionych żył układu powierzchownego nie wpływało na poprawę stanu układu chłonnego u chorych z rozpoznaną przed operacją limfoscyntygraficzną niewydolnością chłonną. W przebadanych pooperacyjnie przypadkach nadal stwierdzano ten sam stopień upośledzenia funkcji układu chłonnego jak przed zastosowaniem leczenia operacyjnego. Wnioski. W badaniu limfoscyntygraficznym potwierdzono współistnienie patologii chłonnej u chorych z przewlekłą niewydolnością żylną; u pacjentów z obrzękami kończyn dolnych limfoscyntygrafia odnotowano znamienne różnice w czasie i ilości wychwytu znacznika w porównaniu z grupą chorych bez obrzęku. Radykalna operacja żylaków nie powoduje ustąpienia obrzęków u części chorych z istniejącą niewydolnością żylno-limfatyczną.Background. One of the main causes of operations of varicose veins remains pain and oedema of the affected extremity. Radical varicose vein operations, in some cases, do not eliminate oedema, especially in patients with preoperative lymphatic pathology. Among patients with mixed veno-lymphatic insufficiency, the use of lymphoscintigraphy seems to be reasonable for assessment of postoperative outcome. The theoretical possibility of lymphatic injury should also be considered during the varicose vein operation. The aim of this paper is perioperative lymphoscintigraphic evaluation of lower extremities in patients with chronic venous insufficiency. Material and methods. Between 2001 and 2004, in the Department of General and Vascular Surgery at Poznan University of Medical Sciences, 35 patients in stages C2-C5 CEAP of chronic venous insufficiency were qualified for radical varicose vein operation. The diagnosis and qualification were performed upon clinical examination and duplex Doppler ultrasound - reflux in greater saphenous vein of III/IV degree. In all patients enrolled to the study lymphoscintigraphy with nanocol+Tc 99m was performed. The time of appearance and the accumulation of administered agent after 60 and 120 minutes in the inguinal lymph node were assessed. In 15 patients, postoperative lymphoscintigraphy was performed within 16–24 months post-op. No recurrence of varicose veins or DVT incidence were observed. Results. In all patients from group II and 8 patients from group I enrolled in the studies changes in the lymphatic system were observed, such as compensatory changes and I or II degree insufficiency. In postoperative lymphoscintigraphy, no worsening in lymphatic function was observed. After the operation, all patients showed the same type of lymphatic insufficiency as before the surgery. Varicose vein operation did not improve the function of the lymphatic system of the affected extremity. Conclusions. Lymphoscintigraphy confirms the coexistence of lymphatic and venous pathology in patients with chronic venous insufficiency; in patients with oedemas, lymphoscintigraphy reveals significantly grater changes in comparison to patients with no oedema; radical varicose vein operation does not eliminate oedemas in patients with combined veno-lymphatic insufficiency

Emergency endovascular repair of penetrating aortic ulcer with contained rupture

Penetrujące owrzodzenie aorty (PAU) jest rzadkim schorzeniem, charakteryzującym się owrzodzeniem blaszki miażdżycowej z drążeniem przez błonę sprężystą wewnętrzną do błony środkowej aorty. Pomimo braku zgodności dotyczącej właściwej metody leczenia tej choroby u 2 chorych z PAU zastosowano wewnątrznaczyniową implantację stentgraftu. W pracy przedstawiono własne spostrzeżenia oraz wyniki wewnątrznaczyniowego zaopatrzenia PAU w zstępującej części aorty piersiowej.Penetrating atherosclerotic ulcers are a rare condition characterized by the ulceration of an aortic atherosclerotic plaque penetrating through the internal elastic lamina into the aortic media. Despite the lack of consensus on optimal management of this disorder, we successfully treated two patients with penetrating atherosclerotic ulcers using an endovascular method. We present our observations and experiences regarding endovascular treatment of penetrating atherosclerotic ulcers of the thoracic aorta

Feasibility of revascularisation in patients with ischemic diabetic foot

Wstęp. Niedokrwienie kończyny dolnej jest najsilniejszym czynnikiem ryzyka utraty kończyny u chorych ze stopą cukrzycową. Celem pracy była ocena możliwości i wyników leczenia rewaskularyzującego u chorych z niedokrwioną stopą cukrzycową. Materiał i metody. Do badanej grupy włączono 120 osób z niedokrwioną stopą cukrzycową. Kryterium kwalifikującym było owrzodzenie lub martwica stopy, brak tętna na przynajmniej obu tętnicach stopy oraz rozpoznana cukrzyca. Chorych z głębokim zakażeniem stopy wymagających nagłej interwencji chirurgicznej nie włączono do badania. Decyzję o dalszym leczeniu podejmowano na podstawie arteriografii przeprowadzonej u wszystkich pacjentów.Wyniki. W arteriografii dominowały rozsiane zmiany miażdżycowe w odcinku udowo-podkolanowo-piszczelowym (71,6%), rzadziej stwierdzano zmiany w odcinku aortalno-biodrowym (16,6%) lub wyłącznie w tętnicach goleni (11,6%). U połowy chorych można było wykonać pomost udowo-podkolanowy, u 18% pacjentów wykonano pomosty obwodowe, a u 16% - zabiegi w odcinku aortalno-biodrowym. U 11% chorych ze względu na brak warunków zrezygnowano z rewaskularyzacji. Odsetek uratowanych kończyn wynosił 93% w przypadku rekonstrukcji aortalno-biodrowych, 91% - w przypadku rekonstrukcji udowo-podkolanowych i 64% - w rekonstrukcjach obwodowych. Prawie wszyscy chorzy, u których nie przeprowadzono rewaskularyzacji, stracili kończynę dolną. Wnioski. Zabiegi rewaskularyzacyjne, w tym głównie pomosty udowo-podkolanowe i pomosty obwodowe, są możliwe i skuteczne w leczeniu niedokrwionej stopy cukrzycowej.Background. Ischemia of the lower extremity is the strongest risk factor of limb loss in patients with diabetic foot. The main purpose of this study was the evaluation of the feasibility and the early results of revascularisation in that group of patients. Material and methods. A group of 120 patients with ischaemic diabetic foot (IDF) was analysed. The inclusion criteria were an ulcerated or necrotic foot, an absence of pulse on at least both foot arteries and diagnosed diabetes. Patients with deep infection in the foot requiring urgent surgical intervention were excluded. All patients underwent lower extremity arteriography. The decision about further treatment was based on the results of arteriography. Results. In arteriography, diffuse atherosclerotic lesions in the femoro-popliteo-tibial segment dominated (71.6%). Aorto-iliac occlusive disease (16.6%) and isolated changes in the tibial arteries (11.6%) were less frequently observed. Femoro-popliteal bypass grafting was feasible in half of the patients, 18% of patients required distal grafts and 16% had the operations in the aorto-iliac segment. In 11% of the cases, because of lack of possibilities of revascularisation, patients were disqualified from surgery. The early limb salvage rate was 93.91 and 64% for the aorto-iliac, the femoro-popliteal and femoro-distal revascularisation, respectively. Almost all of the non-operated patients lost the lower limb. Conclusion. The surgical revascularisation, mainly femoro-popliteal and femoro-distal grafts are feasible and effective in the treatment of IDF

Simultaneous endovascular treatment of abdominal aortic aneurysm and renal artery stenosis

Tętniak aorty brzusznej (AAA) często współwystępuje ze zwężeniem tętnicy nerkowej (RAS). Wybór optymalnego postępowania terapeutycznego powinien być w takich okolicznościach zindywidualizowany. Leczenie wewnątrznaczyniowe AAA stało się akceptowalną alternatywą dla operacji otwartych, a angioplastyka RAS prawie całkowicie wyparła rewaskularyzację chirurgiczną. W artykule przedstawiono przypadek pacjenta z wysokim ryzykiem powikłań okołooperacyjnych oraz opornym nadciśnieniem tętniczym, u którego wykonano skuteczną wewnątrznaczyniową operację naprawczą AAA nieobejmującą tętnic nerkowych z jednoczasową angioplastyką RAS z wszczepieniem stentu. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 3, strony 184–187.Abdominal aortic aneurysm (AAA) often coexists with renal artery stenosis (RAS). Such patients need an individualized approach in choice of treatment. Endovascular repair of infrarenal AAA has become in recent years a generally accepted alternative to open surgery. In treatment of RAS, percutaneous techniques have largely replaced surgical revascularization. In the article a case of patient witha high level of perioperative risk and refractory hypertension is presented, who was successfully treated with simultaneous endovascular repair of AAA and RAS. Arterial Hypertension 2011, vol. 15, no 2, pages 184–187

Long-lasting fever after thoracic stent-graft implementation

In spite of the relatively small trauma that results from intravascular operation in the treatment of thoracic aortic aneurysm, the implementation of a prosthesis is associated with an inflammatory reaction. Accompanying clinical symptoms (prolonged increased body temperature) as well as biochemical changes (shifts in C-reactive protein levels) may indicate infection. Suspecting a septic condition with secondary prosthesis infection, we are forced to implement prolonged antibiotic treatment and in some cases prosthesis removal. The patient presented by us is an example of that. Positive bacteriological culture from blood suggested infection diagnosis. However, this was not reflected in radiological imaging examinations and parallel antibiotic treatment. Only the discontinuation of antibiotics in the 4th week and the implementation of steroid treatment made the fever subside and C-reactive protein levels normalize.Mimo stosunkowo małego urazu, jaki powoduje zabieg wewnątrznaczyniowy w leczeniu tętniaka aorty piersiowej, wprowadzenie protezy wiąże się z wyzwoleniem reakcji zapalnej. Towarzyszące jej objawy kliniczne (utrzymująca się podwyższona temperatura ciała), jak i zmiany biochemiczne (przesunięcia w stężeniach białek ostrej fazy) mogą sugerować zakażenie. Przy podejrzeniu stanu septycznego z wtórnym zakażeniem protezy należy przeprowadzić długotrwałą antybiotykoterapię, a w niektórych przypadkach dokonać usunięcia protezy. Przedstawiony przez autorów niniejszej pracy przypadek chorego jest tego przykładem. Dodatni posiew bakteriologiczny z krwi skłaniał do rozpoznania zakażenia. Nie potwierdzały tego jednak wyniki radiologicznego badania obrazowego oraz prowadzonej równolegle antybiotykoterapii leczniczej. Dopiero odstawienie antybiotyków w 4. tygodniu i wprowadzenie steroidoterapii spowodowało ustąpienie gorączki oraz normalizację stężeń białek ostrej fazy

Ultrasound and angiographic assessment of collateral circulation in bilateral steal syndrome

Wstęp. Celem niniejszej pracy była ocena hemodynamiki krążenia krwi u chorych z obustronnym zespołem podkradania tętnic podobojczykowych na podstawie wyników badań doplerowskich i angiograficznych. Materiał i metody. Badania wykonano u 3 chorych z objawami obustronnego zespołu podkradania tętnic podobojczykowych. Badanie doplerowskie z pomiarami przepływów tętnic zewnątrzczaszkowych wykonywano głowicą liniową 5-9 MHz. Badanie tętnicy podstawnej poprzez otwór wielki oraz tętnic łączących tylnych i tylnych mózgu przez okno ciemieniowe wykonywano głowicą sektorową 2,5 MHz. Zaawansowanie podkradania oceniano w 3-stopniowej skali. Badania angiograficzne wykonywano metodą Seldingera z podaniem kontrastu do aorty wstępującej i gałęzi łuku aorty. Wyniki. U chorych z niedrożnością tętnicy podobojczykowej i przepływem dwukierunkowym w tętnicy kręgowej w przypadku zwężenia tętnicy podobojczykowej stwierdzono występowanie istotnych zaburzeń hemodynamicznych z całkowitym odwróceniem przepływu w tętnicy kręgowej leżącej po tej samej stronie. Zawsze wykazywano rozbudowane krążenie oboczne z tętnic szyjnych zewnętrznych poprzez tętnice potyliczne lub tarczowe górne oraz obecność drobnych gałązek krążenia obocznego bezpośrednio z aorty. Wnioski. Badanie doplerowskie tętnic jest istotne w rozpoznawaniu i ocenie zespołu podkradania. U chorych z objawami niezbędnym uzupełnieniem diagnostyki są badania angiograficzne.Background. The purpose of this work was the assessment of haemodynamics of blood pressure in bilateral subclavian steal syndrome based on results of Doppler and angiographic examinations. Material and methods. The examinations were performed in three symptomatic patients suffering from bilateral subclavian steal syndrome. Doppler examination, including extracranial artery flow measurement, was made with the use of a 5-9 MHz linear head. Examination of the basilar artery through the great foramen as well as of the posterior communicating arteries and the posterior cerebral arteries through the parietal window was made with the use of a 2.5 MHz sector head. Development of steal was assessed in 3-stage scale. Angiographic examinations were made using the Seldinger method, and providing contrast medium to the ascending aorta and the aortic arch branch. Results. Significant haemodynamic disorders, along with a total flow reversal in the homonymous vertebral artery in the case of subclavian artery occlusion, and along with a bidirectional flow in the vertebral artery in the case of subclavian artery stenosis, were found respectively. Each time, well-developed collateral circulation from the external carotid arteries through the occipital arteries or through the superior thyroid arteries was observed. Moreover, the presence of tiny collateral vessels directly from the aorta was also found. Conclusions. Doppler arterial examination is a valuable type of examination for diagnosing and assessing steal syndrome. In symptomatic patients, diagnostics must be indispensably accompanied by angiographic examinations

Endovascular treatment of splenic artery aneurysms

Background: Aneurysms of visceral arteries, including splenic artery, are relatively rare vascular pathology. Currently they are diagnosed more and more commonly due to widespread application of imaging procedures in diagnostics of other abdominal conditions. Splenic artery aneurysm develops often asymptomatically, and its rupture is associated with a high mortality rate. Hence, elective treatment of such aneurysms is suggested as a prophylaxis of the rupture. Material/Methods: This report contains presentation of treatment outcome of nine patients with splenic aneurysms (10 aneurysms) treated in the years 2001-2006. In eight cases the treatment involved endovascular placement of metal embolisation coil into the aneurysm sac. In one female patient with two splenic artery aneurysms, following dissection of the proximal aneurysm and end-to-end anastomosis of the artery, the latter was repaired endovascularly in a delayed procedure. Results: In none of the described cases any serious complications were observed. Complete occlusion of the aneurysm lumen following endovascular procedure was observed in 7 of 9 cases (77.8%). Moreover, we managed to spare the spleen in all the described cases. Conclusions: Endovascular techniques provide a good alternative for open surgery in treatment of the splenic artery aneurysm, although the latter is still the treatment of choice in cases of rupture of visceral artery aneurysm

Long-term results of endovascular treatment for recurrent stenosis of the carotid arteries

Wstęp. Przezskórna angioplastyka nawrotowego zwężenia tętnic szyjnych z jednoczasową implantacją stentu jest alternatywą dla interwencji chirurgicznej. W niniejszej pracy zaprezentowano obserwacje oraz odległe wyniki takiego leczenia. Materiał i metody. W latach 2001-2004 u 20 chorych z nawrotowym zwężeniem tętnic szyjnych po udrożnieniu wykonano zabieg angioplastyki z wszczepieniem stentu. W kontrolnych badaniach obrazowych: cyfrowej angiografii subtrakcyjnej (DSA) i badaniu duplex-doppler oceniono techniczny efekt zabiegu wewnątrznaczyniowego. Zwrócono szczególną uwagę na rozprężenie stentu, spektrum oraz prędkość przepływu krwi przez tętnice szyjne. Obserwacją objęto 19 chorych przez okres 18-24 miesięcy, przeprowadzając badania kontrolne w odstępach 90-dniowych. Wyniki. We wczesnym okresie po zabiegu wewnątrznaczyniowym zmarł jeden chory. Podczas obserwacji odległej w 3 przypadkach na 19 stwierdzono hemodynamicznie istotny nawrót zwężenia. Spośród tej grupy u 2 chorych wszczepiono dodatkowy stent. U kolejnego chorego postępowanie ograniczono do poszerzenia zwężonego stentu. U pozostałych chorych nie wykazano klinicznych ani radiologicznych objawów zwężenia tętnic szyjnych. Wnioski. Zabiegi wewnątrznaczyniowe są skuteczną i bezpieczną metodą leczenia nawrotowych zwężeń tętnicy szyjnej wewnętrznej. U chorych po zabiegu angioplastyki i założeniu stentu konieczna jest okresowa ocena ultrasonograficzna ze względu na możliwość ponownego zwężenia. Ponowne zwężenie dotyczy najczęściej obszaru tętnicy szyjnej wspólnej sąsiadującego z bliższym odcinkiem wszczepionego stentu.Background. Percutaneous angioplasty of recurrent stenosis of the carotid arteries with simultaneous stent implantation is an alternative to surgical intervention. The observations made and the long-term effects of the above-mentioned treatment are the subject of this paper. Material and methods. In 2001-2004, in 20 patients with recurrent stenosis of the carotid arteries, angiography with stent implantation was performed after reboring. In the control imaging (DSA and Dopplerduplex), the technical effect of the intravascular procedure was assessed. Special attention was paid to stent dilatation, as well as to the spectrum and speed of blood flow in the carotid arteries. Nineteen patients were put under observation for 18–24 months, with control tests every 90 days. Results. One patient died shortly after the intravascular procedure. During the long-term observation period, a haemodynamically significant recurrence of stenosis was observed in 3 of 19 patients. In 2 of the patients, an additional stent was implanted. Treatment of the third patient was limited to expansion of the constricted stent. The rest of the patients displayed neither clinical nor radiological signs of carotid artery stenosis. Conclusions. Intravascular procedures are an effective and safe method of treating recurrent stenosis of the internal carotid artery. After angioplasty and stent implantation, patients require periodic ultrasound assessment due to the possibility of stenosis recurrence, which most often affects the area of the common carotid artery neighbouring the proximal segment of the implanted stent