42P Zastosowanie ultrasonografii w diagnostyce układu chłonnego szyi u chorych z nowotworami głowy i szyi

Układ chłonny szyi jest najważniejszą droga szerzenia się komórek nowotworowych raków głowy i szyi a przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych najczęstszym żródłem niepowodzeń leczenia onkologicznego. Stąd niezwykle ważna jest dokładna ocena układu chłonnego szyi zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i podczas kontroli ambulatoryjnych po zakończeniu leczenia. Ultrasonografia jest powszechnie znaną i szeroko stosowaną metodą badawczą we wszystkich niemal dziedzinach medycyny.Celem badań było wykazanie wyższości ultrasonografii nad badaniem palpacyjnym w diagnostyce przedoperacyjnej i w monitorowaniu układu chłonnego chorych operowanych i napromienianych z powodu nowotworów głowy i szyi. US przedoperacyjna pozwala na wykrycie palpacyjne niewyczuwalnych węzłów, ocenę rozległości i topografii guzów wyczuwalnych oraz ich stosunku do ważnych struktur szyi, pozwalające tym samym na uściślenie cechy N i planowania zabiegu operacyjnego lub radioterapii. kolejnym niezwykle ważnym zadaniem jest monitorowanie i stała kontrola układu chłonnego szyi u chorych po zakończonym leczeniu chirurgicznym lub skojarzonym. Dotychczas chorzy z póżnymi przerzutami lub wznowa na szyi zgłaszali się do kontroli z bardzo zaawansowanymi zmianami, dlatego u niewielkiego odsetka spośród nich (30%) można było opanować proces nowotworowy ponownym zabiegiem chirurgicznym.Określano wartość kliniczną wczesnego wykrycia zmian przerzutowych, co w praktyce oznacz możliwość zastosowania bardziej oszczędnych typów reoperacji przy równoczesnym wzroście odsetka zabiegów radykalnych bądź zastosowaniu radioterapii.MateriałU 1479 chorych leczonych w Klinice Otolaryngologii AM w Poznaniu w latach 1990–1997 przed zabiegiem operacyjnym wykonywano badania ultrasonograficzne szyi. Przeprowadzono następnie konfrontację sonograficzno-śródoperacyjną i sonograficzno-histologiczną wykrytych węzłów chłonnych. Korelacje były rzędu odpowiednio 92% i 85%. Wszystkich chorych poddawano badaniom kontrolnym. U chorych zgłaszających się do kontroli w odstępach 1–2 miesięcznych przeprowadzono badanie laryngologiczne, badanie palpacyjne oraz ultrasonograficzne szyi. Przeprowadzono blisko 7000 kontrolnych badań USG. U 177 chorych stwierdzono wznowę w węzłach chłonnych i poddano ich reoperacji. U 79 chorych zmiany na szyi były palpacyjnie nie wyczuwalne, u 48 bardzo dyskretne, trudne do zróżnicowania klinicznego z bliznami lub obrzękiem popromiennym. W tej grupie 127 chorych ze zmianami subkliniczmymi u 100 potwierdzono przerzuty badaniem histologicznym. Przeprowadzone reoperacje szyi były radykalne u 142 chorych (80%), w tym u 99% chorych z grupy subklinicznej, wykrytej sonograficznie

273. Laryngektomie rekonstrukcyjne jako alternatywa laryngektomii całkowitej

Laryngektomie subtotalne z rekonstrukcją krtani są akceptowaną, alternatywną do całkowitego usunięcia krtani formą leczenia raków o zaawansowaniu narządowym T2 i T3. Jednoczasowa resekcja i rekonstrukcja pozwalają na radykalne leczenie nowotworu przy równoczesnym zachowaniu ciągłości drogi oddechowej i zachowaniu funkcji odtworzonej krtani. W latach 1988–2002 wykonano 83 laryngektomii subtotalnych z rekonstrukcją krtani, w tym: 34 laryngektomie nadpierścienne z krikohyoidopeksją, 21 laryngektomie nadpierścienne z krikohyoidoepiglotopeksją, 18 laryngektomii przezgłośniowych modo Calearo, 7 laryngektomii subtotalnych modo Sedlacek-Tucker oraz 3 z rekonstrukcją zachyłka gruszkowatego. Podstawowym kryterium oceny efektywności tego typu zabiegów była osiągnięta radykalność onkologiczna. Okres obserwacji chorych wynosił od 2–9 lat. W żadnym z 83 przypadków nie stwierdzono wystapienia wznowy miejscowej, w 4 przypadkach wystąpiła wznowa w układzie chłonnym szyi. Kolejnym aspektem była skuteczność funkcjonowania zrekonstruowanej krtani. U 5 chorych z powodu zwężenia światła krtani wykonano 2– i 3– krotne zabiegi laserowe, a następnie wykonano plastykę przy użyciu T-drenu. U 14 chorych występowały w okresie pierwszych 3 miesięcy trudności przy połykaniu, zwłaszcza pokarmów płynnych. U 1 chorego wykonano gastrostomię. Autorzy omawiają wskazania do tego typu zabiegów, technikę operacyjną, wyniki onkologiczne i czynnościowe

338. Brachyterapia paliatywna PDR i HDR w leczeniu nawrotów miejscowych nowotworów głowy i szyi

Cel pracyW pracy przedstawiono wstępne wyniki paliatywnej brachyterapii HDR i PDR wznów nowotworów głowy i szyi.Materiał i metody47 chorych ze wznową miejscową nowotworu głowy i szyi leczonych było metodą brachyterapii HDR i PDR w okresie od 05.06.2001 do 31.12.2002 w Wielkopolskim Centrum Onkologii. Wszyscy chorzy zdyskwalifikowani zostali od leczenia chirurgicznego i radioterapii wiązkami zewnętrznymi ze względu na zaawansowanie choroby oraz przebyte leczenie. Wiek chorych sięgał od 38 do 75 (średnio 51.2 lat), w grupie było 10 kobiet i 37 mężczyzn. Umiejscowienie wznowy nowotworu: dno jamy ustnej i język – 20 chorych, gardło środkowe – 12 chorych, węzły chłonne szyi – 5 chorych, krtań – 3 chorych, nosogardło – 3 chorych, ślinianki – 2 chorych, szczęka górna – 2 chorych. Średni okres pomiędzy rozpoznaniem guza pierwotnego oraz wznowy wynosił 9.7 miesięcy. 34 chorych leczonych było metodą brachyterapii HDR dawką frakcyjną od 4 do 6 Gy, w 5 do 10 frakcjach, 13 chorych leczonych było metodą brachyterapii PDR dawka łączną 2000 cGy, w jednej (n=4) lub dwóch fazach leczenia (n=9). Ocenie poddano stopień remisji po 1, 3 i 6-iu miesiącach od zakończenia leczenia oraz powikłania wczesne.WynikiPo 4-ech tygodniach od zakończenia leczenia całkowitą remisję (CR) stwierdzono u 15% chorych, częściową remisję (PR) u 65.1% chorych, brak remisji (NR) u 10.9% chorych i progresję (Progr) u 9% chorych. Odpowiednie odsetki odpowiedzi wynosiły: po 3 i 6 miesiącach CR – 10.3 i 5.6%, PR – 54% i 36.3%), NR i Progr – 35.7% i 58.1%. W 74.6% przypadkach wystąpiła powierzchowna martwica w okresie 6 miesięcy obserwacji. Inne najczęstsze powikłania to nasilenie bólu (25%), infekcja miejscowa (44.3%), przetoka (6%). Obie metody brachyterapii były w równym stopniu dobrze tolerowane.Wnioski1. Brachyterapia HDR lub PDR może być efektywnym paliatywnym leczeniem wznowy nowotworu głowy i szyi. 2. Powikłania wczesne związane z wysoką dawką sumaryczną napromieniania są częste i wymagają intensywnego leczenia farmakologicznego

The Major Heat Shock Proteins, Hsp70 and Hsp90, in 2-Methoxyestradiol-Mediated Osteosarcoma Cell Death Model

2-Methoxyestradiol is one of the natural 17β-estradiol derivatives and a potential novel anticancer agent currently being under evaluation in advanced phases of clinical trials. However, the mechanism of anticancer action of 2-methoxyestradiol has not been yet fully established. In our previous studies we have demonstrated that 2-methoxyestradiol selectively induces the expression and nuclear translocation of neuronal nitric oxide synthase in osteosarcoma 143B cells. Heat shock proteins (Hsps) are factors involved in the regulation of expression and activity of nitric oxide synthases. Herein, we chose osteosarcoma cell lines differed in metastatic potential, metastatic 143B and highly metastatic MG63.2 cells, in order to further investigate the anticancer mechanism of 2-methoxyestradiol. The current study aimed to determine the role of major heat shock proteins, Hsp90 and Hsp70 in 2-methoxyestradiol-induced osteosarcoma cell death. We focused on the implication of Hsp90 and Hsp70 in control under expression of neuronal nitric oxide synthase, localization of the enzyme, and further generation of nitro-oxidative stress. To give the insight into the role of Hsp90 in regulation of anticancer efficacy of 2-methoxyestradiol, we used geldanamycin as a potent Hsp90 inhibitor. Herein, we evidenced that inhibition of Hsp90 controls the protein expression of 2-methoxyestradiol-induced neuronal nitric oxide synthase and inhibits enzyme nuclear translocation. We propose that decreased level of neuronal nitric oxide synthase protein after a combined treatment with 2-methoxyestradiol and geldanamycin is directly associated with the accompanying upregulation of Hsp70 and downregulation of Hsp90. This interaction resulted in abrogation of anticancer efficacy of 2-methoxyestradiol by geldanamycin

Oxidation processes of Longissimus dorsi from pigs supplemented with linseed oil and antioxidants

The aim of this study was to determine the effects of pig fodder supplementation on lipid oxidation of Longissimus dorsi (L. dorsi ) after frozen storage at -20 °C ± 1 °C for nine months. Fodder additives included 3% linseed oil (L1) or 3% linseed oil and antioxidants containing 100 mg vitamin E/kg and 1 mg organic selenium/kg (L2). The oxidation processes were evaluated by measuring thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) and analyses of a profile of volatile organic compounds (VOC). The VOC were determined using an electronic nose based on ultra-fast gas chromatography. The level of TBARS for diets was 1.88 ± 0.52 to 2.30 ± 1.10 mg malondialdehyde/kg of meat. The results indicated that the diet of pigs from L1 and L2 groups had no impact on the TBARS value of L. dorsi pork frozen for nine months. On the other hand, aldehydes, which are regarded as compounds characteristic of oxidation processes, were identified in all samples. Volatile aldehydes contributed approximately 10%, 12%, and 15% of total detected volatiles for L2, L1, and the control group, respectively. Moreover, the data showed that propanal and benzeneacetaldehyde were at the same level, regardless of the animal’s diet, which is in accordance with the TBARS level. These volatile aldehydes resulted from the oxidation of polyunsaturated fatty acids (PUFAs) and may be considered indicators of lipid oxidation for meat enriched with PUFAs. The results show that supplementation of the pigs’ diet with linseed oil (L1 group), which is a source of PUFAs, is recommended for meat intended for long-term freezing storage. However, supplementation with antioxidants is unnecessary, because it has no effect on lipid oxidation of L. dorsi pork after long-term freezing storage.Keywords: Animal’s diet, frozen storage, lipid oxidation, volatile organic compound

Dewetting of PtCu Nanoalloys on TiO2 Nanocavities Provides a Synergistic Photocatalytic Enhancement for Efficient H2 Evolution

We investigate the co-catalytic activity of PtCu alloy nanoparticles for photocatalytic H2 evolution from methanol-water solutions. To produce the photocatalysts, a few nm-thick Pt-Cu bilayers are deposited on anodic TiO2 nanocavity arrays and converted by solid state dewetting, i.e. a suitable thermal treatment, into bimetallic PtCu nanoparticles. XRD and XPS results prove the formation of PtCu nanoalloys that carry a shell of surface oxides. XANES data support Pt and Cu alloying and indicate the presence of lattice disorder in the PtCu nanoparticles. The PtCu co-catalyst on TiO2 shows a synergistic activity enhancement and a significantly higher activity towards photocatalytic H2 evolution than Pt- or Cu-TiO2. We propose the enhanced activity to be due to Pt-Cu electronic interactions, where Cu increases the electron density on Pt favoring a more efficient electron transfer for H2 evolution. In addition, Cu can further promote the photo-activity by providing additional surface catalytic sites for hydrogen recombination. Remarkably, when increasing the methanol concentration up to 50 vol% in the reaction phase, we observe for PtCu-TiO2 a steeper activity increase compared to Pt-TiO2. A further increase in methanol concentration (up to 80 vol%) causes for Pt-TiO2 a clear activity decay, while PtCu-TiO2 still maintains a high level of activity. This suggests an improved robustness of PtCu nanoalloys against poisoning from methanol oxidation products such as CO

The effect of testing procedure on DSC measurements of Gd-Ti-Zr alloy using ZrO2 container

Differential Scanning Calorimetry (DSC) was applied to determine the critical temperatures of phase transformations in the Gd40Ti30Zr30 alloy (wt%). The comparative measurements were carried out using three types of measuring devices at a temperature RT- 1650°C in the same flowing gas (Ar, 99.9992%) but applying different testing procedures, which allowed obtaining dissimilar oxygen contents in the surrounding atmosphere. The high temperature interaction and reactivity taking place between molten alloy samples and ZrO2 container during DSC tests were evaluated by structural analysis of the resulting interfaces using alloy samples solidified inside the ZrO2 containers. The conducted research has demonstrated methodological difficulties accompanying measurements of the thermophysical properties of Gd-rich alloys by the container-assisted DSC method, particularly when the tests are performed in flowing argon atmosphere with significantly reduced oxygen content. Under non-oxidizing conditions, the degradation of ZrO2 container can take place during DSC testing because the selected Gd40Ti30Zr30 alloy reacts with the ZrO2 to form a continuous interfacial reaction product layer. Under slightly oxidizing conditions, the gadolinium oxide formed in situ on the alloy surface, plays the role of a barrier for direct contact between molten alloy and container and thus may suppress or even prevent the degradation of the container and its subsequent strong bonding with the holder

Correlation between Crystallographic Alignment of Self-induced GaN Nanowires and Features of Si(111) Nitridation

Formation and spatial ordering of self-induced GaN nanowires grown by molecular beam epitaxy on a spatially pre-nitridazed Si(111) substrate have been studied. It was found the close correlation between Si substrate nitridation parameters and crystallographic alignment of NWs. Conditions for NWs nucleation and in- plane orientation are predefined by a structural anisotropy of silicon nitride nanolayer. Mechanism of NWs orderly emergence suggested. When you are citing the document, use the following link http://essuir.sumdu.edu.ua/handle/123456789/3540

Cell-penetrating peptides as a promising tool for delivery of various molecules into the cells

Many biologically active compounds, including macromolecules that are used as various kinds of drugs, must be delivered to the interior of cell or organelles such as mitochondria or nuclei to achieve a therapeutic effect. However, very often, lipophilic cell membrane is impermeable for these molecules. A new method in the transport of macromolecules through the cell membrane is the one based on utilizing cell-penetrating peptides (CPPs). Invented 25 years ago, CPPs are currently the subject of intensive research in many laboratories all over the world. CPPs are short compounds comprising up to 30 amino acid residues, which penetrate the cell membrane but do not cause cell damage. Additionally, CPPs can transfer hydrophilic molecules (peptides, proteins, nucleic acids) which exceed their mass, and for which the cell membrane is generally impermeable. In this review, we concentrate on the cellular uptake mechanism of CPPs and a method of conjunction of CPPs to the transported molecules. We also highlight the potential of CPPs in delivering various kinds of macromolecules into cells, including compounds of therapeutic interest