Nutritional Management of Esophageal Cancer Patients

Esophageal cancer is associated with malnutrition in the vast majority of patients. This phenomenon is partly attributed to the disease process itself, the location of the tumor and other factors, such as dysphagia which is often accentuated due to chemotherapy/radiotherapy treatment or surgical intervention. The poor nutritional status of these patients is often related to the presence of cancer cachexia, altered metabolism, and tissue wasting. Malnutrition in this patient population affects quality of life, worsens patient’s tolerance to chemotherapy and accounts for lower survival. Nutritional management of these patients includes both proper nutritional assessment and support and might prevent, to a certain extent, the manifestation of malnutrition‐related consequences. The purpose of this article is to review the current literature in order to focus on the etiology and diagnosis of malnutrition in esophageal cancer patients, emphasizing also on the optimal nutritional support during multimodality treatment

Medium-chain triglycerides may improve memory in non-demented older adults: a systematic review of randomized controlled trials

Background: Ketosis has been exploited for its neuroprotective impact and treatment of neurological conditions via ketone production. Exogenous medium-chain triglyceride (MCT) supplementation may induce nutritional ketosis. The aim of this systematic review is to explore the effects of MCTs on memory function in older adults without cognitive impairment. Methods: A systematic literature search of PubMed, Cochrane Library, Scopus, and Web of Science was employed from inception until April 2022 for randomized controlled trials (RCTs) in accordance with the Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses (PRISMA) guidelines, investigating the impact of MCT oils on components of memory. Risk of bias (RoB2) tool was utilized for quality assessment. Results: Six trials were included for qualitative synthesis, in which two studies examined the effect of MCTs through a ketogenic meal. MCT supplementation compared to controls was associated with improved indices of memory function in 4 out of 6 studies, particularly working memory. A meta-analysis was not employed due to the low number of studies, therefore, a true effect measure of MCT supplementation was not explored. Conclusions: MCT supplementation may enhance working memory in non-demented older adults. These effects may be more prominent in individuals with lower baseline scores, from short and long-term supplementation. Further studies are warranted to confirm these findings in terms of optimal dose and MCTs composition, which may protect from memory decline during aging

Medium-chain triglycerides may improve memory in non-demented older adults: a systematic review of randomized controlled trials

publishedVersio

Medium-chain triglycerides may improve memory in non-demented older adults: a systematic review of randomized controlled trials.

BackgroundKetosis has been exploited for its neuroprotective impact and treatment of neurological conditions via ketone production. Exogenous medium-chain triglyceride (MCT) supplementation may induce nutritional ketosis. The aim of this systematic review is to explore the effects of MCTs on memory function in older adults without cognitive impairment.MethodsA systematic literature search of PubMed, Cochrane Library, Scopus, and Web of Science was employed from inception until April 2022 for randomized controlled trials (RCTs) in accordance with the Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses (PRISMA) guidelines, investigating the impact of MCT oils on components of memory. Risk of bias (RoB2) tool was utilized for quality assessment.ResultsSix trials were included for qualitative synthesis, in which two studies examined the effect of MCTs through a ketogenic meal. MCT supplementation compared to controls was associated with improved indices of memory function in 4 out of 6 studies, particularly working memory. A meta-analysis was not employed due to the low number of studies, therefore, a true effect measure of MCT supplementation was not explored.ConclusionsMCT supplementation may enhance working memory in non-demented older adults. These effects may be more prominent in individuals with lower baseline scores, from short and long-term supplementation. Further studies are warranted to confirm these findings in terms of optimal dose and MCTs composition, which may protect from memory decline during aging

Ambient temperature and subsequent COVID-19 mortality in the OECD countries and individual United States

Epidemiological studies have yielded conflicting results regarding climate and incident SARS-CoV-2 infection, and seasonality of infection rates is debated. Moreover, few studies have focused on COVD-19 deaths. We studied the association of average ambient temperature with subsequent COVID-19 mortality in the OECD countries and the individual United States (US), while accounting for other important meteorological and non-meteorological co-variates. The exposure of interest was average temperature and other weather conditions, measured at 25 days prior and 25 days after the first reported COVID-19 death was collected in the OECD countries and US states. The outcome of interest was cumulative COVID-19 mortality, assessed for each region at 25, 30, 35, and 40 days after the first reported death. Analyses were performed with negative binomial regression and adjusted for other weather conditions, particulate matter, sociodemographic factors, smoking, obesity, ICU beds, and social distancing. A 1 °C increase in ambient temperature was associated with 6% lower COVID-19 mortality at 30 days following the first reported death (multivariate-adjusted mortality rate ratio: 0.94, 95% CI 0.90, 0.99, p = 0.016). The results were robust for COVID-19 mortality at 25, 35 and 40 days after the first death, as well as other sensitivity analyses. The results provide consistent evidence across various models of an inverse association between higher average temperatures and subsequent COVID-19 mortality rates after accounting for other meteorological variables and predictors of SARS-CoV-2 infection or death. This suggests potentially decreased viral transmission in warmer regions and during the summer season

Surviving & Thriving; a healthy lifestyle app for new US firefighters: usability and pilot study protocol

In the United States (US), new firefighters’ fitness and health behaviors deteriorate rapidly after fire academy graduation. Over the long-term, this increases their risks for chronic diseases. This study protocol describes the proposed usability testing and pilot study of a newly designed and developed healthy lifestyle smartphone app, “Surviving & Thriving”, tailored towards young US firefighters. “Surviving & Thriving” will provide interactive educational content on four lifestyle factors; nutrition, sleep, physical activity, and resilience, and include a personalized journey, habit tracker, and elements of gamification to promote engagement and long-term healthy behavior change. The first phase of the app development entails alpha testing by the research team and pre-beta testing by a fire service expert panel which will help refine the app into a pre-consumer version. Upon completion of the full app prototype, beta ‘usability’ testing will be conducted among new fire academy graduates from two New England fire academies to collect qualitative and quantitative feedback via focus groups and satisfaction surveys, respectively. A last phase of piloting the app will evaluate the app’s efficacy at maintaining/improving healthy lifestyle behaviors, mental health metrics, and physical fitness metrics. We will also evaluate whether firefighters’ perceived “health cultures” scores (ratings of each fire station’s/fire department’s environments as to encouraging/discouraging healthy behaviors) modify the changes in health metrics after utilizing the app for three to six months. This novel user-friendly app seeks to help new firefighters maintain/improve their health and fitness more effectively, reducing their risk of lifestyle-related chronic disease. Firefighters who can establish healthy habits early in their careers are more likely to sustain them throughout their lives

Perioperative nutritional assessement in patients with upper gastrointestinal cancer

Gastrointestinal cancer patients frequently suffer from disease-related malnutrition and functional decline. Given than the gold standard of nutritional assessment has yet to be determined, we conducted a prospective study in order to investigate the association between traditional methods of nutritional assessment, functional assessment and muscle mass measurement in oesophago-gastric and hepatopancreatobiliary cancer patients prior to surgery. Moreover, we investigated the association between patients’ nutritional status, quality of life and postoperative morbidity. Patients’ nutritional status was re-evaluated six months postoperatively. Materials and Methods: The study sample consisted of 212 patients with oesophageal (n=13), gastro-oesophageal junction (n=79), pancreatic (n=57) and liver (n=26) cancer who were admitted for surgery in the First Department of Surgery, Laikon General Hospital, Athens, Greece between September 2015 and June 2019. The assessment of malnutrition was based on the PG-SGA questionnaire (Patient Generated Subjective Global Assessment), while nutritional risk screening was based on the GNRI (Geriatric Nutrition Risk Index). The assessment of muscle mass was based on preoperative Skeletal Muscle Mass Index (SMI) values. Muscle strength and physical performance were evaluated by handgrip strength and patients’ gait speed respectively. The evaluation of patients’ quality of life was based on the European Organization for Research and Treatment of Cancer core quality of life (EORTC QLQ-C30) version 3.0. Finally, postoperative complications were graded according to Clavien-Dindo classification. Results: Malnutrition was observed in 36.3% of our study patients, while 34% of patients were at risk of malnutrition, according to the PG-SGA. Moreover, the prevalence of preoperative sarcopenia was 54.2%. SMI was significantly associated with patients’ clinical, anthropometric and functional parameters. Well-nourished patients exhibited higher scores on EORTC QLQ-C30, except for Emotional Functioning, compared with moderately and severely malnourished patients. Sarcopenic patients reported lower levels of Global Health (59.94 ± 19.21 vs 65.68 ± 20.08, p=0.050) and Physical Functioning (77.63 ± 23.08 vs 86.58 ± 15.26, p=0,003) and higher levels of Fatigue (35.80 ± 25.19 vs 25.73 ± 22.31, p=0.008), compared with their non-sarcopenic counterparts. Furthermore, GNRI (OR: 7.47, 95% CI: 1.06-52.86, p=0.044) and sarcopenia (OR: 5.68, 95% CI: 1.02-31.73, p=0.048) were independent prognostic factors for overall complications and anastomotic leakage respectively. In addition, handgrip strength (OR: 9.39, 95% CI: 1.91-46.12, p<0.001), and gait speed (OR: 3.41, 95% CI: 1.19-9.76, p=0.022) were identified as significant prognostic factors for the development of major complications. Finally, according to the follow-up of patients, significant changes were observed in all of the anthropometric and functional parameters assessed, whereas a significant increase was observed in sarcopenia rates (66.7%). Significant changes were also observed in patients’ quality of life. Physical Functioning, Social Functioning, pain, diarrhea and Financial Difficulties showed significant deterioration during the follow-up period. Conclusions: A great percentage of gastrointestinal cancer patients was affected by low muscle mass levels, while a notable proportion of our study sample was malnourished. Furthermore, low muscle mass was associated with more compromised nutritional and functional status. Our results support the use of skeletal muscle mass assessment as an objective method of nutritional assessment in gastrointestinal cancer patients, in order to detect patients that are at higher risk for developing postoperative complications.Η δυσθρεψία συνιστά συχνό φαινόμενο στους ασθενείς με καρκίνους γαστρεντερικού συστήματος. Πολλές μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί για την προεγχειρητική αξιολόγηση των ασθενών, χωρίς καμία ωστόσο να θεωρείται επαρκής. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η σύγκριση των κλασσικών μεθόδων διατροφικής αξιολόγησης με τα αποτελέσματα των αξονικών τομογραφιών άνω κοιλίας σε ασθενείς με καρκίνο οισοφάγου, στομάχου, ήπατος και παγκρέατος. Επιπλέον, διερευνήθηκε η συσχέτιση της κατάστασης θρέψης με την ποιότητα ζωής των ασθενών και με τη μετεγχειρητική νοσηρότητα. Τέλος, επαναξιολογήθηκε η κατάσταση θρέψης των ασθενών με καρκίνο ανώτερου πεπτικού στους έξι μήνες μετεγχειρητικά. Μεθοδολογία: Το υλικό της μελέτης αποτελείται από 212 ασθενείς με καρκίνο οισοφάγου (n=13), καρδιοοισοφαγικής συμβολής (n=79), στομάχου (n=37), παγκρέατος (n=57) και ήπατος (n=26), οι οποίοι προσήλθαν για χειρουργική επέμβαση στην Α’ Χειρουργική Κλινική στο Λαϊκό Νοσοκομείο, από το Σεπτέμβριο του 2015 έως και τον Ιούνιο του 2019. Η αξιολόγηση της δυσθρεψίας έγινε βάσει του ερωτηματολογίου PG-SGA (Patient Generated Subjective Global Assessment), ενώ η ανίχνευση διατροφικού κινδύνου βασίσθηκε στον δείκτη GNRI (Geriatric Nutrition Risk Index). Η μυϊκή μάζα υπολογίσθηκε μέσω του Skeletal Muscle Index (SMI) βάσει της ανάλυσης εικόνων αξονικών τομογραφιών άνω κοιλίας, ενώ η δύναμη λαβής και η ταχύτητα βάδισης χρησιμοποιήθηκαν ως δείκτες της λειτουργικότητας των ασθενών. Η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής έγινε μέσω του ερωτηματολογίου EORTC QLQ-C30. Τέλος, η καταγραφή των μετεγχειρητικών επιπλοκών έγινε βάσει της ταξινόμησης κατά Clavien-Dindo. Αποτελέσματα: Το 29,7% των ασθενών είχε καλή προεγχειρητική κατάσταση θρέψης, ενώ το 34% και 36,3% βρισκόταν σε κίνδυνο υποσιτισμού ή ήταν υποσιτισμένο αντιστοίχως, σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο PG-SGA. Επιπλέον, το 15,6% των ασθενών είχε χαμηλή σωματική απόδοση και το 15,6% των ασθενών είχε χαμηλή μυϊκή ισχύ προεγχειρητικά, ενώ το 54,2% των ασθενών της μελέτης ήταν σαρκοπενικοί. Ο δείκτης SMI συσχετίσθηκε με τις κλινικές, ανθρωπομετρικές και λειτουργικές παραμέτρους των ασθενών, ενώ οι καλά σιτισμένοι ασθενείς παρουσίασαν υψηλότερες τιμές σε όλες τις παραμέτρους της ποιότητας ζωής, εκτός από τη Συναισθηματική Λειτουργικότητα, συγκριτικά με τους μετρίως και τους σοβαρά υποσιτισμένους ασθενείς. Ακόμη, οι σαρκοπενικοί ασθενείς παρουσίασαν μειωμένα επίπεδα Συνολικής Κατάστασης Υγείας (59,94 ± 19,21 vs 65,68 ± 20,08, p=0,050) και Σωματικής Λειτουργικότητας (77,63 ± 23,08 vs 86,58 ± 15,26, p=0,003) και αυξημένα επίπεδα κόπωσης (35,80 ± 25,19 vs 25,73 ± 22,31, p=0,008), συγκριτικά με τους μη σαρκοπενικούς ασθενείς. Επιπλέον, ο δείκτης GNRI (OR: 7,47, 95% CI:1,06-52,86, p=0,044) και η σαρκοπενία (OR: 5,68, 95% CI: 1,02-31,73, p=0,048) ήταν ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες για την εμφάνιση μετεγχειρητικών επιπλοκών και την ανάπτυξη αναστομωτικής διαφυγής αντιστοίχως. Επιπροσθέτως, η δύναμη λαβής του επικρατούντος χεριού (OR: 9,39, 95% CI: 1,91-46,12, p<0,001), καθώς και η ταχύτητα βάδισης (OR: 3,41, 95% CI: 1,19-9,76, p=0,022) αναδείχθηκαν ως σημαντικοί παράγοντες εμφάνισης μείζονων επιπλοκών. Τέλος, σύμφωνα με την επαναξιολόγηση των ασθενών, σημαντικές μεταβολές σημειώθηκαν σε όλες τις ανθρωπομετρικές και λειτουργικές παραμέτρους, ενώ παρατηρήθηκε αύξηση του ποσοστού της σαρκοπενίας (66,7%) στους 6 μήνες μετεγχειρητικά. Μεταβολές σημειώθηκαν και στην ποιότητα ζωής των ασθενών, με τη Σωματική Λειτουργικότητα, την Κοινωνική Λειτουργικότητα, τον πόνο, τη διάρροια και τις οικονομικές δυσκολίες να εμφανίζουν σημαντική μείωση στο σύνολο των ασθενών. Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με καρκίνους γαστρεντερικού συστήματος εμφανίζουν υψηλά ποσοστά δυσθρεψίας και σαρκοπενίας προεγχειρητικά. Η σαρκοπενία και οι λειτουργικές παράμετροι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέθοδοι αξιολόγησης της θρέψης, για την ανίχνευση των ασθενών που βρίσκονται σε κίνδυνο μετεγχειρητικής νοσηρότητας. Η έγκαιρη ανίχνευση των ασθενών που χρήζουν διατροφικής παρέμβασης μπορεί να βελτιώσει όχι μόνο τη μετεγχειρητική τους έκβαση, αλλά και την ποιότητα ζωής τους

Περιεγχειρητική εκτίμηση δεικτών θρέψης ασθενών με καρκίνο ανωτέρου πεπτικού

Σκοπός: Η δυσθρεψία συνιστά συχνό φαινόμενο στους ασθενείς με καρκίνους γαστρεντερικού συστήματος. Πολλές μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί για την προεγχειρητική αξιολόγηση των ασθενών, χωρίς καμία ωστόσο να θεωρείται επαρκής. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η σύγκριση των κλασσικών μεθόδων διατροφικής αξιολόγησης με τα αποτελέσματα των αξονικών τομογραφιών άνω κοιλίας σε ασθενείς με καρκίνο οισοφάγου, στομάχου, ήπατος και παγκρέατος. Επιπλέον, διερευνήθηκε η συσχέτιση της κατάστασης θρέψης με την ποιότητα ζωής των ασθενών και με τη μετεγχειρητική νοσηρότητα. Τέλος, επαναξιολογήθηκε η κατάσταση θρέψης των ασθενών με καρκίνο ανώτερου πεπτικού στους έξι μήνες μετεγχειρητικά. Μεθοδολογία: Το υλικό της μελέτης αποτελείται από 212 ασθενείς με καρκίνο οισοφάγου (n=13), καρδιοοισοφαγικής συμβολής (n=79), στομάχου (n=37), παγκρέατος (n=57) και ήπατος (n=26), οι οποίοι προσήλθαν για χειρουργική επέμβαση στην Α’ Χειρουργική Κλινική στο Λαϊκό Νοσοκομείο, από το Σεπτέμβριο του 2015 έως και τον Ιούνιο του 2019. Η αξιολόγηση της δυσθρεψίας έγινε βάσει του ερωτηματολογίου PG-SGA (Patient Generated Subjective Global Assessment), ενώ η ανίχνευση διατροφικού κινδύνου βασίσθηκε στον δείκτη GNRI (Geriatric Nutrition Risk Index). Η μυϊκή μάζα υπολογίσθηκε μέσω του Skeletal Muscle Index (SMI) βάσει της ανάλυσης εικόνων αξονικών τομογραφιών άνω κοιλίας, ενώ η δύναμη λαβής και η ταχύτητα βάδισης χρησιμοποιήθηκαν ως δείκτες της λειτουργικότητας των ασθενών. Η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής έγινε μέσω του ερωτηματολογίου EORTC QLQ-C30. Τέλος, η καταγραφή των μετεγχειρητικών επιπλοκών έγινε βάσει της ταξινόμησης κατά Clavien-Dindo. Αποτελέσματα: Το 29,7% των ασθενών είχε καλή προεγχειρητική κατάσταση θρέψης, ενώ το 34% και 36,3% βρισκόταν σε κίνδυνο υποσιτισμού ή ήταν υποσιτισμένο αντιστοίχως, σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο PG-SGA. Επιπλέον, το 15,6% των ασθενών είχε χαμηλή σωματική απόδοση και το 15,6% των ασθενών είχε χαμηλή μυϊκή ισχύ προεγχειρητικά, ενώ το 54,2% των ασθενών της μελέτης ήταν σαρκοπενικοί. Ο δείκτης SMI συσχετίσθηκε με τις κλινικές, ανθρωπομετρικές και λειτουργικές παραμέτρους των ασθενών, ενώ οι καλά σιτισμένοι ασθενείς παρουσίασαν υψηλότερες τιμές σε όλες τις παραμέτρους της ποιότητας ζωής, εκτός από τη Συναισθηματική Λειτουργικότητα, συγκριτικά με τους μετρίως και τους σοβαρά υποσιτισμένους ασθενείς. Ακόμη, οι σαρκοπενικοί ασθενείς παρουσίασαν μειωμένα επίπεδα Συνολικής Κατάστασης Υγείας (59,94 ± 19,21 vs 65,68 ± 20,08, p=0,050) και Σωματικής Λειτουργικότητας (77,63 ± 23,08 vs 86,58 ± 15,26, p=0,003) και αυξημένα επίπεδα κόπωσης (35,80 ± 25,19 vs 25,73 ± 22,31, p=0,008), συγκριτικά με τους μη σαρκοπενικούς ασθενείς. Επιπλέον, ο δείκτης GNRI (OR: 7,47, 95% CI:1,06-52,86, p=0,044) και η σαρκοπενία (OR: 5,68, 95% CI: 1,02-31,73, p=0,048) ήταν ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες για την εμφάνιση μετεγχειρητικών επιπλοκών και την ανάπτυξη αναστομωτικής διαφυγής αντιστοίχως. Επιπροσθέτως, η δύναμη λαβής του επικρατούντος χεριού (OR: 9,39, 95% CI: 1,91-46,12, p&lt;0,001), καθώς και η ταχύτητα βάδισης (OR: 3,41, 95% CI: 1,19-9,76, p=0,022) αναδείχθηκαν ως σημαντικοί παράγοντες εμφάνισης μείζονων επιπλοκών. Τέλος, σύμφωνα με την επαναξιολόγηση των ασθενών, σημαντικές μεταβολές σημειώθηκαν σε όλες τις ανθρωπομετρικές και λειτουργικές παραμέτρους, ενώ παρατηρήθηκε αύξηση του ποσοστού της σαρκοπενίας (66,7%) στους 6 μήνες μετεγχειρητικά. Μεταβολές σημειώθηκαν και στην ποιότητα ζωής των ασθενών, με τη Σωματική Λειτουργικότητα, την Κοινωνική Λειτουργικότητα, τον πόνο, τη διάρροια και τις οικονομικές δυσκολίες να εμφανίζουν σημαντική μείωση στο σύνολο των ασθενών. Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με καρκίνους γαστρεντερικού συστήματος εμφανίζουν υψηλά ποσοστά δυσθρεψίας και σαρκοπενίας προεγχειρητικά. Η σαρκοπενία και οι λειτουργικές παράμετροι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέθοδοι αξιολόγησης της θρέψης, για την ανίχνευση των ασθενών που βρίσκονται σε κίνδυνο μετεγχειρητικής νοσηρότητας. Η έγκαιρη ανίχνευση των ασθενών που χρήζουν διατροφικής παρέμβασης μπορεί να βελτιώσει όχι μόνο τη μετεγχειρητική τους έκβαση, αλλά και την ποιότητα ζωής τους.Background: Gastrointestinal cancer patients frequently suffer from disease-related malnutrition and functional decline. Given than the gold standard of nutritional assessment has yet to be determined, we conducted a prospective study in order to investigate the association between traditional methods of nutritional assessment, functional assessment and muscle mass measurement in oesophago-gastric and hepatopancreatobiliary cancer patients prior to surgery. Moreover, we investigated the association between patients’ nutritional status, quality of life and postoperative morbidity. Patients’ nutritional status was re-evaluated six months postoperatively. Materials and Methods: The study sample consisted of 212 patients with oesophageal (n=13), gastro-oesophageal junction (n=79), pancreatic (n=57) and liver (n=26) cancer who were admitted for surgery in the First Department of Surgery, Laikon General Hospital, Athens, Greece between September 2015 and June 2019. The assessment of malnutrition was based on the PG-SGA questionnaire (Patient Generated Subjective Global Assessment), while nutritional risk screening was based on the GNRI (Geriatric Nutrition Risk Index). The assessment of muscle mass was based on preoperative Skeletal Muscle Mass Index (SMI) values. Muscle strength and physical performance were evaluated by handgrip strength and patients’ gait speed respectively. The evaluation of patients’ quality of life was based on the European Organization for Research and Treatment of Cancer core quality of life (EORTC QLQ-C30) version 3.0. Finally, postoperative complications were graded according to Clavien-Dindo classification. Results: Malnutrition was observed in 36.3% of our study patients, while 34% of patients were at risk of malnutrition, according to the PG-SGA. Moreover, the prevalence of preoperative sarcopenia was 54.2%. SMI was significantly associated with patients’ clinical, anthropometric and functional parameters. Well-nourished patients exhibited higher scores on EORTC QLQ-C30, except for Emotional Functioning, compared with moderately and severely malnourished patients. Sarcopenic patients reported lower levels of Global Health (59.94 ± 19.21 vs 65.68 ± 20.08, p=0.050) and Physical Functioning (77.63 ± 23.08 vs 86.58 ± 15.26, p=0,003) and higher levels of Fatigue (35.80 ± 25.19 vs 25.73 ± 22.31, p=0.008), compared with their non-sarcopenic counterparts. Furthermore, GNRI (OR: 7.47, 95% CI: 1.06-52.86, p=0.044) and sarcopenia (OR: 5.68, 95% CI: 1.02-31.73, p=0.048) were independent prognostic factors for overall complications and anastomotic leakage respectively. In addition, handgrip strength (OR: 9.39, 95% CI: 1.91-46.12, p&lt;0.001), and gait speed (OR: 3.41, 95% CI: 1.19-9.76, p=0.022) were identified as significant prognostic factors for the development of major complications. Finally, according to the follow-up of patients, significant changes were observed in all of the anthropometric and functional parameters assessed, whereas a significant increase was observed in sarcopenia rates (66.7%). Significant changes were also observed in patients’ quality of life. Physical Functioning, Social Functioning, pain, diarrhea and Financial Difficulties showed significant deterioration during the follow-up period. Conclusions: A great percentage of gastrointestinal cancer patients was affected by low muscle mass levels, while a notable proportion of our study sample was malnourished. Furthermore, low muscle mass was associated with more compromised nutritional and functional status. Our results support the use of skeletal muscle mass assessment as an objective method of nutritional assessment in gastrointestinal cancer patients, in order to detect patients that are at higher risk for developing postoperative complications