Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na nowotwory z bólem

Zdaniem autorów opracowanie zawiera najbardziej uzasadnione zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Powinny one być jednak interpretowane w kontekście indywidualnej sytuacji klinicznej. Zalecenia nie zawsze odpowiadają bieżącym zasadom refundacji obowiązującym w Polsce. W przypadku wątpliwości należy się upewnić co do aktualnych możliwości refundacji poszczególnych procedu

Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na nowotwory z bólem

Zdaniem autorów opracowanie zawiera najbardziej uzasadnione zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Powinny one być jednak interpretowane w kontekście indywidualnej sytuacji klinicznej. Zalecenia nie zawsze odpowiadają bieżącym zasadom refundacji obowiązującym w Polsce. W przypadku wątpliwości należy się upewnić co do aktualnych możliwości refundacji poszczególnych procedu

A comparison of oral controlled-release morphine and oxycodone with transdermal formulations of buprenorphine and fentanyl in the treatment of severe pain in cancer patients

Aim of the study: To compare analgesia and adverse effects during oral morphine and oxycodone and transdermal fentanyl and buprenorphine administration in cancer patients with pain. Patients and methods: Cancer patients treated at home and in outpatient clinics with severe pain (numerical rating scale score 6–10) fail to respond to non-opioids and/or weak opioids. All patients were randomized to either morphine, oxycodone, fentanyl or buprenorphine and divided into subgroups with predominant neuropathic and nociceptive pain component. Doses of opioids were titrated to satisfactory analgesia and acceptable adverse effects intensity. Patients were assessed at baseline and followed for 28 days. In all patient groups, immediate-release oral morphine was the rescue analgesic and lactulose 10 mL twice daily was the prophylaxis of constipation; no antiemetics were used as prophylaxis. Results: A total of 62 patients participated and 53 patients completed the study. Good analgesia was obtained for all 4 opioids, for both nociceptive and neuropathic pain. The use of co-analgesics was greater in patients with neuropathic pain. Morphine treatment was associated with less negative impact of pain on ability to walk, work and activity (trend) according to Brief Pain Inventory-Short Form scores and less consumption of rescue morphine. The most common adverse effects included nausea and drowsiness, which increased at the beginning of the treatment and gradually decreased over the days to come. Appetite, well-being, anxiety, depression, and fatigue improved. There was no constipation (the Bowel Function Index scores were within normal range) during the treatment with all opioids. No changes were seen for constipation, vomiting and dyspnea. Conclusion: All opioids were effective and well-tolerated. Morphine was the most effective in the improvement in some of the Brief Pain Inventory-Short Form items regarding negative impact of pain on patients’ daily activities. Prophylaxis of constipation was effective; antiemetics may be considered for nausea prevention

Psychosomatic complaints and sense of coherence among adolescents in a county in Sweden: a cross-sectional school survey

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Over the last five to ten years there has been an increase in psychosomatic complaints (PSC) in Swedish children. The objective of the study was to examine the relation between PSC and sense of coherence (SOC).</p> <p>Methods</p> <p>A cross-sectional school survey in the county of Västmanland, Sweden. All 16- and 19-year old adolescents present at school on the day of the survey were asked to complete a questionnaire in their classrooms during a one-lesson hour session under the supervision of their teachers. Totally 3,998 students in both private and public schools, studying in ninth grade elementary school or third grade secondary school participated.</p> <p>Results</p> <p>The results from our study show that there is a statistically significant relation between PSC and SOC among adolescents. It also shows that adolescents with a weak SOC score have more symptoms of PSC.</p> <p>Conclusion</p> <p>Our study indicates that SOC can help the adolescents to choose a coping strategy that is appropriate for the situation and thereby may prevent them from developing PSC. However, additional studies are needed to confirm our findings.</p

Pharmacotherapy of neuropathic pain

Ból neuropatyczny stanowi istotny problem ze względu na częstość występowania i trudności w zapew­nieniu skutecznego leczenia. Wśród chorych na nowotwory komponent neuropatyczny bólu jest częsty, między innymi z powodu zmian w układzie nerwowym u pacjentów z bólem kostnym i częstego stosowa­nia neurotoksycznych metod leczenia nowotworów: radioterapii, chemioterapii i terapii molekularnych. Rozpoznanie bólu neuropatycznego oparte jest na dokładnym wywiadzie, objawach klinicznych, badaniu fizykalnym, badaniach obrazowych, ilościowych badaniach zaburzeń czucia i zastosowaniu walidowa­nych kwestionariuszy. Leczenie bólu neuropatycznego oparte jest głównie na farmakoterapii, przy czym u chorych na nowotwory opioidy stanowią najczęściej leki pierwszego wyboru. Natomiast u pacjentów z bólem pochodzenia innego niż nowotworowy do leków pierwszej linii zaliczane są adjuwanty analgetyczne, zwłaszcza leki przeciwde­presyjne i przeciwpadaczkowe. W zlokalizowanym bólu neuropatycznym istotną rolę odgrywają leki miej­scowo znieczulające i wpływające na receptory waniloidowe. Rola opioidów w tej grupie pacjentów jest ograniczona do drugiej bądź trzeciej linii leczenia, przy nieskuteczności innych grup leków. Ograniczoną rolę odgrywają inne leki: kortykosteroidy, antagoniści receptorów NMDA czy toksyna botulinowa. Istotne znaczenie u części chorych mają umiejętnie stosowane techniki interwencyjne leczenia bólu, a u chorych na nowotwory leczenie przyczynowe (miejscowe, głównie radioterapia i systemowe, głównie leczenie chemiczne, hormonalne i molekularne). Terapia bólu neuropatycznego powinna stanowić ważny element szerszego, całościowego planu leczenia, który uwzględnia dokładną ocenę bólu i innych objawów, osza­cowanie potrzeb chorych i opiekunów, a celem kompleksowego postępowania jest skuteczne leczenie objawów, wsparcie psychosocjalne i duchowe, co istotnie poprawia jakość życia chorych i ich opiekunów.Neuropathic pain is a significant problem due to significant incidence and difficulties in effective treatment. Neuropathic pain component is frequent among cancer patients due to co-existence of nervous system changes in patients with bone pain and common use of neurotoxic methods of cancer treatment: radio­therapy, chemotherapy and molecular therapies. The diagnosis of neuropathic pain can be established by means of detailed history taking, clinical symptoms and physical examination, imagine investigations, quantitative sensory testing and validated questionnaires. The treatment of neuropathic pain in cancer patients is based mainly on pharmacotherapy with opioids recommended as first-line agents for the treatment. Among patients with non-malignant pain adjuvant analgesics, especially antidepressants and anticonvulsants are first-line drugs. In localized neuropathic pain local anesthetics and drugs acting on vanillin receptors play a significant role. In this patient group there is a limited role of opioids which form a second or a third line of treatment when other drugs are ineffective. A limited role is attributed to other drugs such as corticosteroids, NMDA receptor antagonists and botulinum toxin. In some patients interventional techniques play a significant role and in cancer pa­tients oncology treatment (local — mainly radiotherapy and systemic — mainly chemotherapy, hormone manipulation and molecular therapies) should be carefully considered. Therapy of neuropathic pain should be an important element of a wider holistic plan of the treatment, which takes into account a meticulous assessment of pain and other symptoms, evaluation of patients and caregivers needs with the aim of a complex therapeutic approach as an effective treatment of symptoms, psychosocial and spiritual support, which significantly improve the quality of life of both patients and caregivers.

Ból kostny u chorych na nowotwory — co wiadomo o mechanizmach jego powstawania?

Bone is after lung and liver the third most common site of metastatic disease in cancer patients. Many cancer types including breast, prostate, lung, and kidney have a strong predilection to metastasize to bones, which induce pain, pathologic skeletal fractures, spinal instability and compression of the spinal cord or others structures of nervous system, hypercalcemia, decreased mobility and increased mortality. Bone cancer pain is a kind of chronic pain with unique and complicated pathophysiology with both a nociceptive and neuropathic component. The nociceptive component of cancer bone pain is driven by the release of pronociceptive substances produced by tumor and their stromal cells, acidosis caused by bone-destroying osteoclasts, and mechanical destabilization and fracture of the bone. The neuropathic component of cancer bone pain is induced by tumor cell growth which injures and destroys structures of nervous system and distal ends of nerve fibers that normally innervate the bone, by release factors that sensitize and activate bone nociceptors, and release growth factors that drive pathological ectopic sprouting of both sensory and sympathetic nerve fibers and neuroma formation. These newly sprouted nerve fibers which can be observed in the periosteum, mineralized bone, and marrow have a unique morphology, organization, and a high density that is never observed in normal bone. All described mechanisms contribute to peripheral and central sensitization observed in cancer patient with bone metastases.Kości stanowią trzecią pod względem częstości, po płucach i wątrobie, lokalizację przerzutów u chorych na nowotwory. Wiele nowotworów, między innymi nowotwory piersi, prostaty, płuc i nerek ma silną predylekcję do tworzenia przerzutów do kości. Ich następstwem jest ból, hiperkalcemia, patologiczne złamania, niestabilność kręgosłupa i ucisk rdzenia kręgowego lub innych struktur układu nerwowego, ograniczone możliwości poruszania się oraz gorsze rokowanie pacjentów. Ból spowodowany przerzutami nowotworu do kości wykazuje cechy bólu przewlekłego o złożonym, unikalnym patomechanizmie, z komponentem receptorowym i neuropatycznym. Komponent nocyceptywny jest następstwem działania uwalnianych przez komórki nowotworowe i komórki macierzy kostnej substancji algogennych (powodujących ból), kwasicy wywołanej przez niszczące kości osteoklasty oraz destabilizacji i złamań kości. Komponent neuropatyczny bólu kostnego jest konsekwencją niszczenia przez rozrastający się nowotwór struktur układu nerwowego i zakończeń nerwowych, które unerwiają tkankę kostną, uwalniania mediatorów, które powodują uwrażliwienie (sensytyzację) i aktywację nocyceptorów w kości oraz czynników wzrostu, które prowadzą do patologicznego „pączkowania”, zarówno czuciowych, jak i współczulnych włókien nerwowych oraz powstawania nerwiaków. Nowo „pączkujące” włókna nerwowe obecne w obrębie okostnej, tkanki kostnej i szpiku kostnego posiadają wyjątkową morfologię i gęstość, których nie obserwuje się w zdrowej kości. Opisane mechanizmy prowadzą do rozwoju obwodowej i ośrodkowej sensytyzacji obserwowanej u chorych na nowotwory z przerzutami do kości.

Mechanizmy i zespoły bólu neuropatycznego u chorych na nowotwór

U chorych na nowotwór pojawienie się bólu neuropatycznego jest zazwyczaj następstwem naciekania struktur ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego przez rozrastający się guz pierwotny lub zmianę przerzutową, śródoperacyjnego uszkodzenia struktur układu nerwowego (zespoły przetrwałego bólu pooperacyjnego), toksycznego działania stosowanych w terapii choroby nowotworowej radio- i chemioterapii lub też reakcji autoimmunologicznych (zespoły paranowotworowe). Chorzy na nowotwór z racji często współistniejącej w tej grupie chorych immunosupresji są grupą podwyższonego ryzyka rozwoju zakażeń, w tym infekcji wirusem Herpes zoster, które mogą prowadzić do rozwoju zespołu przewlekłego bólu neuropatycznego (neuralgii popółpaścowej). Ponadto u pacjenta z chorobą nowotworową mogą występować zespoły bólu neuropatycznego, na przykład bolesna neuropatia cukrzycowa, które były obecne u pacjenta jeszcze przed rozpoznaniem u niego choroby nowotworowej

The impact of CPR and AED training on healthcare professionals' self-perceived attitudes to performing resuscitation

Background: Healthcare professionals have shown concern about performing mouth-to-mouth ventilation due to the risks to themselves with the procedure. However, little is known about healthcare professionals' fears and attitudes to start CPR and the impact of training. Objective: To examine whether there were any changes in the attitudes among healthcare professionals to performing CPR from before to after training. Methods: Healthcare professionals from two Swedish hospitals were asked to answer a questionnaire before and after training. The questions were relating to physical and mental discomfort and attitudes to CPR. Statistical analysis used was generalized McNemar's test. Results: Overall, there was significant improvement in 10 of 11 items, reflecting various aspects of attitudes to CPR. All groups of health care professionals (physicians, nurses, assistant nurses, and "others" = physiotherapists, occupational therapists, social welfare officers, psychologists, biomedical analysts) felt more secure in CPR knowledge after education. In other aspects, such as anxiety prior to a possible cardiac arrest, only nurses and assistant nurses improved. The concern about being infected, when performing mouth to mouth ventilation, was reduced with the most marked reduction in physicians (75%; P &lt; 0.001). Conclusion: In this hospital-based setting, we found a positive outcome of education and training in CPR concerning healthcare professionals' attitudes to perform CPR. They felt more secure in their knowledge of cardiopulmonary resuscitation. In some aspects of attitudes to resuscitation nurses and assistant nurses appeared to be the groups that were most markedly influenced. The concern of being infected by a disease was low

Hospital employees' theoretical knowledge on what to do in an in-hospital cardiac arrest

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Guidelines recommend that all health care professionals should be able to perform cardiopulmonary resuscitation (CPR), including the use of an automated external defibrillator. Theoretical knowledge of CPR is then necessary.</p> <p>The aim of this study was to investigate how much theoretical knowledge in CPR would increase among all categories of health care professionals lacking training in CPR, in an intervention hospital, after a systematic standardised training. Their results were compared with the staff at a control hospital with an ongoing annual CPR training programme.</p> <p>Methods</p> <p>Health care professionals at two hospitals, with a total of 3144 employees, answered a multiple-choice questionnaire before and after training in CPR. Bootstrapped chi-square tests and Fisher's exact test were used for the statistical analyses.</p> <p>Results</p> <p>In the intervention hospital, physicians had the highest knowledge pre-test, but other health care professionals including nurses and assistant nurses reached a relatively high level post-test. Improvement was inversely related to the level of previous knowledge and was thus most marked among other health care professionals and least marked among physicians.</p> <p>The staff at the control hospital had a significantly higher level of knowledge pre-test than the intervention hospital, whereas the opposite was found post-test.</p> <p>Conclusions</p> <p>Overall theoretical knowledge increased after systematic standardised training in CPR. The increase was more pronounced for those without previous training and for those staff categories with the least medical education.</p