Σχέση της υπολειπόμενης δραστικότητας των αιμοπεταλίων, μετά από φόρτιση με κλοπιδογρέλη, με το ενδοστεφανιαίο θρομβωτικό φορτίο και τη μυοκαρδιακή αιμάτωση σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου

Εισαγωγή: Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία που συνδέουν την ανεπαρκή αναστολή των αιμοπεταλίων με τα κλινικά μελλοντικά συμβάντα σε ασθενείς με οξέα στεφανιαία σύνδρομα, η πιθανή συσχέτιση μεταξύ των στεφανιαίων αγγειογραφικών χαρακτηριστικών και του βαθμού αιμοπεταλιακής αναστολής δεν έχει διερευνηθεί διεξοδικά. Υπόθεση: Υπόθεση της παρούσας μελέτης είναι ότι σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST (STEMI), μεγαλύτερο ενδοστεφανιαίο θρομβωτικό φορτίο συνδέεται με μικρότερο βαθμό αναστολής των αιμοπεταλίων μετά από φόρτιση με κλοπιδογρέλη. Επιπλέον, τα επίπεδα της αναστολής των αιμοπεταλίων συσχετίζονται με την επαναιμάτωση του μυοκαρδίου μετά από PCI και τη μακροχρόνια πρόγνωση. Μέθοδος: Σε διαδοχικούς ασθενείς που προσέρχονται ή παραπέμπονται λόγω STEMI και υποβάλλονται καθυστερημένα σε πρωτογενή αγγειοπλαστική σε χρόνο μεγαλύτερο από 2 ώρες μεταξύ της πρώτης ιατρικής επαφής και της διενέργειας της στεφανιογραφίας, υπολογίστηκε με τη χρήση της συσκευής VerifyNow η υπολειπόμενη δραστικότητα των αιμοπεταλίων μετά φόρτιση με κλοπιδογρέλη (τιμές PRU). Επίσης εκτιμήθηκε αγγειογραφικά και κατηγοριοποιήθηκε το ενδοστεφανιαίο φορτίο θρόμβου (Grade A, B και C), η στεφανιαία ροή (TIMI flow) και η μυοκαρδιακή αιμάτωση (Myocardial blush). Τέλος, διενεργήθηκε μακροχρόνια παρακολούθηση των ασθενών και καταγραφή κλινικών συμβάντων (θάνατος, έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, επέμβαση στεφανιαίας επαναγγείωσης). Αποτελέσματα: Από το αρχικό δείγμα 320 ασθενών, 74 τελικά πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης της μελέτης (81% άνδρες, μέση ηλικία 60.9±11.9). Βρέθηκε πως οι ασθενείς με μεγαλύτερο ενδοστεφανιαίο θρομβωτικό φορτίο παρουσιάζουν στατιστικά σημαντικά μικρότερο βαθμό αιμοπεταλιακής αναστολής, δηλαδή υψηλότερα επίπεδα PRU (PRU=174.1±91.5 για θρόμβο Grade A, PRU=196.23±113.4 για Grade B και PRU=252.8±107.8 για Grade C , p=0.044) με μια σημαντική γραμμική τάση αύξησης του PRU παράλληλα με την αύξηση του θρομβωτικού φορτίου. Επίπεδα PRU > 251.5 φάνηκε να προβλέπουν την παρουσία μεγάλου θρομβωτικού φορτίου (Grade C) με ευαισθησία 57,9% και ειδικότητα 77,8%. Επίσης, ασθενείς με φυσιολογική ενδοστεφανιαία ροή και φυσιολογική μυοκαρδιακή αιμάτωση μετά την αγγειοπλαστική, είχαν στατιστικά σημαντικά χαμηλότερες τιμές PRU συγκριτικά με αυτούς με επηρεασμένη ενδοστεφανιαία ροή και μυοκαρδιακή αιμάτωση αντίστοιχα. Τέλος, στη μακροχρόνια παρακολούθηση (33±19μήνες), η ομάδα ασθενών με υψηλή υπολειπόμενη δραστικότητα αιμοπεταλίων (PRU>251.5) παρουσίασε στατιστικά σημαντικά περισσότερα κλινικά συμβάντα (MACE) συγκριτικά με την ομάδα ασθενών χαμηλής δραστικότητας (PRU<251.5) (p=0.043). Συμπέρασμα: Φαίνεται πως μεταξύ των ασθενών που υποβάλλονται καθυστερημένα σε πρωτογενή αγγειοπλαστική λόγω STEMI, αυτοί με μεγαλύτερες τιμές PRU ( υψηλή υπολειπόμενη αιμοπεταλιακή δραστικότητα), έχουν μεγαλύτερο ενδοστεφανιαίο θρομβωτικό φορτίο, χειρότερη στεφανιαία ροή και χειρότερη μυοκαρδιακή άρδευση μετά την αγγειοπλαστική, με τιμή κατώφλι PRU > 251.5. Τέλος, οι ασθενείς που παρουσιάζουν PRU > 251.5 έχουν μεγαλύτερα ποσοστά μακροχρόνιας εκδήλωσης δυσμενών κλινικών συμβάντων.Background: Despite the fact that there are many evidence connecting inadequate platelet inhibition with clinical outcomes in patients with acute coronary syndromes, the possible correlation between specific coronary angiographic factors and the rate of the inhibition has not been thoroughly investigated yet. Hypothesis: In the present study, we hypothesized that in patients with ST-elevation myocardial infarction (STEMI), greater intracoronary thrombus burden is connected with lower platelet inhibition after clopidogrel loading. Furthermore, the level of platelet inhibition is correlated with myocardial and coronary reperfusion after intervention, as well as with long-term clinical prognosis. Methods: Consecutive patients who underwent a late primary PCI (>2h FMC-balloon) were considered eligible for the study. Residual platelet reactivity was measured with the VerifyNow point of care assay and expressed in PRU. The intracoronary thrombus burden was evaluated and categorized (Grade A, B και C), as well as the coronary flow (TIMI flow) and the myocardial perfusion (Myocardial blush). Finally, long-term follow-up was conducted and major clinical events were recorded (death, myocardial infarction, vascular cerebral event, coronary revascularization). Results: 320 patients were initially considered eligible for the study. 74 patients who met the study criteria were finally included in the study and analyzed (81% male, mean age 60.9±11.9). It was found that patients with greater intracoronary thrombus burden, have statistically significant lower platelet inhibition (expressed in higher PRU levels - PRU=174.1±91.5 for thrombus Grade A, PRU=196.23±113.4 for Grade B and PRU=252.8±107.8 for Grade C, p=0.044) with significant PRU increasing linear trend along with increasing thrombus burden. Levels of PRU > 251.5 seem to predict the presence of large thrombus burden (Grade C) with a sensitivity of 57.9% and specificity of 77.8%. Furthermore, patients with normal coronary flow and normal myocardial perfusion after PCI, have statistically significant lower PRU levels related to those with impaired flow and perfusion respectively. Finally, during long-term follow-up (33±19months), the group of patients with increased residual platelet reactivity (PRU > 251.5), had a statistically significant increased rate of major clinical events, in comparison to the group of decreased residual reactivity (PRU<251.5) (p=0.043). Conclusions: It seem that among patients who undergo an unexpected delayed primary PCI, due to STEMI, those with higher PRU values (high residual platelet reactivity), manifest greater intracoronary thrombus burden, worst coronary flow and worst myocardial perfusion after PCI, with cut-off values of PRU > 251.5. Finally, patients with PRU levels above 251.5, have greater rates of long-term major clinical events

The Next Era of Transcatheter Aortic Valve Implantation (TAVI): Fully Repositionable, Re-Sheathable and Retrievable Prostheses?

Transcatheter aortic valve implantation (TAVI) is a great alternative treatment option in high surgical risk and inoperable patients with severe symptomatic aortic stenosis (AS). TAVI is a rapidly emerging technique with a constantly expanding body of evidence. However, the devices, which are commercially available and are currently used widely, have several major limitations. In particular, the inability to reposition/ retrieve/ resheath valves, in addition to several patient selection and procedural limitations, such as the occurrence of moderate to severe paravalvular regurgitation (PVR), the risk of annular rupture, atrioventricular (AV) conduction abnormalities with subsequent pacemaker requirement, vascular complications and associated bleeding, coronary ostial obstruction by the valve, stroke, as well as complex delivery processes, are expected to be overcome with the newer generation valves. Consequently, a number of new transcatheter valve choices have been developed either for clinical study or are in the pipeline, that it is hoped to bring meaningful clinical outcomes compared with the currently commercially available technology. Early data on design modifications have shown significant reductions in adverse outcomes from TAVI

MMP9 but Not EGFR, MET, ERCC1, P16, and P-53 Is Associated with Response to Concomitant Radiotherapy, Cetuximab, and Weekly Cisplatin in Patients with Locally Advanced Head and Neck Cancer

Concomitant administration of radiotherapy with cisplatin or radiotherapy with cetuximab appear to be the treatment of choice for patients with locally advanced head and neck cancer. In the present retrospective analysis, we investigated the predictive role of several biomarkers in an unselected cohort of patients treated with concomitant radiotherapy, weekly cisplatin, and cetuximab (CCRT). We identified 37 patients treated with this approach, of which 13 (35%) achieved a complete response and 10 (27%) achieved a partial response. Severe side effects were mainly leucopenia, dysphagia, rash, and anemia. Tumor EGFR, MET, ERCC1, and p-53 protein and/or gene expression were not associated with treatment response. In contrast, high MMP9 mRNA expression was found to be significantly associated with objective response. In conclusion, CCRT is feasible and active. MMP9 was the only biomarker tested that appears to be of predictive value in cetuximab treated patients. However, this is a hypothesis generating study and the results should not be viewed as definitive evidence until they are validated in a larger cohort

Technique of Transcutaneous Aortic Valve Implantation

Transcatheter aortic valve implantation (TAVI) has become an accepted treatment option for high-risk patients with symptomatic severe aortic stenosis (AS). In this article we describe the patient screening procedure and the prosthetic valve implantation technique. Furthermore, common procedural complications and their management are also discussed

Correlation of residual platelet reactivity after clopidogrel loading with the intra - coronary thrombus burden and myocardial effusion in patients with acute myo-cardial infarction

Background: Despite the fact that there are many evidence connecting inadequate platelet inhibition with clinical outcomes in patients with acute coronary syndromes, the possible correlation between specific coronary angiographic factors and the rate of the inhibition has not been thoroughly investigated yet.Hypothesis: In the present study, we hypothesized that in patients with ST-elevation myocardial infarction (STEMI), greater intracoronary thrombus burden is connected with lower platelet inhibition after clopidogrel loading. Furthermore, the level of platelet inhibition is correlated with myocardial and coronary reperfusion after intervention, as well as with long-term clinical prognosis.Methods: Consecutive patients who underwent a late primary PCI (>2h FMC-balloon) were considered eligible for the study. Residual platelet reactivity was measured with the VerifyNow point of care assay and expressed in PRU. The intracoronary thrombus burden was evaluated and categorized (Grade A, B και C), as well as the coronary flow (TIMI flow) and the myocardial perfusion (Myocardial blush). Finally, long-term follow-up was conducted and major clinical events were recorded (death, myocardial infarction, vascular cerebral event, coronary revascularization).Results: 320 patients were initially considered eligible for the study. 74 patients who met the study criteria were finally included in the study and analyzed (81% male, mean age 60.9±11.9). It was found that patients with greater intracoronary thrombus burden, have statistically significant lower platelet inhibition (expressed in higher PRU levels - PRU=174.1±91.5 for thrombus Grade A, PRU=196.23±113.4 for Grade B and PRU=252.8±107.8 for Grade C, p=0.044) with significant PRU increasing linear trend along with increasing thrombus burden. Levels of PRU > 251.5 seem to predict the presence of large thrombus burden (Grade C) with a sensitivity of 57.9% and specificity of 77.8%. Furthermore, patients with normal coronary flow and normal myocardial perfusion after PCI, have statistically significant lower PRU levels related to those with impaired flow and perfusion respectively. Finally, during long-term follow-up (33±19months), the group of patients with increased residual platelet reactivity (PRU > 251.5), had a statistically significant increased rate of major clinical events, in comparison to the group of decreased residual reactivity (PRU 251.5. Finally, patients with PRU levels above 251.5, have greater rates of long-term major clinical events.Εισαγωγή: Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία που συνδέουν την ανεπαρκή αναστολή των αιμοπεταλίων με τα κλινικά μελλοντικά συμβάντα σε ασθενείς με οξέα στεφανιαία σύνδρομα, η πιθανή συσχέτιση μεταξύ των στεφανιαίων αγγειογραφικών χαρακτηριστικών και του βαθμού αιμοπεταλιακής αναστολής δεν έχει διερευνηθεί διεξοδικά.Υπόθεση: Υπόθεση της παρούσας μελέτης είναι ότι σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST (STEMI), μεγαλύτερο ενδοστεφανιαίο θρομβωτικό φορτίο συνδέεται με μικρότερο βαθμό αναστολής των αιμοπεταλίων μετά από φόρτιση με κλοπιδογρέλη. Επιπλέον, τα επίπεδα της αναστολής των αιμοπεταλίων συσχετίζονται με την επαναιμάτωση του μυοκαρδίου μετά από PCI και τη μακροχρόνια πρόγνωση.Μέθοδος: Σε διαδοχικούς ασθενείς που προσέρχονται ή παραπέμπονται λόγω STEMI και υποβάλλονται καθυστερημένα σε πρωτογενή αγγειοπλαστική σε χρόνο μεγαλύτερο από 2 ώρες μεταξύ της πρώτης ιατρικής επαφής και της διενέργειας της στεφανιογραφίας, υπολογίστηκε με τη χρήση της συσκευής VerifyNow η υπολειπόμενη δραστικότητα των αιμοπεταλίων μετά φόρτιση με κλοπιδογρέλη (τιμές PRU). Επίσης εκτιμήθηκε αγγειογραφικά και κατηγοριοποιήθηκε το ενδοστεφανιαίο φορτίο θρόμβου (Grade A, B και C), η στεφανιαία ροή (TIMI flow) και η μυοκαρδιακή αιμάτωση (Myocardial blush). Τέλος, διενεργήθηκε μακροχρόνια παρακολούθηση των ασθενών και καταγραφή κλινικών συμβάντων (θάνατος, έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, επέμβαση στεφανιαίας επαναγγείωσης). Αποτελέσματα: Από το αρχικό δείγμα 320 ασθενών, 74 τελικά πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης της μελέτης (81% άνδρες, μέση ηλικία 60.9±11.9). Βρέθηκε πως οι ασθενείς με μεγαλύτερο ενδοστεφανιαίο θρομβωτικό φορτίο παρουσιάζουν στατιστικά σημαντικά μικρότερο βαθμό αιμοπεταλιακής αναστολής, δηλαδή υψηλότερα επίπεδα PRU (PRU=174.1±91.5 για θρόμβο Grade A, PRU=196.23±113.4 για Grade B και PRU=252.8±107.8 για Grade C , p=0.044) με μια σημαντική γραμμική τάση αύξησης του PRU παράλληλα με την αύξηση του θρομβωτικού φορτίου. Επίπεδα PRU > 251.5 φάνηκε να προβλέπουν τη παρουσία μεγάλου θρομβωτικού φορτίου (Grade C) με ευαισθησία 57,9% και ειδικότητα 77,8%. Επίσης, ασθενείς με φυσιολογική ενδοστεφανιαία ροή και φυσιολογική μυοκαρδιακή αιμάτωση μετά την αγγειοπλαστική, είχαν στατιστικά σημαντικά χαμηλότερες τιμές PRU συγκριτικά με αυτούς με επηρεασμένη ενδοστεφανιαία ροή και μυοκαρδιακή αιμάτωση αντίστοιχα. Τέλος, στη μακροχρόνια παρακολούθηση (33±19μήνες), η ομάδα ασθενών με υψηλή υπολειπόμενη δραστικότητα αιμοπεταλίων (PRU>251.5) παρουσίασε στατιστικά σημαντικά περισσότερα κλινικά συμβάντα (MACE) συγκριτικά με την ομάδα ασθενών χαμηλής δραστικότητας (PRU 251.5. Τέλος, οι ασθενείς που παρουσιάζουν PRU > 251.5 έχουν μεγαλύτερα ποσοστά μακροχρόνιας εκδήλωσης δυσμενών κλινικών συμβάντων

Evaluation of the hypothalamic - pituitary - adrenal axis in the benzodiazepine withdrawal syndrome

Benzodiazepines are the most widely prescribed psychotropic medication. Nevertheless, their use has been challenged because of the problem of dependence, expressed as the benzodiazepine withdrawal syndrome. The objectives of the present study were to elucidate the neuroendocrine mechanisms underlying the benzodiazepine withdrawal syndrome, and to evaluate the effectiveness of hydrocortisone in attenuating the syndrome. We examined ACTH responses and withdrawal symptoms in benzodiazepine dependent patients and primates, and c-fos and corticotropin-releasing hormone (CRH) mRNA expression in the rat hypothalamus, during benzo-diazepine withdrawal. Discontinuation of benzodiazepines resulted in a profound increase in plasma ACTH that was completely abolished by hydrocortisone. Hydrocortisone treatment resulted in a significant reduction of the withdrawal symptoms as well, which permitted the patients to discontinue their benzodiazepines. In situhybridization in rats, showed a significant activation of c-fos and CRH mRNA expression in the paraventricular nucleus of the hypothalamus that was completely blocked by hydrocortisone. We conclude that abrupt discontinuation of benzodiazepines results in an activation of the CRH system in the hypothalamus that could possibly precipitate or modulate some of the manifestations of the benzodiazepine withdrawal syndrome. Hydrocortisone appears to attenuate the syndrome, at least in part, through suppression of the CRH rebound elevation in the brain, and to facilitate discontinuation of benzodiazepine use in dependent patients.Οι βενζοδιαζεπίνες είναι τα συχνότερα συνταγογραφούμενα ψυχοτρόπα φάρμακα. Παρόλα αυτά η χρήση τους συχνά αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό λόγω του προβλήματος εξάρτησης. Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι η διασαφήνιση των υποκείμενων νευροενδοκρινικών μηχανισμών του συνδρόμου στέρησης βενζοδιαζεπινών και η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της χορήγησης υδροκορτιζόνης στην ύφεση των συμπτωμάτων του συνδρόμου. Εξετάσαμε την ανταπόκριση της ACTH και τα συμπτώματα στέρησης σε ασθενείς εξαρτημένους από βενζοδιαζεπίνες, και την mRNA έκφραση της c-fos και της CRH στον υποθάλαμο αρουραίων κατά τη διάρκεια συνδρόμου στέρησης βενζοδιαζεπινών. Η διακοπή της χορήγησης βενζοδιαζεπινών επέφερε μια προφανή αύξηση της ACTH που ήταν πλήρως καταργημένη μετά από χορήγηση υδροκορτιζόνης. Η υδροκορτιζόνη επέφερε επίσης σημαντική μείωση των συμπτωμάτων στέρησης, γεγονός που επέτρεψε την ολοκλήρωση της διαδικασίας διακοπής των βενζοδιαζεπινών. Η in situ υβριδοποίηση σε αρουραίους έδειξε σημαντική ενεργοποίηση της mRNA έκφρασης της c-fos και της CRH στον παρακοιλιακό πυρήνα του υποθαλάμου η οποία ήταν τελείως καταργημένη στην ομάδα που έλαβε υδροκορτιζόνη. Ως εκ τούτου καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η διακοπή των βενζοδιαζεπινών προκαλεί ενεργοποίηση του συστήματοςτης CRH στον υποθάλαμο, γεγονός που θα μπορούσε πιθανώς να ευθύνεται για την έκλυση ή τη διαμόρφωση ορισμένων από τις εκδηλώσεις του συνδρόμου στέρησης. Η θεραπεία με υδροκορτιζόνη φαίνεται ότι μειώνει τη βαρύτητα του συνδρόμου στέρησης βενζοδιαζεπινών και διευκολύνει τη διακοπή της λήψης τους σε εξαρτημένους ασθενείς

Food Consumption Patterns in Times of Economic Recession

The aim of this study is to identify the factors influencing consumers' purchasing behaviour for food, in times of crisis. Intercept survey was conducted in a random selected sample consisted of 553 consumers between January and May 2016 in the Prefecture of Thessaloniki. Multivariate data analysis was performed to explore the factors influencing consumers' purchasing behaviour, identify consumers with similar behaviour based on their socio-demographic characteristics and their attitudes towards food consumption in times of crisis. Results demonstrate that the factors affecting consumers' purchasing behaviour are (a) Product's Feature and Natural contents, (b) Economic issues, (c) Identity & Sensory Appeal, (d) Mood, (e) Weight Control & Health and (f) Convenience. Furthermore, cluster analysis was employed to classify consumers with similar buying behaviour towards food, five groups of consumers were identified: (a) neutrals, (b) influenced by psychological issues, (c) influenced by economic issues, (d) low diet/healthy eaters and (e) influenced by availability and easy access