Kodeksowe ograniczenia uprawnień procesowych Żandarmerii Wojskowej wobec żołnierza w czynnej służbie wojskowej

The article compares the procedural provisions (penal and minor) that define the procedural competence of the Military Gendarmerie (Military Police) against a soldier in active military service in a situation where he has committed a prohibited act. Comparative studies of the provisions of Article 312 of the Code of Criminal Procedure and Article 85 § 2 of the Code of Petty Ofences’ Procedure prompted the formulation of de lege ferenda proposals, indicating the need to amend the provision of Article 85 § 2 of the Code of Petty Ofences’ Procedure (and not only). Due to the matter subject to verification (with the use of linguistic and logical interpretation), which are selected provisions of the Code, this article uses research methods – comparative and qualitative (analytical).W artykule porównano przepisy proceduralne (karne i wykroczeniowe) określające właściwość procesową Żandarmerii Wojskowej wobec żołnierza w czynnej służbie wojskowej, w sytuacji, gdy popełnił on czyn zabroniony pod groźbą kary. Porównanie art. 312 k.p.k. oraz art. 85 § 2 k.p.w. dało asumpt do sformułowania propozycji de lege ferenda, wskazujących na potrzebę znowelizowania art. 85 § 2 k.p.w. (i nie tylko). Z uwagi na materię podlegającą weryfikacji (z zastosowaniem wykładni językowo-logicznej), jaką są wybrane przepisy kodeksowe, w niniejszym artykule posłużono się metodami badawczymi – porównawczą wewnątrzsystemową oraz dogmatyczno-prawną

Warunkowe zawieszenie wykonania kary w założeniach nowej polityki karnej

Opracowanie stanowi interdyscyplinarne studium badań nad instytucją warunkowego zawieszenia wykonania kary z perspektywy analizy dogmatycznej w płaszczyźnie prawa karnego materialnego i wynikających z niego implikacji w sferze proceduralnej oraz szeroko pojętej praktyki stosowania prawa karnego: sędziowskiej, prokuratorskiej i adwokacko-radcowskiej. Wiele miejsca poświęcono zagadnieniom z zakresu teorii i filozofii prawa karnego, umiejętnie eksponując przy tym ich wymiar praktyczny. Omówiono m.in. ustawowe przesłanki stosowania warunkowego zawieszenia, jego wady i zalety, obowiązki probacyjne związane z poddaniem sprawcy próbie

PRZESTĘPSTWA FAKTUROWE: ICH ZNACZENIE, KLASYFIKACJA PRAWNA ORAZ MIEJSCE W SYSTEMIE POLSKIEGO PRAWA KARNEGO

Treść artykułu została poświęcona nowo wprowadzonym do Kodeksu karnego, ustawą z dnia 10 lutego 2017 r. (Dz.U. poz. 244), typom przestępstw tzw. fakturowych, które usytuowano w dodanych art. 270a, 271a i 277a k.k. w rozdziale XXXIV k.k. grupującym przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów. Autorka analizuje ratio legis wprowadzenia tych nowych uregulowań do k.k., mając na uwadze bliższy i dalszy przedmiot ochrony tzw. przestępstw fakturowych, które są spenalizowane także w k.k.s. Wskazuje również na prawnokarne konsekwencje penalizacji wystawiania nierzetelnych faktur lub ich używania, zarówno w k.k., jak i w k.k.s., co nieuchronnie prowadzi w każdym wypadku do tzw. idealnego zbiegu przestępstw fakturowych skarbowych (z art. 62 § 1 i 62a §1 k.k.s.) i przestępstw fakturowych powszechnych (z art. 271a i 277a k.k.). Autorka krytycznie ocenia przyjęte rozwiązanie oraz nadanie tym nowym, bezskutkowym przestępstwom dodanym do k.k., mającym chronić wiarygodność wystawianych faktur (a de facto interesy i zasoby finansowe państwa), statusu przestępstw powszechnych i to w niektórych wypadkach o randze zbrodni, w tym zbrodni najcięższej, zagrożonej alternatywnie karą 25 lat pozbawienia wolności (zob. art. 277a k.k.). Autorka krytycznie ocenia także wprowadzenie w dodanych art. 277c i 277d k.k. specjalnych uregulowań przewidujących możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary sprawcom przestępstw fakturowych, którzy dokonali samodenuncjacji i/lub zdecydowali się na podjęcie współpracy z organami ścigania, gdyż premię w postaci nadzwyczajnego złagodzenia kary za akt samodenuncjacji uważa za iluzoryczną zachętę, a ustanowienie kompetencji dla sądu do nadzwyczajnego złagodzenia kary sprawcom, którzy po ujawnieniu ich działań sprzecznych z prawem zdecydowali się na współpracę z organami ściągania – za zbędną kazuistykę, ponieważ mogłoby to zostać odpowiednio doregulowane w art. 60 k.k.The article is devoted to the invoice-related crimes that the Act of 10 February 2017 (Journal of Laws [Dz.U.], item 244) recently introduced to the Criminal Code, incorporating them in the new Articles 270a, 271a and 277a CC in Chapter XXXIV, which lists crimes against reliability of documents. The author analyses ratio legis of those new amendments to the Criminal Code, taking into consideration a closer and further object of protection of invoice-related crimes that are also penalised in the Fiscal Penal Code. She also indicates legal consequences of penalisation of issuing false invoices or using them in both CC and FPC, which in every case inevitably leads to what is called the perfect concurrence of invoice-related fiscal crimes (under Articles 62 §1 and 62a §1 FPC) and fiscal-related common crimes (under Articles 271a and 277a CC). The author is critical of the adopted solutions and assigning the new ineffective crimes added to CC in order to protect reliability of issued invoices (and, in fact, the financial interests and resources of the State), a status of common crimes, and in some cases even a status of a felony, including aggravated felony alternatively carrying a penalty of deprivation of liberty for 25 years (see Article 277a CC). What the author also criticises in the added Articles 277c and 277d CC is the introduction of special regulations stipulating a possibility of extraordinary mitigation of punishment for perpetrators of invoice-related crimes who self-denounce and/ or decide to cooperate with law enforcement bodies, because she believes that a bonus of extraordinary mitigation of punishment for self-denunciation is an illusory incentive, and the decision that extraordinary mitigation of punishment for perpetrators who decide to cooperate with the law enforcement bodies after the detection of their illegal activities should be within the competence of a court is useless casuistry because it might be adequately amended in Article 60 CC

Non-custodial penalties laid down by statute and determined by court in the light of the amendment to Criminal Code of 13 June 2019

The article discusses amendments to the General part of the Criminal Code passed on 13 June 2019, concerning penalties laid down by statute and determined by court. In particular, the author analyses the issue of seemingly directive-like changes concerning the imposition of a fine and the penalty of limitation of liberty in the case those penalties co-occur with the penalty of deprivation of liberty, which in fact increase the minimum limits of those penalties for many offences in the field of the whole common and military criminal law. The author examines the provisions added to Article 33 CC: §§ 1a and 2a, and to Article 34 CC: § 1aa, in the context of the nulla poena sine lege certa principle, the principle of individualised sentencing and the principle of a court’s discretion in the process of imposing a penalty or other penal measures. The author also assesses the purposefulness of the introduction of the catalogue of aggravating and extenuating circumstances to the Criminal Code (Article 53 §§ 2a and 2b CC added). She mainly draws attention to difficulties that can occur in a court’s assessment to what extent the occurrence of given extenuating circumstances justifies taking them into account within standard sentencing and when it will give grounds for the application of the institution of extraordinary extenuation of a sentence. The article also presents the amendments to the wording of Article 53 § 1 CC within the scope of general directives on a penalty determined by court, which mainly tend to direct sentencing towards revenge for an offence committed and general prevention. Taking into account individual prevention was pushed to the background, and the objective of preventing a convict from returning to crime was narrowed, while striving to achieve educational objectives in the field of a convict’s attitudes and conduct was totally ignored. The article is strongly critical of the amendments passed. That is why, it is expected they will not enter into force.Publikacja dotyczy zmian uregulowań części ogólnej Kodeksu karnego uchwalonej ustawą z 13 czerwca 2019 r. w zakresie ustawowego i sądowego wymiaru kary. W szczególności podjęto w niej kwestię z pozoru dyrektywalnych zmian dotyczących wymiaru kary grzywny i kary ograniczenia wolności, gdy kary te współwystępują w sankcji z karą pozbawienia wolności, które w istocie podwyższają dolne granice tych kar za liczne typy przestępstw w obszarze całego prawa karnego powszechnego i wojskowego. Przeanalizowano postanowienia dodanych do art. 33 k.k.: § 1a i 2a oraz do art. 34 k.k. – § 1aa w kontekście zasady nulla poena sine lege certa, zasady indywidualizacji wymiaru kary i zasady swobodnego uznania sądu przy wymierzaniu kary i innych środków penalnych. Oceniono także celowość wprowadzenia do Kodeksu karnego katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących (dodany art. 53 § 2a i 2b k.k.). Zwrócono przede wszystkim uwagę na mogące pojawiać się trudności przy ocenianiu przez sąd, na ile wystąpienie danych okoliczności łagodzących uzasadnia ich uwzględnienie w ramach tzw. zwyczajnego wymiaru kary, a kiedy upoważniać będzie do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. W artykule zajęto się także zmianami przeprowadzonymi w treści art. 53 § 1 k.k. z zakresie dyrektyw ogólnych sądowego wymiaru kary, które ukierunkowują ten wymiar przede wszystkim na odpłatę za popełnione przestępstwo i prewencję ogólną. Wzgląd na prewencję indywidualną zszedł na plan dalszy, przy czym zawężono jej cele do zapobiegania powrotowi sprawcy do przestępstwa z całkowitym pominięciem starań o osiągnięcie celów wychowawczych w zakresie postaw i zachowania karanej jednostki. Artykuł ma charakter zdecydowanie krytyczny wobec uchwalonych zmian. Dlatego należy oczekiwać, że nie wejdą one w życie

Zwyczajny i nadzwyczajnie złagodzony wymiar kary w świetle kodeksu karnego po nowelizacji z 20 lutego 2015 roku

 The ordinary and extraordinarily mitigated imposition of penalty under Criminal Code following the revision of 20 February 2015The paper demonstrates the penal law consequences of making changes to the provisions of Art. 58 § 1, repealing Art. 58 § 3 and instead adding Art. 37a and Art. 37b to the Criminal Code of 1997 effected through the revision dated 20 February 2015 Journal of Laws item 396. The author points out that the intention to modify the policy followed by courts in their judicial decisions, most notably to significantly reduce the number of cases with sentences imposing penalty of deprivation of liberty, with a conditional suspension of its enforcement disturbs the logic of the system of sanctions on which the Criminal Code was based along with the entire system of criminal law to which the Criminal Code applies. Furthermore, the difference between the ordinary imposition of penalty and the extraordinarily mitigated imposition of penalty has been blurred, with the latter to be applied only when there are special grounds for such measures, which means only in exceptional situations meriting an extraordinarily mitigated consideration, which is not required when ruling the ordinary imposition of penalty.The paper also disputes the arguments according to which the provision of Art. 37a of the Criminal Code supplements simple sanctions providing only for imposition of deprivation of liberty with non-custodial alternative penalties such as fine or limitation of liberty. Criticism is also expressed with regard to the proposed reduction of the lowest penalty of deprivation of liberty from one month to one week.The paper calls for repealing Art. 37a of the Criminal Code and reviving the imposition of penalty stipulated in the repealed Art. 58 § 3 of the Criminal Code, however without the preference included there concerning the additional imposition of a penal measure. It is also pointed out that it is high time to carry out a thorough revision of the penal sanctions for all kinds of crimes stipulated in the Polish legal order with the author naming a number of specific suggestions in this respect. The ordinary and extraordinarily mitigated imposition of penalty under Criminal Code following the revision of 20 February 2015The paper demonstrates the penal law consequences of making changes to the provisions of Art. 58 § 1, repealing Art. 58 § 3 and instead adding Art. 37a and Art. 37b to the Criminal Code of 1997 effected through the revision dated 20 February 2015 Journal of Laws item 396. The author points out that the intention to modify the policy followed by courts in their judicial decisions, most notably to significantly reduce the number of cases with sentences imposing penalty of deprivation of liberty, with a conditional suspension of its enforcement disturbs the logic of the system of sanctions on which the Criminal Code was based along with the entire system of criminal law to which the Criminal Code applies. Furthermore, the difference between the ordinary imposition of penalty and the extraordinarily mitigated imposition of penalty has been blurred, with the latter to be applied only when there are special grounds for such measures, which means only in exceptional situations meriting an extraordinarily mitigated consideration, which is not required when ruling the ordinary imposition of penalty.The paper also disputes the arguments according to which the provision of Art. 37a of the Criminal Code supplements simple sanctions providing only for imposition of deprivation of liberty with non-custodial alternative penalties such as fine or limitation of liberty. Criticism is also expressed with regard to the proposed reduction of the lowest penalty of deprivation of liberty from one month to one week.The paper calls for repealing Art. 37a of the Criminal Code and reviving the imposition of penalty stipulated in the repealed Art. 58 § 3 of the Criminal Code, however without the preference included there concerning the additional imposition of a penal measure. It is also pointed out that it is high time to carry out a thorough revision of the penal sanctions for all kinds of crimes stipulated in the Polish legal order with the author naming a number of specific suggestions in this respect

Legislative changes regarding directives on sentencing

Artykuł zawiera analizę dogmatycznoprawną nowych uregulowań, wprowadzonych przez nowelę z dnia 20 lutego 2015 r., zawartych w art. 58 § 1, 37a i 37b k.k. Autorka stoi na stanowisku, że przepisy te artykułują dyrektywy szczególne na użytek sądowego wymiaru kary za występki o lekkim, średnim lub poważnym ciężarze gatunkowym, określające ustawowe preferencje w zakresie wyboru rodzaju kary, gdy taki wybór jest przewidziany w sankcji albo możliwości zastosowania wolnościowej kary zamiennej, gdy przestępstwo jest zagrożone sankcją prostą przewidującą tylko karę pozbawienia wolności lub też możliwości orzeczenia kary mieszanej składającej się z krótkiej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. Autorka w szczególności neguje trafność wykładni przepisu art. 37a k.k., w myśl której przekształca on wszystkie sankcje proste grożące za występki przewidujące karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat w sankcje alternatywne zawierające oprócz tej kary także karę grzywny lub karę ograniczenia wolności. Autorka wskazuje na szereg negatywnych skutków takiej wykładni i przedstawia określone propozycje de lege ferenda zarówno co do modyfikacji treści analizowanych unormowań, jak i zmiany ich usytuowania w Części ogólnej k.k..The article is a dogmatic and legal analysis of new regulations introduced by the amendment of 20 February 2015 to Articles 58 § 1, 37a and 37b CC. The author presents the opinion that the regulations articulate special directives on judicial imposition of penalties for petty, medium and high impact misdemeanours stipulating statutory preferences with respect to the choice of a penalty provided that such choice is envisaged in the sanction or it is possible to apply a noncustodial alternative penalty when a crime carries a simple sanction of just imprisonment or a possibility of imposing a mixed penalty composed of short imprisonment and a non-custodial penalty. The author is especially against the interpretation of the provision of Article 37a CC according to which it transforms all simple sanctions for misdemeanours carrying imprisonment not exceeding eight years into alternative sanctions composed of imprisonment and a fine or a non-custodial penalty. The author points out a series of negative results of such interpretation and presents proposals de lege ferenda with regard to modification of the analysed norms as well as a change of their placement in the General Issues chapter of the Criminal Cod