Clinical and laboratory evaluation of Turkish children with IgG subclass deficiency

MakaleWOS:000922080700001PubMed ID: 36089538Background: IgG subclass deficiency is a laboratory diagnosis and becomes important with recurrent infections. This study aimed to examine the demographic, clinical, and laboratory results of pediatric cases with IgG subclass deficiency and to improve the understanding of the clinical significance of IgG subclass deficiency. Methods: In this study, the clinical and laboratory features of 111 pediatric patients, with at least one whose serum IgG subclasses was measured as lower than 2 standard deviation of healthy aged-matched control values, were evaluated. The clinical and laboratory features of the cases with isolated IgG subclass deficiency (Group 1) and those with low serum levels of any of IgG, IgA, and IgM in addition to the IgG subclass deficiency (Group 2) were compared. Results: A total of 55 (49.54%) and 56 (50.45 %) patients were included in Groups 1 and 2, respectively. Among our studied cases, 20 (18. 1%) had a history of hospitalization in the neonatal period, 61 (54.95 %) had at least one hospitalization due to infection, and 55 (49.54%) had a history of recurrent infection. The frequencies of these three conditions were statistically significantly higher in Group 2 (p < 0.05). The frequencies of infections in the last year in Groups 1 and 2 were 4.4 +/- 1.2 and 5.4 +/- 1.9, respectively (p < 0.05). As a result of recurrent infections, 43.24% (n = 48) of our patients received antibiotic prophylaxis, and 21.62% (n = 24) had immunoglobulin replacement therapy. Furthermore, the numbers of pa-tients who needed these treatments were higher in Group 2 (p < 0.05).Conclusion: In cases with IgG subclass deficiencies, concomitant main-group immunoglobulin deficiencies may increase the number and severity of infections, leading to hospitalizations, antibiotic prophylaxis, and immunoglobulin therapy. More attention should be paid to cases of immunoglobulin main-group deficiencies in the follow-up of these cases.Copyright (c) 2022, Taiwan Pediatric Association. Published by Elsevier Taiwan LLC. This is an open access article under the CC BY-NC-ND license (http://creativecommons.org/licenses/ by-nc-nd/4.0/)

İmmünoterapide yeni bir yaklaşım: Subkutan immünoterapi ile sublingual immünoterapinin kombinasyonu ve 18 ay takip

  Giriş: Çocuklarda astım tedavisinde subkütan immünoterapinin (SCIT) sublingual immünoterapiye (SLIT) göre daha etkin, ancak hipersensitivite riskinin daha fazla olduğu bildirilmektedir. SLIT ise daha emniyetli bir tedavi olmasına rağmen klinik etkinliğin geç başlaması nedeniyle günümüzde halen hem etkin hem güvenli alternatif immünoterapi yöntemleri araştırılmaktadır. Çalışmamızda prospektif olarak subkütan yüklemenin ardından sublingual idameyle devam edilen allerjen spesifik immünoterapinin klinik etkinliğinin ve sitokin kinetiğinin (0, 1, 4 ve 12.aylarda) araştırılması, ayrıca SCIT ve SLIT ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Ev tozu akarı allerjenine duyarlı, hafif-orta astımlı, 53 çocuk (5-12 yaş) çalışmaya alındı. Hastalar randomize olarak SCIT (n=11), SLIT (n=15), yüklemeden SCIT ardından idameden SLIT (SCIT+SLIT, n=15) ve standart farmakoterapi alanlar (n=12) (kontrol grubu) olarak gruplandırıldı. Klinik etkinlik; astım semptom skoru (ASS), ilaç skoru (İS) ve göresel değerlendirme skoru (GDS) ile immünolojik etkinlik ise total IgE, ev tozu akarı spresifik IgE, allerjen spesifik nazal provakasyon testi (ASNPT) ve nonspesifik bronşial provakasyon testleri (NSBPT) ile değerlendirildi. Ayrıca tedavi öncesinde ve tedavinin 1. 4. ve 12. aylarında periferik kandan lenfositler izole edilerek Der p 1 ile kültüre edildi. Kültür üst-sıvılarında ve uyaransız ortamda Th1 (IFN-γ), Th2 (IL-5, IL-13), Treg (IL-10, TGF-β) ve Th17 (IL-17) sitokinleri ELISA yöntemiyle ölçüldü. Bulgular: Klinik izlem parametreleri: Dört ve 12. ayda SCIT+SLIT grubunda ASS ve IS kontrol grubuna göre anlamlı olarak azalırken (4.ay:p=0.020 ve p=0.020, 12.ay: p=0.004, p=0.016), SCIT grubunda 4 ayda sadece İS, 12.ayda ise hem İS hem de ASS anlamlı olarak azaldı (4.ay:p=0.008 ve 12.ay: p=0.030, p=0.020). SLIT grubunda ise sacece İS 12. ayda anlamlı olarak azaldı. GDS ise her üç immünoterapi grubunda da 4. ve 12. aylarda anlamlı oranda azalıyordu. İmmünolojik parametreler; Başlangıçta ve 1.ay sonunda, immünoterapi grubları ile farmakoterapi grubu arasında sitokin yanıtları açısından fark bulunmazken, 4.ayda Der p 1 ile uyarılmış kültür üst-sıvılarında SCIT grubunda IFN-γ ve IL-10 düzeyleri (p=0,020, p=0,040), SCIT+SLIT’de IFN-γ, IL-10, TGF-β ve IL-5 düzeyi (p=0.040, p=0.004, p=0.010, p=0,040), SLIT’de ise IL-10 ve TGF-β düzeyinde artış gözlendi (p=0,006, p=0,007). 12. ayda ise her üç tedavi grubunda da IL-10 ve TGF-β düzeyinde farmakoterapi grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti (SCIT;p=0.007, p=0,028 SCIT+SLIT;p=0.003, p=0.023 SLIT;p=0.014, p=0.019). Derp-1 ile uyarılmış kültürlerde IL-13 düzeyi, bazalde ve 1. ay sonunda SCIT ve SLIT grubunda, 4 ayda ise SCIT+SLIT grubunda farmakoterapi grubuna göre daha düşük idi. IL-17 düzeyinin her üç immünoterapi grubunda da birinci yılda tedavinin başlangıcına göre azaldığı gözlendi. Fakat bu azalma istatiksel anlamlılığa ulaşmadı. Bir yıl sonunda, total serum IgE ve allerjen spesifik IgE düzeyi ve NSBPT her üç grupta da değişmezken, ASNPT her üç grupta farmakoterapi grubuna göre anlamlı düzeyde azaldı. Sonuç: Bu prospektif çalışmada; SCIT yükleme fazı ile ile SLIT idamesinin kombinasyonunun erken dönemde klinik düzelmeyi ve Der p 1 ile uyarılmış kültürlerde IFN-γ, IL-10 ve TGF-β artışını sağladığı göstermektedir. IL-10 ve TGF-β’daki bu artış birinci yılda da devam etmektedir. Bu veriler SCIT+SLIT kombinasyonunun SLIT’e göre klinik ve immünolojik olarak daha erken dönemde etkin ve SCIT’e kıyasla uzun dönemde daha emniyetli olabileceğine işaret etmektedir Anahtar Kelimeler: Allerjen spesifik immünoterapi, astım, çocuk, ev tozu, rinit, subkutan immünoterapi, sublingual immünoterapi. Background: Subcutaneous and sublingual routes of allergen specific immunotherapy have been used effectively for the treatment of allergic rhinitis and asthma. Although subcutaneous allergen specific immunotherapy has an early onset of action on both clinical and immunological points of view, repeated injections and safety concerns have limited its usage in pediatric age group. On the other hand, the improved safety profile of sublingual route has been accepted as an alternative despite the late onset clinical and immunological efficacy. The idea of combining the early onset of action of subcutaneous route with the safety and ease of applicaiton of sublingual route has led us to design a novel allergen specific immunotherapy approach with a build-up phase with subcutaneous route and maintained sublingually. Objective: To analyze the clinical and immunological efficacy of this novel approach as a combinational regimen. Methods: Fifty-three house-dust mite sensitized children with mild-moderate asthma were randomized into four parallel-groups as to receive allergen specific immunotherapy either a) subcutaneously, b) sublingually, c) combination and as d) a pharmacotherapy alone groups. Symptom and medication scores at baseline, 1st, 4th, 12th and 18th months were evaluated. Der-p-1 stimulated cytokine responses for IL-5, IL-10, IL-13, IL-17, TGF-beta, and IFN-gamma were measured in supernatants of peripheral blood mononuclear cells at baseline, 1st, 4th and 12th month of follow-up. Results: Medication and symptom scores revealed a significant decrease in combination group at 4th and 12th month. Subcutaneous immunotherapy group revealed a significant decrease in medication scores at the 4th month and in both medication and symptom scores at the 12th month, whereas medication scores decreased at the 12th month in sublingual immunotherapy group. Higher levels of IFN-gamma and IL-10 in subcutaneous, IFN-gamma, IL-10, TGF-beta and IL-5 in combination, IL-10 and TGF-beta in the sublingual immunotherapy groups were detected when compared to pharmacotherapy group at 4th month. All three groups showed higher levels of IL-10 and TGF-beta when compared to the pharmacotherapy group at 12th month. Conclusion: Combinational subcutaneous and sublingual allergen specific immunotherapy has promising results in both clinical and immunological aspects. Key words: Asthma, Rhinitis, Children, Allergen specific immunotherapy, House-dust mite, Sublingual immunotherapy, Subcutaneous immunotherap

The management and knowledge of pediatrists and general practitioners about febrile seizures

Çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları ile pratisyen hekimlerin ateşli havale hakkındaki görüş ve uygulamaları Ateşli havale çocukluk çağının en sık görülen, yaşa bağımlı, iyi huylu ve ateşle ortaya çıkan bir havale türüdür. Ateşli havalesi olan bir çocuk değişik hekimlik dallarına mensup hekimler tarafindan görülebilir. Bu durum ise hastayı değerlendirmede farklılıklara yol açabilir. Bu farklılıklar ise teşhis, tedavi ve takip açısından hastanın lehinde veya aleyhinde önemli sonuçlar verebilir. Biz çalışmamızda ülkemizde ateşli havaleli hastalarla en çok karşılaşan hekimler olarak çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları ile pratisyen hekimlerin, ateşli havale hakkındaki görüşlerini değerlendirerek, bu farklılıkların neler olduğunu tespit etmeye ve sonuçlarının hasta açısından önemini açıklamaya çalıştık. Araştırmamızda çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları ile pratisyen hekimlere yönelik iki ayrı anket hazırlandı. Yüz çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanı ile 100 pratisyen hekim çalışmaya dahil edildi. Cevapların kendi içinde ve gruplara göre karşılaşünlmasmda Pearson ki-kare, Yates düzeltmeli ki-kare ve Fisher'in kesin ki-kare testleri kullanıldı ve PO.05 olması anlamlı kabul edildi. Günümüzde ateşli havale için üst yaş sınırının olmadığı kabul edilmesine rağmen uzmanların çoğunluğu ateşli havalede üst yaş sınırının 6 yaş, pratisyenlerin çoğunluğu ise 5 yaş olarak kabul ediyordu. Uzmanların %60'ının kan biyokimyası, EEG, görüntüleme çalışması gibi tetkikler istediği, pratisyen hekimlerin çoğunluğunun hastayı sevk ettiği tespit edildi. Anket çalışmamıza katılan uzmanların sadece %13'ü, ateş ve havalesi olan çocuklarda günümüzde kabul edilen LP gerekçelerinin hepsini bildirmiştir. Pratisyenlerin %41.1'i ise ateşli havalede BOS mcelemesinin gerekli olduğunu belirtti. Her iki hekim grubunun ateşli havalede tekrarı önleme konusundaki tutumları arasında önemli bir fark yoktu. Çalışma süresine göre uzmanların verdikleri cevaplar karşılaştırıldığında çalışma süresi 10 yıldan az olan hekimlerin günümüzde kabul edilen LP gerekçelerinin hepsini kabul etine ve ateşli havalede tetkike gerek duymadıklarını yazma oranları daha yüksekti. Pratisyen hekimlerde ise çalışma süresi 10 yıldan fazla olanların, ateşli havalede LP'a ve koruyucu tedaviye gerek olmadığını yazma oranlan daha yüksekti. Çalışma süresi 10 yıldan az olan pratisyen hekimler ise hastayı çoğunlukla sevk ediyorlardı. 62Sonuç olarak çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları ile pratisyen hekimlerin ateşli havale ile ilgili bilgileri ve uygulamalarının büyük ölçüde günümüz bilgilerine uyduğu söylenebilir. Fakat uzmanların bildirdikleri LP gerekçelerinin eksik olması, MSS enfeksiyonlarının tespit edilme ihtimalini azaltacak, bu ise hastaya zarar verebilecektir. AH'de tetkike gerek olmamasına rağmen, tespit edilen tetkik isteme oranının yüksekliği çeşitli sakıncalara ve gereksiz yere ülkemiz için önemli maddi külfete yol açabilir. Bu sebeple ateşli havalede özellikle LP, tetkik ve üst yaş sınırı konusunda olmak üzere, araştırmamıza katılan uzman ve pratisyen hekimlerin bilgi eksikliği olduğu söylenebilir. Bu konularda gerek mezuniyet sonrasında, gerekse tıp fakültelerinde eğitime ağırlık verilmesinin yararlı olacağı sonucuna varılmıştır.The management and knowledge of pediatrists and general practitioners about febrile seizures. Febrile seizures are the most common, benign, age related seizure of childhood, appearing along with fever. The child with febrile seizures can be followed-up by different physcians. This condition may bring about some differences in the assessment of the patients. These differences may also result in significant outcomes either for or against the patient with regard to diagnosis, treatment and follow-up. In our study, we tried to determine what these differences are and the significance of the differences in terms of the patients, by evaluating the approaches of the pediatrists and general practitioners on febrile seizures as they are the doctors most commonly encountering the patients with febrile seizures in our country. In our study, two different questionnaires were prepared for pediatrists and general practitioners. A hundred pediatrists and 100 general practitioners were included into the study. While comparing the answers with one another and according to the groups, Pearson Chi-Square, Yates corrected Chi-Square and Fisher's exact tests were used, and results of PO.05 were accepted significantly. Even though the maximum age level is accepted to unexist for febrile seizures today, the maximum age level for febrile seizures was 6 in most pediatrists' opinion and 5 in most general practitioners' opinion. It was determined that 60% of the specialists are demanding some tests such as biochemistry, EEG and neuroimaging, while most of the general practitioners are referring to the most developed medical centers. Only 13% specialist participating in our questionnaires expressed the whole LP criteria accepted today in the children with fever and seizures. 41.1% of the general practitioners had expressed that LP was necessary for febrile seizures. There were no significant differences between the attitude of the two groups about prevention of recurrences in febrile seizures. When compared the specialists' answers with each other according to their occupational experience periods, specialists having experiences of less than 10 years have higher rates of admitting today's accepted the whole LP criteria and expressed no requirement for febrile seizures evaluation with laboratuary tests. Among general practitioners having occupational experiences of than more 10 years, the rates of expressing that requirement LP and preventive treatment for febrile seizures is unnecessary were significantly higher. 64Yet, the general practitioners having occupational experiences of less than 10 years, were mostly referring their patients to other more developed medical centers. Consequently, the pediatrists and general practitioners' knowledge on febrile seizures and their administrations is in greatly accordance with today's managements. Neverthless, the incomplete LP criteria the specialists expressed can decrease the probability of detecting CNS infections, and this may be harmful for the patient. Although the tests for febrile seizures are unnecessary, determined high rates of demanding laboratory tests can cause several drawbacks and a great deal of cost-effectiveness for our country. For this reason, it can be said that the pediatrists and the general practitioners included into our study have lack of knowledge in evaluating febrile seizures, especially about LP, laboratory tests and maximum age level. It has been concluded that either in postgraduate education or in medical schools, giving priority to education on this subject may be useful

İmmünoterapide yeni bir yaklaşım: Subkutan immünoterapi ile sublingual immünoterapinin kombinasyonu ve 18 ay takip

 ÖzetGiriş: Çocuklarda astım tedavisinde subkütan immünoterapinin (SCIT) sublingual immünoterapiye (SLIT) göre daha etkin, ancak hipersensitivite riskinin daha fazla olduğu bildirilmektedir. SLIT ise daha emniyetli bir tedavi olmasına rağmen klinik etkinliğin geç başlaması nedeniyle günümüzde halen hem etkin hem güvenli alternatif immünoterapi yöntemleri araştırılmaktadır. Çalışmamızda prospektif olarak subkütan yüklemenin ardından sublingual idameyle devam edilen allerjen spesifik immünoterapinin klinik etkinliğinin ve sitokin kinetiğinin (0, 1, 4 ve 12.aylarda) araştırılması, ayrıca SCIT ve SLIT ile karşılaştırılması amaçlanmıştır.Yöntem: Ev tozu akarı allerjenine duyarlı, hafif-orta astımlı, 53 çocuk (5-12 yaş) çalışmaya alındı. Hastalar randomize olarak SCIT (n=11), SLIT (n=15), yüklemeden SCIT ardından idameden SLIT (SCIT+SLIT, n=15) ve standart farmakoterapi alanlar (n=12) (kontrol grubu) olarak gruplandırıldı. Klinik etkinlik; astım semptom skoru (ASS), ilaç skoru (İS) ve göresel değerlendirme skoru (GDS) ile immünolojik etkinlik ise total IgE, ev tozu akarı spresifik IgE, allerjen spesifik nazal provakasyon testi (ASNPT) ve nonspesifik bronşial provakasyon testleri (NSBPT) ile değerlendirildi. Ayrıca tedavi öncesinde ve tedavinin 1. 4. ve 12. aylarında periferik kandan lenfositler izole edilerek Der p 1 ile kültüre edildi. Kültür üst-sıvılarında ve uyaransız ortamda Th1 (IFN-γ), Th2 (IL-5, IL-13), Treg (IL-10, TGF-β) ve Th17 (IL-17) sitokinleri ELISA yöntemiyle ölçüldü.Bulgular:Klinik izlem parametreleri: Dört ve 12. ayda SCIT+SLIT grubunda ASS ve IS kontrol grubuna göre anlamlı olarak azalırken (4.ay:p=0.020 ve p=0.020, 12.ay: p=0.004, p=0.016), SCIT grubunda 4 ayda sadece İS, 12.ayda ise hem İS hem de ASS anlamlı olarak azaldı (4.ay:p=0.008 ve 12.ay: p=0.030, p=0.020). SLIT grubunda ise sacece İS 12. ayda anlamlı olarak azaldı. GDS ise her üç immünoterapi grubunda da 4. ve 12. aylarda anlamlı oranda azalıyordu.İmmünolojik parametreler; Başlangıçta ve 1.ay sonunda, immünoterapi grubları ile farmakoterapi grubu arasında sitokin yanıtları açısından fark bulunmazken, 4.ayda Der p 1 ile uyarılmış kültür üst-sıvılarında SCIT grubunda IFN-γ ve IL-10 düzeyleri (p=0,020, p=0,040), SCIT+SLIT’de IFN-γ, IL-10, TGF-β ve IL-5 düzeyi (p=0.040, p=0.004, p=0.010, p=0,040), SLIT’de ise IL-10 ve TGF-β düzeyinde artış gözlendi (p=0,006, p=0,007). 12. ayda ise her üç tedavi grubunda da IL-10 ve TGF-β düzeyinde farmakoterapi grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti (SCIT;p=0.007, p=0,028 SCIT+SLIT;p=0.003, p=0.023 SLIT;p=0.014, p=0.019). Derp-1 ile uyarılmış kültürlerde IL-13 düzeyi, bazalde ve 1. ay sonunda SCIT ve SLIT grubunda, 4 ayda ise SCIT+SLIT grubunda farmakoterapi grubuna göre daha düşük idi. IL-17 düzeyinin her üç immünoterapi grubunda da birinci yılda tedavinin başlangıcına göre azaldığı gözlendi. Fakat bu azalma istatiksel anlamlılığa ulaşmadı.Bir yıl sonunda, total serum IgE ve allerjen spesifik IgE düzeyi ve NSBPT her üç grupta da değişmezken, ASNPT her üç grupta farmakoterapi grubuna göre anlamlı düzeyde azaldı.Sonuç: Bu prospektif çalışmada; SCIT yükleme fazı ile ile SLIT idamesinin kombinasyonunun erken dönemde klinik düzelmeyi ve Der p 1 ile uyarılmış kültürlerde IFN-γ, IL-10 ve TGF-β artışını sağladığı göstermektedir. IL-10 ve TGF-β’daki bu artış birinci yılda da devam etmektedir. Bu veriler SCIT+SLIT kombinasyonunun SLIT’e göre klinik ve immünolojik olarak daha erken dönemde etkin ve SCIT’e kıyasla uzun dönemde daha emniyetli olabileceğine işaret etmektedirAnahtar Kelimeler: Allerjen spesifik immünoterapi, astım, çocuk, ev tozu, rinit, subkutan immünoterapi, sublingual immünoterapi.Background: Subcutaneous and sublingual routes of allergen specific immunotherapy have been used effectively for the treatment of allergic rhinitis and asthma. Although subcutaneous allergen specific immunotherapy has an early onset of action on both clinical and immunological points of view, repeated injections and safety concerns have limited its usage in pediatric age group. On the other hand, the improved safety profile of sublingual route has been accepted as an alternative despite the late onset clinical and immunological efficacy. The idea of combining the early onset of action of subcutaneous route with the safety and ease of applicaiton of sublingual route has led us to design a novel allergen specific immunotherapy approach with a build-up phase with subcutaneous route and maintained sublingually.Objective: To analyze the clinical and immunological efficacy of this novel approach as a combinational regimen.Methods: Fifty-three house-dust mite sensitized children with mild-moderate asthma were randomized into four parallel-groups as to receive allergen specific immunotherapy either a) subcutaneously, b) sublingually, c) combination and as d) a pharmacotherapy alone groups. Symptom and medication scores at baseline, 1st, 4th, 12th and 18th months were evaluated. Der-p-1 stimulated cytokine responses for IL-5, IL-10, IL-13, IL-17, TGF-beta, and IFN-gamma were measured in supernatants of peripheral blood mononuclear cells at baseline, 1st, 4th and 12th month of follow-up.Results: Medication and symptom scores revealed a significant decrease in combination group at 4th and 12th month. Subcutaneous immunotherapy group revealed a significant decrease in medication scores at the 4th month and in both medication and symptom scores at the 12th month, whereas medication scores decreased at the 12th month in sublingual immunotherapy group.Higher levels of IFN-gamma and IL-10 in subcutaneous, IFN-gamma, IL-10, TGF-beta and IL-5 in combination, IL-10 and TGF-beta in the sublingual immunotherapy groups were detected when compared to pharmacotherapy group at 4th month. All three groups showed higher levels of IL-10 and TGF-beta when compared to the pharmacotherapy group at 12th month.Conclusion: Combinational subcutaneous and sublingual allergen specific immunotherapy has promising results in both clinical and immunological aspects.Key words: Asthma, Rhinitis, Children, Allergen specific immunotherapy, House-dust mite, Sublingual immunotherapy, Subcutaneous immunotherap

Suriyeli Mülteci Öğrencilerin Türkiye’de Yükseköğretime Erişimi ve Yükseköğretim Düzeyindeki Deneyimleri

Göçmen ve mültecilerin eğitim deneyimleri sosyal bilimlerin değişik alanlarında geniş bir şekilde çalışılmış olmasına rağmen yükseköğretim düzeyinde konu nispeten daha az çalışılmıştır. Yükseköğretim düzeyinde, mülteciler eğitim yaşamlarının önemli bir kısmını başka bir ülkede geçirdiklerinden, geldikleri ülkelerin eğitim sistemine erişimleri, hakim uygulamalara alışmaları ve yeni sistemde bir başarı yakalamaları zorlu olmaktadır. Bu çalışma göçmen, sığınmacı ve mültecilerin yükseköğrenime erişimleri ve yükseköğrenim deneyimlerinin incelenmesini ve bulundukları topluma entegrasyonlarında yükseköğretimin oynadığı rolün ortaya çıkarılmasını amaçlamaktadır. Çalışma bir olgubilim çalışması olarak desenlenmiştir. Çalışmanın katılımcıları Van Yüzüncüyıl Üniversitesi'ne devam eden Suriyeli sığınmacı öğrenciler arasından seçilecektir. Elde edilen bulgular hem Suriyeli öğrencilerin eğitim deneyimlerinin ortaya çıkarılmasına hem de Türkiye'nin Suriyeli öğrencilere yönelik olarak izlediği eğitim politikasının değerlendirilmesine yardımcı olacaktır