Równość płci w ustawodawstwie medialnym. Przypadki Hiszpanii i Polski

Równość płci to temat często poruszany w debacie publicznej w ostatnich latach zarówno w Polsce, jak i w Hiszpanii. Cel: Pokazanie, czy w kontekście gender mainstreaming zasady obowiązujące w wybranych krajach są ze sobą zbieżne, czy różne. Ponadto poszukiwano odpowiedzi na pytanie, w jakiej formie funkcjonują standardy dotyczące równości płci w mediach w obu krajach, tj. czy są to normy ustanawiane przez samych dziennikarzy, czy też jest to element polityki państwa. Metoda: Zaprezentowano wyniki analizy porównawczej regulacji dotyczących równości płci w ustawodawstwie medialnym Hiszpanii i Polski. Wyniki i wnioski: Przeprowadzone analizy pozwoliły uzyskać odpowiedzi na postawione pytania badawcze oraz pokazały, że w kontekście zachowania zasad równości płci w mediach polski ustawodawca może czerpać dobre wzorce z precyzyjnych regulacji hiszpańskich. W Polsce normy równościowe pojawiają się głównie w podręcznikach dobrych praktyk, podczas gdy w Hiszpanii są to standardy przyjęte w trybie ustawodawczym. Wartość poznawcza: Podjęte rozważania mają nowatorski charakter, ale ze względu na zachodzące zmiany oraz rosnącą wrażliwość w zakresie stosowania zasad gender mainsteraming, stały monitoring i analizy porównawcze w tym obszarze wydają się być w pełni uzasadnione

Severe injuries of the pancreas and duodenum

Obrażenia trzustki i dwunastnicy występują rzadko ze względu na ich zaotrzewnowe umiejscowienie. W większości uszkodzenia tych narządów są następstwem tępych urazów brzucha. Przedstawiane w niniejszej pracy przypadki urazów trzustki i dwunastnicy stanowiły trudny problem diagnostyczny, a ostateczny zakres uszkodzeń ustalono dopiero podczas laparotomii.Injuries of the pancreas and duodenum are relatively uncommon by virtue of their retroperitoneal location. Lesions are, in the majority, due to blunt abdominal trauma. The cases of pancreatic and duodenal injuries presented in our study posed a difficult diagnostic problem and it was not until a laparotomy was performed that the final range of injuries was determined

Upolitycznienie przekazu prasowego w wybranych polskich tygodnikach opinii. Wstępny raport z badań

The aim of this article is to present the results of a research on media and policy relations in Polish media system. The authors use acontent analysis of the press to show the bias of the Polish weekly and an attitude of editors to a specific subject in political context. The analysis of presented results shows a specific model of journalism and the model of media-politics relations in Poland

„Cóż tam, panie, w polityce?”. Czyli o wzajemnym postrzeganiu dziennikarzy i polityków w mediach

The following monograph constitutes the outcome of a research project entitled The relationship between the media and political elites in the context of the German experience, financed by the National Science Centre (OPUS 10, no. UMO -2015/19/B/HS5/00429). The authors present the findings of qualitative and quantitative analysis of the content of four newspapers: Newsweek Polska, Wprost, Polityka and Do Rzeczy. The articles were published in 2015, in the year of the presidential and parliamentary elections, and a time of a dynamic and multidimensional political discourse. The analysis is based on eleven thousand pieces published in the aforementioned newspapers. The main research aim of this study was to showcase the connections established between the media and the political elites on the pages of those four weekly newspapers. The assessment of the mutual relationships between the world of media and the world of politics constitutes, therefore, the core of the monograph. Other important elements include the debate regarding the sympathies and antipathies showcased in the research material as well as the search for an answer concerning the degree of bias present among the various editorial teams and the way that bias manifests itself. The authors attempt to indicate the trends present in Polish journalism as well as the characteristics of Polish opinion journalism. Moreover, they present opinions of politicians regarding the role of the mass media and their ultimate impact on the shape of the current political climate as well as the existing political processes. As a result, the authors arrive at a study which constitutes a diagnosis of Polish opinion journalism which aims to point out its specific characteristics, utilizing the already existing framework comprising of various theories of mass communication pertaining to the relationship between the world of politics and the world of media. The authors introduce a new concept of “biased silence,” characteristic of Polish opinion journalism. The research findings allow to present the general characteristics of the journalistic practice and showcase the differences between the analyzed newspapers in the way they present opinions on the world of politics and the way political bias manifests in their pieces, as well as demonstrate the formal and generic aspects of the given types of journalism they pursue. Moreover, content analysis of the research material can also serve as a starting point for further research on the state of Polish journalism, aimed towards the analysis of the attitudes of politicians and journalists themselves, as well as their relationships and the assessment of the quality of those relationships

Effect of different diurnal blood pressure profiles on severity of the open-angle glaucoma in treated hypertensive patients

Wstęp Fizjologiczny spadek ciśnienia systemowego w trakcie snu i efekt hipotensyjny leków może prowadzić do obniżenia perfuzji w naczyniach gałki ocznej i rozwoju neuropatii nerwu wzrokowego. Celem pracy była ocena przepływu krwi w naczyniach gałki ocznej oraz zmian w nerwie wzrokowym u chorych z nadciśnieniem tętniczym i jaskrą pierwotną otwartego kąta. Materiał i metody Badanie przeprowadzono na grupie 69 chorych z jaskrą i leczonym, kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym. U wszystkich chorych przeprowadzano badanie podmiotowe, przedmiotowe i dobowy pomiar ciśnienia tętniczego. W badaniu okulistycznym oceniono grubość włókien nerwowych oraz ubytki w polu widzenia. Wielokrotnie w ciągu doby badano ciśnienie śródgałkowe. W usg-doppler oceniono prędkość skurczową, końcowo- rozkurczową oraz indeks oporu naczyniowego w tętnicach: ocznej, środkowej siatkówki oraz rzęskowych tylnych krótkich. Ze względu na wartość nocnego spadku ciśnienia (NBPF) wydzielono dwie grupy: non-dippers (NBPF ≤ 10%) i dippers (NBPF > 10 %). Wyniki W grupie dippers wykazano istotnie niższe wartości ciśnienia perfuzji, mniejszą grubość włókien nerwowych oraz większy ubytek w polu widzenia. Wykazano istotne statystycznie zależności między przepływem skurczowym, rozkurczowym w tętnicy ocznej i środkowej siatkówki a ciśnieniem perfuzji nocnej, grubością włókien nerwowych i ubytkiem w polu widzenia. Wnioski Spadek nocny ciśnienia powyżej 10% wiąże się z większym ubytkiem pola widzenia i większą degeneracją włókien nerwu wzrokowego, co może wynikać ze zmniejszonej perfuzji w tętnicy ocznej i środkowej siatkówki. Do czynników ryzyka progresji jaskry można zaliczyć zbyt niskie ciśnienie perfuzji w nocy, minimalne ciśnienie rozkurczowe poniżej 45 mm Hg oraz zmniejszenie przepływu krwi w naczyniach gałki ocznej i oczodołu. Wykazane zależności nakazują unikanie nadmiernego obniżania ciśnienia tętniczego u chorych z jaskrą i nadciśnieniem tętniczym i wskazują na konieczność dalszych badań dotyczących określenia docelowych wartości ciśnienia systemowego w tej grupie chorych. Uzyskane wyniki wskazują na konieczność wykonywania w tej grupie chorych całodobowego pomiaru ciśnienia tętniczego i określenie wielkości spadku nocnego ciśnienia. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 2, strony 128-141.Background Physiological decrease in systemic blood pressure during sleep and the effect of antihypertensive drugs may lead to reduction in ocular perfusion and development of optic neuropathy. The aim of this study was to assess blood flow in the vessels of the eyeball and changes in the optic nerve among patients with hypertension and primary open-angle glaucoma. Material and methods The study was conducted on a group of 69 patients with glaucoma and treated, controlled hypertension. All patients in the survey have been examined both, subjectively and objectively. Additionally 24-h blood pressure records were taken. During ophthalmologic examination the thickness of the nerve fibers and the visual field defects were assessed. Many times during the day intraocular pressure was studied. The ultrasound-Doppler estimated peak systolic velocity, end-diastolic velocity and vascular resistance index in ophthalmic, central retinal and short posterior ciliary arteries. Because of the value of nocturnal blood pressure fall (NBPF) the patients were divided in two groups: non-dippers (NBPF ≥ 10%) and dippers (NBPF > 10%). Results In the group of dippers perfusion pressure was significantly lower and reduced thickness of the nerve fibers and a greater decrease in the visual field was observed. Statistically significant relationship between peak systolic, end-diastolic flow in ophthalmic and central retinal artery and night perfusion pressure, thickness of nerve fibers, loss in visual field was observed. Conclusion The night blood pressure fall > 10% is connected with more advanced loss in the visual field and greater degeneration of optic nerve fibers which may result from decrease perfusion in ophthalmic and central retinal artery. The risk factors for progression of glaucoma include low night-pressure perfusion, minimal diastolic blood pressure below 45 mm Hg and reduce ocular blood flow. The above presented correlations are shown to avoid excessive drops of blood pressure in patients with glaucoma and arterial hypertension and indicate the necessity of further research on determining the target value of blood pressure in these patients. The results indicate the necessity for this group of patients to perform the ambulatory blood pressure monitoring study and quantify the pressure drop in the night. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 2, pages 128-141

Arterial stiffness, central hemodynamics, and cardiovascular risk in hypertension

This review summarizes several scientific contributions at the recent Satellite Symposium of the European Society of Hypertension, held in Milan, Italy. Arterial stiffening and its hemodynamic consequences can be easily and reliably measured using a range of noninvasive techniques. However, like blood pressure (BP) measurements, arterial stiffness should be measured carefully under standardized patient conditions. Carotid-femoral pulse wave velocity has been proposed as the gold standard for arterial stiffness measurement and is a well recognized predictor of adverse cardiovascular outcome. Systolic BP and pulse pressure in the ascending aorta may be lower than pressures measured in the upper limb, especially in young individuals. A number of studies suggest closer correlation of end-organ damage with central BP than with peripheral BP, and central BP may provide additional prognostic information regarding cardiovascular risk. Moreover, BP-lowering drugs can have differential effects on central aortic pressures and hemodynamics compared with brachial BP. This may explain the greater beneficial effect provided by newer antihypertensive drugs beyond peripheral BP reduction. Although many methodological problems still hinder the wide clinical application of parameters of arterial stiffness, these will likely contribute to cardiovascular assessment and management in future clinical practice. Each of the abovementioned parameters reflects a different characteristic of the atherosclerotic process, involving functional and/or morphological changes in the vessel wall. Therefore, acquiring simultaneous measurements of different parameters of vascular function and structure could theoretically enhance the power to improve risk stratification. Continuous technological effort is necessary to refine our methods of investigation in order to detect early arterial abnormalities. Arterial stiffness and its consequences represent the great challenge of the twenty-first century for affluent countries, and “de-stiffening” will be the goal of the next decades

Comparative study of virulence potential, phylogenetic origin, CRISPR-Cas regions and drug resistance of Escherichia coli isolates from urine and other clinical materials

IntroductionUrinary tract infections (UTI), among which the main etiological factor is uropathogenic Escherichia coli (UPEC, E. coli), remain an important issue for clinicians. The aim of the study was to demonstrate clear differences in the pathogenic properties of urine-derived E. coli compared to other extraintestinal E. coli clinical isolates (derived from: blood, lower respiratory tracts, sputum, reproductive tract, body fluids, perianal pus, other pus, wound, postoperative wound and other sources).MethodsThe collection of 784 E. coli isolates was collected from various materials of hospitalized patients. They were analyzed in terms of virulence-associated genes (papC, sfaD/sfaE, cnf1, usp., fimG/H, hlyA), belonging to phylogenetic groups and the presence of CRISPR-Cas regions using PCR. In addition, the epidemiological data and the antibiotic resistance profiles provided by the hospital’s microbiology department were included for statistical analyses.ResultsUrine-derived E. coli showed significantly greater virulence potential compared to other isolates, but they were generally unremarkable in terms of drug resistance. The isolates most often belonged to phylogenetic group B2. Drug resistance was negatively correlated with CRISPR 2 presence and high average virulence score, but positively correlated with CRISPR 4 presence. To the best of our knowledge, we are the first to report significant differences in sputum-derived isolates—they revealed the lowest virulence potential and, at the same time, the highest drug resistance.DiscussionIn conclusion, we demonstrated significant differences of urinary-derived E. coli compared to other clinical E. coli isolates. We would like to suggest excluding penicillins from use in E. coli infection at this time and monitoring strains with a high pathogenicity potential

Zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego (GIST) w 2010 roku

Gastrointestinal stromal tumors (GIST) are the most common mesenchymal tumors of gastrointestinal tract. Advances in the understanding of the molecular mechanisms of GIST pathogenesis have resulted for last years in the emerging of GIST as a distinct sarcoma entity. The paper describes guidelines for diagnostics and therapy of these tumors based on scientific basis and experts’ experience, which are commonly accepted and worth to recommend. Overexpression of KIT receptor, as a consequence of mutation of protooncogene KIT, is highly specific for GIST and enable for detection by immunohistochemistry staining (CD117) in tumor specimens. It is the most important criterion in microscopic diagnostics and indications for treatment with small-molecule tyrosine kinas inhibitors. Sending material for molecular analysis is strongly recommended (for KIT and PDGFRA genotyping). Radical surgery is still the mainstay treatment for primary, localized, resectable GISTs, although high percentages of the patients after potentially curative operations develop recurrent or metastatic disease. In inoperable/ /metastatic lesions the treatment of choice is tyrosine kinase inhibitor — imatynib mesylate — the first effective systemic therapy in advanced CD117(+) GIST. Recommended initial dose should be 400 mg daily (800 mg for exon 9 KIT mutants). Monitoring of the therapy should be based on serial computed tomography imaging of abdominal cavity with the assessment of changes of tumor size and density. In case of disease progression the increase of imatynib dose to 800 mg daily is recommended and if further progression exists — sunitinib in the initial dose 50 mg daily should be introduced. Clinical trials evaluating the role of surgery in combination of imatynib and the efficacy of other molecular targeted drugs in resistant cases are ongoing. Existing data indicate beneficial role of adjuvant imatynib therapy in terms of relapse-free survival, especially in group of patients with significant risk of relapse. Presented recommendations for diagnostics and therapy of GIST should be practically implemented by physicians involved in management of GIST patients in Poland. The including GIST cases in national Clinical Registry (http://gist.coi.waw.pl) and standard treatment of patients in multidisciplinary team with expertise in GIST therapy, as well as enrollment of new cases to prospective clinical trials, are recommended. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 4: 181–194Nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego (GIST) są najczęstszymi nowotworami pochodzenia mezenchymalnego w obrębie przewodu pokarmowego. Dzięki postępom w diagnostyce patologiczno-molekularnej powszechnie rozpoznaje się je dopiero od kilku lat. W pracy przedstawiono zalecenia dotyczące diagnostyki i terapii tych nowotworów opracowane na podstawie danych naukowych oraz doświadczenia ekspertów, które są powszechnie akceptowane i warte rekomendacji. Nadekspresja błonowego receptora KIT, będąca następstwem mutacji protoonkogenu KIT, jest wysoce specyficzna dla GIST i możliwa do wykrycia metodami immunohistochemicznymi (CD117) w preparatach histopatologicznych z guza, stanowiąc najważniejsze kryterium w jego diagnostyce mikroskopowej i wskazaniach do leczenia drobnocząsteczkowymi inhibitorami kinaz tyrozynowych. W każdym przypadku zaleca się przesłanie materiału do badań molekularnych (w celu analizy mutacji genów KIT i PDGFRA). Radykalne leczenie operacyjne jest nadal najskuteczniejszą metodą leczenia pierwotnych GIST, jednak nowotwór ten cechuje się dużym odsetkiem nawrotów. W przypadkach zmian nieoperacyjnych/rozsianych leczeniem z wyboru jest zastosowanie inhibitora kinaz tyrozynowych — imatynibu, leku, który stanowi pierwsze efektywne leczenie systemowe w zaawansowanym GIST CD117(+). Zalecana dawka początkowa powinna wynosić 400 mg raz dziennie (800 mg dziennie w przypadku mutacji w eksonie 9 KIT). Monitorowanie leczenia musi opierać się na powtarzanym badaniu tomografii komputerowej jamy brzusznej z uwzględnieniem zmian wielkości i gęstości. W przypadku progresji zaleca się zwiększenie dawki imatynibu do 800 mg na dobę, a przy braku skuteczności — zastosowanie sunitynibu w dawce początkowej 50 mg dziennie. Trwają badania kliniczne nad ustaleniem roli leczenia chirurgicznego w skojarzeniu z imatynibem oraz skuteczności innych leków celowanych molekularnie w przypadku występowania oporności w czasie leczenia imatynibem. Dostępne dane dotyczące leczenia uzupełniającego wskazują na poprawę przeżyć wolnych od nawrotu, zwłaszcza u chorych z grupy istotnego ryzyka nawrotu choroby. Przedstawione zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego powinny być wprowadzane w praktyce przez lekarzy zajmujących się chorymi na GIST w Polsce. Zaleca się rejestrowanie przypadków chorych na GIST w ramach narodowego Rejestru Klinicznego (http://gist.coi.waw.pl) oraz standardowe leczenie chorych w wielodyscyplinarnych zespołach mających doświadczenie w terapii GIST i włączanie nowych przypadków do prospektywnych badań klinicznych. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 4: 181–19