Small-bowel necrosis complicating a cytomegalovirus-induced superior mesenteric vein thrombosis in an immunocompetent patient: a case report

<p>Abstract</p> <p>Introduction</p> <p>Superior mesenteric venous thrombosis as a result of acute cytomegalovirus infection is rare, with only a few cases reported in the literature.</p> <p>Case presentation</p> <p>We present the case of a 40-year-old Caucasian man who was admitted to our hospital with a 5-day history of fever. His serological test and pp65 antigen detection of cytomegalovirus were positive, suggesting acute infection. On the sixth day after his admission, the patient complained of acute, progressive abdominal pain. Abdominal computed tomography revealed acute superior mesenteric venous thrombosis. An emergency laparotomy showed diffuse edema and ischemic lesions of the small bowel and its associated mesentery with a 50-cm-long segmental infarction of the proximal jejunum. An extensive enterectomy of about 100 cm of jejunum that included the necrotic segment was performed, followed by an end-to-end anastomosis. Anti-coagulation therapy was administered pre-operatively in the form of small-fractionated heparin and continued postoperatively. The patient had an uneventful recovery and was discharged on the 11th postoperative day.</p> <p>Conclusion</p> <p>Acute cytomegalovirus infection can contribute to the occurrence of mesenteric venous thrombosis in immunocompetent patients. It is important for physicians and internists to be aware of the possible thrombotic complications of cytomegalovirus infection. A high level of clinical suspicion is essential to successfully treat a potentially lethal condition such as superior mesenteric venous thrombosis.</p

Θεμελιώδη κινητικά πρότυπα παιδιών προσχολικής ηλικίας με αναπτυξιακή διαταραχή του κινητικού συντονισμού

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο σχολικός παιδότοπος (ΣΠ) παρέχει πολλές δυνατότητες για κίνηση στους μαθητές/τριες σχολικής και προσχολικής ηλικίας (Barbour, 1999). Οι μαθητές/τριες με αναπτυξιακή διαταραχή του κινητικού συντονισμού (ΑΔΚΣ) φαίνεται να επωφελούνται λιγότερο από την παρουσία ΣΠ (Watkinson et al., 2001). Σύμφωνα με έρευνες τα προβλήματα στην κίνηση που εμφανίζουν οι μαθητές/τριες με ΑΔΚΣ μπορεί να οφείλονται σε προβλήματα νευρομυϊκής ωρίμανσης αλλά και στην έλλειψη των κατάλληλων ερεθισμάτων για κίνηση από το περιβάλλον (Wall et al., 1985). Ο σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει τη συχνότητα εμφάνισης της ΑΔΚΣ σε νηπιαγωγεία με και χωρίς ΣΠ και στη συνέχεια να εξετάσει τα θεμελιώδη κινητικά πρότυπα των μαθητών/τριών με και χωρίς ΑΔΚΣ που φοιτούν σε νηπιαγωγεία με και χωρίς ΣΠ. Συγκεκριμένα, εξετάστηκαν οι διαφορές των μαθητών/τριών στις δεξιότητες μετακίνησης, χειρισμού αντικειμένων και ισορροπίας (στατική-δυναμική), και ο βαθμός που αυτές επηρεάζονται από την παρουσία ή μη του ΣΠ. ΜΕΘΟΔΟΣ Το δείγμα της παρούσας έρευνας αποτέλεσαν 39 μαθητές/τριες με και 39 χωρίς ΑΔΚΣ (Ν=78) ηλικίας 5-6 ετών. Οι δύο ανεξάρτητες μεταβλητές που εξετάστηκαν ήταν: α) η ΑΔΚΣ και β) ο ΣΠ. Οι εξαρτημένες μεταβλητές που εξετάστηκαν ήταν: α) η βαθμολογία στις δεξιότητες μετακίνησης του Τεστ Αδρής Κινητικής Ανάπτυξης (TGMD) (Ulrich, 1985), β) η επίδοση στις δοκιμασίες ισορροπίας του Movement Assessment Battery for Children (MABC) (Henderson &amp; Sugden, 1992) και γ) η επίδοση στις δεξιότητες χειρισμού αντικειμένων του MABC. Η αρχική ανίχνευση των παιδιών με δυσκολίες στον κινητικό συντονισμό πραγματοποιήθηκε από τις νηπιαγωγούς και η εξακρίβωση της ύπαρξης της ΑΔΚΣ έγινε από τη βαθμολογία των μαθητών/τριών στις δοκιμασίες του ΜABC. Για κάθε μαθητή/τρια με ΑΔΚΣ εξετάστηκε ένας μαθητής/τρια του ίδιου φύλου και ηλικίας χωρίς ΑΔΚΣ. Όλοι οι μαθητές εξετάστηκαν στη συνέχεια, στις επτά δοκιμασίες μετακίνησης του TGMD.Για τη στατιστική επεξεργασία, χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση δειγματικής κατανομής «χ2» (Chi Square) για να εξεταστεί η συχνότητα εμφάνισης ΑΔΚΣ, σε νηπιαγωγεία με και χωρίς ΣΠ. Επιπρόσθετα, μέσω της παραγοντικής «2x2» ανάλυσης διασποράς (ANOVA) εξετάστηκε η αλληλεπίδραση μεταξύ ΣΠ και ΑΔΚΣ, ως προς τα θεμελιώδη κινητικά πρότυπα των μαθητών/τριών. T-test για ανεξάρτητα δείγματα πραγματοποιήθηκαν σαν post-hoc ανάλυση. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Από την εξέταση της συχνότητας εμφάνισης της ΑΔΚΣ σε νηπιαγωγεία με και χωρίς ΣΠ, βρέθηκε ότι ο αριθμός των μαθητών/τριών με ΑΔΚΣ ήταν σημαντικά μεγαλύτερος (χ2= 3,68, p= 0,04) στα νηπιαγωγεία όπου δεν υπήρχε ΣΠ συγκριτικά με νηπιαγωγεία όπου υπήρχε ΣΠ. Τα αποτελέσματα από την εξέταση της αλληλεπίδρασης μεταξύ ΑΔΚΣ και ΣΠ ως προς τα θεμελιώδη κινητικά πρότυπα, έδειξαν σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ της ΑΔΚΣ και του ΣΠ στις δεξιότητες: α) μετακίνησης (p= 0,00), β) χειρισμού αντικειμένων (p1= 0,01, p2= 0,00) και γ) στατικής ισορροπίας (p= 0,00). ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Από τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνεται ότι η παρουσία ΣΠ επιδρά θετικά στην ανάπτυξη των θεμελιωδών κινητικών προτύπων μαθητών/τριών χωρίς ΑΔΚΣ. Αντίθετα, η παρουσία ΣΠ δε φαίνεται να βελτιώνει τα θεμελιώδη κινητικά πρότυπα σε μαθητές/τριες με ΑΔΚΣ. Επίσης φαίνεται πως η ποικιλία των ερεθισμάτων, καθώς και οι ευκαιρίες για κίνηση που παρέχονται στο ΣΠ, σχετίζονται με χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης της ΑΔΚΣ κυρίως λόγω των ωφελειών στους μαθητές/τριες που βρίσκονται στο «όριο» για ΑΔΚΣ. Αντίθετα η απουσία ΣΠ φαίνεται να επηρεάζει αρνητικά την κινητική ανάπτυξη των μαθητών/τριών χωρίς ΑΔΚΣ, και οι «οριακοί» μαθητές/τριες να εμφανίζουν συμπτώματα της ΑΔΚΣ

In vivo estimation of the biological effects of endocrine disruptors in rabbits after combined and long-term exposure

The advancement and evolution of industry have been closely associated with widespread pollution and the presence of various chemicals in both the environment and the food chain. Several surveys have indicated that numerous chemicals possess the capability to disrupt the endocrine system, and these substances are referred to as endocrine disruptors (EDCs). There is an increasing body of evidence highlighting their adverse effects on living organisms, which come into contact with EDCs primarily through the consumption of contaminated food and fluids, inhalation or absorption through the skin. Studies on human biomonitoring have revealed that the general population, including children, is seldom exposed to a solitary compound. Instead, exposure predominantly occurs to chemical combinations found in the environment (water, air, soil), as well as in food or consumer products. Currently, there is limited data regarding potential adverse effects both in humans and animals. The aim of this PhD thesis was to simulate human exposure to endocrine disruptors in real life. Specifically, we focused on assessing the synergistic or non-synergistic effects of glyphosate, BPA, PBs, TCS and DEHP, on the rabbit organism after a 12-month combined exposure to these compounds. In addition, a comparison was made of the effects following 12 months exposure to the pure form of glyphosate versus its commercial form (Roundup® herbicide). The toxicity of the above was assessed by examining redox biomarkers and biological markers of DNA damage (micronuclei count and comet intensity), and also by measuring reproductive hormones and estimating cytological damage. Throughout the in vivo experiment, results from different samplings showed an increase in micronuclei formation in a dose – and time – dependent manner. The same trend was also observed for tail intensity, but this was exclusively dose – related, given the limited number of samples (specifically, only the latter). The group receiving a high dose of a mixture of substances (HD group) seemed to be more affected in terms of tail intensity, probably due to the synergistic effect of the administered substances. In all exposure groups, there was a positive correlation between the number of micronuclei and tail intensity. Administration of the EDCs mixture induced perturbations of blood redox homeostasis at 3 months, while at 6 and 12 months it triggered redox adaptations. In contrast, exposure to GLY and Roundup®, individually, mainly induced perturbations of blood redox balance. At the tissue level, especially in the liver, administration of both EDCs mixture and Roundup® induced oxidative stress, whereas GLY did not. Furthermore, the administration of both EDCs and Roundup® caused detrimental effects on the redox status of the liver, a critical tissue with a valuable biological role in the detoxification of organisms from xenobiotics. According to the results of the measurement of reproductive hormone levels, the female rabbits did not show any particular differences, except for the case of T4 where both female and male rabbits showed an increase from 3 months onwards in the HD and Roundup groups. Β-estradiol remained almost unaffected throughout the experiment with no differences between males and females. Regarding testosterone levels in male rabbits, they increased after 3 months of exposure and decreased sharply at 12 months of exposure in the Glyphosate, HD and Roundup groups. T3 concentration increased at 3 months of exposure onwards and decreased at 12 months of exposure in the Roundup group. In parallel, progesterone levels decreased at 12 months of exposure (compared to 0 months) in the LD, HD and Roundup groups, while they increased in the Glyphosate group. The cytological findings make clear the existence of extensive lesions in the HD, Glyphosate and Roundup groups. Existence of ectasia, degeneration and carcinogenesis were recorded in liver, kidney, testis, ovary and thyroid gland, while the heart did not show any cytological lesions. Our findings indicate that exposure to EDCs, individually and in combination, causes adverse effects on the cytological scale, the DNA, the hormone levels and the redox status of the organism. This underlines the potential risks associated with daily exposure to these substances and highlights the urgent need for additional research in this area.Η πρόοδος και η εξέλιξη της βιομηχανίας έχουν συνδεθεί στενά με την εκτεταμένη ρύπανση και την παρουσία διαφόρων χημικών ουσιών τόσο στο περιβάλλον όσο και στην τροφική αλυσίδα. Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι πολυάριθμες χημικές ουσίες έχουν την ικανότητα να διαταράσσουν το ενδοκρινικό σύστημα και οι ουσίες αυτές αναφέρονται ως ενδοκρινικοί διαταράκτες (Ε.Δ.). Υπάρχει ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων που αναδεικνύει τις δυσμενείς επιπτώσεις τους στους ζωντανούς οργανισμούς, οι οποίοι έρχονται σε επαφή με τους ΕΔ κυρίως μέσω της κατανάλωσης επιβαρυμένων τροφίμων και υγρών, της εισπνοής ή της απορρόφησης μέσω του δέρματος. Μελέτες για τη βιοπαρακολούθηση του ανθρώπου έχουν αποκαλύψει ότι ο γενικός πληθυσμός, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, σπάνια εκτίθεται σε μια μεμονωμένη ένωση. Αντίθετα, η έκθεση γίνεται κυρίως σε χημικούς συνδυασμούς που βρίσκονται στο περιβάλλον (νερό, αέρας, έδαφος), καθώς και σε τρόφιμα ή καταναλωτικά προϊόντα. Προς το παρόν, υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα σχετικά με τις πιθανές δυσμενείς επιδράσεις που προκύπτουν από την παρατεταμένη έκθεση σε χημικά μείγματα τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα. Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν η προσομοίωσης της έκθεσης του ανθρώπου σε ενδοκρινικούς διαταράκτες στην πραγματική ζωή. Συγκεκριμένα, επικεντρωθήκαμε στην εκτίμηση της συνδυαστικής δράσης των glyphosate (GLY), bisphenol A (BPA), parabens (PBs), triclosan (TCS) και di (2-ethylhexyl) phthalate (DEHP), στον οργανισμό κουνελιών έπειτα από δωδεκάμηνη συνδυαστική έκθεση σε αυτές τις ενώσεις. Παράλληλα, έγινε σύγκριση των επιπτώσεων που επήλθαν ύστερα από δωδεκάμηνη έκθεση στην καθαρή μορφή του glyphosate σε σχέση με την εμπορική του μορφή (ζιζανιοκτόνο Roundup®). Η εκτίμηση της τοξικότητας των ανωτέρω πραγματοποιήθηκε εξετάζοντας οξειδοαναγωγικούς βιοδείκτες και βιολογικούς δείκτες βλάβης του DNA (μέτρηση μικροπυρήνων και ένταση ουράς (comet)), και ακόμη μετρώντας τις αναπαραγωγικές ορμόνες και μελετώντας τις κυτταρολογικές βλάβες. Καθ' όλη τη διάρκεια του in vivo πειράματος, τα αποτελέσματα από διάφορες δειγματοληψίες έδειξαν αύξηση του σχηματισμού μικροπυρήνων με δοσο – και χρονο – εξαρτώμενο τρόπο. Η ίδια τάση παρατηρήθηκε και για την ένταση της ουράς, αλλά αυτή σχετιζόταν αποκλειστικά με τη δόση, δεδομένου του περιορισμένου αριθμού δειγματοληψιών (συγκεκριμένα, μόνο της τελευταίας). Η ομάδα που έλαβε υψηλή δόση μείγματος ουσιών (ομάδα HD) φάνηκε να επηρεάζεται περισσότερο όσον αφορά στην ένταση της ουράς, πιθανότατα λόγω της αθροιστικής επίδρασης των χορηγούμενων ουσιών. Σε όλες τις ομάδες έκθεσης, υπήρξε θετική συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των μικροπυρήνων και της έντασης της ουράς. Η χορήγηση του μείγματος Ε.Δ. προκάλεσε διαταραχές της ομοιόστασης οξειδοαναγωγής του αίματος στους 3 μήνες, ενώ στους 6 και 12 μήνες ενεργοποίησε προσαρμογές οξειδοαναγωγής. Αντίθετα, η έκθεση σε GLY και Roundup®, μεμονωμένα, προκάλεσε κυρίως διαταραχές της οξειδοαναγωγικής ισορροπίας του αίματος. Σε επίπεδο ιστών, ιδίως στο ήπαρ, η χορήγηση τόσο του μείγματος Ε.Δ. όσο και του Roundup® προκάλεσε οξειδωτικό στρες, ενώ η GLY δεν το επηρέασε. Ακόμη, η χορήγηση του μείγματος Ε.Δ. και του Roundup®, προκάλεσε επιζήμιες επιδράσεις στην οξειδοαναγωγική κατάσταση του ήπατος, ενός κρίσιμου ιστού με πολύτιμο βιολογικό ρόλο στην αποτοξίνωση των οργανισμών από ξενοβιοτικά. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μέτρησης των επιπέδων των αναπαραγωγικών ορμονών, τα θηλυκά κουνέλια δεν παρουσίασαν ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις, εκτός από την περίπτωση της Τ4 όπου τόσο στα θηλυκά όσο και στα αρσενικά κουνέλια παρουσιάστηκε αύξηση από τους 3 μήνες και μετά, στις ομάδες HD και Roundup. Η β-οιστραδιόλη παρέμεινε σχεδόν ανεπηρέαστη σε όλη τη διάρκεια του πειράματος χωρίς να παρουσιάζει διαφορές μεταξύ αρσενικών και θηλυκών. Όσον αφορά στα επίπεδα τεστοστερόνης στα αρσενικά κουνέλια αυξήθηκαν μετά τους 3 μήνες έκθεσης και μειώθηκαν κατακόρυφα στους 12 μήνες έκθεσης στις ομάδες Glyphosate, HD και Roundup. Η συγκέντρωση της Τ3 αυξήθηκε στους 3 μήνες έκθεσης, και μετά, σε όλες τις ομάδες ενώ μειώθηκε στους 12 μήνες στην ομάδα Roundup. Παράλληλα, τα επίπεδα της προγεστερόνης μειώθηκαν στους 12 μήνες έκθεσης (σε σχέση με τους 0 μήνες) στις ομάδες LD, HD και Roundup, ενώ αυξήθηκαν στην ομάδα Glyphosate.Τα κυτταρολογικά ευρήματα κάνουν σαφή την ύπαρξη εκτεταμένων βλαβών στις ομάδες HD, Glyphosate και Roundup. Ύπαρξη εκμαγείων, εκφυλισμός και καρκινογένεση καταγράφηκαν σε ήπαρ, νεφρούς, όρχεις, ωοθήκες και θυρεοειδή αδένα, ενώ η καρδιά δεν παρουσίασε κυτταρολογικές αλλοιώσεις. Τα ευρήματά μας αναδεικνύουν ότι η έκθεση σε Ε.Δ., μεμονωμένα αλλά και συνδυαστικά, προκαλεί δυσμενείς επιδράσεις σε κυτταρολογικό επίπεδο, στο DNA, στα επίπεδα των ορμονών και στην οξειδοαναγωγική κατάσταση του οργανισμού. Αυτό υπογραμμίζει τους πιθανούς κινδύνους που συνδέονται με την καθημερινή έκθεση σε αυτές τις ουσίες και υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη για πρόσθετη έρευνα σε αυτόν τον τομέα

DNA Damage Estimation after Chronic and Combined Exposure to Endocrine Disruptors: An In Vivo Real-Life Risk Simulation Approach

Exposure to chemical substances has always been a matter of concern for the scientific community. During the last few years, researchers have been focusing on studying the effects resulting from combined exposure to different substances. In this study, we aimed to determine the DNA damage caused after chronic and combined exposure to substances characterized as endocrine disruptors using comet and micronuclei assays, specifically glyphosate (pure and commercial form), bisphenol A, parabens (methyl-, propyl- and butylparaben), triclosan and bis (2-ethylhexyl) phthalate. The highest mean tail intensity was observed in the group exposed to a high-dose (10 × ADI) mixture of substances (Group 3), with a mean value of 11.97 (11.26–13.90), while statistically significant differences were noticed between the groups exposed to low-dose (1 × ADI) (Group 2) and high-dose (10 × ADI) (Group 3) mixtures of substances (p = 0.003), and between Group 3 and both groups exposed to high doses (10 × ADI) of the pure and commercial forms of glyphosate (Groups 4 (p = 0.014) and 5 (p = 0.007)). The micronuclei assay results were moderately correlated with the exposure period. Group 5 was the most impacted exposure group at all sampling times, with mean MN counts ranging between 28.75 ± 1.71 and 60.75 ± 1.71, followed by Group 3 (18.25 ± 1.50–45.75 ± 1.71), showing that commercial forms of glyphosate additives as well as mixtures of endocrine disruptors can enhance MN formation. All exposure groups showed statistically significant differences in micronuclei counts with an increasing time trend

A Mixture of Endocrine Disruptors and the Pesticide Roundup® Induce Oxidative Stress in Rabbit Liver When Administered under the Long-Term Low-Dose Regimen: Reinforcing the Notion of Real-Life Risk Simulation

Humans are exposed to xenobiotic mixtures daily through the long-term, low-dose regimen. Investigations designed to simulate this exposure profile approach the real-life risk simulation (RLRS) idea of modern toxicology. The purpose of the present study was to investigate the effects of 12-month exposure of New Zealand rabbits to a xenobiotic mixture comprising seven endocrine disruptors (EDs), which are chemical substances raising great concerns for human health, as well as the herbicide glyphosate, and its commercial formulation Roundup®, on blood and tissues redox status. It is reported herein that at the systemic level, the administration of the EDs mixture induced perturbations of blood redox homeostasis at 3 months, whereas at 6 and 12 months, it activated redox adaptations. Contrariwise, exposure to glyphosate and Roundup®, individually, caused mainly disturbances of blood redox equilibrium. At the tissue level, particularly in the liver, the administration of both the EDs mixture and Roundup® induced oxidative stress, whereas glyphosate did not affect it. The RLRS notion appears to be confirmed through these findings. Indeed, the administration of the EDs mixture and Roundup®, under the long-term, low-dose regimen, elicited detrimental effects on the redox status of the liver, a crucial tissue with a valuable biological role in the detoxification of organisms from xenobiotics. © 2022 by the authors. Licensee MDPI, Basel, Switzerland

A Mixture of Endocrine Disruptors and the Pesticide Roundup^® Induce Oxidative Stress in Rabbit Liver When Administered under the Long-Term Low-Dose Regimen: Reinforcing the Notion of Real-Life Risk Simulation

Humans are exposed to xenobiotic mixtures daily through the long-term, low-dose regimen. Investigations designed to simulate this exposure profile approach the real-life risk simulation (RLRS) idea of modern toxicology. The purpose of the present study was to investigate the effects of 12-month exposure of New Zealand rabbits to a xenobiotic mixture comprising seven endocrine disruptors (EDs), which are chemical substances raising great concerns for human health, as well as the herbicide glyphosate, and its commercial formulation Roundup®, on blood and tissues redox status. It is reported herein that at the systemic level, the administration of the EDs mixture induced perturbations of blood redox homeostasis at 3 months, whereas at 6 and 12 months, it activated redox adaptations. Contrariwise, exposure to glyphosate and Roundup®, individually, caused mainly disturbances of blood redox equilibrium. At the tissue level, particularly in the liver, the administration of both the EDs mixture and Roundup® induced oxidative stress, whereas glyphosate did not affect it. The RLRS notion appears to be confirmed through these findings. Indeed, the administration of the EDs mixture and Roundup®, under the long-term, low-dose regimen, elicited detrimental effects on the redox status of the liver, a crucial tissue with a valuable biological role in the detoxification of organisms from xenobiotics

Antibiotics in Raw Meat Samples: Estimation of Dietary Exposure and Risk Assessment

The extensive use of antibiotics in livestock farming poses increased concerns for human health as residues of these substances are present in edible tissues. The aim of this study was the determination of the levels of four groups of antibiotics (sulfonamides&mdash;SAs, tetracyclines&mdash;TCs, streptomycines&mdash;STr and quinolones&mdash;QNLs) in meat samples (muscles, livers and kidneys from beef, chicken and pork) and the estimation of the dietary exposure to antibiotics from meat consumption and the potential hazard for human health. Fifty-four samples of raw meat were randomly collected in 2018 from the Cretan market, Greece and analyzed both with an enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) and liquid chromatography&ndash;mass spectrometry (LC&ndash;MS). According to the results derived from the ELISA method, only 2% of the meat samples were free from antibiotics, 2% were detected with 4 antibiotics and the great majority of the samples (87%) were detected with 2 to 3 antibiotics. SAs presented the highest detection frequencies for all samples whereas TCs were not detected in any bovine sample. The highest median concentration was detected for STr in bovine muscles (182.10 &mu;g/kg) followed by QNLs (93.36 &mu;g/kg) in pork kidneys whereas the chicken samples had higher burdens of QNLs compared to the other meat samples. LC&ndash;MS analysis showed that oxytetracycline (OTC) was the most common antibiotic in all samples. The highest median concentration of all antibiotics was detected for doxycycline (DOX) (181.73 &mu;g/kg in pork kidney) followed by OTC in bovine liver (74.46 &mu;g/kg). Risk characterization was applied for each of the two methods; The hazard quotients (HQ) did not exceed 0.059 for the ELISA method and 0.113 for the LC&ndash;MS method for any group of antibiotics, whereas the total hazard indexes (HI) were 0.078 and 0.021, respectively. The results showed the presence of different groups of antibiotics in meat from the Cretan market and that the health risk to antibiotics is low. A risk assessment analysis conducted for meat consumption and corrected for the aggregated exposure revealed no risk for the consumers

In Vivo Estimation of the Biological Effects of Endocrine Disruptors in Rabbits after Combined and Long-Term Exposure: Study Protocol

Recently, an increasing number of chemical compounds are being characterized as endocrine disruptors since they have been proven to interact with the endocrine system, which plays a crucial role in the maintenance of homeostasis. Glyphosate is the active substance of the herbicide Roundup®, bisphenol A (BPA) and di (2-ethylhexyl) phthalate (DEHP) are used as plasticizers, while triclosan (TCS), methyl (MePB), propyl (PrPB), and butyl (BuPB) parabens are used as antimicrobial agents and preservatives mainly in personal care products. Studies indicate that exposure to these substances can affect humans causing developmental problems and problems in the endocrine, reproductive, nervous, immune, and respiratory systems. Although there are copious studies related to these substances, there are few in vivo studies related to combined exposure to these endocrine disruptors. The aim of the present pilot study is the investigation and assessment of the above sub-stances’ toxicity in rabbits after twelve months of exposure to glyphosate (both pure and commercial form) and to a mixture of all the above substances at subtoxic levels. The lack of data from the literature concerning rabbits’ exposure to these substances and the restrictions of the 3Rs Principle will result in a limited number of animals available for use (four animals per group, twenty animals in total). © 2022 by the authors. Licensee MDPI, Basel, Switzerland

In Vivo Estimation of the Biological Effects of Endocrine Disruptors in Rabbits after Combined and Long-Term Exposure: Study Protocol

Recently, an increasing number of chemical compounds are being characterized as endocrine disruptors since they have been proven to interact with the endocrine system, which plays a crucial role in the maintenance of homeostasis. Glyphosate is the active substance of the herbicide Roundup&reg;, bisphenol A (BPA) and di (2-ethylhexyl) phthalate (DEHP) are used as plasticizers, while triclosan (TCS), methyl (MePB), propyl (PrPB), and butyl (BuPB) parabens are used as antimicrobial agents and preservatives mainly in personal care products. Studies indicate that exposure to these substances can affect humans causing developmental problems and problems in the endocrine, reproductive, nervous, immune, and respiratory systems. Although there are copious studies related to these substances, there are few in vivo studies related to combined exposure to these endocrine disruptors. The aim of the present pilot study is the investigation and assessment of the above substances&rsquo; toxicity in rabbits after twelve months of exposure to glyphosate (both pure and commercial form) and to a mixture of all the above substances at subtoxic levels. The lack of data from the literature concerning rabbits&rsquo; exposure to these substances and the restrictions of the 3Rs Principle will result in a limited number of animals available for use (four animals per group, twenty animals in total)