Boris Klimychev’s “Marquis de Tomsk” – an Attempt to Define the Genre

W artykule zawarte są rozważania teoretycznoliterackie dotyczące określenia przynależności genologicznej utworu "Markiz de Tomsk" syberyjskiego pisarza Borysa Klimyczewa. Jak udało się ustalić, utwór ten charakteryzuje synkretyzm gatunkowy. W jego poetyce można dostrzec elementy powieści historycznej i romansu awanturniczego. Autor niniejszej pracy przywołuje opinie badaczy oraz dokonuje analizy literackiej tekstu.The author of the paper attempts to define the genre of the novel "Marquis de Tomsk" by Boris Klimychev, a modern (1930-2013) Russian writer from Siberia. His book has not been translated into Polish but neither is Klimychev well known in Russia, his work remaining known mostly to local readers. In the paper an essential emphasis has been placed on the literary analysis of genre characteristics of Klimychev’s romance. "Marquis de Tomsk" proves extremely difficult to describe because it combines the features of several literary genres. The analysis shows that the writer included in his book elements of historical novel, adventure novel and picaresque romance. He also used techniques and themes typical of the poetics of sentimentality. The plot centres on a series of episodes from the life of the characters, both such that have their historical prototypes and fictional ones. The writer relied on historical sources but also described in the novel interesting characters and events, taking into account their attractiveness to potential recipients. Klimychev foregrounded adventurous stories and made love intrigue an important element of the plot. All these components allow us to conclude that the book under discussion is a historical novel with features of picaresque romance

Wpływ spontanicznego wzrostu ciśnienia tętniczego na dyspersję odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca

Wstęp: Zwiększenie dyspersji odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca wiąże się z występowaniem komorowych zaburzeń rytmu serca - uznanego czynnika ryzyka nagłego zgonu sercowego. Nadciśnienie tętnicze zwiększa ryzyko incydentów sercowo- -naczyniowych, co może być spowodowane utrzymywaniem się podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego. Niewyjaśniony pozostaje wpływ spontanicznych zwyżek ciśnienia tętniczego na występowanie nagłego zgonu sercowego. Celem badania chorych z nadciśnieniem tętniczym z przebytym zawałem serca lub bez niego była ocena dyspersji odstępu QT podczas spontanicznych zwyżek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w dzień i w nocy oraz wpływu częstości rytmu serca, niedokrwienia, zmian minimalnej i maksymalnej długości odstępu QT na dyspersję odstępu QT podczas wzrostów ciśnienia w dzień i w nocy. Materiał i metody: Badaniem objęto 80 chorych: 34 osoby z nadciśnieniem tętniczym i 46 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przebytym zawałem serca. Wykonano jednocześnie 24-godzinną rejestrację EKG i 24-godzinny automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego. Badanie holterowskie EKG przeprowadzono za pomocą rejestratora 12-kanałowego. Podczas jednoczesnej 24-godzinnej kontroli ciśnienia tętniczego wyznaczano epizody zwyżki ciśnienia skurczowego powyżej 30 mm Hg i rozkurczowego powyżej 20 mm Hg względem odpowiedniej wartości przed wzrostem. Pomiary odstępu QT wykonywano przynajmniej w 8 odprowadzeniach elektrokardiogramu, oddzielnie podczas zwyżek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, w dzień i w nocy. Dla każdej zwyżki ciśnienia tętniczego 3-krotnie obliczano dyspersję odstępu QT; 10 minut przed zwyżką, w trakcie zwyżki i 10 minut po zwyżce ciśnienia tętniczego. Za pomocą badania echokardiograficznego oceniano odcinkowe zaburzenia kurczliwości, frakcję wyrzutową i masę lewej komory serca. Wyniki: Spoczynkowa dyspersja QT jest istotnie większa u chorych z nadciśnieniem tętniczym i przebytym zawałem serca niż u osób z nadciśnieniem tętniczym bez objawów choroby wieńcowej. Spontaniczne zwyżki ciśnienia tętniczego istotnie zmniejszają dyspersję odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym, umiarkowanym przerostem lewej komory serca i bez objawów choroby wieńcowej oraz powodują nieistotne zmniejszenie dyspersji odstępu QT u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, umiarkowanym przerostem lewej komory i przebytym zawałem serca. Nie stwierdzono istotnego wpływu częstości rytmu serca na dyspersję odstępu QT podczas zwyżek ciśnienia tętniczego u chorych w badanych grupach. W grupie osób z nadciśnieniem tętniczym zmniejszenie dyspersji odstępu QT podczas zwyżki ciśnienia było spowodowane głównie skróceniem maksymalnego odstępu QT. Dalsze zmniejszenie dyspersji odstępu QT po zwyżce ciśnienia tętniczego wynikało zwłaszcza z wydłużenia minimalnego odstępu QT. Natomiast u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca zależności te były mniej widoczne, chociaż zachowały się zbliżone tendencje. U osób po zawale serca, u których występowało niedokrwienie mięśnia sercowego, podczas wzrostu ciśnienia tętniczego, spoczynkowa dyspersja odstępu QT podczas zwyżki i po zwyżce ciśnienia były nieistotnie większe w porównaniu z chorymi bez niedokrwienia. Wnioski: Dyspersja odstępu QT zmniejsza się istotnie podczas zwyżek ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego, zarówno w dzień, jak i w nocy, u chorych z nadciśnieniem tętniczym, a nieistotnie u pacjentów po zawale serca. (Folia Cardiol. 2003; 10: 61-69

Wpływ spontanicznego wzrostu ciśnienia tętniczego na dyspersję odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca

Wstęp: Zwiększenie dyspersji odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca wiąże się z występowaniem komorowych zaburzeń rytmu serca - uznanego czynnika ryzyka nagłego zgonu sercowego. Nadciśnienie tętnicze zwiększa ryzyko incydentów sercowo- -naczyniowych, co może być spowodowane utrzymywaniem się podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego. Niewyjaśniony pozostaje wpływ spontanicznych zwyżek ciśnienia tętniczego na występowanie nagłego zgonu sercowego. Celem badania chorych z nadciśnieniem tętniczym z przebytym zawałem serca lub bez niego była ocena dyspersji odstępu QT podczas spontanicznych zwyżek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w dzień i w nocy oraz wpływu częstości rytmu serca, niedokrwienia, zmian minimalnej i maksymalnej długości odstępu QT na dyspersję odstępu QT podczas wzrostów ciśnienia w dzień i w nocy. Materiał i metody: Badaniem objęto 80 chorych: 34 osoby z nadciśnieniem tętniczym i 46 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przebytym zawałem serca. Wykonano jednocześnie 24-godzinną rejestrację EKG i 24-godzinny automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego. Badanie holterowskie EKG przeprowadzono za pomocą rejestratora 12-kanałowego. Podczas jednoczesnej 24-godzinnej kontroli ciśnienia tętniczego wyznaczano epizody zwyżki ciśnienia skurczowego powyżej 30 mm Hg i rozkurczowego powyżej 20 mm Hg względem odpowiedniej wartości przed wzrostem. Pomiary odstępu QT wykonywano przynajmniej w 8 odprowadzeniach elektrokardiogramu, oddzielnie podczas zwyżek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, w dzień i w nocy. Dla każdej zwyżki ciśnienia tętniczego 3-krotnie obliczano dyspersję odstępu QT; 10 minut przed zwyżką, w trakcie zwyżki i 10 minut po zwyżce ciśnienia tętniczego. Za pomocą badania echokardiograficznego oceniano odcinkowe zaburzenia kurczliwości, frakcję wyrzutową i masę lewej komory serca. Wyniki: Spoczynkowa dyspersja QT jest istotnie większa u chorych z nadciśnieniem tętniczym i przebytym zawałem serca niż u osób z nadciśnieniem tętniczym bez objawów choroby wieńcowej. Spontaniczne zwyżki ciśnienia tętniczego istotnie zmniejszają dyspersję odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym, umiarkowanym przerostem lewej komory serca i bez objawów choroby wieńcowej oraz powodują nieistotne zmniejszenie dyspersji odstępu QT u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, umiarkowanym przerostem lewej komory i przebytym zawałem serca. Nie stwierdzono istotnego wpływu częstości rytmu serca na dyspersję odstępu QT podczas zwyżek ciśnienia tętniczego u chorych w badanych grupach. W grupie osób z nadciśnieniem tętniczym zmniejszenie dyspersji odstępu QT podczas zwyżki ciśnienia było spowodowane głównie skróceniem maksymalnego odstępu QT. Dalsze zmniejszenie dyspersji odstępu QT po zwyżce ciśnienia tętniczego wynikało zwłaszcza z wydłużenia minimalnego odstępu QT. Natomiast u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca zależności te były mniej widoczne, chociaż zachowały się zbliżone tendencje. U osób po zawale serca, u których występowało niedokrwienie mięśnia sercowego, podczas wzrostu ciśnienia tętniczego, spoczynkowa dyspersja odstępu QT podczas zwyżki i po zwyżce ciśnienia były nieistotnie większe w porównaniu z chorymi bez niedokrwienia. Wnioski: Dyspersja odstępu QT zmniejsza się istotnie podczas zwyżek ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego, zarówno w dzień, jak i w nocy, u chorych z nadciśnieniem tętniczym, a nieistotnie u pacjentów po zawale serca. (Folia Cardiol. 2003; 10: 61-69

Ocena częstości współwystępowania nadciśnienia tętniczego u 31 362 pacjentów z chorobą wieńcową wypisanych z polskich oddziałów kardiologicznych i internistycznych w 2002 roku - wyniki ankietowego badania STOK

Background Prevalence of the arterial hypertension in Polish patients (pts) with documented coronary artery disease (CAD) has not been evaluated in wider studies. Material and methods Registry study undertaken in 242 cardiologic and internal medicine hospital wards in Poland in 2002. Questionnaires filled in by doctors concerned pts discharged from those hospital wards in 2002. The criteria for inclusion in the registry were the discharge diagnosis of: acute myocardial infarction, unstable angina, percutaneous coronary or cardiosurgical revascularization performed or planned. The questionnaire registry was performed with logistic help of Merck, Sharp & Dohme, Polish Division. Results 31 362 individual pts questionnaires were collected and analyzed. The group consisted of 19 570 women (62.4%) and 11 792 men (37.6%), average 62.8 years old. The most frequent concomitant co-morbidities were: arterial hypertension (65.73%), serum HDL cholesterol concentration 200 mg/dl (33.99%), serum triglicerides > 180 mg/dl (25.24%) and diabetes (24.86%). When the subgroup of the CAD pts with concomitant diabetes was analyzed, the prevalence of those comorbidities was significantly higher: 73.99%, 50.99%, 37% and 32%, respectively. Conclusions Two thirds (66%) of the pts with documented CAD among almost 31 500 discharged form Polish internal medicine and cardiologic hospital wards in 2002 year had concomitant arterial hypertension. If diabetes was present in the CAD pts, the prevalence of concomitant arterial hypertension was estimated at 74%.Wstęp Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego w grupie pacjentów z udokumentowaną chorobą wieńcową nie było dotąd szeroko badane w polskiej populacji. Materiał i metody W 2002 roku w Polsce na 242 szpitalnych oddziałach internistycznych i kardiologicznych przeprowadzono badanie ankietowe. Kwestionariusze ankietowe wypełniane przez lekarzy dotyczyły pacjentów wypisywanych z tych oddziałów w 2002 roku z rozpoznaniem: ostry zawał serca lub niestabilna choroba wieńcowa lub przyjęcie w celu wykonania procedur rewaskularyzacji wieńcowej, lub wywiad zawału serca i/lub rewaskularyzacji wieńcowej. Badanie przeprowadzono przy logistycznej pomocy pomocy pracowników firmy Merck, Sharp & Dohme, Polska. Wyniki Analizowano łącznie 31 362 indywidualnych ankiet chorych — 19 570 kobiet (62,4%) i 11 792 mężczyzn (37,6%) w średnim wieku 62,8 roku. Najczęstszym rozpoznawanym schorzeniem towarzyszącym kryteriom włączenia było nadciśnienie tętnicze (65,73%), a po nim: obniżone osoczowe stężenie cholesterolu frakcji HDL poniżej 45 mg/dl (47,24%), podwyższone osoczowe stężenie cholesterolu całkowitego powyżej 200 mg/dl (33,99%), podwyższone osoczowe stężenie triglicerydów powyżej 180 mg/dl (25,24%) i cukrzyca (24,86%). W podgrupie chorych z towarzyszącą cukrzycą odsetek pacjentów z wymienionymi dodatkowymi rozpoznaniami był istotnie większy i dotyczył odpowiednio: 73,99%, 50,99%, 37% i 32% osób tej podgrupy. Wnioski U dwóch trzecich pacjentów (66%) z udokumentowaną chorobą wieńcową spośród blisko 31 500 osób wypisywanych z polskich oddziałów kardiologicznych i internistycznych w 2002 roku rozpoznano współistniejące nadciśnienie tętnicze. W przypadku współistnienia udokumentowanej choroby wieńcowej i cukrzycy odsetek osób z dodatkowo rozpoznawanym nadciśnieniem tętniczym wynosił w tej podgrupie 74%

The International Natural Product Sciences Taskforce (INPST) and the power of Twitter networking exemplified through #INPST hashtag analysis

Background: The development of digital technologies and the evolution of open innovation approaches have enabled the creation of diverse virtual organizations and enterprises coordinating their activities primarily online. The open innovation platform titled "International Natural Product Sciences Taskforce" (INPST) was established in 2018, to bring together in collaborative environment individuals and organizations interested in natural product scientific research, and to empower their interactions by using digital communication tools. Methods: In this work, we present a general overview of INPST activities and showcase the specific use of Twitter as a powerful networking tool that was used to host a one-week "2021 INPST Twitter Networking Event" (spanning from 31st May 2021 to 6th June 2021) based on the application of the Twitter hashtag #INPST. Results and Conclusion: The use of this hashtag during the networking event period was analyzed with Symplur Signals (https://www.symplur.com/), revealing a total of 6,036 tweets, shared by 686 users, which generated a total of 65,004,773 impressions (views of the respective tweets). This networking event's achieved high visibility and participation rate showcases a convincing example of how this social media platform can be used as a highly effective tool to host virtual Twitter-based international biomedical research events

Character of the right to permit the exercise of derivative copyrights

Zasadniczym zagadnieniem podejmowanym w ramach rozprawy jest charakter prawa twórcy utworu do udzielania zezwolenia na wykonywanie zależnych praw autorskich (dalej: „prawo zezwalania”).Rozprawa składa się z sześciu rozdziałów, podzielonych na dwie części (część pierwsza składa się z rozdziałów I-III, zaś część druga składa się z rozdziałów IV-VI). W rozdziale I przedstawiono zjawisko twórczości zależnej. Omówiona została geneza, ewolucja i źródła unormowań twórczości zależnej. W rozdziale II omówiono m.in. katalog utworów zależnych, zawarty w polskiej ustawie o prawie autorskim, a także porównano utwór zależny z innymi utworami. Rozdział III dotyczy zagadnienia zależnych praw autorskich. Rozstrzygnięto, jaki dokładnie zakres praw autorskich przysługuje twórcy utworu zależnego. W rozdziale IV autor rozprawy przedstawił koncepcje dotyczące charakteru prawa zezwalania: koncepcję o osobistym, majątkowym oraz mieszanym charakterze. Dokonał również analizy prawnoporównawczej. W rozdziale V autor rozprawy przedstawił argumenty przemawiające za odrzuceniem koncepcji prawa zezwalania jako uprawnienia o charakterze mieszanym oraz uprawnienia o charakterze osobistym. Rozdział VI obejmuje szereg szczegółowych zagadnień dotyczących prawa zezwalania jako autorskiego prawa majątkowego.The main issue addressed in the thesis is the character of the right of an author of a workto permit the use and disposal of a translation, alteration or adaptation based on the work referred to above (hereinafter: ‘authorization right’). The thesis consists of six chapters, divided into two parts (the first part consists of chapters I-III and the second part consists of chapters IV-VI). Chapter I presents the phenomenon of derivative works creation. It discusses the genesis, evolution and sources of the provisions concerning this phenomenon, contained in international law, EU law and Polish law. Chapter II discusses, among others, the catalogue of derivative works contained in the Polish Copyright Act, and compares a derivative work with other works. Chapter III deals with the issue of derivative copyrights. The exact extent of the copyrights of the author of the derivative work has been explained. In chapter IV, the author of the thesis presented concepts concerning the characterof theauthorization right: the concept of personal, material and mixed character. He also made a comparative legal analysis. In chapter V, the author of the thesis presented arguments for rejecting the concepts of the authorization right as a mixed and personal right. Chapter VI covers a number of detailed issues concerning the right to permit as a property right.Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Praw

Epic-Panegyric Poems by Wacław Potocki. The Question of the Genre on the Basis of the Polish Muse

The paper deals with a series of epic-panegyric poems by Wacław Potocki written in the years 1672-1676 and devoted to Jan III Sobieski. Before that he was the great crown hetman, and was introduced as a hero of the wars fought at that time against Turkey and Tartars in the Ukraine. The contents and composition of one of those poems, the Polish Muse of 1676, have been presented in detail, the poem being a summon of the hero to coronation, at the same time is a report on the war events from the recent two years. The author suggests that these works may contain a project (which had not been performed) to write a bigger epic work devoted to Sobieski. He also proposes to isolate those works as a separate genological category, such that can be seen in the literary practice of the author of the Chocim War

The executioners and victims in Vladimir Zazubrin’s <i>Sliver</i>

The article addresses the problem of people who were first executioners and later victims in Vladimir Zazubrin’s micro-novel Sliver. Although it was written in 1923, it wasn’t published until 1989, 52 years after the author’s death. He was arrested and then shot in 1937 in the time of terror. In Sliver, we can see the work of a checklist executioners, who mercilessly murders thousands of people, the victims of a totalitarian state. The article presents an attempt at an interpretation and analysis of Sliver, using the comparison of executioner’s and victim’s attitudes. The main character, Andrei Srubov, does his brutal work very thoroughly. However, everyday contact with his victim’s suffering and blood and the fear that arouses in him cause his madness. The executioner who has been killing class enemies of the Russian revolution becomes in the end its victim