Facing and managing natural disasters in the Sporades islands, Greece

The region of the Sporades islands located in central Greece is at the mercy of many natural phenomena, such as earthquakes due to the marine volcano Psathoura and the rift of Anatolia, forest fires, floods, landslides, storms, hail, snowfall and frost. The present work aims at studying the perceptions and attitudes of the residents regarding how they face and manage natural disasters. A positive public response during a hazard crisis depends not only upon the availability and good management of a civil defense plan but also on the knowledge and perception of the possible hazards by the local population. It is important for the stakeholders to know what the citizens expect so that the necessary structures can be developed in the phase of preparation and organization. The residents were asked their opinion about what they think should be done by the stakeholders after a catastrophic natural disaster, particularly about the immediate response of stakeholders and their involvement and responsibilities at different, subsequent intervals of time following the disaster. The residents were also asked about the most common disasters that happen in their region and about the preparation activities of the stakeholders.Research Center for Spatial and Organizational Dynamics (CIEO); Fundacao para a Ciencia e a Tecnologi

Spectroscopy and Microscopy of Corundum from Primary Deposits Found in Greece

Corundum primary deposits in Greece occur in four locations: Paranesti in Drama and Gorgona in Xanthi, both belonging to the wider Rhodope Massif, as well as, Ikaria island and Kinidaros in Naxos island, both belonging to Attic-Cycladic Massif. Eight samples were examined with spectroscopic methods (FTIR, UV-Vis, EDXRF) in order to better characterize these four primary deposits: two pink sapphires from Paranesti, a pink and a blue sapphire from Gorgona, two blue sapphires from Ikaria and three blue sapphires from Kinidaros. Under the microscope, all samples present characteristics linked to post-crystallization deformation, decreasing their gem quality. The FTIR absorption spectra of all samples present in different relative intensities, bands of boehmite, diaspore, goethite, mica and/or chlorite inclusions and CO2 in fluid inclusions. Boehmite and diaspore inclusions are most likely epigenetic. In the UV-Vis spectra, the pink color of the samples is linked with Cr3+ absorptions and the blue color with absorptions due to Fe2+-Ti4+ intervalence charge transfer. EDXRF analyses in the studied samples show relatively high titanium and iron concentrations that are related with mineral inclusions. Gallium is slightly variable in samples from different regions; also, different colored samples from Gorgona present diverse gallium content

Η Έννοια του Υποκειμένου και τα Όρια της Αυτονομίας του στο έργο του Sigmund Freud.

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τους όρους συγκρότησης του υποκειμένου μέσα από την ψυχαναλυτική θεωρία του Φρόυντ. Η μελέτη εκκινεί έχοντας λάβει υπόψη την διάκριση του φροϋδικού έργου σε δύο διακριτές περιόδους• την πρώτη περίοδο (1895-1919) όπου ανορθώνεται το ασυνείδητο μέρος του ανθρώπινου ψυχισμού και την δεύτερη περίοδο (1920-1939) όπου εισάγεται η ορμή του θανάτου (ένστικτα επιθετικότητας) και εν συνεχεία συγκροτείται το – πολιτισμικό – Υπερεγώ (Superego). Στη παρούσα μελέτη, διερχόμενοι μέσα από ψυχαναλυτικές έννοιες καλούμαστε να ανασυγκροτήσουμε μια θεωρία περί υποκειμένου, λαμβάνοντας υπόψη πως δεν υπάρχει μια τέτοια αυτούσια θεωρία στο έργο του Φρόυντ. Αντίθετα με τα όσα συζητά η φιλοσοφική παράδοση της περιόδου, η φροϋδική σκοπιά δεν συλλαμβάνει το υποκείμενο ως ενιαίο φορέα ορθολογικής σκέψης. Ο Φρόυντ εισάγει το ασυνείδητο, η ύπαρξη του οποίου φαίνεται να τεκμηριώνεται μέσα από την διεργασία του ονείρου. Το ασυνείδητο τοποθετείται στον πυρήνα του ανθρώπινου ψυχισμού και εμφανίζεται ως το αίτιο όλων των (ψυχικών) διεργασιών. Η ίδια η διάκριση του ανθρώπινου ψυχισμού σε συνειδητό και ασυνείδητο φαίνεται τώρα να ανακινεί ένα ζήτημα διαλεκτικής συγκρότησης του υποκειμένου, το οποίο στη φροϋδική σκοπιά συλλαμβάνεται μόνο μέσα στα πλαίσια της διαμεσολάβησης αυτών των δυο συστημάτων. Στο πλαίσιο αυτό καλούμαστε να διερευνήσουμε αφ’ ενός το ζήτημα της διαλεκτικής συγκρότησης του υποκειμένου και τους όρους της αυτονομίας του, και αφ’ ετέρου να αποτιμήσουμε εν συνόλω την αμφίσημη αυτή θεώρηση του Φρόυντ.The present essay is primarily concerned with the terms under which the Freudian subject is constituted. This paper takes into consideration that the Freudian work is mainly divided into two separate periods: the first one (1895-1919) where the unconscious part of the human psyche rises and the second one (1920-1939) where the death instincts are introduced thus leading to the formation of the cultural Superego. In this study, merely through psychoanalytic concepts, we are compelled to reconstruct ourselves a subject theory, taking into account that such a theory is not already present in the Freudian work per se. In opposition to what the philosophical tradition of his time seems to discuss, the Freudian perspective refuses to comprehend the subject solely as an agent of Reason. Freud introduces the unconscious, which seems to be established through the elaboration of the dream. The unconscious is now located right to the centre of the human psyche and appears to be the main cause of its developments. This particular distinction of the human psyche between the conscious and the unconscious now brings forth the matter of a dialectical constitution of the subject, since in this perspective the subject is defined mainly through the intermediation of these systems. In this context we attempt to investigate on the one hand the question of a dialectical formation of the subject as well as the terms of his autonomy, and on the other hand we evaluate this ambiguous Freudian theory as a whole

Genetic, Molecular and Behavioural effects of FTDP-linked Tau mutations in Drosophila

Η Tau είναι μια πρωτεΐνη που σχετίζεται με μικροσωληνίσκους, γνωστή για τη συμμετοχή της σε νευροεκφυλιστικές ασθένειες. Τα συσσωματώματα της Tau αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα σε μια σειρά ασθενειών που ονομάζονται Τ- πρωτεϊνοπάθειες, με τη νόσο του Αλτσχάιμερ να είναι η πιο κοινή. Οι μεταλλάξεις στο γονίδιο MAPT οδηγούν σε οικογενείς Τ-πρωτεϊνοπάθειες με πρώιμη ηλικία έναρξης. Θεωρείται ότι αυτές οι μεταλλάξεις επιδεινώνουν την ικανότητα της Tau να συσσωματώνεται, οδηγώντας κατά συνέπεια νωρίτερα σε νευροεκφυλισμό. Στη Drosophila δείξαμε ότι η τοξικότητα που προκαλείται από άγριου τύπου και μεταλλαγμένη Tau συνδέεται με τις συσσωματικές ιδιότητες της πρωτεΐνης. Αντίστροφα, δείξαμε ότι μια μορφή της Tau, μη ικανή να συσσωματωθεί, ενώ δεν είναι τοξική, μπορεί να οδηγήσει σε έντονη νευρωνική δυσλειτουργία. Επιπλέον, οι τοξικές μεταλλάξεις, συσχετισμένες με μετωποκροταφική άνοια και παρκινσονισμό που συνδέονται με το χρωμόσωμα 17 (FTDP-17), προκαλούν ήπια νευρωνική δυσλειτουργία. Τα αποτελέσματα διαχωρίζουν δύο βασικές πτυχές των φαινομένων που προκαλούνται από την Tau, αυτές της τοξικότητας και της νευρωνικής δυσλειτουργίας και τις συνδέουν με τη συσσωματική φύση της πρωτεΐνης. Η αντιστοίχιση των διακριτών ιδιοτήτων της Tau με συγκεκριμένους φαινοτύπους είναι απαραίτητη για την κατανόηση της παθοφυσιολογίας της πρωτεΐνης.Tau is a microtubule-associated protein, known for its involvement in neurodegenerative diseases. Tau aggregates are a hallmark in a range of diseases called Tauopathies, with Alzheimer’s disease being the most common one. Mutations in the gene MAPT lead to familial Tauopathies with early age of onset. It is thought that these mutations exacerbate Tau’s ability to aggregate, leading consequently, sooner to neurodegeneration. In Drosophila we have shown that toxicity induced by wild type and mutated Tau is linked to the aggregant properties of the protein. Inversely, we have shown that that a non-aggregant form of Tau, while non-toxic can lead to pronounced neuronal dysfunction. Moreover, toxic FTDP- 17 mutations induce mild neuronal dysfunction. The results separate two core aspects of Tau-induced phenomena, those of toxicity and of neuronal dysfunction and link them to its aggregant nature. Pairing Tau’s distinct properties with specific phenotypes is essential for understanding the pathophysiology of the protein