Ziya Gökalp

Taha Toros Arşivi, Dosya No: 36-Ziya Gökalpİstanbul Kalkınma Ajansı (TR10/14/YEN/0033) İstanbul Development Agency (TR10/14/YEN/0033

Factors associated with urinoma accompanied by ureteral calculi

Objective: Urinoma is a rare entity and mainly occurs due to acute obstruction such as ureteral stone. We aimed to demonstrate factors associated with urinoma accompanied by ureteral calculi. Material and methods: Data of 550 patients who were diagnosed with ureteral stone by computed tomography (CT) were analyzed retrospectively. In 20 patients perirenal urinoma was associated with ureteral calculi (group I), whereas in other 530 patients no urinoma was detected (group II). Gender, age, size, side and localization of the stone, hydronephrosis, fever, sepsis, urinary tract infections (UTIs), hematuria, serum creatinine, blood urea nitrogen (BUN), white blood cell (WBC), C-reactive protein (CRP), presence of diabetes mellitus (DM), hypertension (HT) and cronic kidney disease (CKD) of the two groups were compared. Results: The average age of the patients were 46.2 (20-71) and 44.9 (10-82) years in group I and group II, respectively (p > 0.05). According to our results leukocytosis, microscopic and macroscopic hematuria, UTIs, increase of serum creatinine, BUN and CRP, diagnosis of DM and HT were significantly associated with urinoma (p < 0.05). In addition, patients with distal ureteral stones are more prone to urinoma (p = 0.001). An interesting finding of the study was that the stone size in group I (median 5 mm [range 3-8]) was significantly smaller than in group II (9.3 mm [4-25]; p = 0.001). Conclusions: Small stone size, distal localisation of the stone in ureter, leukocytosis, hematuria, UTIs, increase of serum creatinine, BUN and CRP, presence of DM and HT are associated with perirenal urinoma

BRAF V600E mutation in papillary thyroid cancer is correlated with adverse clinicopathological features but not with iodine exposure

Introduction: BRAFV600E activating mutation is the most frequent genetic abnormality in the pathogenesis of papillary thyroid carcinoma. We aimed to evaluate the association between BRAFV600E mutation and well-established prognostic clinicopathological characteristics as well as iodine exposure. Material and methods: From 2000 to 2012, the data of PTC patients admitted to Dr. Lutfi Kirdar Kartal Education and Research Hospital in Turkey were reviewed retrospectively. Clinicopathological parameters were collected. BRAFV600E mutation was analysed by DNA sequencing method in tumour specimens. We hypothesised that BRAFV600E mutation prevalence is positively correlated with prolonged iodine exposure and expected to be higher in the second half of the recruitment period due to the increment in time spent from the iodisation process of the table salt in our country. Thus, iodine exposure was categorised as short-term (2000–2006) and long-term (2006–2012). Results: A total of 197 patients were accrued. The study population predominantly consisted of conventional variant. A statistically significant relationship was observed between BRAFV600E mutation presence and age (p = 0.03), conventional variant PTC (p = 0.00002), T4 stage (p = 0.002), vascular invasion (p = 0.036), thyroid capsule invasion (p &lt; 0.00001), extrathyroidal tissue invasion (p &lt; 0.00001), and lymph node metastasis (p &lt; 0.00001). When categorised as long-term and short-term, iodine exposure was not statistically significantly related with BRAFV600E mutation; however, there were far more PTC cases in the long-term group (86.3% vs. 13.7%). Conclusion: We revealed that BRAFV600E mutation is associated with adverse clinicopathological parameters. There appeared to be no relation between long-term iodine exposure and BRAFV600E.

Güç diplomasisi uygulamaları ABD ve Türkiye

GENERAL KNOWLEDGE Name and Surname : Mehmet Karadayı Field : İnternational Relation Programme : Doctorate Supervisor : Professor Cengiz Okman Degree Awarded and Date : Doctorate- March 2005 Keywords : Power Diplomacy, Military Force ABSTRACT IMPLEMENTATION OF POWER DIPLOMACY UNITED STATES OF AMERICA AND TURKEY September 11, 2001 terrorist attacks changed America's political strategies implemented during Cold War and 1990s deeply and made military force the most important element of foreign policy. Undoubtedly, power diplomacy implemented by the USA affects all states. Without any legal basis, USA thinks to have military intervention right, in the framework of 'preemptive strike' doctrine, against states and terrorist organizations seen as threat by the USA. Especially 2001 Afghanistan and March 2003 Iraq military interventions are clear instances. In the 21st century, the concept of the enemy completely changed and the possibility of big powers' fighting with each other by way of alliances fairly decreased. In the 21st century, instead of arsenal wars, there emerged a kind of war against enemy using asymmetric methods. By this thesis, it was mentioned the last position of American power diplomacy in 21st century and the place of military force in its power diplomacy. The national security policy planned by the USA aimed at future, the national security strategy, Joint Vision 2020 and The Army in 2020 established by the USA with direction of military national strategy were researched as bases of military power being basic argument of power diplomacy. It is examined where the USA deploys its forces and gives them which missions by using as an element of foreign policy. Turkey located in the most complicated region of the world is closely influenced by any developments in its region. Therefore, Turkey needs to implement effective power diplomacy in order to manipulate the regional politics and become effective in its region. In this thesis, it is mentioned the practice of power diplomacy of Turkey by taking USA power diplomacy implementation into consideration. It is tried to explain the elements owned by Turkey in order to manage effective implementation of power diplomacy. When taking into consideration of available Turkish military force, in the near future, with effective power diplomacy in accordance with its traditional foreign policy which has new approach, it is reached the result that Turkey would have more words to say in its region. GENEL BİLGİLER İsim ve Soyadı : Mehmet Karadayı Anabilim Dalı : Uluslararası İlişkiler Programı : Doktora Tez Danışmanı : Prof. Dr. Cengiz Okman Tez Türü ve Tarihi : Doktora - Mart 2005 Anahtar Kelimeler : Güç Diplomasisi, Askeri Güç, GÜÇ DİPLOMASİSİ UYGULAMALARI ABD VE TÜRKİYE 11 Eylül 2001 terörist saldırıları, Amerika'nın soğuk savaş sırasında ve özellikle 1990'lı yıllarda uyguladığı dış politika stratejilerini büyük ölçüde değiştirmiş ve askeri gücü dış politikanın en önemli unsuru haline getirmiştir. ABD'nin uyguladığı güç diplomasisi şüphesiz bütün devletleri etkilemektedir. Amerika Birleşik Devletleri kendine tehdit gördüğü devletlere ve terörist örgütlere karşı herhangi bir meşru zemin aramadan askeri müdahale yapma hakkını 'önleyici saldırı' doktrini çerçevesinde kendinde görmektedir. Özellikle 2001 Afganistan ve Mart 2003 Irak'a müdahaleleri bunun örnekleridir. 21.yüzyılda düşman kavramı tamamen değişmiş ve büyük devletlerin ittifaklar yolu ile birbirleri ile savaşma ihtimalleri oldukça azalmıştır. 21. yüzyılda topyekün savaş yerine asimetrik yöntemler kullanan düşmana karşı savaş başlamıştır. Bu çalışma ile ABD güç diplomasisinin 21. yüzyıldaki aldığı son şekil ve askeri gücün bunun içindeki yerine değinilmiştir. ABD'nin geleceğe yönelik tasarladığı ulusal güvenlik politikası, ulusal güvenlik stratejisi, milli askeri stratejisi doğrultusunda oluşturduğu Müşterek Vizyon 2020 ve 2020'de Ordusu, güç diplomasisinde temel aracı olan askeri gücün esasları olarak incelenmiştir. ABD'nin milli çıkarlarını korumak için dünyada askeri kuvvetlerini nerede konuşlandırarak ve bunlara ne gibi görevler vererek dış politikanın bir unsuru olarak kullandığı ele alınmıştır. Dünyanın en karışık bölgelerinden birinde olan Türkiye, bölgesindeki her gelişmede çok yakından etkilenmektedir. Dolayısıyla Türkiye'nin bölgesinde etkin olabilmesi ve bölge politikalarını yönlendirebilmesi için çok etkili bir güç diplomasisi uygulaması gerekmektedir. Bu çalışmada Türkiye'nin kendisine ABD modelini göz önünde bulundurarak güç diplomasisi uygulaması üzerinde durulmuştur. Mevcut askeri potansiyeli dikkate alındığında, Türkiye'nin geleneksel dış politikasıyla uyumlu yeni yönelimlerle, uygulayacağı etkin bir güç diplomasisi ile yakın gelecekte, bölgesinde çok daha fazla söz sahibi olacağı sonucuna ulaşılmıştır

Sarıçam Odunu Unu, Fenol Formaldehit ve Melamin Formaldehit Reçinelerinden Odun Polimer Kompozitlerin Üretimi ve Karakterizasyonu

Giderek azalan odun kaynakları ve yeni kompozit teknolojilerinin gelişmesiyle odun polimer kompozitlerinin (OPK) üretimi önemli ölçüde artmıştır ve OP K’ler oduna göre daha üstün mekanik ve fiziksel özelli klere sahip olmaları nedeniyle geniş kullanım alanı bulmaktadırlar [1] . Fenol formaldehit (FF,Resol) ve melamin formaldehit (MF) reçineleri ile sarıçam odunu ( Pinus sylvestris ) ununun belli oranlarda karıştırılarak gelişmiş fiziksel ve mekanik özelliklere sahip ve aynı zamanda yanıcılığı azaltılmış OPK’lerin üretimi hedeflenmiştir. Çalışmada, bor fosfat (BPO 4 ) yanmayı geciktirici katkı maddesi, polidifenilmetan 4,4' - diizosiyanat, (PMDI) uyum sağlayıcı ajan olarak kompozitlerin üretiminde kullanılmıştır. Hidrotermal ve mikrodalga sentez yöntemleri birarada kullanılarak BPO 4 sentezlenmiş, FTIR spektroskopisi ve XRD ile karakterizasyonu yapılmıştır [2] . FF/MF reçinesiyle sarıçam odunu unu, PMDI ve BPO 4 içe ren kompozitlerin sıkıştırma ile kalıplama yöntemiyle hazırlanmasında karışım oranlarının belirlenerek kompozit üretim proses şartlarının optimizasyonu yapılmıştır. Kompozitlerin fiziksel özelliklerini belirlemede, kuru yoğunluk, su alma oranı ve kalınlık artış oranı testleri gerçekleştirilmiştir. Üretilen kompozitlerin eğilme direnci, üç noktadan eğilme testi ile incelenmiştir. Ayrıca BPO 4 katkılı OPK’lerin güç tutuşurluk ve yanma özellikleri sınırlayıcı oksijen indeksi (LOI testi) ve termogravimetrik anal iz (TGA) yöntemleriyle belirlenmiştir. İki farklı reçine (FF ve MF) kullanılarak üretilen OPK’lerin fiziksel, mekanik ve termal özellikleri karşılaştırılmıştır