Amphíbio: seafront narrations, memory and urban identity

The preservation of port heritage is of paramount importance for coastal cities and countries, particularly in the Mediterranean region. However, with an aging population and shifting societal norms coupled with evolving sea routes, the traditions once centered around waterfronts, specifically port cities, are gradually eroding. This thesis aims to reassess human interaction with urban seafronts, exploring the potential for a novel museological approach that can facilitate the observation of cultural phenomena while preserving the collective memory and even providing a sanctuary within an Object Oriented Ontology framework

The role of bilingualism, age of onset of L2 acquisition & literacy in sentence repetition: The case of Albanian-Greek speaking children

The present study examines how bilingualism, age of onset (AoO) of exposure to Greek and degree of literacy affect the performance of Greek/Albanian bilingual children on a Sentence Repetition (SR) task. Sixty 8 to 10-year-old children were tested, twenty per group, i.e. monolinguals, simultaneous bilinguals and late- sequential bilinguals. The analysis showed that (a) the monolingual group outperforms the bilingual groups, (b) there is strong relationship between vocabulary development and SR performance and (c) the amount of early and current oral input in Greek affects SR performance

Processing Coordinate Subject-Verb Agreement in L1 and L2 Greek.

The present study examines the processing of subject-verb (SV) number agreement with coordinate subjects in pre-verbal and post-verbal positions in Greek. Greek is a language with morphological number marked on nominal and verbal elements. Coordinate SV agreement, however, is special in Greek as it is sensitive to the coordinate subject's position: when pre-verbal, the verb is marked for plural while when post-verbal the verb can be in the singular. We conducted two experiments, an acceptability judgment task with adult monolinguals as a pre-study (Experiment 1) and a self-paced reading task as the main study (Experiment 2) in order to obtain acceptance as well as processing data. Forty adult monolingual speakers of Greek participated in Experiment 1 and a hundred and forty one in Experiment 2. Seventy one children participated in Experiment 2: 30 Albanian-Greek sequential bilingual children and 41 Greek monolingual children aged 10-12 years. The adult data in Experiment 1 establish the difference in acceptability between singular VPs in SV and VS constructions reaffirming our hypothesis. Meanwhile, the adult data in Experiment 2 show that plural verbs accelerate processing regardless of subject position. The child online data show that sequential bilingual children have longer reading times (RTs) compared to the age-matched monolingual control group. However, both child groups follow a similar processing pattern in both pre-verbal and post-verbal constructions showing longer RTs immediately after a singular verb when the subject was pre-verbal indicating a grammaticality effect. In the post-verbal coordinate subject sentences, both child groups showed longer RTs on the first subject following the plural verb due to the temporary number mismatch between the verb and the first subject. This effect was resolved in monolingual children but was still present at the end of the sentence for bilingual children indicating difficulties to reanalyze and integrate information. Taken together, these findings demonstrate that (a) 10-12 year-old sequential bilingual children are sensitive to number agreement in SV coordinate constructions parsing sentences in the same way as monolingual children even though their vocabulary abilities are lower than that of age-matched monolingual peers and (b) bilinguals are slower in processing overall.This research has been co-financed by the European Union (European Social Fund—ESF) and Greek national funds through the Operational Program “Education and Lifelong Learning” of the National Strategic Reference Framework (NSRF)—Research Funding Program: Thales. Investing in knowledge society through the European Social Fund. During the design of this study, TM was supported by an Onassis Fellowship

Co-existence of a giant splenic hemangioma and multiple hepatic hemangiomas and the potential association with the use of oral contraceptives: a case report

<p>Abstract</p> <p>Introduction</p> <p>Hepatic and splenic hemangiomas are common benign tumors that mainly affect female patients. Giant splenic hemangiomas are extremely rare, especially when correlated with multiple hepatic hemangiomas. Pathogenetic mechanisms between hemangiomas and oral contraceptives, as well as therapeutic approaches, are analyzed in this case report, in particular for the management of synchronous splenic and hepatic hemangiomas.</p> <p>Case presentation</p> <p>We report here a 42-year-old woman with a giant splenic hemangioma, multiple hepatic hemangiomas and a history of oral estrogen intake for many years. At first it was difficult to determine the organ from which the giant hemangioma originated. Angiography proved extremely helpful in tracing its origin in the spleen. Hematomas in the giant hemangioma posed a significant threat of rupture and catastrophic hemorrhage. We left the small hepatic hemangiomas in place, and removed the spleen along with the giant splenic hemangioma.</p> <p>Conclusion</p> <p>Diagnostic pitfalls in the determination of the origin of this giant hemangioma, attribution of its origin to the spleen angiographically, the unusual co-existence of the giant splenic hemangioma with multiple hepatic ones, and the potential threat of rupture of the giant hemangioma are some of the highlights of this case report. Estrogen administration represents a pathogenic factor that has been associated with hemangiomas in solid organs of the abdominal cavity. The therapeutic dilemma between resection and embolization of giant hemangiomas is another point of discussion in this case report. Splenectomy for the giant splenic hemangioma eliminates the risk of rupture and malignant degeneration, whereas observation for the small hepatic ones (<4 cm) was the preferable therapeutic strategy in our patient.</p

The Production of Aspect by L1 Learners of Greek

Abstract and full text of the articles are freely available on www.degruyter.com (De Gruyter Open)

Anorexia nervosa and celiac disease in adolescents

Introduction: The potential association of Anorexia Nervosa (AN) and celiac disease was first described by Ferrara and Fontana in 1966. Since then, a handful of case report studies on adolescents as well as on adult patients suffering from eating disorders, along with a positive serology test for celiac disease, have been reported. Eating disorder may be due to, or co-exist with, a severe pathology of the gastrointestinal system such as celiac disease. The restrictive eating patterns required in AN may mask underlying celiac disease and consistently cause delays in diagnosis and treatment. Additionally, the abdominal discomfort and tenesmus caused by celiac disease could lead to a severe decrease in calorie consumption and exhibit peculiar eating patterns which foreshadow an eating disorder. To our knowledge, this is the first prospective study assessing patients in an acute and recovery phase, after weight gain and with an adequate amount of daily gluten intake.Aim: The assessment of the presence of specific antibodies for celiac disease in outpatients suffering from AN and EDNOS before as well as after nutritional intervention. We also evaluate whether those patients should undergo regular screening for celiac disease. Patients and methods: The sample consisted of 154 patients aged 9 to 19 years old suffering from AN and EDNOS were all recruited both from the pediatric clinic and the Adolescent Health Unit of the Second Department of Pediatrics of P and A Kyriakou Children's Hospital, Athens University. The screening panel required for the diagnosis and management of celiac disease was the assay for anti-gliadin peptide, anti-tissue transglutaminase, endomysial IgA and IgG as well as measurement of total IgA immunoglobulin levels. This serology was evaluated in the 154 children before the nutritional intervention and in 104 patients after the intervention. All the patients consumed an adequate amount of gluten in both phases.Results: Post- intervention evaluation was conducted in 104 children (67,5%), 57 suffered from AN (54,8%) and 42 from EDNOS (45,2%) after weight restoration. Of the 50 who did not continue to take part in the study, 14 were admitted to psychiatric clinic, 34 refused re-evaluation and there were two deaths one from cardiac arrhythmia due to starvation and one from suicide. Furthermore, 92 patients (88,5%) achieved a normal body weight, while the remaining 12 (11,5%) became obese. Postprandial abdominal discomfort and pain were resolved in 49 patients (32,4%). The serology tests were negative in all patients before and after intervention. None displayed IgA deficiency. Conclusion: No indication of the coexistence of eating disorders and celiac disease was documented. It might be suggested that the majority of these patients did not need a regular screening panel for celiac disease. However, serology tests indicative of celiac disease may have been required by selected cases, where abdominal complaints did not disappear after successful treatment of the main underlying eating disorder.Εισαγωγή: Η συνύπαρξη της κοιλιοκάκης με την ΝΑ περιγράφεται για πρώτη φορά από τους μελετητές Ferrara και Fontana το 1966. Έκτοτε, πληθώρα κλινικών μελετών τόσο σε εφήβους όσο και σε ενήλικες επισημαίνουν την πιθανή συσχέτιση των δυο αυτών νοσημάτων. Η συνύπαρξη των δυο αυτών νόσων δεν διαφαίνεται παράδοξη ή τυχαία. Η ΝΑ με τη διατροφική πειθαρχία την οποία επιτάσσει δύναται να μιμηθεί την κλινική έκφραση της κοιλιοκάκης με συνέπεια την καθυστέρηση στη διάγνωση και στη θεραπεία της. Παράλληλα, οι ασθενείς με κοιλιοκάκη είναι δυνατόν να προβούν σε εκούσια μείωση της προσλαμβανόμενης τροφής εξαιτίας των οδυνηρών συμπτωμάτων που καθημερινά βιώνουν με συνέπεια την ανάδειξη παράδοξων διατροφικών συμπεριφορών οι οποίες προοιωνίζουν οργανωμένο διατροφικό νόσημα. Η παρούσα μελέτη είναι η πρώτη που διερευνά προοπτικά την πιθανή συνύπαρξη κοιλιοκάκης σε παιδιά και εφήβους με ΝΑ, κατά την οξεία φάση της διατροφικής τους παρεκτροπής όσο και την, μετά από επιτυχή παρέμβαση, καθιέρωση φυσιολογικών διατροφικών συνηθειών και ανάκτηση του βάρους σώματος. Σκοπός: Η αναζήτηση αντισωμάτων ενδεικτικών κοιλιοκάκης σε παιδιά και εφήβους με ΝΑ ή ΕDNOS τόσο κατά την οξεία φάση της διατροφικής τους νόσου όσο και μετά την καθιέρωση φυσιολογικών διατροφικών συνηθειών και την ανάκτηση του βάρους σώματος. Υλικό και Μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 154 παιδιά και έφηβοι από 9 εώς 19 ετών με ΝΑ οι οποίοι προσήλθαν τόσο στη Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.) όσο και στα εξωτερικά ιατρεία της Β’ Παιδιατρικής Πανεπιστημιακής Κλινικής, στο Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού». Ο ορολογικός έλεγχος περιελάμβανε τον προσδιορισμό των αντισωμάτων IgG και IgA έναντι της γλοιαδίνης (AGA), του ενδομυίου (EMA) και της ιστικής τρανσγλουταμινάσης (tTG) καθώς και της ολικής IgA ανοσοσφαιρίνης. Η αναζήτηση των ορολογικών αυτών δεικτών διενεργήθηκε στους 154 ασθενείς στην οξεία φάση της διατροφικής νόσου καθώς και στους 104 εξ αυτών μετά την ανάρρωση. Απαραίτητη προυπόθεση αποτέλεσε η καθημερινή κατανάλωση 10-15 γραμμαρίων γλουτένης. Αποτελέσματα: Oι 104 (67,5%) εκ των 154 συμμετέχοντων στη μελέτη, 57 με ΝΑ (54,8%) και 47 (45,2%) με EDNOS επανεκτιμήθηκαν μετά από επιτυχή επανασίτιση και ανάκτηση του βάρους σώματος. Όσον αφορά τους υπόλοιπους 50 ασθενείς, οι 14 δεν επανελέγχθηκαν λόγω νοσηλείας σε ψυχιατρική κλινική, οι 2 εξαιτίας θανάτου (1 από αρρυθμία λόγω υποσιτισμού και 1 από αυτοκτονία), ενώ οι υπόλοιποι 34 αρνήθηκαν να επανεκτιμηθούν (ποσοστό συμμόρφωσης 78%). Μετά την καθιέρωση φυσιολογικών διατροφικών συνηθειών, 92 ασθενείς (88.5%) ανέκτησαν φυσιολογικό δείκτη μάζας σώματος (BMI) ενώ 12 (11,5%) εκδήλωσαν επεισόδια υπερφαγίας (βουλιμία) και έγιναν παχύσαρκοι. Επιπλέον, αυτόματη καθώς και άμεση ύφεση μεταγευματικών ιδίως γαστρεντερικών συμπτωμάτων καταγράφηκε σε 49 εκ των 154 ασθενών (32,4%). Τέλος, κανένας από τους 154 ασθενείς με ΝΑ δεν έπασχε από κοιλιοκάκη και εκλεκτική IgA ανοσοανεπάρκεια. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη δεν ανέδειξε τη σύνυπαρξη ή την αλληλεπίδραση της ΝΑ με την κοιλιοκάκη. Κατά συνέπεια, ο προσδιορισμός των ορολογικών δεικτών της κοιλιοκάκης δεν ενδείκνυται σε κάθε ασθενή με διατροφικό νόσημα και οφείλει να διενεργείται μόνο σε επιλεκτικές περιπτώσεις ασθενών στους οποίους τα 85 γαστρεντερικά συμπτώματα δεν υφίονται μετά από την επιτυχή και έγκαιρη ψυχοθεραπευτική και διατροφική παρέμβαση της διατροφικής τους νόσου. Εντούτοις, η διενέργεια περισσότερων προοπτικών μελετών με μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων κρίνεται απαραίτητη προκειμένου να τεκμηριωθούν τα ευρήματα της παρούσας μελέτης

ΠΑΙΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ COVID-19: ΚΡΙΤΙΚΗ ΨΥΧΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Ο κύριος σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν ο εντοπισμός, η ταξινόμηση, η παρουσίαση και η κριτική ψυχοπαιδαγωγική προσέγγιση/ανάλυση των ελληνόγλωσσων παιδικών και εφηβικών βιβλίων με θέμα την πανδημία COVID-19. Παρά το ότι εκδόθηκαν αρκετά σχετικά βιβλία και στην Ελλάδα το διάστημα 2020-2022, δεν υπάρχει μέχρι σήμερα μια συστηματική ανασκόπηση και κριτική ανάλυσή τους. Αρχικά, ανασκοπούνται συνοπτικά οι έρευνες για τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας στα παιδιά και τους εφήβους και για τις προτεινόμενες σχετικές παρεμβάσεις. Επίσης, αναδεικνύεται και τεκμηριώνεται η σημασία της αφήγησης για τη διαχείριση και αντιμετώπιση της αντιξοότητας και του τραύματος του παιδιού και του εφήβου. Παρουσιάζονται ακόμα τα κριτήρια καταλληλότητας του παιδικού και του εφηβικού βιβλίου. Στη συνέχεια, η κριτική ψυχοπαιδαγωγική προσέγγιση των βιβλίων με θέμα την πανδημία COVID-19 εστιάστηκε στο κατά πόσο το περιεχόμενό τους ήταν ενημερωμένο για τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις και τις αντίστοιχες παρεμβάσεις, καθώς και στον βαθμό καταλληλότητας των αναγνωσμάτων αυτών για τα αναπτυξιακό επίπεδο των αναγνωστών. Διαπιστώθηκε ότι σε μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών η προσέγγιση της πανδημίας COVID-19 ήταν μάλλον επιφανειακή, ενώ περιορισμένη ήταν η δυνατότητά τους να διευκολύνουν τους νεαρούς αναγνώστες να αντιμετωπίσουν τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας. Τέλος, αναδύθηκε η αναγκαιότητα της ψυχοπαιδαγωγικής αξιολόγησης των παιδικών και εφηβικών βιβλίων, και ιδίως των βιβλίων αυτοβοήθειας, πριν τη διάθεσή τους στο αναγνωστικό κοινό, καθώς η ευκολία ηλεκτρονικής έκδοσης και διάθεσης των βιβλίων μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους για τους νεαρούς αναγνώστες.The main goal of this thesis is the identification, classification, presentation and critical psychopedagogical approach/analysis of Greek books written for children and adolescents and devoted to the issue of the COVID-19 pandemic. Although many such books have been published in Greece (as in other countries) during 2020-2022, thus far no study has reviewed and analyzed them. At first, research on the psychosocial impact of the pandemic on children and adolescents as well as on the related proposed interventions is briefly reviewed. The value of narrative for dealing with adversity and trauma in childhood and adolescence is documented. Criteria of appropriateness of books written for children and adolescents are also presented. Next, the critical psychopedagogical approach of books about COVID-19 pandemic focused on the extent to which the content of these books was informed about the psychosocial effects of the pandemic and the related interventions as well as on the appropriateness of the reading material for the developmental level of readers. The analysis showed that most books dealt with COVID-19 pandemic in a rather superficial manner, thus providing young readers with restricted opportunities to cope with the adverse impact of the pandemic. Finally, the necessity for psychopedagogical evaluation, ahead of print and circulation, of books written for children and adolescents, especially self-help books, is underlined given that the ease of the digital/electronic distribution of books might pose threats for young readers

Η κατάκτηση της τελικότητας στη μητρική γλώσσα

The aims of the present thesis are to review the linguistic area of aspect and telicity and to investigate the acquisition of telicity in Greek. Telicity lies at the syntax-discourse interface and it is compositionally determined by the aspectual class of the verb, morphological aspect and the presence/absence of object and particles. Aspect in Greek is a grammaticalized, interpretable feature interacting with argument structure and interpretation and is morphologically expressed in a binary way, namely perfective and imperfective. For the purposes of our research, we assumed that the mapping between syntax and arguments is mediated by grammatical aspect and we adopted an endpoint approach to telicity. According to the endpoint account, a sentence is interpreted as telic if the event is represented as having an endpoint beyond which the event cannot continue. The structures, we examined, include a specific object or goal as possible manifestations of an endpoint. The endpoint’s visibility was established within the sentence through grammatical means; that is the perfective marking of the verb makes visible the endpoint of the event, while the imperfective marking of the verb does not make visible the endpoint of the event. The thesis explores both the comprehension and expression of telicity through acquisition data on activity and motion constructions. The research questions concern (a) the development of the interaction between the verb’s aspectual marking (perfective vs. imperfective) and the presence of a complement both being used to mark telicity compositionally in adult language, and (b) the developmental difference between activities and motion verbs in the comprehension and expression of telicity (DP vs. PP complements). In the comprehension study, we tested 150 Greek-speaking monolingual children aged 5 to 8 (three age groups) and in the production study 250 children aged 5 to 10 (five age groups). 40 adults also conducted both experiments for control purposes. Due to telicity’s interface status, we expected a delay in acquisition, with grammatical aspect appearing early in development whereas telic/atelic interpretations turning adult-like quite late. We further hypothesized that the expression of telicity will be particularly problematic for motion verb constructions for our youngest participants. The results confirmed these predictions.Στόχος της διδακτορικής διατριβής είναι η περιγραφή της τελικότητας στην Ελληνική καθώς και της διαδικασίας κατάκτησής της στη μητρική γλώσσα. Ο όρος τελικότητα προέρχεται από τον Αριστοτελικό όρο τέλος που αναφέρεται στην ολοκλήρωση μιας ενέργειας. Η τελικότητα κωδικοποιείται εν μέρει ή πλήρως σε κάθε γλωσσική έκφραση μέσω της ρηματικής όψης, του ρηματικού ποιού ενεργείας και των συμπληρωμάτων του ρήματος. Ο συνδυασμός αυτών των χαρακτηριστικών στο διεπίπεδο σύνταξης/πραγματολογίας δίνει την τελική ή μη τελική ερμηνεία της πρότασης. Η καταγραφή και ανάλυση των συντακτικών και πραγματολογικών χαρακτηριστικών της τελικότητας έγινε μέσω της εξέτασης της σχέσης ρημάτων που εκφράζουν δραστηριότητα με τα ορίσματά τους (π.χ. γράφω, τρέχω) και του επιμερισμού των δομικών και των πραγματολογικών λειτουργιών που συνηγορούν στην έκφραση της τελικότητας. Συγκεκριμένα, η ρηματική όψη αντιμετωπίστηκε ως ένα γραμματικοποιημένο, (σημασιολογικά) ερμηνεύσιμο χαρακτηριστικό στα ρήματα κίνησης στην Ελληνική ενώ για την τελικότητα υιοθετήσαμε την άποψη ότι προϋποθέτει την συνάρτηση γραμματικών, μορφολογικών, θεματικών και εννοιολογικών χαρακτηριστικών και επομένως εμφανίζεται στο διεπίπεδο σύνταξης-πραγματολογίας. Στην πειραματική έρευνα εξετάστηκαν τρεις κατηγορίες ρημάτων που εκφράζουν ‘δραστηριότητα’: α) ρήματα με ένα όρισμα: ανεργαστικά και αναιτιατικά, β) μεταβατικά ρήματα με συμπλήρωμα ονοματική φράση και γ) ρήματα κίνησης με συμπλήρωμα προθετική φράση. Έξι ρήματα από κάθε κατηγορία εξετάστηκαν σε δύο συνθήκες με μεταβλητή τη ρηματική τους όψη [+/- συνοπτικό]. Οι προτάσεις με τελική ερμηνεία παρουσιάστηκαν με ένα εμφανές καταληκτικό σημείο για τη δραστηριότητα και οι προτάσεις με μη τελική ερμηνεία χωρίς το καταληκτικό σημείο. Στο πείραμα κατανόησης συμμετείχαν 150 παιδιά και 40 ενήλικες και στο πείραμα παραγωγής 250 παιδιά και 40 ενήλικες. Τα κύρια ερευνητικά ερωτήματα αφορούσαν την ανάπτυξη της σύνδεσης της ρηματικής όψης με την τελικότητα και τις αναπτυξιακές διαφορές μεταξύ μεταβατικών ρημάτων με συμπλήρωμα ονοματική φράση και ρημάτων κίνησης με συμπλήρωμα προθετική φράση. Η υπόθεση εργασίας σύμφωνα με την οποία η τελικότητα είναι χαρακτηριστικό του διεπιπέδου σύνταξης/πραγματολογίας και ως εκ τούτου προϋποθέτει την ανάπτυξη και των δύο γνωστικών πεδίων επιβεβαιώθηκε από τα αποτελέσματα

Νευρογενής ανορεξία και κοιλιοκάκη στους εφήβους

Εισαγωγή: Η συνύπαρξη της κοιλιοκάκης με την ΝΑ περιγράφεται για πρώτη φορά από τους μελετητές Ferrara και Fontana το 1966. Έκτοτε, πληθώρα κλινικών μελετών τόσο σε εφήβους όσο και σε ενήλικες επισημαίνουν την πιθανή συσχέτιση των δυο αυτών νοσημάτων. Η συνύπαρξη των δυο αυτών νόσων δεν διαφαίνεται παράδοξη ή τυχαία. Η ΝΑ με τη διατροφική πειθαρχία την οποία επιτάσσει δύναται να μιμηθεί την κλινική έκφραση της κοιλιοκάκης με συνέπεια την καθυστέρηση στη διάγνωση και στη θεραπεία της. Παράλληλα, οι ασθενείς με κοιλιοκάκη είναι δυνατόν να προβούν σε εκούσια μείωση της προσλαμβανόμενης τροφής εξαιτίας των οδυνηρών συμπτωμάτων που καθημερινά βιώνουν με συνέπεια την ανάδειξη παράδοξων διατροφικών συμπεριφορών οι οποίες προοιωνίζουν οργανωμένο διατροφικό νόσημα. Η παρούσα μελέτη είναι η πρώτη που διερευνά προοπτικά την πιθανή συνύπαρξη κοιλιοκάκης σε παιδιά και εφήβους με ΝΑ, κατά την οξεία φάση της διατροφικής τους παρεκτροπής όσο και την, μετά από επιτυχή παρέμβαση, καθιέρωση φυσιολογικών διατροφικών συνηθειών και ανάκτηση του βάρους σώματος. Σκοπός: Η αναζήτηση αντισωμάτων ενδεικτικών κοιλιοκάκης σε παιδιά και εφήβους με ΝΑ ή ΕDNOS τόσο κατά την οξεία φάση της διατροφικής τους νόσου όσο και μετά την καθιέρωση φυσιολογικών διατροφικών συνηθειών και την ανάκτηση του βάρους σώματος. Υλικό και Μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 154 παιδιά και έφηβοι από 9 εώς 19 ετών με ΝΑ οι οποίοι προσήλθαν τόσο στη Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.) όσο και στα εξωτερικά ιατρεία της Β’ Παιδιατρικής Πανεπιστημιακής Κλινικής, στο Νοσοκομείο Παίδων «Π &amp; Α Κυριακού». Ο ορολογικός έλεγχος περιελάμβανε τον προσδιορισμό των αντισωμάτων IgG και IgA έναντι της γλοιαδίνης (AGA), του ενδομυίου (EMA) και της ιστικής τρανσγλουταμινάσης (tTG) καθώς και της ολικής IgA ανοσοσφαιρίνης. Η αναζήτηση των ορολογικών αυτών δεικτών διενεργήθηκε στους 154 ασθενείς στην οξεία φάση της διατροφικής νόσου καθώς και στους 104 εξ αυτών μετά την ανάρρωση. Απαραίτητη προυπόθεση αποτέλεσε η καθημερινή κατανάλωση 10-15 γραμμαρίων γλουτένης. Αποτελέσματα: Oι 104 (67,5%) εκ των 154 συμμετέχοντων στη μελέτη, 57 με ΝΑ (54,8%) και 47 (45,2%) με EDNOS επανεκτιμήθηκαν μετά από επιτυχή επανασίτιση και ανάκτηση του βάρους σώματος. Όσον αφορά τους υπόλοιπους 50 ασθενείς, οι 14 δεν επανελέγχθηκαν λόγω νοσηλείας σε ψυχιατρική κλινική, οι 2 εξαιτίας θανάτου (1 από αρρυθμία λόγω υποσιτισμού και 1 από αυτοκτονία), ενώ οι υπόλοιποι 34 αρνήθηκαν να επανεκτιμηθούν (ποσοστό συμμόρφωσης 78%). Μετά την καθιέρωση φυσιολογικών διατροφικών συνηθειών, 92 ασθενείς (88.5%) ανέκτησαν φυσιολογικό δείκτη μάζας σώματος (BMI) ενώ 12 (11,5%) εκδήλωσαν επεισόδια υπερφαγίας (βουλιμία) και έγιναν παχύσαρκοι. Επιπλέον, αυτόματη καθώς και άμεση ύφεση μεταγευματικών ιδίως γαστρεντερικών συμπτωμάτων καταγράφηκε σε 49 εκ των 154 ασθενών (32,4%). Τέλος, κανένας από τους 154 ασθενείς με ΝΑ δεν έπασχε από κοιλιοκάκη και εκλεκτική IgA ανοσοανεπάρκεια. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη δεν ανέδειξε τη σύνυπαρξη ή την αλληλεπίδραση της ΝΑ με την κοιλιοκάκη. Κατά συνέπεια, ο προσδιορισμός των ορολογικών δεικτών της κοιλιοκάκης δεν ενδείκνυται σε κάθε ασθενή με διατροφικό νόσημα και οφείλει να διενεργείται μόνο σε επιλεκτικές περιπτώσεις ασθενών στους οποίους τα γαστρεντερικά συμπτώματα δεν υφίονται μετά από την επιτυχή και έγκαιρη ψυχοθεραπευτική και διατροφική παρέμβαση της διατροφικής τους νόσου. Εντούτοις, η διενέργεια περισσότερων προοπτικών μελετών με μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων κρίνεται απαραίτητη προκειμένου να τεκμηριωθούν τα ευρήματα της παρούσας μελέτης.Introduction: The potential association of Anorexia Nervosa (AN) and celiac disease was first described by Ferrara and Fontana in 1966. Since then, a handful of case report studies on adolescents as well as on adult patients suffering from eating disorders, along with a positive serology test for celiac disease, have been reported. Eating disorder may be due to, or co-exist with, a severe pathology of the gastrointestinal system such as celiac disease. The restrictive eating patterns required in AN may mask underlying celiac disease and consistently cause delays in diagnosis and treatment. Additionally, the abdominal discomfort and tenesmus caused by celiac disease could lead to a severe decrease in calorie consumption and exhibit peculiar eating patterns which foreshadow an eating disorder. To our knowledge, this is the first prospective study assessing patients in an acute and recovery phase, after weight gain and with an adequate amount of daily gluten intake. Aim: The assessment of the presence of specific antibodies for celiac disease in outpatients suffering from AN and EDNOS before as well as after nutritional intervention. We also evaluate whether those patients should undergo regular screening for celiac disease. Patients and methods: The sample consisted of 154 patients aged 9 to 19 years old suffering from AN and EDNOS were all recruited both from the pediatric clinic and the Adolescent Health Unit of the Second Department of Pediatrics of P and A Kyriakou Children&apos;s Hospital, Athens University. The screening panel required for the diagnosis and management of celiac disease was the assay for anti-gliadin peptide, anti-tissue transglutaminase, endomysial IgA and IgG as well as measurement of total IgA immunoglobulin levels. This serology was evaluated in the 154 children before the nutritional intervention and in 104 patients after the intervention. All the patients consumed an adequate amount of gluten in both phases. Results: Post- intervention evaluation was conducted in 104 children (67,5%), 57 suffered from AN (54,8%) and 42 from EDNOS (45,2%) after weight restoration. Of the 50 who did not continue to take part in the study, 14 were admitted to psychiatric clinic, 34 refused re-evaluation and there were two deaths one from cardiac arrhythmia due to starvation and one from suicide. Furthermore, 92 patients (88,5%) achieved a normal body weight, while the remaining 12 (11,5%) became obese. Postprandial abdominal discomfort and pain were resolved in 49 patients (32,4%). The serology tests were negative in all patients before and after intervention. None displayed IgA deficiency. Conclusion: No indication of the coexistence of eating disorders and celiac disease was documented. It might be suggested that the majority of these patients did not need a regular screening panel for celiac disease. However, serology tests indicative of celiac disease may have been required by selected cases, where abdominal complaints did not disappear after successful treatment of the main underlying eating disorder

Linguistic Profiling of Heritage Speakers of an Endangered Language: The Case of Vlach Aromanian–Greek Bilinguals

This is the first attempt to profile the heritage speakers of an endangered spoken-only variety of Vlach Aromanian in Greece. Neither the variety nor its speakers has been investigated before; hence, the study also aims at evaluating the exact state of endangerment of the Sirrako variety, as this is revealed by the language practices and skills of its bilingual speakers. To this aim, a background questionnaire was developed and administered to 60 bilingual speakers of Vlach Aromanian and Greek including questions on the age of onset of exposure to both languages, early home language practices, current language practices (orality and literacy) and attitudes toward the heritage and majority language. Significant variation in language practices, literacy skills, oral input and current competence across three generations of speakers was identified with a substantial decline in heritage language competence in younger bilinguals, verifying our claim of the endangered state of Vlach Aromanian