"Tertium non datur"? : wildness and methodology

The choice of the paper for this volume has been largely limited by editorial requirements: the language of publication (English) and the original publisher (University of Silesia Press). In fact, this particular article would have been pretty far down the line of papers I would wish to have republished on this occasion — not because I consider it unworthy, but because there are other papers, both those already anthologized and more recent, which in a more direct way formulate my theoretical stance and, in my opinion, are more clearly identifiable contributions to literary studies. There are, however, reasons which justify the inclusion of “Tertium non datur?…” in the anniversary volume. The paper not only reflects my constant interest in methodological issues, but also — rather unusually on my part — combines methodological and theoretical considerations with actual analyses of literary texts (W.B. Yeats, Wisława Szymborska); it actually contains — which may be of some anecdotal interest — my own translation of a poem by Szymborska from the time before her Nobel Prize, when she was not yet a celebrity. The methodological stance of the argument is best epitomized in its closing sentence: “It is this wild terrain of the spectrum, which contests the tertium non datur principle, that I want to postulate as the area of our exploration.” From the theoretical perspective, this contestation of the tertium non datur foreshadows the concept of the Third, which I developed later, and which for some time became a subject of inquiry in the Institute, and also evoked more general interest in other centres in Poland (especially — and with mutual inspiration — among young scholars in the cultural studies department at Adam Mickiewicz University in Poznań). Still within the realm of theory, the paper in a prelim inary way focuses — via literary analysis — on the difference within (rather than difference between), which again became one of the leading motifs in my proposal for nomadic genre studies. Albeit brief, the article thus modestly prefigures some areas of my subsequent research. On a different note, what I personally like about it, is the uncovering of the paradoxical nature of the concept of the wild as the most tamed of all concepts, and, paradoxically again, as resisting the regime of duality through its own inherent self‑contradictoriness

Lexical conversion in Shakespeare: a morphosemantic study

The article is an empirical, corpus-based study of conversion sampled in the language of Shakespeare’s plays. It surveys quantitative tendencies of conversion patterns occurring in the corpus, discusses the productivity of referential types, and looks into the qualitative aspects of N→V data. The latter issue is then placed against the context of the general discussion on conversion that has been being held in the present scholarship

Er(r)go...

"Er(r)go… , fiasko mowy – prosimy zachować ciszę, bo cisza jest skarbnicą dźwięków, ich nasyceniem, kumulacją brzmień. A dalej: cisza aktywna, energia ciszy, cisza dźwięków, język poetycki jako muzyka ciszy, pejzaż dźwięku, milczenie roślin, performatywność ciszy. Wnikając w ciszę, docieramy do dźwiękowego świata i dowszystkiego, co ciszą nie jest: intonarumori – rumorarmonio, ululatori, rombator, scoppiatori, sibilatori. Szmery, szumy, hałasy, stuki, zgrzytów wycie, jęki, śmiechy, głosy ludzi i zwierząt, warkot, łoskot, huk, trzaski, skrzypienia, szurania, tarcia, świsty, syki, sapania, piknięcia i puknięcia, muzyka maszyn, brzmieniowe akordy słów, harmonia szmerów, wibracje i rezonowanie, dźwięki niechciane. Nicowanie obecności i nieobecności – fizjologia wewnętrzna, niema dramatyzacja serca i oddechu: szumy, jęknięcia, wdechy i wydechy, periodyczne pulsy. Jęknięcia, chrząknięcia, gruchanie, świsty i dmuchnięcia, ciche uderzenia górnej i dolnej wargi śpiewaczki, ciche pocieranie korpusu instrumentu" […] (fragm.

"Tertium non datur"? : wildness and methodology

Of the two themes of this paper, i.e., wildness and methodology, the latter will come first. This does not mean that it will attempt either to tame or to dominate, or to eclipse wildness. I will start by highlighting a methodological issue and then will seek support from the wild via certain analogies. The methodological question that will be brought up surfaced at a departmental meeting with a paper on the marvellous, the feminine, and magic realism by Mary Macullan from the University o f North London. During our discussion regarding the problem of the manifestation o f the marvellous the discussants divided themselves into two opposing groups whose stances could be epitomized as the emphasis on difference, on the one hand, and the emphasis on similarity on the other hand

Between theory and narrative : a mask as a hermetextual artefact in "The Cask of Amontillado" by Edgar Allan Poe

Maska, będąca jednym z głownych elementow kamuflażu, jest symbolem szczegolnym.Jako nieodłączny element estetyki literatury grozy skrywa zarowno tożsamośćpostaci, jak i nierzadko jej mroczne intencje. Jednak sprowadzenie maski jedynie doroli kamuflującego akcesorium byłoby dużym uproszczeniem. Niniejszy artykuł jestprobą ukazania podwojnej funkcji maski w opowiadaniu Edgara Allana Poe BeczkaAmontillado, funkcji modyfikującej dwie płaszczyzny: wewnętrzną, na poziomie narracjitekstu, oraz poza-tekstową, wyznaczającą kierunek interpretacji dla czytelnika. Maskaw tym opowiadaniu pełni rolę zarowno narracyjno-symboliczną, jak i hermeneutyczną:to co skrywa przed bohaterem-ofiarą tekstu, nieszczęsnym Fortunato, ujawniaprzed czytelnikiem, wciągając obydwu w grę podwojnego znaczenia. Artykuł analizujei opatruje komentarzem sekwencje wydarzeń przedstawione w opowiadaniu, ukazującdwie rownoległe linie fabularne tekstu: wydarzenia, tak jak jawią się oczom Fortunato,oraz wydarzenia, takimi jakimi powinien widzieć je czytelnik podążający za zwodniczymgłosem narratora-mściciela Mortesora. Maska jest tu czynnikiem wprowadzającyminterpretacyjny dysonans – hermeneutycznym kamuflażem, dzięki ktoremu narratorprowadzi swą przewrotną, podszytą ironią grę z ofiarą i z czytelnikie

The Wild, the Unconscious, the Mad

While the medical science recognises a number of symptoms which point to a particular mental disease and the methods of diagnosis and treatment are very advanced, madness still remains a vague and unclear term. This opaqueness becomes evident when one attempts to position a barrier separating sanity and insanity, and finds that the two elements of the binary opposition are, in fact, blended into one another without a precise point of distinction. Instinctively one feels that such a border must exist, but its location remains unclear. When investigating, for example, the effects of a horror story, which deals with madness, upon its reader one cannot resist the impression that the narrative in some way provides a very close insight into insanity. This insight exists, however, only in the form of a short-lasting emotional imprint; by no means is it an actual dynamic process of crossing a supposed barrier between sanity and madness. Madness stubbornly avoids enclosure into semantic boundaries: attempts at finding the line which separates the world of the normal and the world of the mentally sick seem futile

Against the frame

The paper explores theoretical foundations of the frame from two semiotic perspectives: that of the Saussurean dyadic sign dominant in the European tradition and that of the triadic sign of the Peircean/American descent. If - within the post-Saussurean agenda - meaning can be fairly easily "framed" and closed in the field of the signified, Peirce's concepts of interpretant and infinite semiosis implement a mechanism which inherently obliterates the frame. Given this duality of approaches, the contention "No meaning without a frame" is thus true and paradoxical at the same time, and that paradox goes far beyond the Derridean concept of the parergon, which only belongs to both the inside and the outside. The frame, as construed in this paper, is not merely a material or imaginary, inactive partition, but is itself an operational agent which isolates and delineates a text ontologically as the other of the context, and simultaneously subverts that otherness by necessitating further semiosis and its own partial self-erasure. Regarding the interrelations amongst texts and between text and context, the frame is thus envisaged, and investigated in the paper, not so much as a factor of resistance or separation, but as an osmotic boundary facilitating rather than preventing a bi-directional flow of meanings. Putting this in epistemological terms, one may say that interpretation - paradoxically again - requires an enframing of its object, but at the same time it dissolves the stipulated frame and reaches beyond it

Nomina Agentis in the language of Shakespearen drama

Niniejsza praca stanowi formalną i semantyczną analizę morfologicznie złożonych nazw wykonawców czynności w języku sztuk Williama Szekspira. Celem pracy jest wyodrębnienie formantów derywacyjnych kategorii nomen agentis oraz oszacowanie ich produktywności na podstawie relacji ilościowej typów i konkretnych przykładów, stopnia przejrzystości semantycznej, występowania w funkcji anaforycznej oraz tworzenia nowych formacji o znaczeniu agentywnym. Praca składa się z sześciu rozdziałów. Rozdział pierwszy przedstawia problematykę związaną z opisem nominalizacji w obecnie najszerzej stosowanych modelach badań językoznawczych, takich jak gramatyka tranformacyjno-generatywna, semantyka generatywna czy językoznawstwo kognitywne. Celem tej części rozprawy jest wypracowanie modelu teoretycznego, który pozwoli na najpełniejszy opis badanych jednostek słowotwórczych. Rozdział drugi podejmuje kwestię produktywności w badaniach słowotwórczych. Autorka omawia proponowane w literaturze językoznawczej metody mierzenia produktywności, ze szczególnym uwzględnieniem problemów odnoszących się do szacowania stopnia produktywności danego procesu w badaniach historyczno-językowych. Poruszane są również zagadnienia związane z zależnością między produktywnością danego procesu i jego frekwencją i dostępnością oraz stopniem jego semantycznej leksykalizacji. Rozdział trzeci stanowi opis trudności związanych z przynależnością kategorialną. Zacierające się granice między kategoriami derywacyjnymi, jak na przykład między wykonawcami a środkami czynności, wymagają szczególnej metodologii badawczej. Autorka podejmuje próbę wykorzystania do tego celu teorii prototypu, gdzie przynależność do kategorii ustalana jest na zasadzie siatki krzyżujących się podobieństw, a sama struktura wewnętrzna kategorii cechuje się wielopoziomowością i hierarchicznością. Rozdział czwarty przedstawia dalsze problemy odnoszące się do typologii w ramach kategorii nomen agentis. Okazuje się bowiem, że samo pojęcie agensa cechuje się wieloznacznością i jest różnie definiowane przez różnych badaczy. W rozdziale tym omówione są także wyróżniki formalne agensów, jak również najbardziej produktywne sposoby ich tworzenia we współczesnym języku angielskim. Rozdział piąty niniejszej dysertacji jest wprowadzeniem do epoki języka Williama Szekspira. Przedstawione są pokrótce najważniejsze cechy morfologiczne i składniowe okresu elżbietańskiego. Najwięcej uwagi poświęca Autorka zmianom semantyczno-leksykalnym, jakie zaszły w języku angielskim od XVI wieku, które to zmiany mogą utrudniać prawidłowe odczytanie języka Szekspira. Rozdział szósty to część empiryczna dysertacji. Autorka poddaje analizie formalnej i semantycznej leksemy o znaczeniu agentywnym występujące w korpusie sztuk Szekspira. Szczególny nacisk kładziony jest na frekwencję i efekt semantyczny danego afiksu w neologizmach. Autorka śledzi również proces neosemantyzacji nazw wykonawców czynności

Introduction

“Wildness” is a term of excess. The range of words more or less synonymous with the word wild is also, say, excessive. Wild: untamed, savage, ferocious, feral, unbroken, native, agrarian - so much Word for Windows Thesaurus. It also means uncultivated, growing in natural conditions, easily startled, uncivilized, violent, uncontrolled, desolate, waste, unsettled, madly enthusiastic, disorderly, reckless. What makes this term attractive from the point of view of literary or cultural criticism is the possibility of its application, and of analysis of its application, to a very broad range of discursive practices from and equally broad range of perspectives