Radiological Signs of Intra-abdominal Gossypiboma

Gossypiboma is a mass lesion at the site of surgery due to a forgotten surgical sponge. Forgotten foreign bodies are mostly retained in the abdominal cavity but there are some cases in the thorax, cranium, breast, and an extremity. Gossypiboma should be considered, especially by radiologists, in patients with a history of surgery, who present with non-specific symptoms and abdominal mass. In this report, we describe the case of a female patient who presented with non-specific abdominal discomfort and fever about six months after open cholecystectomy. (The Me­di­cal Bul­le­tin of Ha­se­ki 2014; 52: 47-9

The Avaibility of Strain Elastography in a Hydatid Cyst - Interobserver Study.

To differentiate the hydatid cyst (HC) types by ultrasound elastography using two different sizes (4 mm and 8 mm) of the region of interest (ROI) and asking two different radiologists (interobserver) for their opinion

Ankilozan Spondilitte Arteriyel Sertlik ve Anti-Tümör Nekroz Faktör-Alfa Tedavisi: İki yıllık uzun dönem takip sonuçları

Amaç: Bu prospektif klinik çalışma ankilozan spondilit'de damar sertliği üzerine anti-tümör nekroz faktör-alfa (TNF-?) tedavisinin uzun dönemde etkinliğini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Hastalar ve yöntemler: Toplam 28 aktif ankilozan spondilit hastası (21 erkek, 7 kadın; ort. yaş 33.5±9.5 yıl; dağılım 20-52 yıl) çalışmaya alındı. Hastaların biyolojik tedavi başlangıcından önceki değerleri ve orta dönem (24. hafta) değerlendirilmesi rapor edildi. İleri değerlendirme için başlangıç raporları bulunan hastalarla anti-TNF-? tedavisinden sonraki ikinci yılda iletişime geçildi ve arteriyel sertlikleri nabız dalga hızı ile değerlendirildi. Bulgular: Anti-tümör nekroz faktör-alfa tedavisinden iki yıl sonra, hastaların semptomlarında ve klinik aktivite parametrelerini değerlendiren Bath Ankilozan Spondilit Hastalık Aktivite İndeksi skoru (4.9±0.9, 1.9±0.5 ve 1.8±0.9, p=0.0001), eritrosit sedimentasyon hızı (35.5±23.1 mm/h, 13.8±9.2 mm/h ve 25.0±17.9 mm/h, p=0.0001) ve C-reaktif proteinde (2.1±1.6 ng/dl, 0.4±0.3 ng/dl ve 0.6±0.9 ng/dl p=0.0001) anlamlı düzelmeler olmasına rağmen, arteriyel sertlik parametrelerinde (7.9±1.3 metre/saniye, 7.7±1.3 metre/saniye ve 8.3±1.1 metre/saniye, p=0.620) anlamlı değişiklik gözlemlenmedi. Sonuç: Önceki 24 haftalık değerlendirmeyle uyumlu olarak, ikinci yıldaki takip sonuçları anti-TNF-? tedavisinin ankilozan spondilitli hastalarda arteriyel sertliği düzeltmediğini gösterdi.Objectives: This prospective clinical study aims to evaluate the effectiveness of long-term of anti-tumor necrosis factor-alpha (TNF-a) therapy on arterial stiffness in ankylosing spondylitis. Patients and methods: A total of 28 active ankylosing spondylitis patients (21 males, 7 females; mean age 33.5±9.5 years; range 20 to 52 years) were enrolled. Patients’ values for before the initiation of biological therapy and mid-term (24 weeks) evaluation were reported. For further evaluation, this initially reported patients were contacted two years after anti-TNF-α therapy, and their arterial stiffness was assessed by using pulse wave velocity. Results: After two years of anti-TNF-α therapy, despite the significant improvements in patients’ symptoms and clinical activity parameters including Bath Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index score (4.9±0.9, 1.9±0.5 and 1.8±0.9, p=0.0001), erythrocyte sedimentation rate (35.5±23.1 mm/h, 13.8±9.2 mm/h and 25.0±17.9 mm/h, p=0.0001), and C-reactive protein (2.1±1.6 ng/dL, 0.4±0.3 ng/dL and 0.6±0.9 ng/dL p=0.0001), no significant difference was observed in arterial stiffness parameters (7.9±1.3 meter/second, 7.7±1.3 meter/second and 8.3±1.1 meter/second, p=0.620). Conclusion: In line with the previous 24-week evaluation, the results at two-year follow-up indicates that anti-TNF-α therapy does not improve arterial stiffness in patients with ankylosing spondylitis

Otozomal dominant polikistik böbrek hastalığında ürogenital kistlerin semen parametreleri üzerine etkisi var mı ?

WOS: 000374928100006OBJECTIVE: Autosomal dominant polycystic kidney disease (ADPKD) is a systemic disease with cysts in many organs including the urogenital tract. The aim of the study was to evaluate the relationship between urogenital cysts, semen pathologies and infertility in ADPKD. MATERIAL and METHODS: Male ADPKD patients aged 18-60 with creatinine clearance years higher than 60 ml/min were included. All patients had magnetic resonance imaging of the urinary system and pelvis, scrotal Doppler ultrasonography and sperm analysis. The results were compared with those of a healthy control group. RESULTS: 27 patients and 17 volunteers were included. Seminal vesicle and prostate cysts were detected in four (15%) and six (22%) patients, respectively. Five of the 23 married patients (21%) had infertility and this rate was higher than in the control group (p=0.044). The ratio of sperms with normal morphology and progressive motility was lower, and the rate of hypospermia, oligozoospermia, azospermia, asthenozoospermia and teratozoospermia were higher in the patient group. There was no significant difference between patients with/without urogenital cysts regarding seminal pathologies. CONCLUSION: Seminal abnormalities and infertility are more frequent in patients with ADPKD. Defects in spermatogenesis and sperm motility may be related to urogenital cysts as well as ciliary pathologies. There is a need for further studies evaluating the role of urogenital cysts in semen pathologies.AMAÇ: Otozomal dominant polikistik böbrek hastalığı (ODPBH) ürogenital sistemle birlikte birçok organda kist oluşumuna neden olabilen sistemik bir hastalıktır. Çalışmada, ODPBH olan bireylerde ürogenital kistler ile semen patolojileri ve infertilite ilişkisi değerlendirilmiştir. GEREÇ ve YÖNTEMLER: Çalışmaya 18-60 yaşları arasında, kreatinin klirensi 60 ml/dakika/1.73 m2’nin üzerinde, ODPBH olan erkekler dahil edildi. Tüm hastalara üriner sistem ve pelvik manyetik rezonans(MR) inceleme, skrotal Doppler ultrasonografi ve semen analizi yapıldı. Sonuçlar sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldı. BULGULAR: Yirmiyedi hasta ve 17 gönüllü çalışmaya dahil edildi. Seminal vezikül kisti 4(%15), prostat kisti 6 (%22) hastada tespit edildi. Kontrol grubundan daha sık olarak, evli olan 23 hastanın 5’inde (%21) infertilite mevcuttu (p=0.044). Normal morfolojili sperm oranları ve ileri motilite daha düşük, hipospermi, oligozoospermi, azospermi, asthenozoospermi ve teratozoospermi oranları hasta grubunda daha yüksekti. Ürogenital kisti olan/olmayan hastalarda semen patolojileri açısından anlamlı fark yoktu. SONUÇ: Seminal anormallikler ve infertilite ODPBH olanlarda daha sıktır. Spermatogenez ve sperm motilite defektleri siliar patolojiler gibi urogenital kistlerle ilişkili olabilir. Ürogenital kistlerin semen patolojilerindeki rolünü değerlendirmek için ileri çalışmalara ihtiyaç vardır