Innovation strategies of SMEs and the factors affecting involvement in innovation: an Implementation

Küreselleşme süreci ile birlikte artan rekabet, işletmeleri inovasyon yapmaya zorunlu kılmaktadır. KOBİ’ler değişken müşteri gereksinimlerine hızlı cevap verebilecek esnek bir yapıya sahip olmaları nedeniyle büyük işletmelere göre inovasyon konusunda daha avantajlı görülmektedir. Bu çalışma KOBİ’lerin inovasyon stratejilerinden hangilerini tercih ettiklerini ve inovasyon çeşitlerinden hangilerini uyguladıklarını tespit etmek amacıyla gerçek-leştirilmiştir. Çalışma ayrıca KOBİ’lerin çalışan sayıları ve yasal yapılarındaki farklılıkların inovasyon yapmayı ne derecede etkilediğini ve Ar-Ge’ye ayırdıkları pay ile inovasyon stratejileri arasındaki ilişkiyi incelemiştir. Elde edilen sonuçlar, çalışan sayısı arttıkça işletmelerin inovasyon yapma başarısının arttığını, inovasyon yapmanın KOBİ’lerin yasal yapısına göre farklılık göstermediğini ve Ar-Ge’ye ayrılan payın inovasyon stratejilerinin belirlenmesinde önemli rol oynadığını ortaya koymuştur.Increasing competitiveness through globalization process, has been forcing enterprises to innovate more than ever before. SMEs are considered to be more advantageous than large enterprises as they have a more flexible structure so as to meet costumers’ varying needs in an immediate manner. This study has been conducted to find out which innovation strategies enterprises prefer and which innovations they are using. Moreover, the study has examined to what extent the number of their employees and the variety in their legal structures influence their innovation activities and investigated the relation between their R&D allocations and innovation strategies. The findings have revealed that innovation success of enterprises improves along with the increase in the number of employees; involvement in innovation activities is unresponsive to type of legal structure of SMEs; and the size of R&D allocations plays a significant role in determining their innovation strategies

Effects of Silica Fume on Recycled Waste Concretes

DergiPark: 245952trakyafbdIn this study, it has been investigated experimentally that effects of silica fume on properties of concretes to get from waste concrete aggregate. It is because that the waste concrete aggregate hasn’t got proper grading curve, it was mixed with Isparta-Atabey aggregate to supply suitable grading. The silica fume were added to concrete with the ratios 6, 8, 10, 12 and 14 % by weight of cement weight. In the experimental study, experiments of sieve analysis, grain density and water absorption, unit weight of fresh concrete, fresh concrete consistance, ultrasonic pulse velocity and compressive strenght were done. The silica fume was decreased the values of compressive strenght. A super plasticizer and high-range water reducing chemical admixture was used in the mixture.Çalışmada, silis dumanının atık beton agregasından elde edilen betonların özelliklerine etkileri deneysel olarak araştırılmıştır. Atık beton agregası gerekli granülometrik değerlere sahip olmadığından dolayı, normal Isparta-Atabey agregasıyla uygun granülometriyi sağlayacak şekilde karıştırılmıştır. Karışım agregasından elde edilen betonun dayanımını arttırmak amacıyla silis dumanı ağırlıkça % 6, 8, 10, 12 ve 14 oranlarında çimento yerine kullanılmıştır. Deneysel çalışmada, elek analizi, tane yoğunluğu ve su emme, taze beton birim hacim ağırlığı, taze beton kıvamı, ultrases geçiş hızı ve basınç dayanımı deneyleri yapılmıştır. Silis dumanının karışımdaki su gereksinimini artırması nedeniyle, su-çimento oranının yükseltilmesi basınç dayanımının azalmasına neden olmuştur. Karışımdaki su miktarını azaltmak amacıyla yüksek oranda su azaltıcı özelliği olan süper akışkanlaştırıcı kimyasal beton katkısı kullanılmıştır

Açımlayıcı ve Doğrulayıcı Faktör Analizlerinin Kullanımı: Bir Doküman İncelemesi

This paper aims to review the scale development research published in Turkey between 2006 and 2016 with regard to their processes of exploratory (EFA) and confirmatory factor analysis (CFA). Within this scope, the distribution of the studies according to years and factor analyses, the extent to which their hypotheses came through for both analysis methods, and the distribution of EFA and CFA results according to the published papers were investigated. In this way, we aimed to infer significant results on the practical application of EFA and CFA which are frequently referred in theory. Hence, the present research incorporates a descriptive document analysis on 131 scale development studies published in the fields of education and social sciences in the journals indexed in The Scientific and Technological Research Council of Turkey (TÜBİTAK) TR Dizin data base between 2006 and 2016. Frequency tables, column charts, histogram, line charts, and measures of central tendency were used to analyse the data. More than 70% of 131 scale development studies were carried out after 2013. The maximum number of studies was published in 2015, and the minimum number in 2008.  Only EFA was used in 59 articles, only CFA was used in 4 articles, and both analysis methods were employed in 58 articles. The remaining 10 papers used none of the analyses and included only item analyses. The average sample sizes were 395 participants for EFA and 529 participants for CFA. Sample sizes were accordingly adequate in terms of the factor analyses. EFA and CFA were conducted over the same sample in 36 papers, whereas the analyses were based on different samples in 22 ones. In terms of estimation, 65% of 117 EFA using papers employed Principle Component Analysis (PCA), 2% used Maximum Likelihood Estimation (MLE), 1% used Parallel Analysis (PA), and 3% used Principle Axis Factoring (PAF), while 29% did not specify their method of estimation. The hypotheses of EFA analyses were examined in 93% of the papers. Scree plots were taken into consideration when determing the number of factors in 50% of the papers. Varimax rotation method was used in 67% of the EFA using papers. The total variance explained was 53.05%. The analytical hypotheses were not examined in 87% of the 62 studies conducted with CFA; 51 of them included track diagrams and 52 included factor loadings. 90% of the papers did not give any information on parameter estimation method. All indices, except the Parsimony Goodness of Fit Index (PGFI), were acceptable as model fit indices in the papers. The results from the papers examined were evaluated in the light of the relevant literature in the last section of the present paper, and some suggestions were made in reference to both theory and practice.Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de 2006-2016 yılları arasında yayınlanan ölçek geliştirme çalışmalarını açımlayıcı faktör analizi (AFA) ve doğrulayıcı faktör analizinin (DFA) kullanımı bakımından incelemektir. Bu kapsamda, yapılan çalışmaların yıllara ve kullanılan faktör analizi türüne göre nasıl bir dağılım gösterdiği, her iki analiz yöntemi için varsayımların sağlanma durumları ile açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi sonuçlarının makalelere göre nasıl bir dağılım gösterdiği incelenmiştir. Böylece, teorik olarak sıkça değinilen AFA ve DFA’nın pratikte nasıl uygulandığına yönelik önemli bulguların elde edilmesi amaçlanmıştır. Derleme çalışması niteliğinde olan bu araştırmada, 2006 ile 2016 yılları arasında Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK) Dergi Park veri tabanında taranan dergilerde eğitim ve sosyal bilimler alanlarında yayınlan toplam 131 ölçek geliştirme çalışması incelenmiştir. Verilerin incelenmesinde frekans tabloları, yüzdeler, sütun, histogram ve çizgi grafikleri ve merkezi eğilim ölçüleri kullanılmıştır. Araştırmada incelenen 131 ölçek geliştirme çalışmasının %70’inden fazlası 2013 yılından sonra yapılmıştır. En fazla çalışma 2015 yılında, en az çalışma ise 2008 yılında yapılmıştır. Makalelerin 59’unda sadece AFA, dördünde sadece DFA ve 58’inde her iki analiz birlikte yapılmış, onunda ise her iki analiz de yapılmamış sadece madde analizlerine yer verilmiştir. AFA için kullanılan ortalama örneklem büyüklüğü 395 kişiyken DFA için 529 kişidir. Buna göre, faktör analizleri için örneklem büyüklüklerinin genel olarak yeterli olduğu görülmüştür. 36 çalışmada AFA ve DFA aynı örneklem üzerinde gerçekleştirilirken, 22’sinde farklı örneklemler üzerinde analizler yapılmıştır. AFA yapılan 117 çalışmanın %65’inde kestirim yöntemi olarak Temel Bileşenler Analizi (TBA), %2’sinde Maximum Likelihood Estimation (MLE), %1’inde Paralel Analiz (PA) ve %3’ünde Parallel Axis Factoring (PAF) kullanılmış, %29’unda belirtilmemiştir. AFA analizinin varsayımları çalışmaların %93’ünde incelenmiştir. Faktör sayısına karar verirken çalışmaların %50’sinde yamaç grafiği göz önünde bulundurulmuştur. AFA yapılan araştırmaların %67’sinde Varimax döndürme yöntemi kullanılmıştır. Açıklanan ortalama toplam varyans oranı %53.05’tir. DFA yapılan 62 çalışmanın %87’sinde analizin varsayımları incelenmemiş, 51’inde yol diyagramları, 52’sinde faktör yükleri verilmiştir. Çalışmaların %90’ında parametre kestirim yöntemiyle ilgili herhangi bir bilgi verilmemiştir. Çalışmalarda model uyum/uyumsuzluk indeksleri olarak Parsimony Goodness of Fit Index (PGFI) dışında diğer tüm indekslerin kabul edilebilir düzeyde olduğu görülmüştür. Çalışmanın son bölümünde incelenen araştırmalardan elde edilen bulgular, ilgili alan-yazın ışığında değerlendirilerek, teori ve uygulamaya dönük bazı önerilerde bulunulmuştur

Faktör Çıkarma Yöntemlerinin Paralel Analiz Sonuçlarına Etkisi

DergiPark: 747075tredAçımlayıcı faktör analizinden en önemli kararlardan biri faktör sayısını belirlemektir. Bunun için birçok yöntem geliştirilmiş olsa da paralel analiz, hala en çok önerilen ve kullanılan yöntemler arasında yer almaktadır. Sıklıkla kullanılması birçok modifikasyonun yapılmasına ve analizle ilgili araştırmaların yoğunlaşmasına neden olmuştur. Bu araştırmada açımlayıcı faktör analizinde kullanılan faktör çıkarma yöntemlerinin paralel analiz sonuçlarına etkisinin incelenmesi amaçlanmış ve Monte Carlo simülasyon çalışması gerçekleştirilmiştir. İki kategorili veri setleriyle gerçekleştirilen simülasyon çalışmasında ortalama faktör yükü, madde sayısı, ölçme modeli, örneklem büyüklüğü ve kullanılan korelasyon matrisi koşulları manipüle edilmiştir. Paralel analizde uygulanan en küçük kalıntı, temel bileşenler, temel eksenler, en çok olabilirlik, ağırlıklandırılmamış en küçük kareler, en küçük ki-kare ve optimal paralel analizde uygulanan en küçük rank faktör çıkarma yöntemleri karşılaştırılmıştır. Araştırma sonucunda tetrakorik korelasyon matrisiyle gerçekleştirilen optimal paralel analiz yönteminin uygulandığı en küçük rank yönteminin en iyi sonucu verdiği gözlenmiştir. Bununla birlikte ortalama faktör yükü .70 olan koşullarda Pearson korelasyon matrisiyle gerçekleştirilen analizlerde tüm yöntemler yeterli performans gösterirken tetrakorik korelasyon matrisinin kullanılmasıyla paralel analiz uygulanan temel bileşenler ve optimal paralel analiz uygulanan en küçük rank yöntemleri hariç diğer yöntemlerin aşırı faktör çıkardığı söylenebilir. Araştırma bulgularına göre tetrakorik (polikorik) korelasyon matrisiyle en küçük rank yöntemiyle optimal paralel analizin kullanılması önerilmektedi

Teknoloji kullanımında ebeveyn tutum ölçeğinin geliştirilmesi

Teknolojinin yaygınlaşması ve kolay erişebilir bir hale gelmesi yaşamın her alanında etkisini göstermekte, teknoloji hemen her ailenin günlük hayatında yer edinmeye başlamakta ve bu durumun aktif bir şekilde teknoloji kullanımına başlayan çocukların ebeveynleri ile olan iletişimlerini ve ebeveyn tutumlarını etkilediği düşünülmektedir. Bu çalışma okul öncesi dönemde çocuğu bulunan ebeveynlerin, çocuklarının teknolojik araç kullanımlarına yönelik bilgi ve tutumlarının belirlenmesinde geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı geliştirmeyi amaçlamıştır. Araştırmanın örnekleminde kartopu ve rassal örnekleme yöntemiyle seçilmiş 243 ebeveyn bulunmaktadır. Araştırmanın amacı teknoloji kullanımında ebeveyn tutumlarının bilgi ve tutum boyutlarını ölçecek bir ölçme aracı geliştirilmesi olduğu için elde edilen veri setiyle öncelikle açımlayıcı faktör analizi (AFA) gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucu Teknoloji Kullanımında Ebeveyn Tutum Ölçeğinin geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğunu göstermiştir

Valproic Acid-induced Priapism In A Child

A complete or partial involuntary erection that occurs in absence of a sexual stimulation and lasts longer than four hours is defined as priapism. Etiology usually includes sickle cell disease or hematologic malignancies. Less common causes include trauma, spinal cord injury, medications, congenital syphilis, parotitis, Fabry’s disease and retroperitoneal sarcoma. Priapism is a urologic emergency that varies by ischemic and non-ischemic episodes. Ischemic injury to cavernous tissues leads to erectile dysfunction. Early recognition of priapism, determination of the type and the treatment are crucial in preventing potential long-term complications caused by priapism. With this case of priapism caused by a treatment with valproic acid, it was aimed to point out priapism which is a urologic emergency

Evaluation of children with acute gastroenteritis in Konya region

Introduction: Acute gastroenteritis is a major cause of pediatric morbidity and mortality around the world. It remains a frequent reason for infection-related admissions to emergency units among all age groups. Epidemiologic knowledge about etiology of gastroenteritis in a certain area allows early and correct diagnosis. The current study aimed at evaluating the prevalence of bacterial, viral, and parasitic pathogens in children with gastroenteritis who admitted to pediatric emergency unit. Methods: The demographic, clinical and laboratory data of 450 children with acute gastroenteritis, within the age range of 0 months to 18 years who admitted to Pediatric Emergency Department of Meram Faculty of Medicine from September 2018 to September 2019 were retrospectively analyzed.Results: While 31.10% of the patients had etiological agents, 68.90% of the patients could not be identified. The identified pathogens were 2.10% bacteria, 82.20% virus, 15.70% parasite. The most common pathogen was Rotavirus with a rate of 72.90%. This was followed by E. histolytica with 15.00% and Adenovirus with 9.30%. Rotavirus was most frequently detected at the age of 2 years, and E. histolytica was most frequently detected at the age of 5 years. Rotavirus was most common in the winter season [33.7%]. 7.10% of the patients were hospitalized. The average length of hospital stay was 3.34 ± 2.19 days.Conclusion: Rotavirus, E. histolytica and Adenovirus were the most prevalent agents of diarrhea in children aged 0 month to 18 years who admitted to emergency unit in this study

Evaluation of antimicrobial efficacy of sodium hypochlorite, propolis, octenidine dihydrochloride and chlorhexidine on microorganisms

Objectives: The aim of this present study was to evaluate the antimicrobial effect of  2.5% sodium hypochlorite (NaOCl), 12.5% propolis, 25% propolis, octenidine dihydrochloride (OCT) and 2% chlorhexidine (CHX) on microorganisms with different structural characteristics. Materials and Methods: S. aureus, E. faecalis, E. coli and C. albicans were included in the study. Pre-sterilized paper discs (6 mm in diameter) were soaked with the test solutions and placed on the plates, following Muller-Hinton agar plates were inoculated with the microbial suspensions. Then zones of inhibition were recorded and the results were analysed statistically. 2.5% NaOCl, 2% CHX and OCT produced inhibitory zones against all microorganisms tested. Statistical analysis was carried out with analyses of variance (ANOVA). Differences were identified by post-hoc Bonferroni test. The level of significance was set at p=0.05. Results: NaCl was ineffective against all microorganisms; however, 2.5% NaOCl, 2% CHX and OCT produced inhibitory zones against all microorganisms tested. 2.5% NaOCl and 2% CHX showed significantly larger average zones of inhibition compared to the other experimental irrigants (p<0.05). While 12.5% propolis extract produced only slight inhibition on S. aureus, 25% propolis extract was effective on S. aureus, E. faecalis and C. albicans. Conclusions: The present study showed that 2.5% NaOCl and 2% chlorhexidine had superior antimicrobial effects than other irrigants used

Congenital arterial thrombosis in newborn: A case report

Neonatal thrombosis is a serious event that can cause mortality or severe morbidity. Although catheters are the most common cause of neonatal thrombosis, spontaneous events can also occur. Arterial thrombosis is very rare and accounts for approximately half of all thrombotic events in neonates. Genetic prothrombotic risk factors may affect the occurence of neonatal thrombosis. In this report, a case of left brachial, radial, and ulnar arterial thrombosis associated with methylene-tetrahydrofolate reductase (MTHFR) gene C677T and A1298C polymorphism heterozygosity is presented. Plasma homocysteine level and other prothrombotic components were normal. Standard heparin, aspirin, vitamin B12, B6 and folic acid were initiated for treatment. However, the left arm of the patient was amputated at the shoulder because its capillary stream could not be observed. We suggest that MTHFR gene C677T and A1298C polymorphism heterozygosity might be investigated in neonates with congenital arterial thrombosis in spite of normal serum homocysteine levels. © Trakya University Faculty of Medicine