Rozpowszechnienie i jakość profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych z migotaniem przedsionków

Wstęp: Pomimo licznych dowodów na skuteczność profilaktyki przeciwzakrzepowej w zapobieganiu udarowi mózgu u osób z migotaniem przedsionków (AF) częstość wdrażania antykoagulantów u chorych z AF, obarczonych czynnikami ryzyka udaru mózgu, wynosi zaledwie 15-44%. Celem pracy była ocena rozpowszechnienia i jakości profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków. Materiał i metody: Za pomocą badania ankietowego określono, ilu spośród 100 pacjentów z rozpoznanym uprzednio AF podlegało leczeniu z użyciem acenokumarolu i kwasu acetylosalicylowego (ASA) w chwili przyjęcia do szpitala. Jakość stosowanej profilaktyki określono, oceniając wartość INR i stosowaną dobową dawkę ASA. Wyniki: Spośród 72 osób, będących kandydatami do leczenia doustnym antykoagulantem, 26 pacjentów (36%) stosowało to leczenie. Jedynie u 10 spośród nich wskaźnik INR mieścił się w granicach zalecanej normy. Częściej leczeni acenokumarolem byli mężczyźni, pacjenci z utrwalonym AF i chorzy z większą liczbą czynników ryzyka. Przewlekle ASA zażywało 72% pacjentów niestosujących antykoagulantów. Żadna z badanych osób nie stosowała ASA w zalecanej w profilaktyce udaru mózgu dawce, równej 300-325 mg/d. Wnioski: Mimo istniejących wskazań profilaktyka przeciwzakrzepowa z użyciem doustnych antykoagulantów nie jest stosowana u większości chorych z AF. Kwas acetylosalicylowy podawany zamiast antykoagulantu w grupie osób z AF jest stosowany w dawce niewystarczającej do skutecznej prewencji udaru mózgu. (Folia Cardiol. 2003; 10: 633-640

Rozpowszechnienie i jakość profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych z migotaniem przedsionków

Wstęp: Pomimo licznych dowodów na skuteczność profilaktyki przeciwzakrzepowej w zapobieganiu udarowi mózgu u osób z migotaniem przedsionków (AF) częstość wdrażania antykoagulantów u chorych z AF, obarczonych czynnikami ryzyka udaru mózgu, wynosi zaledwie 15-44%. Celem pracy była ocena rozpowszechnienia i jakości profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków. Materiał i metody: Za pomocą badania ankietowego określono, ilu spośród 100 pacjentów z rozpoznanym uprzednio AF podlegało leczeniu z użyciem acenokumarolu i kwasu acetylosalicylowego (ASA) w chwili przyjęcia do szpitala. Jakość stosowanej profilaktyki określono, oceniając wartość INR i stosowaną dobową dawkę ASA. Wyniki: Spośród 72 osób, będących kandydatami do leczenia doustnym antykoagulantem, 26 pacjentów (36%) stosowało to leczenie. Jedynie u 10 spośród nich wskaźnik INR mieścił się w granicach zalecanej normy. Częściej leczeni acenokumarolem byli mężczyźni, pacjenci z utrwalonym AF i chorzy z większą liczbą czynników ryzyka. Przewlekle ASA zażywało 72% pacjentów niestosujących antykoagulantów. Żadna z badanych osób nie stosowała ASA w zalecanej w profilaktyce udaru mózgu dawce, równej 300-325 mg/d. Wnioski: Mimo istniejących wskazań profilaktyka przeciwzakrzepowa z użyciem doustnych antykoagulantów nie jest stosowana u większości chorych z AF. Kwas acetylosalicylowy podawany zamiast antykoagulantu w grupie osób z AF jest stosowany w dawce niewystarczającej do skutecznej prewencji udaru mózgu. (Folia Cardiol. 2003; 10: 633-640

Nitrendipine and nitroglicerine efficacy and safety in reducing unexpected high blood pressure in hypertensive outpatients

Wstęp Celem pracy było porównanie efektów działania nitrendipiny (NTD) i nitrogliceryny (NTG) lub połączenia obu tych leków u pacjentów nadciśnieniem tętniczym z nagłym wzrostem wartości ciśnienia. Oceniano skuteczność hipotensyjną oraz bezpieczeństwo. Materiał i metody Do badania kwalifikowano dorosłe osoby z nagłym wzrostem ciśnienia skurczowego (SBP) do wartości 180-240 mm Hg i/lub rozkurczowego (DBP) 110-130 mm Hg, którzy zgłosili się do izby przyjęć. W doraźnym leczeniu nadciśnienia stosowano preparat nitrendipiny oraz nitroglicerynę w aerozolu lub ich kombinację. Pomiary ciśnienia i tętna wykonywano początkowo po 2 i 5 minutach, a następnie co 15 minut przez 3 godziny. W analizie statystycznej wykorzystywano test χ2, analizę wariancji z testem F Snedecora oraz test post-hoc Duncana. Wyniki Objęto badaniem 83 chorych. Stwierdzono, że oba badane leki NTG i NTD i ich kombinacja powodowały istotny spadek zarówno SBP, jak i DBP. W czasie leczenia NTG obserwowano nieco większy wzrost częstości tętna na początku obserwacji. Przy skojarzeniu NTG i NTD spadek ciśnienia był wolniejszy i nie obserwowano wzrostu tętna. Nie zanotowano poważnych działań niepożądanych w trakcie obserwacji. Wnioski Leczenie NTG, NTD lub kombinacją leków w stanach pilnych jest skuteczne, bezpieczne i dobrze tolerowane. Najsłabszy efekt występował po NTG. Leczenie skojarzone NTG i NTD wiąże się z korzystniejszym działaniem hemodynamicznym, co może być przydatne w leczeniu pacjentów z chorobą wieńcową.Background The purpose of this work was to assess the hypotensive effect of nitrendipine (NTD), nitroglicerine (NTG) or combination of those two drugs in hypertensive patients with unexpected increase of blood pressure. This work evaluated hypotensive efficacy and safety of these drugs. Material and methods Enrolled were adults admitted to Emergency Department with unexpected increase of systolic blood pressure (SBP) ranging 180-240 mm Hg and/or diastolic blood pressure (DBP) ranging 110-130 mm Hg. Urgent treatment of the hypertension with NTD, NTG or their combination were started. At the beginning measurement of the blood pressure and pulse rate were taken after 2 and 5 minutes and later after each 15 minutes in 3 hour observation period. In statistical analysis χ2 test, variation analysis with F Snedecor test and posthoc Duncan test were used. Results Eighty three patients were enrolled in the study. The analysis confirmed that both drugs (NTG and NTD) and their combination caused relevant decrease in SBP and DBP. An increase in pulse rate at the beginning of the NTG treatment was observed. In combined treatment with NTG and NTD blood pressure decreased slowly and pulse rate did not increase. There was not serious side-effects during the observation. Conclusions Treatment by NTG, NTD or combination of these drugs in urgent hypertensive cases was effective, save and well-tolerated. The weakest effect was after using NTG. Combined treatment with NTG and NTD was more advantageous with regard to hemodynamic effects what could be helpful in treatment of the coronary ischemic disease patients

The relationship between plasma renin activity and serum lipid profiles in patients with primary arterial hypertension

Introduction: The aim of the study was to evaluate clinical and biochemical differences between patients with lowrenin and high-renin primary arterial hypertension (AH), mainly in reference to serum lipids, and to identify factors determining lipid concentrations. Materials and methods: In untreated patients with AH stage 1 we measured plasma renin activity (PRA) and subdivided the group into low-renin (PRA < 0.65 ng/mL/h) and high-renin (PRA ⩾ 0.65 ng/mL/h) AH. We compared office and 24-h ambulatory blood pressure, serum aldosterone, lipids and selected biochemical parameters between subgroups. Factors determining lipid concentration in both subgroups were assessed in regression analysis. Results: Patients with high-renin hypertension (N = 58) were characterized by higher heart rate ($\rho$ = 0.04), lower serum sodium ($\rho$ < 0.01) and aldosterone-to-renin ratio ($\rho$ < 0.01), and significantly higher serum aldosterone ($\rho$ = 0.03), albumin ($\rho$ < 0.01), total protein ($\rho$ < 0.01), total cholesterol ($\rho$ = 0.01) and low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C) ($\rho$ = 0.04) than low-renin subjects (N = 39). In univariate linear regression, only PRA in the low-renin group was in a positive relationship with LDL-C ($R^{2}$ = 0.15, $\beta$ = 1.53 and $\rho$ = 0.013); this association remained significant after adjustment for age, sex, and serum albumin and aldosterone concentrations. Conclusions: Higher serum levels of total and LDL-C characterized high-renin subjects, but the association between LDL-C level and PRA existed only in low-renin primary AH

Nitrendipine and nitroglicerine efficacy and safety in reducing unexpected high blood pressure in hypertensive outpatients

Wstęp Celem pracy było porównanie efektów działania nitrendipiny (NTD) i nitrogliceryny (NTG) lub połączenia obu tych leków u pacjentów nadciśnieniem tętniczym z nagłym wzrostem wartości ciśnienia. Oceniano skuteczność hipotensyjną oraz bezpieczeństwo. Materiał i metody Do badania kwalifikowano dorosłe osoby z nagłym wzrostem ciśnienia skurczowego (SBP) do wartości 180–240 mm Hg i/lub rozkurczowego (DBP) 110–130 mm Hg, którzy zgłosili się do izby przyjęć. W doraźnym leczeniu nadciśnienia stosowano preparat nitrendipiny oraz nitroglicerynę w aerozolu lub ich kombinację. Pomiary ciśnienia i tętna wykonywano początkowo po 2 i 5 minutach, a następnie co 15 minut przez 3 godziny. W analizie statystycznej wykorzystywano test c2, analizę wariancji z testem F Snedecora oraz test post-hoc Duncana. Wyniki Objęto badaniem 83 chorych. Stwierdzono, że oba badane leki NTG i NTD i ich kombinacja powodowały istotny spadek zarówno SBP, jak i DBP. W czasie leczenia NTG obserwowano nieco większy wzrost częstości tętna na początku obserwacji. Przy skojarzeniu NTG i NTD spadek ciśnienia byłwolniejszy i nie obserwowano wzrostu tętna. Nie zanotowano poważnych działań niepożądanych w trakcie obserwacji. Wnioski Leczenie NTG, NTD lub kombinacją leków w stanach pilnych jest skuteczne, bezpieczne i dobrze tolerowane. Najsłabszy efekt występował po NTG. Leczenie skojarzone NTG i NTD wiąże się z korzystniejszym działaniem hemodynamicznym, co może być przydatne w leczeniu pacjentów z chorobą wieńcową.Background The purpose of this work was to assess the hypotensive effect of nitrendipine (NTD), nitroglicerine (NTG) or combination of those two drugs in hypertensive patients with unexpected increase of blood pressure. This work evaluated hypotensive efficacy and safety of these drugs. Material and methods Enrolled were adults admitted to Emergency Department with unexpected increase of systolic blood pressure (SBP) ranging 180–240 mm Hg and/or diastolic blood pressure (DBP) ranging 110–130 mm Hg. Urgent treatment of the hypertension with NTD, NTG or their combination were started. At the beginning measurement of the blood pressure and pulse rate were taken after 2 and 5 minutes and later after each 15 minutes in 3 hour observation period. In statistical analysis c2 test, variation analysis with F Snedecor test and posthoc Duncan test were used. Results Eighty three patients were enrolled in the study. The analysis confirmed that both drugs (NTG and NTD) and theirc ombination caused relevant decrease in SBP and DBP. An increase in pulse rate at the beginning of the NTG treatment was observed. In combined treatment with NTG and NTD blood pressure decreased slowly and pulse rate did not increase. There was not serious side-effects during the observation. Conclusions Treatment by NTG, NTD or combination of these drugs in urgent hypertensive cases was effective, save and well-tolerated. The weakest effect was after using NTG. Combined treatment with NTG and NTD was more advantageous with regard to hemodynamic effects what could be helpful in treatment of the coronary ischemic disease patients

Clinical utility of the new american joint committee on cancer staging system for gastrointestinal stromal tumors: Current Overall Survival After Primary Tumor Resection

BACKGROUND: The objectives of the current study were to assess the reliability of the new revision of the American Joint Committee on Cancer (AJCC) staging system for gastrointestinal stromal tumors (GISTs) based on the National Comprehensive Cancer Network-Armed Forces Institute of Pathology risk classification and to analyze the factors that influence after resection for primary GISTs in 2 AJCC groups: patients with GISTs originating from the stomach and omentum (G-GISTs) and patients with other primary GISTs located mainly in the small bowel (nongastric GISTs [NG-GISTs]). METHODS: The authors prospectively analyzed a group of 640 patients with primary, CD117-positive GISTs who underwent surgery with curative intention (R0/R1 resection), including 340 G-GISTs (55.5%) and 300 NG-GISTs (44.5%). Factors were explored that had an effect on disease-free survival time (DFS), which was calculated from the date of radical operation to the date of recurrence or last follow-up. The median follow-up was 39 months. RESULTS: Compared with NG-GISTs, G-GISTs were characterized by a significantly lower median size (5.3 cm and 8.5 cm, respectively; P 5 cm and >10 cm (P 5 in 50 HPF and >10 in 50 HPF (P < .0001). The 5-year DFS rates in G-GISTs according to AJCC stage categories were as follows: 96% for stage IA tumors, 92% for stage IB tumors, 51% for II tumors, 22% for stage IIIA tumors, and 22% for stage IIIB tumors (P < .0001). The 5-year DFS rates in NG-GISTs according to AJCC categories were as follows: 92% for stage I tumors, 66% for stage II tumors, 28% for IIIA tumors, and 16% for IIIB tumors (P < .0001). The high prognostic significance of the AJCC classification also was confirmed for overall survival data, including the impact of therapy with tyrosine kinase inhibitors. CONCLUSIONS: The reliability of AJCC risk classification after resection of primary GIST was confirmed for DFS and overall survival. Patients with primary G-GISTs had a better prognosis than patients with NG-GISTs. In both groups, primary tumor size and mitotic activity were the most important prognostic factors in terms of DFS. Cancer 2011;. © 2011 American Cancer Society.status: publishe