Wstęp: Pomimo licznych dowodów na skuteczność profilaktyki przeciwzakrzepowej
w zapobieganiu udarowi mózgu u osób z migotaniem przedsionków (AF) częstość wdrażania
antykoagulantów u chorych z AF, obarczonych czynnikami ryzyka udaru mózgu, wynosi
zaledwie 15-44%. Celem pracy była ocena rozpowszechnienia i jakości profilaktyki
przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków.
Materiał i metody: Za pomocą badania ankietowego określono, ilu spośród
100 pacjentów z rozpoznanym uprzednio AF podlegało leczeniu z użyciem acenokumarolu
i kwasu acetylosalicylowego (ASA) w chwili przyjęcia do szpitala. Jakość stosowanej
profilaktyki określono, oceniając wartość INR i stosowaną dobową dawkę ASA.
Wyniki: Spośród 72 osób, będących kandydatami do leczenia doustnym antykoagulantem,
26 pacjentów (36%) stosowało to leczenie. Jedynie u 10 spośród nich wskaźnik INR
mieścił się w granicach zalecanej normy. Częściej leczeni acenokumarolem byli
mężczyźni, pacjenci z utrwalonym AF i chorzy z większą liczbą czynników ryzyka.
Przewlekle ASA zażywało 72% pacjentów niestosujących antykoagulantów. Żadna z
badanych osób nie stosowała ASA w zalecanej w profilaktyce udaru mózgu dawce,
równej 300-325 mg/d.
Wnioski: Mimo istniejących wskazań profilaktyka przeciwzakrzepowa z użyciem
doustnych antykoagulantów nie jest stosowana u większości chorych z AF. Kwas acetylosalicylowy
podawany zamiast antykoagulantu w grupie osób z AF jest stosowany w dawce niewystarczającej
do skutecznej prewencji udaru mózgu. (Folia Cardiol. 2003; 10: 633-640
