Alternative transcript forms of MCPIP1

MCPIP1 jest 66 kDa białkiem o budowie domenowej, pełniącym w organizmie funkcjenegatywnego regulatora stanu zapalnego. Dzięki obecności domeny PIN,posiada aktywność RNazy i może prowadzić do degradacji nie tylko transkryptówcytokin prozapalnych, ale także wiele mi-RNA, RNA pochodzenia wirusowego, a nawetswój własny mRNA. Obecność domeny UBA umożliwia oddziaływanie z białkamiz rodziny TRAF. MCPIP1 poprzez sciąganie deubikwitynazy UPF-1, doprowadzado dezaktywacji TRAF, przerywając w ten sposób transdukcje sygnału głównychszlaków prozapalnych: NFΚB i AP-1. W niniejszej pracy zidentyfikowano krótszą,niż standardowa formę transkrypcji MCPIP1, pozbawioną domeny PIN.Forma alternatywna była zarówno obecna na poziomie RNA, jak i na poziomie białka,w liniach nowotworowych i nienowotworowych. Jej ilość zwiększała się pod wpływemstymulacji TNFα. Postuluje się, że powstawanie krótszej, pozbawionej aktywnościRNazowej formy MCPIP1 mogłoby być dodatkowym sposobem regulacji stanuzapalnego. Według hipotezy, produkcja niefunkcjonalnego białka MCPIP1,byłaby korzystna dla utrzymania chronicznego stanu zapalnego w środowisku guza,co sprzyjałoby transformacji nowotworowej. Niestety alternatywna forma transkryptunie została zidentyfikowana w produktach reakcji PCR na matrycy cDNA pozyskanegoz RNA pochodzenia tkankowego, od pacjentów będących w różnym stadium ccRCC(ang. clear cell renal cell carcinoma – rak jasnokomórkowy nerki). Negatywny wynikdoświadczenia, nie jest jednoznacznym dowodem braku alternatywnych form w tkanceneoplastycznej. Aby ostatecznie potwierdzić obecność, lub brak produktówalternatywnego składania mRNA należałoby przeprowadzić analizę z wykorzystaniemczulszych metod typu Northern Blot.MCPIP1 is a 66 kDa multidomain protein, which acts as a negative regulatorof inflammation. It was reported to degrade various mRNA of pro-inflammatorycytokines, miRNA, viral RNA and its own transcript. The RNase activity of MCPIP1is located in PIN domain, whereas UBA domain enables it to interact with TRAFsproteins. MCPIP1 was reported to act as a mediator between TRAFs and UPF-1deubiquitinase, thereby disturbing the activation of the main pro-inflammatory signalingpathways: NFκB and AP-1. The current work has identified the shorter, alternativetranscript variant of MCPIP1 that lacks PIN domain. Furthermore this variantwas detectable on a protein level by western blot. The level of this alternative splicingform increased after stimulation with TNFα of the both cancerous and non-cancerouscell lines. We postulate that the production of the shorter, inactive proteinis an additional way of the inflammatory state regulation. The increased level of inactiveMCPIP1 would be beneficial for the cancerous transformation. Contrary to resultsobtained on cell lines, the alternative splicing form was not detectable in cDNA fromtissue-derived RNA of patients with different stages of ccRCC (clear cell renal cellcarcinoma) cancer. The negative result of this experiment is not the final evidence of thelack of the alternative form in the neoplastic tissue. More sensitive methods of transcriptdetection need to be employed in order to determine the presence of the alternativeMCPIP1 form in tissue samples

Effect of Phaeodactylum tricornutum growth conditions on efficiency of diadinoxanthin isolation

Diatoksantyna i diadinoksantyna są barwnikami cyklu diadinoksantynowego, który pozwala chronić aparaty fotosyntetyczne okrzemek przed nadmierną ilością światła. Celem niniejszej pracy było określenie optymalnych warunków hodowli Phaeodactylum tricornutum, które pozwoliłyby na najbardziej efektywne pozyskiwanie diadinoksantyny-barwnika cyklu diadinoksantynowego. Okrzemki te hodowano w trzech wariantach temperaturowych( 12stC,15stC,20stC) z i bez dodatku krzemu w pożywce. Przy pomocy chromatografii cienkowarstwowej rozdzielano barwniki na płytce i sprawdzano jakość wyizolowanych barwników spektrofotometrycznie.Diadinoxanthin is one of two pigments, involved in diadinoxanthin cycle, which helps prevent diatom’s photosynthetic apparatus from photodestruction. The aim of the experiments was define the best conditions of breeding Pheaodactylum tricornutum, which could help extract the purestpigments in the greatest amount. The diatoms cultured with or without silicon in three temperatures (12stC,15stC,20stC). The pigments were separated by thin liquid chromatography. The quality of diadinoxanthin was checked by spectrophotometer

Column chromatography as a useful step in purification of diatom pigments

Fucoxanthin, diadinoxanthin and diatoxanthin are carotenoids found in brown algae and most other heterokonts. These pigments are involved in photosynthetic and photoprotective reactions, and they have many potential health benefits. They can be extracted from diatom Phaeodactylum tricornutum by sonication, extraction with chloroform : methanol and preparative thin layer chromatography. We assessed the utility of an additional column chromatography step in purification of these pigments. This novel addition to the isolation protocol increased the purity of fucoxanthin and allowed for concentration of diadinoxanthin and diatoxanthin before HPLC separation. The enhanced protocol is useful for obtaining high purity pigments for biochemical studies

The effect of surface modification of microfibrillated cellulose (MFC) by acid chlorides on the structural and thermomechanical properties of biopolyamide 4.10 nanocomposites

International audienc

MTA-type cement based on ZnO-enriched tricalcium silicate – evaluation of cytotoxicity and bactericidal activity

W artykule przedstawiono wyniki badań in vitro dotyczące cytotoksyczności i działania bakteriobójczego materiału do stosowania w endodoncji – cementu typu MTA (ang. Mineral Trioxide Aggregate) o nowym składzie chemicznym. Cement wytworzono na bazie krzemianu trójwapnia wzbogaconego ZnO i płynu będącego 15% roztworem CaCl2 , a jako czynnik wprowadzający kontrast RTG zastosowano ZrO2 . Wytworzony cement MTA oceniono poprzez scharakteryzowanie właściwości fizykochemicznych obejmujących: czas wiązania, wytrzymałość na ściskanie, a także kontrast RTG i bioaktywność w roztworze symulującym osocze (SBF). Do zbadania wpływu ziaren ZrO2 na ilość i wielkość porów w cemencie wykorzystano technikę mikrotomografii komputerowej (µCT). Działanie cytotoksyczne cementów oceniano przez zastosowanie referencyjnej linii komórkowej L-929. Warunki hodowli komórkowej w kontakcie z badanymi materiałami lub ekstraktami z cementów oceniano za pomocą analizy obrazu lub testu kolorymetrycznego MTT. Do badania aktywności przeciwbakteryjnej wykorzystano dwa szczepy paciorkowców: Streptococcus mutans i Streptococcus sanguinis. Opracowany cement typu MTA charakteryzuje się odpowiednimi właściwościami użytkowymi i spełnia wymagania zawarte w normie PN-EN ISO 10993-5:2009 „Biologiczna ocena wyrobów medycznych, część 5: Badania cytotoksyczności in vitro”. Jednak, aby mógł być rozważany jako bezpieczny wyrób medyczny do wypełniania wstecznego kanałów korzeniowych, wymaga dalszych badań.The article presents the results of in vitro cytotoxicity and bactericidal activity of MTA-type cement (Mineral Trioxide Aggregate) for endodontics with a new chemical composition. The cement was made on the basis of ZnO-enriched tricalcium silicate and a liquid being a 15% CaCl2 solution. ZrO2 was used as an X-ray radiopacity agent in the cement. The produced MTA-type cement was assessed by characterizing the physicochemical properties including: setting time, compressive strength, as well as X-ray radiopacity and bioactivity in a simulated body fluid (SBF). Microtomography technique (µCT) was used to investigate the effect of ZrO2 grains on the number and size of pores in the cement. The cytotoxic activity of the cements was assessed by using the reference L-929 cell line. Cell culture conditions in contact with test materials or cement extracts were assessed by image analysis or MTT colorimetric test. Two strains of streptococci were used to test the antibacterial activity: Streptococcus mutans and Streptococcus sanguinis. The developed MTA cement has appropriate functional properties and meets the requirements of the PNEN ISO 10993-5:2009 standard "Biological evaluation of medical devices, Part 5: In vitro cytotoxicity tests". However, in order to be considered a safe medical device for retrograde root canal filling, it requires further research

Calcination and ion substitution improve physicochemical and biological properties of nanohydroxyapatite for bone tissue engineering applications

Abstract Nanohydroxyapatite (nanoHAP) is widely used in bone regeneration, but there is a need to enhance its properties to provide stimuli for cell commitment and osteoconduction. This study examines the effect of calcination at 1200 °C on the physicochemical and biological properties of nanoHAP doped with magnesium (Mg2+), strontium (Sr2+), and zinc (Zn2+). A synergistic effect of dual modification on nanoHAP biological properties was investigated. The materials were characterized by X-ray diffraction (XRD), scanning electron microscopy (SEM), BET analysis, Fourier-transform spectroscopy, and thermal analysis methods. Furthermore, ion release tests and in vitro biological characterization, including cytocompatibility, reactive oxygen species production, osteoconductive potential and cell proliferation, were performed. The XRD results indicate that the ion substitution of nanoHAP has no effect on the apatite structure, and after calcination, β-tricalcium phosphate (β-TCP) is formed as an additional phase. SEM analysis showed that calcination induces the agglomeration of particles and changes in surface morphology. A decrease in the specific surface area and in the ion release rate was observed. Combining calcination and nanoHAP ion modification is beneficial for cell proliferation and osteoblast response and provide additional stimuli for cell commitment in bone regeneration

POSS Moieties with PEG Vertex Groups as Diluent in Polyurethane Elastomers: Morphology and Phase Separation

Polyhedral oligomeric silsesquioxane moieties with poly­(ethylene glycol) groups attached on the cage (PEG–POSS) were blended with an elastomeric polyurethane matrix, in contents up to 10 wt %. Several experimental techniques in agreement with each other show that the PEG–POSS moieties disperse well on the molecular level and act as diluents plasticizing the molecular dynamics. Although the degree of microphase separation is only weakly affected in all the compositions, changes in the macromorphology related to the POSS moieties have an impact on the matrix properties, decreasing the storage modulus. The PEG–POSS themselves display segmental dynamics, glass transition, and crystallinity; however, none of these properties are observed in the blends, providing additional support for excellent miscibility with the matrix. The results are compared to those of previous works where different synthesis approaches resulting in different POSS topologies were used