Osteoinductive activity of insulin-functionalized cell culture surfaces obtained using diazonium chemistry

Polymeric surfaces suitable for cell culture (DR/Pec) were constructed from diazoresin (DR) and pectin (Pec) in a form of ultrathin films using the layer-by-layer (LbL) technique. The surfaces were functionalized with insulin using diazonium chemistry. Such functionalized surfaces were used to culture human mesenchymal stem cells (hMSCs) to assess their suitability for bone tissue engineering and regeneration. The activity of insulin immobilized on the surfaces (DR/Pec/Ins) was compared to that of insulin dissolved in the culture medium. Human MSC grown on insulin-immobilized DR/Pec surfaces displayed increased proliferation and higher osteogenic activity. The latter was determined by means of alkaline phosphatase (ALP) activity, which increases at early stages of osteoblasts differentiation. Insulin dissolved in the culture medium did not stimulate cell proliferation and its osteogenic activity was significantly lower. Addition of recombinant human bone morphogenetic protein 2 (rhBMP-2) to the culture medium further increased ALP activity in hMSCs indicating additive osteogenic action of immobilized insulin and rhBMP-2

The course of posterior interosseous nerve in the wrist capsule : an anatomical study using the modified Sihler's staining

The aim of the study was to assess the course of posterior interosseous nerve in the wrist capsule in the transparent method of nerve staining. Material and Methods: Thirty dorsal wrist capsules were collected bilaterally from 15 donors (thirty capsules) within 12 hours of death. By the dorsal incision the capsules were collected in the same manner. The specimens were stained according to the protocol of modified Sihler’s staining technique. The preserved capsules were analysed under 8-16× magnification of optical microscope for the presence of major posterior interosseous nerve trunks, their major and minor branches, and nerve connections. Results: Three main types of nerve course were identified within the joint capsule. Type I - the most common, with the presence of a single trunk with the excursion of the first main branch on the radial side, two main branches on the ulnar side, the presence of the prevailing number of small branches on the radial side and the presence of 3-4 branches extending beyond the level of the carpo-metacarpal joints. Type II with the presence of two main nerve trunks, running almost in parallel with the first main branch on the radial side, two main branches on the ulnar side with presence of a predominant number of small branches on the radial side and the presence of 3-4 branches running beyond the level of carpo-metacarpal joints. Type III (least often) with the presence of crossed main nerve trunks. Conclusion: The modified Sihler’s staining technique allows for transparent visibility of the nerves innervation the dorsal wrist capsule. However does not allow accurate assessment as histological examination, especially in evaluation of nerve endings, but it gives a significantly larger area of nerve observation

Twórczość autobiograficzna na Bliskim Wschodzie oraz w Azji Środkowej

Tekst Piotra Bachtina stanowi analizę czterech kobiecych dzienników z pielgrzymki do Mekki, spisanych między końcem XVII a końcem XIX wieku. Przedmiotem zainteresowań Ashrafa S. Benyamina jest autobiografia Tahy Husajna, jednego z najwybitniejszych intelektualistów w historii Egiptu. Jagoda Budzik ogniskuje swoją refleksję wokół cyklu poetyckiego "Ani Szliszi" Adiego Wolfsona, należącego do tzw. "pokolenia postpamięci" - potomków ofiar Holokaustu. Sylwia Filipowska przez pryzmat twórczości autobiograficznej obserwuje fascynujące spotkania kultur: szlacheckiej Rzeczypospolitej z Orientem, na który okno stanowił osmański Stambuł (1453-1922). Tekst Agnieszki Graczyk skupia się wokół problemu relacji między prawdą a fikcją w utworach autobiograficznych współczesnych pisarek arabskich. Pytanie o stosunek prawdy i fikcji powraca w artykule Moniki Janoty, poświęconym XI-wiecznemu "Traktatowi o przewodnikach i zwodnikach" pióra Abu 'Amira Ibn Szuhajda al-Andalusiego. Izabela Kończak przedstawia postać Kulsum 'Awdy - palestyńskiej prekursorki kobiecej autobiografii. Ewa Machut-Mendecka dokonuje przeglądu bogatej XX-wiecznej arabskiej twórczości autobiograficznej pod kątem wyłaniających się z niej obrazów konfliktów. Pełen repertuar technik i taktyk mówienia autobiograficznej prawdy wyłania się ze studium Adrianny Maśko, stanowiącego ujęcie trzech autotematycznych utworów egipskiej pisarki Radwy 'Aszur przez pryzmat wykorzystanych w nich strategii narracyjnych. Czytając dzienniki z podróży do Europy XIX-wiecznego syryjskiego pisarza Fransisa Marrasza, Joanna Musiatewicz zauważa pewną tendencyjność charakteryzującą proces percepcji, a co za tym idzie - opisu świata zewnętrznego. Adam Pleskaczyński i Wawrzyniec Popiel-Machnicki kreślą intrygujący portret Bronisława Grąbczewskiego - podróżnika i badacza terenów Azji Środkowej. Grażyna Zając opowiada historię autobiograficznego oszustwa, jakiego dopuścił się autor rzekomych wspomnień sułtana Abdulhamita II, opublikowanych po raz pierwszy w 1919 roku i kilkakrotnie wznawianych na przestrzeni prawie sześciu kolejnych dekad.Publikacja zawiera dwanaście artykułów dotyczących rozmaitych zagadnień związanych z twórczością autobiograficzną na terenie Bliskiego Wschodu oraz Azji Środkowej od średniowiecza po współczesność. Ich autorzy, głównie filolodzy orientalni, reprezentują najważniejsze ośrodki akademickie w Polsce.Wydział Neofilologii i Katedra Studiów Azjatyckich UA

Idee nowelizacji kodeksu karnego

Praca recenzowana / peer-reviewed pape

Degradation, Bioactivity, and Osteogenic Potential of Composites Made of PLGA and Two Different Sol–Gel Bioactive Glasses

We have developed poly(l-lactide-co-glycolide) (PLGA) based composites using sol–gel derived bioactive glasses (S-BG), previously described by our group, as composite components. Two different composite types were manufactured that contained either S2—high content silica S-BG, or A2—high content lime S-BG. The composites were evaluated in the form of sheets and 3D scaffolds. Sheets containing 12, 21, and 33 vol.% of each bioactive glass were characterized for mechanical properties, wettability, hydrolytic degradation, and surface bioactivity. Sheets containing A2 S-BG rapidly formed a hydroxyapatite surface layer after incubation in simulated body fluid. The incorporation of either S-BG increased the tensile strength and Young’s modulus of the composites and tailored their degradation rates compared to starting compounds. Sheets and 3D scaffolds were evaluated for their ability to support growth of human bone marrow cells (BMC) and MG-63 cells, respectively. Cells were grown in non-differentiating, osteogenic or osteoclast-inducing conditions. Osteogenesis was induced with either recombinant human BMP-2 or dexamethasone, and osteoclast formation with M-CSF. BMC viability was lower at higher S-BG content, though specific ALP/cell was significantly higher on PLGA/A2-33 composites. Composites containing S2 S-BG enhanced calcification of extracellular matrix by BMC, whereas incorporation of A2 S-BG in the composites promoted osteoclast formation from BMC. MG-63 osteoblast-like cells seeded in porous scaffolds containing S2 maintained viability and secreted collagen and calcium throughout the scaffolds. Overall, the presented data show functional versatility of the composites studied and indicate their potential to design a wide variety of implant materials differing in physico-chemical properties and biological applications. We propose these sol–gel derived bioactive glass–PLGA composites may prove excellent potential orthopedic and dental biomaterials supporting bone formation and remodeling

19th and 20th century Japan lifestyle and westernization and modernization proceses.

This MA thesis presents Japanese Society in the 19th and 20th century and presents reactions of citizens and changes caused by the westernization and modernization processes. This thesis proves, that there is no time or space regularity within which these processes functioned as well as it is showing the uniqueness of the Japanese nation with regards to other societies and its citizens capabilities to combine traditional values with technological progress and difficulties that accompany this phenomena. First chapter subject of consideration focuses on the lifestyle, its functions in society and the pattern according to which it functions. One by one all the doubts related to the globalization term were removed but also Fukoyama, Huntington, Barber and Appaduraia theories are introduced to show the importance of everyday life in the creation of culture and society. The next chapter focuses only on the Land of the Rising Sun, starting from the first contact with foreign civilizations up until an intense Western Culture inspiration in the Meiji. The last chapter describes Japan’s military power rise process and its defeat during the World War II and the process of Americanization which completely changed the Japanese lifestyle. The last part of the thesis is devoted to the Japanese culture, which during the globalization process was recognized all over the world.Praca magisterska prezentuje społeczeństwo japońskie w XIX i XX wieku i przedstawia reakcję mieszkańców i zmiany społeczne spowodowane procesami westernizacji i modernizacji. Udowadnia, że nie istnieje żadna prawidłowość czasu i przestrzeni na jakiej funkcjonowały te procesy, a ponadto pokazuje wyjątkowość narodu japońskiego na tle innych społeczeństw i umiejętności jego obywateli w łączeniu tradycyjnych wartości z postępem technologicznym, jak również trudności jakie towarzyszą temu zjawisku.Temat rozważań pierwszego rozdziału to styl życia, jego funkcje w społeczeństwie, a także schematy wedle których działa. Kolejno zostały rozwiane wątpliwości z pojęciem globalizacji, także w skrócie omówiono teorię Fukoyamy, Huntingtona, Barbera i Appaduraia, by ukazać ważność codziennego życia w tworzeniu kultury i społeczeństwa. Następny rozdział skupia się już tylko na Kraju Kwitnącej Wiśni, począwszy od pierwszych kontaktów z obcymi cywilizacjami, ku intensywną inspiracją kulturą zachodnią w okresie Meiji. Ostatnia część opisuje proces powstania militarnej potęgi Japonii, jej porażkę w czasie II wojny światowej i proces amerykanizacji, który całkowicie zmienił styl życia Japończyków. Ostatnie stronice poświęcono japońskiej kulturze, która w procesach globalizacji zyskała uznanie na całym świecie

The effect of scaffold/surface and culture conditions on differentiation of selected osteoprogenitor cells

W ostatnim półwieczu doszło do błyskawicznej eksplozji użycia implantów medycznych. Do grupy substytutów zastępujących naturalnie występujące tkanki lub organy można zaliczyć: rozruszniki serca, inserty piersiowe czy też zębowe, a także sztuczne stawy biodrowe. Kość jest drugą po krwi najczęściej przeszczepianą tkanką. Często brak dobrej jakości materiału autologicznego u pacjentów cierpiących na poważne defekty kostne i ryzyko związane ze stosowaniem u nich przeszczepów allogennych, zmuszają ortopedów do poszukiwania alternatywnych sposobów terapii. Naprzeciw tym wyzwaniom od kilku lat stara się wychodzić inżynieria tkankowa, wspierana nauką o materiałach. Założeniem tej dziedziny jest połączenie trzech elementów: komórek, podłoża 3D oraz czynników wzrostu i/lub hormonów. Rusztowania 3D wykonane z danego typu biomateriału można łatwo zasiedlać komórkami pobranymi od pacjenta, a następnie hodować w warunkach in vitro stymulując komórki odpowiednimi biocząsteczkami i na powrót wprowadzać je w postaci trójwymiarowego konstruktu kostnego do organizmu. Kość ma złożoną budowę, w której wyróżnia się system połączonych ze sobą kanalików wyścielonych przede wszystkim przez osteocyty. Na skutek przyłożonego z zewnątrz ładunku mechanicznego, przez sieć tę przepływa płyn tkankowy, oddziałujący na położone w jej obrębie komórki. Odtwarzanie naturalnych bodźców mechanicznych w warunkach in vitro jest możliwe dzięki intensywnemu rozwojowi bioreaktorów.Celem niniejszej pracy była analiza procesu wzrostu i różnicowania w kulturze 3D dwóch rodzajów komórek o wysokim potencjale osteogennym: linii MG-63-wyprowadzonej z ludzkiej osteosarkomy i linii hESMP002.5, ludzkich progenitorów mezenchymalnych pochodzenia embrionalnego. Komórki te hodowano w warunkach 3D, w rusztowaniach: poliuretanowych (PU), a także opartych o strukturę kopolimeru glikolidu i L-laktydu (PLGA) oraz PLGA z dodatkiem 21% bioaktywnego szkła, odpowiednio: A2-o wysokiej zawartości wapnia, jak też S2-o dużej zawartości krzemionki. Badania prowadzono wyłącznie w warunkach statycznych, jak też statycznych i dynamicznych (przykładanie perfuzyjnego przepływu pożywki hodowlanej w bioreaktorze, (z ang. tzw. „perfusion flow”)). Eksperymenty przeprowadzone w warunkach statycznych w konstruktach opartych o strukturę PLGA wykazały podobną biozgodność tych materiałów w kontakcie z komórkami linii MG-63. Konstrukty wzbogacone w bioaktywne szkła istotnie poprawiają różnicowanie wspomnianych komórek, tj. mineralizację macierzy zewnątrzkomórkowej oraz syntezę kolagenu. Statystycznie wyższą mineralizację uzyskano także dla tych konstruktów w warunkach dynamicznych w porównaniu ze statycznymi.Badania prowadzone w środowisku statycznym z udziałem komórek linii hESMP002.5 wykazały brak ich odpowiedzi na rhBMP-2, bez względu na obecność (hodowla surowicza) lub brak surowicy (hodowla bezsurowicza) w medium hodowlanym. Obserwowano go niezależnie od zastosowanych warunków hodowli (2D vs 3D). Doświadczenia w kulturach dynamicznych z udziałem tych samych komórek wykazały, iż ich odpowiedź jest zależna od obecności deksametazonu, prędkości przepływu, typu bioreaktora, a także liczby zastosowanych sesji przepływowych. W kulturach krótkoterminowych, optymalną do indukcji osteogenezy w tych komórkach prędkością przepływu medium okazało się być: 12ml/min w systemie Ibidi i 5ml/min, w systemie Watson-Marlow. Przy tych prędkościach, po stymulacji deksametazonem uzyskano odpowiednio wyższą, niż w warunkach statycznych specyficzną aktywność ALP, mineralizację lub/i produkcję kolagenu. Wykonane eksperymenty pozwoliły na scharakteryzowanie potencjału osteogennego dwóch rodzajów osteoprogenitorów w zależności od typu podłoża i środowiska hodowli. Mogą zatem służyć jako model w inżynierii tkanki kostnej. W przyszłości możliwe jest jego potencjalne wykorzystanie w próbach z udziałem ludzkich mezenchymalnych komórek macierzystych, a następnie po odpowiednich modyfikacjach uwzThe past half century has resulted in an explosive growth in the use of medical implants. Substitutes of tissues or organs vary from pace makers, breast and dental inserts, through implantable hearing aid and artificial hip joints.Bone is a second, after blood most frequently grafted tissue. As there are many limits concerning the use of auto- or allografts in serious bone defects-affected patients, orthopaedic surgeons seek safer and better alternatives of treatment. This is a tissue engineering field supported by material science, trying to face this problem. The main idea of tissue engineering is to combine three elements: cells, 3D matrices, growth factors and/or hormones. 3D scaffolds made of specific types of biomaterials can be easily loaded with patient-derived cells, cultured in vitro and stimulated with appropriate biomolecules, and next reintroduced to an organism as a 3D bone construct. Bone is a complicated structure made up of a network of interconnected channels containing mainly osteocytes and interstitial fluid. When a mechanical load is applied, a tissue-fluid movement induces a physical force affecting the bone cells. The reflection of physiological dynamic forces present in bone is possible in experimental conditions thanks to bioreactors. The aim of this work was to analyse 3D growth and differentiation processes of two osteogenic cell lines: MG-63, derived from human osteosarcoma and hESMP002.5 cells, human embryo-derived mesenchymal progenitors. Both types of cells were cultured in scaffolds made up of polyurethane (PU), plain poliglycol-L-lactide copolymer (PLGA) or PLGA combined with 21% high-calcium (A2) or high-silica (S2)-content bioactive glasses. The experiments were carried-out in static or mixed- static and dynamic conditions (the exposure of the scaffolds to medium perfusion flow). Static experiments with PLGA-based scaffolds shown their similar biocompatibility in the contact with MG-63 cell line. On the other hand, osteoinductive properties of copolymer-bioactive glass composites were shown in a context of tissue differentiation measured as a specific calcium and collagen production. Higher mineralization was also obtained from a dynamic experiment with MG-63 cells grown on PLGA-bioactive glass composites, comparing to a static culture. In static experiments with hESMP002.5 cell line, none rhBMP-2 response of these cells was noted, regardless of the serum presence in a culture medium (‘serum-containing’, SC vs ‘serum-free’, SF) and a culture system applied: 2D vs 3D. In ‘perfusion flow’ experiments with the same line of cells, their dexamethasone presence-, bioreactor type-, flow-rate- and session repeats-dependent response was demonstrated. In the Ibidi system, optimal osteogenesis in the presence of Dex was observed at the flow rate of 12ml/min, whilst for the Watson-Marlow pump at 5ml/min. At this flow rates, significantly higher specific ALP, mineralization and/or collagen production was noted. The data presented below enabled a characterisation of surface- and culture condition-dependent differentiation of two osteogenic-like cell lines and hopefully contributed as a model, that may be potentially used in a bone tissue engineering and future clinical trials with human mesenchymal stem cells