Teeltomstandigheden en Fusarium als oorzaak van uitval bij komkommer

Fusarium in komkommer is al vele jaren een probleem in de glastuinbouw. In 2006 was de aantasting op sommige bedrijven binnen een aantal maanden na het planten al zeer ernstig. Het leek er op dat de belangrijkste oorzaak gezocht moest worden in een mindere plantconditie als gevolg van minder gunstige teeltomstandigheden in de eerste maanden na het uitplanten in relatie met de Fusarium-soort. De mindere teeltomstandigheden die werden genoemd zijn het donkere weer, zwaar schermen en minder stoken, met als gevolg zwakke gewassen. Er zijn verschillende Fusariumsoorten, Fusarium solani of oxysporum, en – subsoorten die komkommerplanten kunnen aantasten. Ze reageren verschillend op temperatuur en op planten. Zo is de optimumtemperatuur voor aantasting van komkommerplanten voor Fusarium oxysporum f.sp.radicis-cucumerinum en F. oxysporum f.sp.cucumerinum respectievelijk 170C-240 C en 290 C. Er is uit zieke komkommerplanten geïsoleerd om de veroorzaker van het probleem op te sporen. Aan telers is gevraagd een vragenlijst in te vullen om een beter inzicht te krijgen in de problematiek. Er zijn in het laboratorium proeven gedaan om de Fusarium die was gevonden te identificeren en te vergelijken met isolaten die we eerder in 2004 hadden verzameld en in proeven hadden gebruikt. Deze Fusarium was geïdentificeerd als Fusarium oxysporum f.sp.radicis-cucumerinum. Tevens zijn de isolaten uit 2006 naar een laboratorium gestuurd. Er zijn gesprekken gevoerd over de problematiek met partijen uit de sector die te maken hebben met de teelt van komkommer zoals telers, plantenkwekers, adviseurs, veredelaars en er is literatuuronderzoek gedaan. Uit het onderzoek in het laboratorium is gebleken dat we niet met een nieuwe Fusarium soort te maken hebben, maar met de soort Fusarium oxysporum f.sp.radicis-cucumerinum die de jaren ervoor ook veel aantasting heeft veroorzaakt. Deze soort geeft wereldwijd steeds grotere problemen. Van de 15 telers die de vragenlijsten hadden ingevuld hadden 9 telers voor het eerst Fusarium-aantasting. Al deze telers hadden zonder uitzondering vroeg in het teeltseizoen (binnen drie maanden) Fusarium aantasting. Bovendien waren de planten afkomstig van één en dezelfde plantenkweker en hadden de betreffende telers op één uitzondering na laten zaaien tussen 06-11 en 20-12-2005. Het lijkt er sterk op dat besmet plantmateriaal van de plantenkweker de belangrijkste oorzaak van de vroege aantasting is. De telers met Fusarium teelden in verschillende teeltsystemen en teeltsubstraten. De schimmel slaat vooral ernstig toe bij een zwak gewas. Te lage worteltemperatuur en weinig licht lijken de belangrijkste factoren die de aantasting verergeren. Het is niet duidelijk geworden of er verschil in rasgevoeligheid is. Er zijn aanwijzingen dat Trianum, mits vroegtijdig toegepast, een effect heeft tegen Fusarium. De effecten van de diverse bestrijdings-en ontsmettingsmiddelen zijn onduidelijk. Hiervoor is onderzoek nodig waarbij middelen onder standaard teeltomstandigheden en dezelfde infectiedruk van Fusarium met elkaar worden vergeleken

Opsporen oorzaak zwarte spikkels in radijs

Een aantal radijstelers heeft vooral in de langere teelten last van zwarte spikkels op de knollen. Vaak blijven de knollen achter in groei en hebben bossige wortels. Dit kan voor de betreffende telers een flinke schadepost betekenen. In een onderzoek is nagegaan waardoor dit verschijnsel wordt veroorzaakt en mogelijk kan worden voorkomen. Het onderzoek bestond ondermeer uit een literatuurstudie, enquête onder telers en adviseurs, analyse van grondmonsters op aaltjes en een aantal teeltproeven om de oorzaak van het verschijnsel te achterhalen

Advancing projections of phytoplankton responses to climate change through ensemble modelling

A global trend of increasing health hazards associated with proliferation of toxin-producing cyanobacteria makes the ability to project phytoplankton dynamics of paramount importance. Whilst ensemble (multi-)modelling approaches have been used for a number of years to improve the robustness of weather forecasts this approach has until now never been adopted for ecosystem modelling. We show that the average simulated phytoplankton biomass derived from three different aquatic ecosystem models is generally superior to any of the three individual models in describing observed phytoplankton biomass in a typical temperate lake ecosystem, and we simulate a series of climate change projections. While this is the first multi-model ensemble approach applied for some of the most complex aquatic ecosystem models available, we consider it sets a precedent for what will become commonplace methodology in the future, as it enables increased robustness of model projections, and scenario uncertainty estimation due to differences in model structures

The critical fugacity for surface adsorption of self-avoiding walks on the honeycomb lattice is 1+21+\sqrt{2}

In 2010, Duminil-Copin and Smirnov proved a long-standing conjecture of Nienhuis, made in 1982, that the growth constant of self-avoiding walks on the hexagonal (a.k.a. honeycomb) lattice is $\mu=\sqrt{2+\sqrt{2}}.$ A key identity used in that proof was later generalised by Smirnov so as to apply to a general O(n) loop model with $n\in [-2,2]$ (the case $n=0$ corresponding to SAWs). We modify this model by restricting to a half-plane and introducing a surface fugacity $y$ associated with boundary sites (also called surface sites), and obtain a generalisation of Smirnov's identity. The critical value of the surface fugacity was conjectured by Batchelor and Yung in 1995 to be $y_{\rm c}=1+2/\sqrt{2-n}.$ This value plays a crucial role in our generalized identity, just as the value of growth constant did in Smirnov's identity. For the case $n=0$, corresponding to \saws\ interacting with a surface, we prove the conjectured value of the critical surface fugacity. A crucial part of the proof involves demonstrating that the generating function of self-avoiding bridges of height $T$, taken at its critical point $1/\mu$, tends to 0 as $T$ increases, as predicted from SLE theory.Comment: Major revision, references updated, 25 pages, 13 figure

Response of Submerged Macrophyte Communities to External and Internal Restoration Measures in North Temperate Shallow Lakes

Submerged macrophytes play a key role in north temperate shallow lakes by stabilising clear-water conditions. Eutrophication has resulted in macrophyte loss and shifts to turbid conditions in many lakes. Considerable efforts have been devoted to shallow lake restoration in many countries, but long-term success depends on a stable recovery of submerged macrophytes. However, recovery patterns vary widely and remain to be fully understood. We hypothesize that reduced external nutrient loading leads to an intermediate recovery state with clear spring and turbid summer conditions similar to the pattern described for eutrophication. In contrast, lake internal restoration measures can result in transient clear-water conditions both in spring and summer and reversals to turbid conditions. Furthermore, we hypothesize that these contrasting restoration measures result in different macrophyte species composition, with added implications for seasonal dynamics due to differences in plant traits. To test these hypotheses, we analysed data on water quality and submerged macrophytes from 49 north temperate shallow lakes that were in a turbid state and subjected to restoration measures. To study the dynamics of macrophytes during nutrient load reduction, we adapted the ecosystem model PCLake. Our survey and model simulations revealed the existence of an intermediate recovery state upon reduced external nutrient loading, characterised by spring clear-water phases and turbid summers, whereas internal lake restoration measures often resulted in clear-water conditions in spring and summer with returns to turbid conditions after some years. External and internal lake restoration measures resulted in different macrophyte communities. The intermediate recovery state following reduced nutrient loading is characterised by a few macrophyte species (mainly pondweeds) that can resist wave action allowing survival in shallow areas, germinate early in spring, have energy-rich vegetative propagules facilitating rapid initial growth and that can complete their life cycle by early summer. Later in the growing season these plants are, according to our simulations, outcompeted by periphyton, leading to late-summer phytoplankton blooms. Internal lake restoration measures often coincide with a rapid but transient colonisation by hornworts, waterweeds or charophytes. Stable clear-water conditions and a diverse macrophyte flora only occurred decades after external nutrient load reduction or when measures were combined.Additional co-authors: Wolf M. Mooij, Ruurd Noordhuis, Geoff Phillips, Jacqueline Rücker, Hans-Heinrich Schuster, Martin Søndergaard, Sven Teurlincx, Klaus van de Weyer, Ellen van Donk, Arno Waterstraat and Carl D. Saye

New paths for modelling freshwater nature futures

Freshwater ecosystems are exceptionally rich in biodiversity and provide essential benefits to people. Yet they are disproportionately threatened compared to terrestrial and marine systems and remain underrepresented in the scenarios and models used for global environmental assessments. The Nature Futures Framework (NFF) has recently been proposed to advance the contribution of scenarios and models for environmental assessments. This framework places the diverse relationships between people and nature at its core, identifying three value perspectives as points of departure: Nature for Nature, Nature for Society, and Nature as Culture. We explore how the NFF may be implemented for improved assessment of freshwater ecosystems. First, we outline how the NFF and its main value perspectives can be translated to freshwater systems and explore what desirable freshwater futures would look like from each of the above perspectives. Second, we review scenario strategies and current models to examine how freshwater modelling can be linked to the NFF in terms of its aims and outcomes. In doing so, we also identify which aspects of the NFF framework are not yet captured in current freshwater models and suggest possible ways to bridge them. Our analysis provides future directions for a more holistic freshwater model and scenario development and demonstrates how society can benefit from freshwater modelling efforts that are integrated with the value-perspectives of the NFF. Graphical abstract: [Figure not available: see fulltext.]</p