Potentialization of N-a-tosyl-L-phenylalanine chloromethyl ketone (TPCK) cytotoxic activity by 2-(1-adamantylamino)-6-methylpyridine (AdAMP) in human ovarian cancer cells

Objectives: TNF is one of the key cytokines involved in cancer development. TNF signaling can result in both stimulating and inhibitory signals that can result in opposite biological effects in cancerogenesis. 2-(1-adamantylamino)-6-methylpyridine (AdAMP) enhances TNF secretion whereas N-a-tosyl-L-phenylalanine chloromethyl ketone (TPCK) is a NF-κB inhibitor potentially stimulating proapoptotic TNF signals. The aim of the study was to assess the effect of TPCK in combination with AdAMP on human ovarian cells. Material and methods: CAOV-1 human ovarian cell line was incubated with TPCK and AdAMP for 24 hours. The cytotoxic effect was evaluated in a crystal violet assay. A monoclonal antibody against TNF, Infliximab, was added to examine the possible mechanism of interactions. Results: Depending on concentration, AdAMP potentialized cytotoxic activity of TPCK or had a synergistic effect with TPCK. Infliximab did not reverse cytotoxicity of AdAMP and TPCK and in some cytotoxic and non-cytotoxic concentrations even enhanced their cytotoxicity. Conclusions: AdAMP and TPCK cytotoxicity seems to be dependent on TNF signaling, however, the exact mechanism of interactions remains unclear

Magnetic resonance diffusion-weighted imaging in diagnostics of primary fallopian tube carcinoma : is it useful?

Purpose: Primary fallopian tube carcinoma (PFTC) is the rarest form of female genital malignancy. The imaging applied for suspected adnexal masses includes transvaginal ultrasound (US), computed tomography (CT), and magnetic resonance imaging (MRI), but the vast majority of PFTC is recognised intraoperatively. Material and methods: The study group consisted of seven women with postoperatively histopathological diagnosis of PFTC. To recognise characteristic findings for PFTC, retrospective analysis of preoperative MRI was performed. All patients underwent MRI of the pelvis and abdomen using a 1.5T MR system. Based on the results of the above imaging, suspected adnexal masses were recognised. MRI protocol contained T2-weighted images, fat-suppressed T2-weighted, T2-TIRM, DW EPI, pre- and postcontrast dynamic 3D T1 GRE in transverse orientation, with diffusion weightings of 0, 50, 100, 150, 200, 400, 800, and 1200 s/mm2. Regions of interest were outlined by a radiologist, who documented the character of adnexal masses on diffusion-weighted (DW) images and apparent diffusion coefficient (ADC) maps. Results: In all seven patients with PFTC unilateral tumour was found. On all DW images (with b values of 0, 50, 100, 150, 200, 400, 800, and 1200 s/mm2) the mean signal intensities of solid parts of tumour were significantly higher than the mean signal intensities of normal ovarian tissue (p = 0.0001). There were no statistically significant differences between eight b values applied for ADC calculations. Conclusions: Preoperative diagnostics of PFTC is difficult and mainly based on morphological features. Previous research did not show characteristics of PFTC in post-contrast dynamic imaging. In our material a clear increasing of signal intensity in DW imaging occurred independently of the b value

Splenektomia jako część operacji cytoredukcyjnej u pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika

Objectives: The aim of the study was the assessment of perioperative complications in patients with advanced ovarian cancer who underwent splenectomy to achieve optimal debulking. Material and methods: We analyzed eight debulking procedures with splenectomy and the postoperative period in ovarian cancer patients, FIGO stage IIIB-IV. Preoperative diagnostics included multidetector computed tomography (MDCT) or diffusion-weighted echo-planar magnetic resonance (MR-DWI). The following factors were analyzed: size of the removed tumor, size of remains left, blood loss, packed red blood cell transfusion, quantity and reason for reoperations, pancreatic amylase concentrations in the drainage fluid, wound infection, fever over 38°C, and length of hospitalization. Results: Complete debulking was achieved in 8 patients, including 5 cases with no macroscopic residual lesions and 3 patients with lesion diameter ofCel pracy: Celem pracy jest ocena powikłań okołoperacyjnych u chorych leczonych z powodu zaawansowanego raka jajnika, u ktorych w celu uzyskania optymalnej cytoredukcji wykonano usunięcie śledziony. Materiał i metoda: Analizowano 8 operacji cytoredukcyjnych z resekcją śledziony oraz okres pooperacyjny u chorych na raka jajnika w stopniu IIIB-IV wg FIGO. W czasie diagnostyki przedoperacyjnej wykonano wielorzędową tomografię komputerową (MDCT) lub rezonans magnetyczny z wykorzystaniem obrazow zależnych od dyfuzji cząsteczek wody (MR-DWI). W opisowej analizie wynikow uwzględniono: wielkość usuniętego guza, wielkość pozostawionych ognisk nowotworu, utratę krwi, przetoczenia koncentratu krwinek czerwonych, ilość i powody reoperacji, stężenie amylazy trzustkowej w płynie drenowanym z jamy brzusznej, zakażenia rany, gorączkę powyżej 38 stopni i długość hospitalizacji. Wyniki: U wszystkich ośmiu chorych uzyskano optymalną cytoredukcję, w tym u 5 nie pozostawiono choroby resztkowej, u 3 pozostawione resztki nowotworu miały średnicę poniżej 10 mm. Powodem jedynej reoperacji była perforacja ściany żołądka spowodowana jej owrzodzeniem. Mediana utraty krwi wyniosła 1050 ml, a okołooperacyjnego przetoczenia koncentratu krwinek czerwonych wymagało 75% operowanych. U sześciu pacjentek po operacji stwierdzono obecność amylazy trzustkowej w płynie drenowanym z jamy brzusznej. Stężenie amylazy w pierwszej dobie po zabiegu ponad 5-krotnie przekraczało normę stężenia w surowicy. W trzeciej dobie po zabiegu spadało poniżej normy w surowicy. Nie zanotowano występowania gorączki powyżej 38 stopni i zakażeń rany. Nie stwierdzono zgonow okołooperacyjnych. Długość hospitalizacji wynosiła 6 dni. Wnioski: Splenektomia u chorych na zaawansowanego raka jajnika przynosi korzyści i może być wykonywana jeżeli możliwe jest uzyskanie cytoredukcji bez pozostawienia makroskopowych resztek choroby. Ryzyko powikłań okołooperacyjnych jest niskie i możliwe do zaakceptowania

Antitumor effects of sulindac in ovarian cell cultures

Abstract Objective: The purpose of our study was to assess susceptibility of cells of various ovarian cell lines on different nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs). Materials and methods: Cytotoxic effect of NSAIDs was tested using MTT colorimetric assay. Results: Amongst 6 NSAIDs tested: sulindac, sulindac sulfide, sulindac sulfone, acetylsalicylic acid, nimesulide, and rofecoxib, viability of ovarian carcinoma cells was compromised most strongly by sulindac and sulindac sulfide and concerned all the cell lines tested: SKOV-3, MDAH 2774, OVCA-1, and OVP-10. Sulindac sulfone and rofecoxib also displayed some cytotoxic effect during prolonged 72-hour incubation. Other NSAIDs tested: nimesulide and acetylsalicylic acid were devoid of cytotoxic effect on ovarian cancer cells. Conclusion: Our results are encourage enough to conduct clinical trials that could allow to draw conclusions regarding potential application of sulindac in the adjuvant treatment of a standard chemotherapy of ovarian cancer

Ujemna echokardiograficzna próba dobutaminowa u kobiet jako wyznacznik niskiego ryzyka choroby wieńcowej

Wstęp: Echokardiograficzną próbę dobutaminową (EDST, echocardiographic dobutamine stress test) uznaje się za cenną metodę diagnostyczną u pacjentów z chorobą wieńcową. Wobec dowodów odrębności przebiegu choroby niedokrwiennej serca u kobiet i mężczyzn, zwraca się uwagę na konieczność oceny prowadzonych badań w zależności od płci. Cel pracy: Porównanie wartości wyniku EDST u kobiet i mężczyzn ze spontanicznymi bólami w klatce piersiowej, z dodatnim (+) wynikiem próby wysiłkowej (ETT, electrocardiographic treadmill test), bez zmian w dużych naczyniach w wykonanej koronarografii naczyń wieńcowych. Materiał i metody: Echokardiograficzną próbę dobutaminową przeprowadzono według powszechnie przyjętego protokołu obciążenia dobutaminą w zakresie 5-40 mg/kg/min, przy zmianie stężeń o 5 mg co 3 min. Przy dużych stężeniach - od 25 mg - dopuszczono podawanie Atropiny i.v. (0,25&#8211;1,0 mg). Oceniano pojawienie się zaburzeń kurczliwości, wskaźnik zaburzeń kurczliwości (WMSI) przy małej oraz dużej dawce dobutaminy, rejestrowano tętno podczas próby, osiągnięty odsetek tętna maksymalnego i pojawienie się bólu w klatce piersiowej. Według znanych kryteriów kwalifikowano wynik próby jako: zdecydowanie dodatni (++), dodatni (+), ujemny (&#8211;) i niediagnostyczny. U wszystkich pacjentów wykonano koronarografię. Wyniki: Przebadano 50 kobiet i 39 mężczyzn w wieku 50,9 &plusmn; 8,2 oraz 48,8 &plusmn; 10,9 lat. Już u 10% kobiet i 12,8% mężczyzn stwierdzono zaburzenia kurczliwości odcinkowej lewej komory serca w spoczynku. U kobiet przy małych dawkach dobutaminy zaburzenia ustępowały i ponownie występowały przy dużych dawkach leku, zaś u mężczyzn zaburzenia stopniowo narastały od początku stosowanych obciążeń. W wyniku próby ustalono: wynik zdecydowanie dodatni u 7 kobiet (14,0%) i 6 mężczyzn (15,8%), dodatni u 7 kobiet (14,0%) i 6 mężczyzn (15,8%), ujemny u 33 kobiet (66,0%) i 16 mężczyzn (42,1%), p < 0,05; niediagnostyczny u 3 kobiet (6,0%) i 10 mężczyzn (26,3%), p < 0,05. W próbach fałszywie dodatnich u mężczyzn dominują rozległe, bezbólowe lub o małym natężeniu bólu, zaburzenia kurczliwości, w próbach fałszywie dodatnich u kobiet - ból dławicowy bez zaburzeń kurczliwości. Wniosek: Wartość EDST dla kobiet i mężczyzn bez zmian w naczyniach epikardialnych serca różni się; dla kobiet ujemny wynik testu wyklucza ryzyko choroby wieńcowe

Ujemna echokardiograficzna próba dobutaminowa u kobiet jako wyznacznik niskiego ryzyka choroby wieńcowej

Wstęp: Echokardiograficzną próbę dobutaminową (EDST, echocardiographic dobutamine stress test) uznaje się za cenną metodę diagnostyczną u pacjentów z chorobą wieńcową. Wobec dowodów odrębności przebiegu choroby niedokrwiennej serca u kobiet i mężczyzn, zwraca się uwagę na konieczność oceny prowadzonych badań w zależności od płci. Cel pracy: Porównanie wartości wyniku EDST u kobiet i mężczyzn ze spontanicznymi bólami w klatce piersiowej, z dodatnim (+) wynikiem próby wysiłkowej (ETT, electrocardiographic treadmill test), bez zmian w dużych naczyniach w wykonanej koronarografii naczyń wieńcowych. Materiał i metody: Echokardiograficzną próbę dobutaminową przeprowadzono według powszechnie przyjętego protokołu obciążenia dobutaminą w zakresie 5-40 mg/kg/min, przy zmianie stężeń o 5 mg co 3 min. Przy dużych stężeniach - od 25 mg - dopuszczono podawanie Atropiny i.v. (0,25&#8211;1,0 mg). Oceniano pojawienie się zaburzeń kurczliwości, wskaźnik zaburzeń kurczliwości (WMSI) przy małej oraz dużej dawce dobutaminy, rejestrowano tętno podczas próby, osiągnięty odsetek tętna maksymalnego i pojawienie się bólu w klatce piersiowej. Według znanych kryteriów kwalifikowano wynik próby jako: zdecydowanie dodatni (++), dodatni (+), ujemny (&#8211;) i niediagnostyczny. U wszystkich pacjentów wykonano koronarografię. Wyniki: Przebadano 50 kobiet i 39 mężczyzn w wieku 50,9 &plusmn; 8,2 oraz 48,8 &plusmn; 10,9 lat. Już u 10% kobiet i 12,8% mężczyzn stwierdzono zaburzenia kurczliwości odcinkowej lewej komory serca w spoczynku. U kobiet przy małych dawkach dobutaminy zaburzenia ustępowały i ponownie występowały przy dużych dawkach leku, zaś u mężczyzn zaburzenia stopniowo narastały od początku stosowanych obciążeń. W wyniku próby ustalono: wynik zdecydowanie dodatni u 7 kobiet (14,0%) i 6 mężczyzn (15,8%), dodatni u 7 kobiet (14,0%) i 6 mężczyzn (15,8%), ujemny u 33 kobiet (66,0%) i 16 mężczyzn (42,1%), p < 0,05; niediagnostyczny u 3 kobiet (6,0%) i 10 mężczyzn (26,3%), p < 0,05. W próbach fałszywie dodatnich u mężczyzn dominują rozległe, bezbólowe lub o małym natężeniu bólu, zaburzenia kurczliwości, w próbach fałszywie dodatnich u kobiet - ból dławicowy bez zaburzeń kurczliwości. Wniosek: Wartość EDST dla kobiet i mężczyzn bez zmian w naczyniach epikardialnych serca różni się; dla kobiet ujemny wynik testu wyklucza ryzyko choroby wieńcowe

Awareness of Pregnant Patients about Congenital Cytomegalovirus Infection-A Semi-Systematic Review.

Peer reviewed: TruePublication status: PublishedBackground: Cytomegalovirus (CMV) infection represents a major issue worldwide, since it constitutes the most common viral congenital infection, with a prevalence of 0.58% and 1-5% in developed and developing countries, respectively. According to recent studies, prenatal treatment significantly decreases the risk of vertical CMV transmission, and early intervention may even prevent the termination of pregnancy. This study aimed to investigate the level of awareness of CMV among pregnant patients through a semi-systematic review. Methods: We included all of the original articles investigating knowledge and awareness about CMV infection among pregnant women. Our research included the PubMed database. Following the Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses (PRISMA) 2020 statement, the Covidence system automatically guided us to screen the titles and/or abstracts, and then full-texts, followed by data extraction from the eligible studies. Results: We screened 764 studies altogether, with 13 studies included in this analysis. Knowledge about the existence of CMV infection risk varied between the articles, ranging from 11.4% in a study performed in Ireland to 60% reported in a study on the French population. Studies analyzing the impact of educational interventions on patients' knowledge about preventive measures reported significant improvement compared to their level of awareness before the intervention. Conclusions: Patients' awareness and knowledge about CMV seemed to be generally low or very low during the last decade before the development of effective secondary prevention methods. Educational interventions seem to be effective, and therefore their wide use could be of potential benefit. In the era of available secondary prevention of vertical transmission, it is crucial to concentrate the efforts of different stakeholders to increase the awareness of cCMV among pregnant women

The Potential of Asiatic Acid in the Reversion of Cyclophosphamide-Induced Hemorrhagic Cystitis in Rats

The purpose of this study was to determine if asiatic acid may act efficiently in the model of cyclophosphamide (CYP)-induced cystitis in rats. We performed experiments after administration of CYP (single dose 200 mg/kg, intraperitoneally), asiatic acid (30 mg/kg/day for 14 consecutive days, by oral gavage), or CYP plus asiatic acid, during which conscious cystometry, measurements of urothelium thickness and bladder edema, as well as selected biomarkers analyses were conducted. In rats that received asiatic acid together with CYP, a drop in bladder basal pressure, detrusor overactivity index, non-voiding contraction amplitude, non-voiding contraction frequency, and the area under the pressure curve were observed, when compared to the CYP group. Furthermore, a significant increase in threshold pressure, voided volume, intercontraction interval, bladder compliance, and volume threshold to elicit NVC were found in that group accordingly. Administration of the asiatic acid successfully restored concentrations of biomarkers both in bladder urothelium (BDNF, CGRP, OCT-3, IL-1β, IL-6, NGF, nitrotyrosine, malondialdehyde, TNF-α, SV2A, SNAP23, SNAP25, PAC-1, ORM1, occludin, IGFBP-3, HB-EGF, T–H protein, Z01, and HPX) and detrusor muscle (Rho kinase and VAChT) in CYP-treated rats. Finally, asiatic acid significantly decreased urothelium thickness and bladder oedema. Asiatic acid proved to be a potent and effective drug in the rat model of CYP-induced cystitis