Zmienność rytmu serca u chorych z kardiologicznym zespołem X

Wstęp: Kardiologiczny zespół X rozpoznaje się u chorych z objawami dławicy piersiowej, z dodatnim testem wysiłkowym i przy braku zmian w naczyniach wieńcowych w koronarografii. Dotychczas nie w pełni poznano patogenezę tego zespołu. Zwraca się uwagę na zaburzenia układu autonomicznego u tych chorych. Celem pracy była ocena zmian w układzie autonomicznym na podstawie badania zmienności rytmu serca (HRV) u chorych z kardiologicznym zespołem X. Materiał i metody: Do badań zakwalifikowano 40 chorych z rozpoznanym kardiologicznym zespołem X oraz grupę kontrolną 40 zdrowych osób, dobranych parami według wieku i płci. U wszystkich wykonano 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera z analizą HRV, 5-minutowy spoczynkowy zapis HRV, rejestrację HRV podczas głębokiego oddychania. Wyniki: Na podstawie wyników analizy czasowej i częstotliwościowej zapisu HRV chorych podzielono na dwie grupy: grupa A - 22 osób, u których stwierdzono obniżoną HRV (22 chorych), i grupa B - 18 chorych, u których parametry HRV nie różniły się znamiennie od grupy kontrolnej. Na podstawie 24-godzinnej rejestracji HRV stwierdzono, że u chorych z zespołem X w obu grupach zachowany był dobowy rytm aktywności układu autonomicznego. Nocny wzrost wskaźnika HF występował we wszystkich grupach, a w grupie A był najwyższy. Procent wzrostu w grupie A wynosił 55%, w grupie B - 22%, a w grupie kontrolnej - 43%. W HRV spoczynkowym u chorych z zespołem X stwierdzono przewagę komponenty sympatycznej; wyższy stosunek LF/HF oraz wyższą wartość wskaźnika LF. U 60% pacjentów obserwowano w spoczynku podwyższoną częstość akcji serca oraz produktu podwójnego, co świadczy wraz ze zmianami HRV o przewadze wpływu układu sympatycznego na funkcję serca. Wnioski: Chorzy z kardiologicznym zespołem X są niejednorodną populacją, w której około 40% wykazuje prawidłową czynność układu autonomicznego, ale prawie 60% - zmienioną regulację czynności serca przez układ autonomiczny. Wynika to z nadmiernego wpływu układu współczulnego i/lub zaburzeń czynności układu przywspółczulnego. (Folia Cardiol. 2003; 10: 523-534

Zmienność rytmu serca u chorych z kardiologicznym zespołem X

Wstęp: Kardiologiczny zespół X rozpoznaje się u chorych z objawami dławicy piersiowej, z dodatnim testem wysiłkowym i przy braku zmian w naczyniach wieńcowych w koronarografii. Dotychczas nie w pełni poznano patogenezę tego zespołu. Zwraca się uwagę na zaburzenia układu autonomicznego u tych chorych. Celem pracy była ocena zmian w układzie autonomicznym na podstawie badania zmienności rytmu serca (HRV) u chorych z kardiologicznym zespołem X. Materiał i metody: Do badań zakwalifikowano 40 chorych z rozpoznanym kardiologicznym zespołem X oraz grupę kontrolną 40 zdrowych osób, dobranych parami według wieku i płci. U wszystkich wykonano 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera z analizą HRV, 5-minutowy spoczynkowy zapis HRV, rejestrację HRV podczas głębokiego oddychania. Wyniki: Na podstawie wyników analizy czasowej i częstotliwościowej zapisu HRV chorych podzielono na dwie grupy: grupa A - 22 osób, u których stwierdzono obniżoną HRV (22 chorych), i grupa B - 18 chorych, u których parametry HRV nie różniły się znamiennie od grupy kontrolnej. Na podstawie 24-godzinnej rejestracji HRV stwierdzono, że u chorych z zespołem X w obu grupach zachowany był dobowy rytm aktywności układu autonomicznego. Nocny wzrost wskaźnika HF występował we wszystkich grupach, a w grupie A był najwyższy. Procent wzrostu w grupie A wynosił 55%, w grupie B - 22%, a w grupie kontrolnej - 43%. W HRV spoczynkowym u chorych z zespołem X stwierdzono przewagę komponenty sympatycznej; wyższy stosunek LF/HF oraz wyższą wartość wskaźnika LF. U 60% pacjentów obserwowano w spoczynku podwyższoną częstość akcji serca oraz produktu podwójnego, co świadczy wraz ze zmianami HRV o przewadze wpływu układu sympatycznego na funkcję serca. Wnioski: Chorzy z kardiologicznym zespołem X są niejednorodną populacją, w której około 40% wykazuje prawidłową czynność układu autonomicznego, ale prawie 60% - zmienioną regulację czynności serca przez układ autonomiczny. Wynika to z nadmiernego wpływu układu współczulnego i/lub zaburzeń czynności układu przywspółczulnego. (Folia Cardiol. 2003; 10: 523-534

Prevention of contrast-induced acute kidney injury in patients undergoing cardiovascular procedures : a systematic review and network meta-analysis

BACKGROUND: Interventional diagnostic and therapeutic procedures requiring intravascular iodinated contrast steadily increase patient exposure to the risks of contrast-induced acute kidney injury (CIAKI), which is associated with death, nonfatal cardiovascular events, and prolonged hospitalization. The aim of this study was to investigate the efficacy of pharmacological and non-pharmacological treatments for CIAKI prevention in patients undergoing cardiovascular invasive procedures with iodinated contrast.METHODS AND FINDINGS: MEDLINE, Google Scholar, EMBASE and Cochrane databases as well as abstracts and presentations from major cardiovascular and nephrology meetings were searched, up to 22 April 2016. Eligible studies were randomized trials comparing strategies to prevent CIAKI (alone or in combination) when added to saline versus each other, saline, placebo, or no treatment in patients undergoing cardiovascular invasive procedures with administration of iodinated contrast. Two reviewers independently extracted trial-level data including number of patients, duration of follow-up, and outcomes. Eighteen strategies aimed at CIAKI prevention were identified. The primary outcome was the occurrence of CIAKI. Secondary outcomes were mortality, myocardial infarction, dialysis and heart failure. The data were pooled using network meta-analysis. Treatment estimates were calculated as odds ratios (ORs) with 95% credible intervals (CrI). 147 RCTs involving 33,463 patients were eligible. Saline plus N-acetylcysteine (OR 0.72, 95%CrI 0.57-0.88), ascorbic acid (0.59, 0.34-0.95), sodium bicarbonate plus N-acetylcysteine (0.59, 0.36-0.89), probucol (0.42, 0.15-0.91), methylxanthines (0.39, 0.20-0.66), statin (0.36, 0.21-0.59), device-guided matched hydration (0.35, 0.12-0.79), prostaglandins (0.26, 0.08-0.62) and trimetazidine (0.26, 0.09-0.59) were associated with lower odds of CIAKI compared to saline. Methylxanthines (0.12, 0.01-0.94) or left ventricular end-diastolic pressure-guided hydration (0.09, 0.01-0.59) were associated with lower mortality compared to saline.CONCLUSIONS: Currently recommended treatment with saline as the only measure to prevent CIAKI during cardiovascular procedures may not represent the optimal strategy. Vasodilators, when added to saline, may significantly reduce the odds of CIAKI following cardiovascular procedures