A Data-informed Public Health Policy-Makers Platform

Hearing loss is a disease exhibiting a growing trend due to the number of factors, including but not limited to the mundane exposure to the noise and ever-increasing amount of older population. In the framework of a public health policymaking process, modeling of the hearing loss disease based on data is a key factor in alleviating the issues related to the disease issuing effective public health policies. First, the paper describes the steps of the data-driven policymaking process. Afterward, a scenario along with the part of the proposed platform, responsible for supporting policymaking are presented. With the aim of demonstrating the capabilities and usability of the platform for the policy-makers, some initial results of preliminary analytics are presented in a framework of a policy-making process. Ultimately, the utility of the approach is validated throughout the results of the survey which was presented to the health system policy-makers professionals involved in the policy development process in Croatia

Structural phase transitions and their influence on Cu+ mobility in superionic ferroelastic Cu6PS5I single crystals

The structural origin of Cu+ ions conductivity in Cu6PS5I single crystals is described in terms of structural phase transitions studied by X-ray diffraction, polarizing microscope and calorimetric measurements. Below the phase transition at Tc=(144-169) K Cu6PS5I belongs to monoclinic, ferroelastic phase, space group Cc. Above Tc crystal changes the symmetry to cubic superstructure, space group F-43c (a=19.528); finally at 274K disordering of the Cu+ ions increases the symmetry to F-43m, (a=9.794). The phase transition at 274K coincides well with a strong anomaly in electrical conductivity observed in the Arrhenius plot. Diffusion paths for Cu+ ions are evidenced by means of the atomic displacement factors and split model. Influence of the copper stechiometry on the Tc is also discussed.Comment: conference pape

Opieka pooperacyjna po zabiegach kardiochirurgicznych

W ciągu ostatnich kilkunastu lat osiągnięto olbrzymi postęp w kardiochirurgii, który umożliwił operowanie coraz starszych i bardziej obciążonych chorych przy jednoczesnej redukcji śmiertelności okołooperacyjnej i liczby powikłań pozabiegowych. Postęp ten dotyczy nie tylko samej techniki operacyjnej czy oprzyrządowania zabiegowego. Jest również widoczny na oddziałach pooperacyjnych pełnych nowoczesnej aparatury monitorującej i różnego rodzaju urządzeń wspomagających. Prowadzenie pooperacyjne chorego po zabiegu kardiochirurgicznym stanowi istotny element leczenia. To właśnie w tym wczesnym okresie pacjent jest najbardziej narażony na różnego rodzaju powikłania zagrażające życiu. Opieka pooperacyjna wymaga od całego zespołu pilnej uwagi, czujności, starannego analizowania badań i parametrów monitorowania hemodynamicznego. Właściwe postępowanie pooperacyjne z pewnością przyczynia się do poprawy wyników leczenia chorych po operacjach kardiochirurgicznych. (Folia Cardiologica Excerpta 2006; 1: 457-464

Depresja jako problem kardiologiczny w praktyce lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej

Wstęp: Do lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) może w pierwszej kolejności zgłosić się pacjent z dolegliwościami kardiologicznymi cierpiący jednocześnie na depresję. Z różnych doniesień wynika, że zaburzenia depresyjne występują u ok. 20% chorych zgłaszających się do lekarzy rodzinnych, przy czym w ok. 50% przypadków nie są one rozpoznawane. Celem pracy było oszacowanie częstości depresji u osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego, leczonych przez lekarzy POZ, a także ocena możliwości zastosowania badań przesiewowych (skale BDI i MINI), aby ułatwić rozpoznanie depresji. Materiał i metody: Badaniem objęto 4256 pacjentów w wieku 18–65 lat, którzy, zgłaszając się do jednego z 178 lekarzy rodzinnych w Polsce, mogli samodzielnie wypełnić Inwentarz Depresji Becka. U pacjentów, którzy uzyskali 12 lub więcej punktów, lekarz weryfikował rozpoznanie depresji przy użyciu kwestionariusza MINI, a w drugim etapie badania kierował na konsultację psychiatryczną, z której skorzystało 56% chorych. Wyniki: Współistnienie depresji z chorobami układu sercowo-naczyniowego (najczęściej z chorobą wieńcową) stwierdzono u 12% pacjentów. Jednocześnie u 2,6% osób z wysoką liczbą punktów w skali BDI występowały dolegliwości kardiologiczne, stanowiące maskę depresji, przy braku chorób somatycznych. Psychiatrzy potwierdzili wysoką (ok. 90%) trafność rozpoznań zaburzeń afektywnych dokonanych przez lekarzy rodzinnych przy użyciu powyższych badań. Wnioski: Duża częstość współistnienia zaburzeń afektywnych u chorych z problemami kardiologicznymi, jak też częste występowanie dolegliwości kardiologicznych u pacjentów z depresją bez choroby somatycznej skłania do zastosowania badań przesiewowych w celu ułatwienia trafnej diagnozy przez lekarzy POZ i podjęcia odpowiedniej terapii. (Folia Cardiol. 2003; 10: 177–184

Depresja jako problem kardiologiczny w praktyce lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej

Wstęp: Do lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) może w pierwszej kolejności zgłosić się pacjent z dolegliwościami kardiologicznymi cierpiący jednocześnie na depresję. Z różnych doniesień wynika, że zaburzenia depresyjne występują u ok. 20% chorych zgłaszających się do lekarzy rodzinnych, przy czym w ok. 50% przypadków nie są one rozpoznawane. Celem pracy było oszacowanie częstości depresji u osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego, leczonych przez lekarzy POZ, a także ocena możliwości zastosowania badań przesiewowych (skale BDI i MINI), aby ułatwić rozpoznanie depresji. Materiał i metody: Badaniem objęto 4256 pacjentów w wieku 18–65 lat, którzy, zgłaszając się do jednego z 178 lekarzy rodzinnych w Polsce, mogli samodzielnie wypełnić Inwentarz Depresji Becka. U pacjentów, którzy uzyskali 12 lub więcej punktów, lekarz weryfikował rozpoznanie depresji przy użyciu kwestionariusza MINI, a w drugim etapie badania kierował na konsultację psychiatryczną, z której skorzystało 56% chorych. Wyniki: Współistnienie depresji z chorobami układu sercowo-naczyniowego (najczęściej z chorobą wieńcową) stwierdzono u 12% pacjentów. Jednocześnie u 2,6% osób z wysoką liczbą punktów w skali BDI występowały dolegliwości kardiologiczne, stanowiące maskę depresji, przy braku chorób somatycznych. Psychiatrzy potwierdzili wysoką (ok. 90%) trafność rozpoznań zaburzeń afektywnych dokonanych przez lekarzy rodzinnych przy użyciu powyższych badań. Wnioski: Duża częstość współistnienia zaburzeń afektywnych u chorych z problemami kardiologicznymi, jak też częste występowanie dolegliwości kardiologicznych u pacjentów z depresją bez choroby somatycznej skłania do zastosowania badań przesiewowych w celu ułatwienia trafnej diagnozy przez lekarzy POZ i podjęcia odpowiedniej terapii. (Folia Cardiol. 2003; 10: 177–184

Mechaniczne wspomaganie krążenia w leczeniu ostrego zapalenia mięśnia sercowego powikłanego wstrząsem kardiogennym

Przedstawiono przypadek 27-letniego chorego z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym. Wdrożono leczenie mechanicznym wspomaganiem krążenia z zastosowaniem wszczepialnego dwukomorowego, zewnętrznego układu wspomagania pracy serca - systemu POLCAS. Ponadto pacjent otrzymywał leki steroidowe, immunoglobuliny i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po uzyskaniu regeneracji uszkodzonego mięśnia sercowego, potwierdzonej badaniem histopatologicznym, system wspomagający odłączono po 31 dobach pracy. Chorego wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym po 42 dniach leczenia. Podczas 2-letniej obserwacji stwierdzono pełną poprawę funkcji mięśnia sercowego oraz wydolności krążenia (I grupa wg klasyfikacji NYHA). (Folia Cardiol. 2004; 11: 677-680

Wpływ niedokrwienia kończyn dolnych na wyniki chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego

Wstęp: Współistnienie choroby niedokrwiennej kończyn dolnych u pacjentów operowanych z powodu choroby wieńcowej jest ważnym, niezależnym czynnikiem zwiększającym ryzyko zabiegu. Nawet subkliniczna niedrożność naczyń kończyn dolnych daje ten sam niekorzystny skutek co pełnoobjawowe niedokrwienie kończyn dolnych. Celem pracy była ocena częstości występowania niedokrwienia kończyn u pacjentów operowanych z powodu choroby niedokrwiennej serca oraz ocena wpływu współistnienia niedokrwienia kończyn dolnych na wyniki wczesne pomostowania tętnic wieńcowych. Materiał i metody: W grupie 125 pacjentów, zakwalifikowanych do chirurgicznej rewaskularyzacji serca, wyliczono wskaźnik kostkowo-ramienny (ABI). Wśród nich było 95 mężczyzn (76%) i 30 kobiet (24%). Pacjentów ze wskaźnikiem równym lub mniejszym od 0,9 zakwalifikowano do grupy I, a pozostałych do grupy II. Wyniki: Wśród 125 chorych objawowe niedokrwienie kończyn stwierdzono u 7 (5,6%) osób. Wartość ABI mniejszą lub równą 0,9 zanotowano u 32 pacjentów, co stanowiło 25,6%. U 25 (78,2%) chorych z tej grupy nie wystąpiły objawy niedokrwienia kończyn dolnych. W grupie I statystycznie częściej zaobserwowano: zawał okołooperacyjny (p = 0,04), zespół niskiego rzutu (p = 0,02), migotanie przedsionków (p = 0,01), infekcję rany mostka (p = 0,03). Wnioski: Niedokrwienie kończyn dolnych u osób operowanych z powodu choroby wieńcowej stwierdzono u 25,6%, z czego u 78,2% pacjentów nie występowały objawy. Niedokrwienie kończyn dolnych w sposób istotny wpływa na zwiększenie liczby powikłań po pomostowaniu aortalno-wieńcowym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 293–298

Mechaniczne wspomaganie krążenia w leczeniu ostrego zapalenia mięśnia sercowego powikłanego wstrząsem kardiogennym

Przedstawiono przypadek 27-letniego chorego z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym. Wdrożono leczenie mechanicznym wspomaganiem krążenia z zastosowaniem wszczepialnego dwukomorowego, zewnętrznego układu wspomagania pracy serca - systemu POLCAS. Ponadto pacjent otrzymywał leki steroidowe, immunoglobuliny i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po uzyskaniu regeneracji uszkodzonego mięśnia sercowego, potwierdzonej badaniem histopatologicznym, system wspomagający odłączono po 31 dobach pracy. Chorego wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym po 42 dniach leczenia. Podczas 2-letniej obserwacji stwierdzono pełną poprawę funkcji mięśnia sercowego oraz wydolności krążenia (I grupa wg klasyfikacji NYHA). (Folia Cardiol. 2004; 11: 677-680

Chirurgiczne zaopatrzenie tętniaka gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej z jednoczesnym pomostowaniem tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 79-letniego mężczyzny z rozpoznanym w koronarografii tętniakiem tętnicy wieńcowej i trójnaczyniową chorobą wieńcową. U chorego wykonano operacje wykluczenia tętniaka i pomostowania tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego. Wydaje się, że takie postępowanie było bezpieczne i mało inwazyjne u pacjenta obciążonego znacznym ryzykiem. (Folia Cardiol. 2004; 11: 535–538

Chirurgiczne zaopatrzenie tętniaka gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej z jednoczesnym pomostowaniem tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 79-letniego mężczyzny z rozpoznanym w koronarografii tętniakiem tętnicy wieńcowej i trójnaczyniową chorobą wieńcową. U chorego wykonano operacje wykluczenia tętniaka i pomostowania tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego. Wydaje się, że takie postępowanie było bezpieczne i mało inwazyjne u pacjenta obciążonego znacznym ryzykiem. (Folia Cardiol. 2004; 11: 535–538