Wstęp: Do lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) może w pierwszej kolejności zgłosić
się pacjent z dolegliwościami kardiologicznymi cierpiący jednocześnie na depresję. Z różnych
doniesień wynika, że zaburzenia depresyjne występują u ok. 20% chorych zgłaszających się do
lekarzy rodzinnych, przy czym w ok. 50% przypadków nie są one rozpoznawane. Celem pracy
było oszacowanie częstości depresji u osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego, leczonych
przez lekarzy POZ, a także ocena możliwości zastosowania badań przesiewowych (skale
BDI i MINI), aby ułatwić rozpoznanie depresji.
Materiał i metody: Badaniem objęto 4256 pacjentów w wieku 18–65 lat, którzy, zgłaszając
się do jednego z 178 lekarzy rodzinnych w Polsce, mogli samodzielnie wypełnić Inwentarz
Depresji Becka. U pacjentów, którzy uzyskali 12 lub więcej punktów, lekarz weryfikował
rozpoznanie depresji przy użyciu kwestionariusza MINI, a w drugim etapie badania kierował
na konsultację psychiatryczną, z której skorzystało 56% chorych.
Wyniki: Współistnienie depresji z chorobami układu sercowo-naczyniowego (najczęściej
z chorobą wieńcową) stwierdzono u 12% pacjentów. Jednocześnie u 2,6% osób z wysoką liczbą
punktów w skali BDI występowały dolegliwości kardiologiczne, stanowiące maskę depresji, przy
braku chorób somatycznych. Psychiatrzy potwierdzili wysoką (ok. 90%) trafność rozpoznań
zaburzeń afektywnych dokonanych przez lekarzy rodzinnych przy użyciu powyższych badań.
Wnioski: Duża częstość współistnienia zaburzeń afektywnych u chorych z problemami kardiologicznymi,
jak też częste występowanie dolegliwości kardiologicznych u pacjentów z depresją
bez choroby somatycznej skłania do zastosowania badań przesiewowych w celu ułatwienia
trafnej diagnozy przez lekarzy POZ i podjęcia odpowiedniej terapii. (Folia Cardiol. 2003;
10: 177–184