Nowe aspekty farmakoterapii ostrej niewydolności serca

Ostra niewydolność serca (AHF) jest istotnym problemem klinicznym. W Stanach Zjednoczonych ok. 1 milion pacjentów rocznie hospitalizuje się z powodu tego schorzenia, a ok. 50% chorych ponownie wymaga hospitalizacji w okresie 6-12 miesięcy od wypisania ze szpitala. Ostra niewydolność serca jest najczęstszą przyczyną hospitalizacji osób powyżej 65 rż. w Stanach Zjednoczonych. Rokowanie u pacjentów z niewydolnością serca jest złe. Śmiertelność 5-letnia wynosi 25% i jest większa niż u chorych z zawałem serca oraz w niektórych chorobach nowotworowych. Mimo znacznego postępu w leczeniu przewlekłej niewydolności serca, opartego na wynikach wieloośrodkowych badań (EBM), terapia tej patologii jest nadal empiryczna. Ciągle brakuje dużych, wieloośrodkowych badań dotyczących farmakoterapii ostrej niewydolności serca. W niniejszym opracowaniu omówiono postępowanie u pacjentów z AHF, z uwzględnieniem standardów Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2005 r. oraz aspektów nowoczesnej farmakoterapii

Migotanie przedsionków jako czynnik prognostyczny u chorych ze skurczową niewydolnością serca

Wstęp: Migotanie przedsionków (AF) jest częstym powikłaniem chorób serca. Powoduje obniżenie rzutu lewej komory, upośledza funkcję mechaniczną zastawek serca, zaburza czynność neurohumoralną miokardium. W niniejszej pracy oceniono wpływ AF na obraz kliniczny i odlegle losy chorych ze skurczową niewydolnością serca. Metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę statystyczną danych z obrazu klinicznego 152 pacjentów (38 K i 114 M) ze skurczową niewydolnością serca (EF < 40%). Obecność AF w trakcie obserwacji oraz w wywiadzie pozwoliła podzielić chorych na 2 grupy (z AF oraz bez AF). W grupach porównano wyjściowo m.in. niektóre parametry elektrokardiograficzne (HR, LBBB), echokardiograficzne (EF, LVEDV, wymiar LA, LVEDD, LVESD), a także maksymalne minutowe zużycie tlenu w teście spiroergometrycznym oraz częstości wystąpienia punktów końcowych badania (zgonu, udaru mózgu, powtórnych hospitalizacji, zabiegów CABG). Średni czas obserwacji wyniósł 936 dni. Wyniki: Średnia wieku chorych wyniosła 65 lat. Pacjenci z AF (53 osoby; 35%; śr. 69 lat) w porównaniu z grupą bez AF (99 osób; śr. 62 lata) charakteryzowali się: gorszą wydolnością wysiłkową miokardium (VO2 max = 10,9 ml/kg/min vs. 17,2 ml/kg/min); większym wymiarem lewego przedsionka (49,9 mm vs. 45,9 mm) oraz mniejszą objętością końcoworozkurczową (LVEDV = 159,5 ml vs. 183,7 ml); rzadszym współwystępowaniem LBBB (7,5% vs. 13%); większą ogólną śmiertelnością (28,3% vs. 17,1%); częstszą koniecznością powtórnych hospitalizacji (15% vs. 8%). U chorych z przetrwałym AF (40%), u których utrzymano HR poniżej 75/min, śmiertelność wyniosła 29% i była istotnie statystycznie mniejsza niż w przypadku pacjentów z HR powyżej 75/min, dla których wynosiła 54%. Wnioski: Migotanie przedsionków w grupie chorych ze skurczową niewydolnością serca jest niekorzystnym, chociaż nie niezależnym czynnikiem rokowniczym. U chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków kontrola częstości komór powyżej 75/min wiązała się z istotnym zmniejszeniem śmiertelności

Znaczenie rokownicze przemijającego bloku lewej odnogi pęczka Hisa występującego w trakcie próby wysiłkowej

Wstęp: Znaczenie kliniczne indukowanego wysiłkiem przemijającego bloku lewej odnogi pęczka Hisa (TLBBB) nie zostało jednoznacznie ustalone. Celem niniejszej pracy jest określenie związku między występowaniem TLBBB w czasie testu wysiłkowego a obecnością w koronarografii istotnych (ł 50%) zwężeń tętnic wieńcowych oraz obserwacja u tych chorych przebiegu choroby niedokrwiennej serca. Materiał i metody: Przeanalizowano 13 360 elektrokardiogramów wysiłkowych 5763 pacjentów. U 15 chorych (0,26%) w 31 elektrokardiogramach (0,22%) rozpoznano TLBBB. Do dalszej analizy zakwalifikowano 10 chorych, ponieważ zostali oni poddani koronarografii wentrykulografią. W okresie 1,5&#8211;7 lat od ostatniej hospitalizacji 8 spośród 10 analizowanych osób poddano badaniom kontrolnym, obejmującym wywiad, badanie przedmiotowe, echokardiografię i próbę wysiłkową. Wyniki: 10 analizowanych pacjentów poddano łącznie 54 próbom wysiłkowym. W 27 z nich obserwowano TLBBB, w tym w 8 testach współistniał on z potwierdzonymi koronarografią istotnymi zwężeniami tętnic wieńcowych. W pozostałych 27 testach, w których TLBBB nie wystąpił, istotne zwężenia tętnic wieńcowych stwierdzono w 2 przypadkach (p < 0,04). U 5 spośród 8 kontrolnie badanych stwierdzono postęp choroby niedokrwiennej serca, zgodnie klasyfikacją Kanadyjskiego Towarzystwa Kardiologicznego (CCS). U 3 z nich doszło do utrwalenia bloku lewej odnogi w EKG spoczynkowym. U pozostałych 3 pacjentów nie zaobserwowano pogorszenia stanu klinicznego. Testy wysiłkowe tych chorych były ujemne, EKG spoczynkowe prawidłowe. Wnioski: Wystąpienie u osób z chorobą niedokrwienną serca TLBBB w czasie próby wysiłkowej wskazuje na zwiększone prawdopodobieństwo obecności istotnych (ł 50%) zwężeń w tętnicach nasierdziowych. TLBBB występujący w czasie próby wysiłkowej może się utrwalić wraz z postępem choroby niedokrwiennej serca. (Folia Cardiol. 2002; 9: 491-497

Znaczenie rokownicze przemijającego bloku lewej odnogi pęczka Hisa występującego w trakcie próby wysiłkowej

Wstęp: Znaczenie kliniczne indukowanego wysiłkiem przemijającego bloku lewej odnogi pęczka Hisa (TLBBB) nie zostało jednoznacznie ustalone. Celem niniejszej pracy jest określenie związku między występowaniem TLBBB w czasie testu wysiłkowego a obecnością w koronarografii istotnych (ł 50%) zwężeń tętnic wieńcowych oraz obserwacja u tych chorych przebiegu choroby niedokrwiennej serca. Materiał i metody: Przeanalizowano 13 360 elektrokardiogramów wysiłkowych 5763 pacjentów. U 15 chorych (0,26%) w 31 elektrokardiogramach (0,22%) rozpoznano TLBBB. Do dalszej analizy zakwalifikowano 10 chorych, ponieważ zostali oni poddani koronarografii wentrykulografią. W okresie 1,5&#8211;7 lat od ostatniej hospitalizacji 8 spośród 10 analizowanych osób poddano badaniom kontrolnym, obejmującym wywiad, badanie przedmiotowe, echokardiografię i próbę wysiłkową. Wyniki: 10 analizowanych pacjentów poddano łącznie 54 próbom wysiłkowym. W 27 z nich obserwowano TLBBB, w tym w 8 testach współistniał on z potwierdzonymi koronarografią istotnymi zwężeniami tętnic wieńcowych. W pozostałych 27 testach, w których TLBBB nie wystąpił, istotne zwężenia tętnic wieńcowych stwierdzono w 2 przypadkach (p < 0,04). U 5 spośród 8 kontrolnie badanych stwierdzono postęp choroby niedokrwiennej serca, zgodnie klasyfikacją Kanadyjskiego Towarzystwa Kardiologicznego (CCS). U 3 z nich doszło do utrwalenia bloku lewej odnogi w EKG spoczynkowym. U pozostałych 3 pacjentów nie zaobserwowano pogorszenia stanu klinicznego. Testy wysiłkowe tych chorych były ujemne, EKG spoczynkowe prawidłowe. Wnioski: Wystąpienie u osób z chorobą niedokrwienną serca TLBBB w czasie próby wysiłkowej wskazuje na zwiększone prawdopodobieństwo obecności istotnych (ł 50%) zwężeń w tętnicach nasierdziowych. TLBBB występujący w czasie próby wysiłkowej może się utrwalić wraz z postępem choroby niedokrwiennej serca. (Folia Cardiol. 2002; 9: 491-497

Dissociating recollection from familiarity: electrophysiological evidence that familiarity for faces is associated with a posterior old/new effect

In recognition memory research, a tension exists between dual-process and single-process models of episodic retrieval. Dual-process models propose that ‘familiarity’ assessment and the ‘recollection’ of contextual information are independent processes, while single process models claim that one common process supports retrieval. Event-related potentials (ERPs) have been used to show dissociations between the mid frontal and the left parietal ERP old/new effects, which have been associated with familiarity and recollection, respectively. While much ERP evidence favours dual-process theory, Yovel and Paller (2004) used faces as retrieval cues to demonstrate that posterior old/new effects index both familiarity and recollection, a finding consistent with single process models. Here we present evidence supporting Yovel and Paller’s claim that a posterior old/new effect indexes familiarity for faces, along with a novel finding that recollection is associated with an anterior old/new effect. Importantly, and in contrast to Yovel and Paller, the old/new effects associated with familiarity and recollection were topographically dissociable, consistent with a dual process view of recognition memory. The neural correlates of familiarity and recollection identified here for faces appear to be different from those typically observed, suggesting that the ERP old/new effects associated with episodic recognition are not the same under all circumstances

Investigating the functional interaction between semantic and episodic memory: Convergent behavioral and electrophysiological evidence for the role of familiarity

Throughout our lives we acquire general knowledge about the world (semantic memory) while also retaining memories of specific events (episodic memory). Although these two forms of memory have been dissociated on the basis of neuropsychological data, it is clear that they typically function together during normal cognition. The goal of the present study was to investigate this interaction. One influence of semantic memory on episodic retrieval is ‘Levels Of Processing’; recognition is enhanced when stimuli are processed in a semantically meaningful way. Studies examining this semantic processing advantage have largely concluded that semantic memory augments episodic retrieval primarily by enhancing recollection. The present study provides strong evidence for an alternative relationship between semantic and episodic memory. We employed a manipulation of the semantic coherence of to-be-remembered information (semantically related vs. unrelated word pairs) during an associative recognition memory test. Results revealed that associative recognition is significantly enhanced for semantically coherent material, and behavioral estimates (using the process dissociation procedure) demonstrated concomitant changes in the contribution of familiarity to retrieval. Neuroimaging data (event-related potentials recorded at test) also revealed a significant increase in familiarity based retrieval. The electrophysiological correlate of familiarity (the mid-frontal ERP old/new effect) was larger for semantically related compared to unrelated word pairs, but no difference was present in the electrophysiological correlate of recollection (the left parietal old/new effect). We conclude that semantic memory and episodic memory do indeed interact in normal functioning, and not only by modulating recollection, but also by enhancing familiarity

Identification of Cellular Infiltrates during Early Stages of Brain Inflammation with Magnetic Resonance Microscopy

A comprehensive view of brain inflammation during the pathogenesis of autoimmune encephalomyelitis can be achieved with the aid of high resolution non-invasive imaging techniques such as microscopic magnetic resonance imaging (μMRI). In this study we demonstrate the benefits of cryogenically-cooled RF coils to produce μMRI in vivo, with sufficient detail to reveal brain pathology in the experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) model. We could visualize inflammatory infiltrates in detail within various regions of the brain, already at an early phase of EAE. Importantly, this pathology could be seen clearly even without the use of contrast agents, and showed excellent correspondence with conventional histology. The cryogenically-cooled coil enabled the acquisition of high resolution images within short scan times: an important practical consideration in conducting animal experiments. The detail of the cellular infiltrates visualized by in vivo μMRI allows the opportunity to follow neuroinflammatory processes even during the early stages of disease progression. Thus μMRI will not only complement conventional histological examination but will also enable longitudinal studies on the kinetics and dynamics of immune cell infiltration