Statistical analysis of occupational accidents in hospitals

Sağlık hizmeti sunumunda büyük bir paya sahip olan hastanelerde, hasta bakımı veya tedavi gibi ana süreçler ve diğer alt süreçlerde çalışma ortamında çok sayıda risk oluşabilmektedir. Bu süreçlerde görev alan çalışanlar, çalışma ortamında fiziksel, kimyasal, biyolojik, ergonomik ve psikososyal risk etmenlerine maruz kalmaktalar. Söz konusu bu riskler, çalışanlar açısından iş kazalarına, meslek hastalıklarına ve iş veriminin azalmasına sebep olmakla birlikte hasta, hasta yakını veya ziyaretçilerin güvenliğini de olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Bu çalışmanın amacı, bir devlet hastanesi ve bir özel hastanede 2018, 2019 ve 2020 yıllarına ait meydana gelen iş kazalarıyla ilgili veriler tutulmuş ve bu veriler üzerinde iş kazaların analizi yapılmıştır. Bu kaza analizleri doğrultusunda çözüm önerileri geliştirilip iş kazalarını minimum seviye indirmek amaçlanmıştır. Bu çalışmada, toplamda 131 iş kazası meydana gelmiş olup bu kazaların cinsiyet durumuna göre dağılım oranında en fazla iş kazasına %65 ile kadınlar maruz kalmıştır. İş kazaların bölüm bazlı değerlendirmesinde en fazla kazalar sırasıyla servislerde, yoğun bakım ünitelerinde ve ameliyathanelerde gerçekleşmiştir. İş kazaların, meslek bazlı değerlendirmesinde en fazla kazalar hemşirelik meslek grubunda, kaza bölgelerine dağılımında en fazla kazalar el ve parmaklarda, saatlere göre dağılımında en fazla kazalar mesainin ilk saatlerinde, aylara dağılımında özellikle kış aylarında yoğun bir şekilde iş kazaları gerçekleşmiştir (Aralık, Kasım, Ocak, Şubat). Kazaların en sık yaşandığı bölümlerde, mesleklerde, saatlerde, aylarda, düzeltici veya önleyici faaliyetler yapılmalıdır. Meydana gelen bu kazalar sağlık personeliyle paylaşılıp bilgilendirilmeleri, çalışanlarda duyarlılık artışı, davranış değişikliği ve farkındalığın artırılması büyük önem ifade etmektedir. Anahtar Kelimeler: İş sağlığı ve güvenliği, hastaneler, iş kazaları, iş kazaların analiziIn hospitals, which have a large share in the provision of health care, there may be a large number of risks in the working environment in the main processes such as patient care or treatment, as well as other sub-processes. Employees involved in these processes are exposed to physical, chemical, biological, ergonomic and psychosocial risk factors in the working environment. These risks may cause occupational accidents, occupational diseases and decrease in work efficiency from the point of view of employees, but they may also adversely affect the safety of patients, relatives of patients or visitors. The aim of this study is to collect data on occupational accidents that occurred in a public hospital and a private hospital in 2018, 2019 and 2020 and to analyse occupational accidents using these data. In accordance with these accident analyses, it is aimed to develop solutions and minimize occupational accidents. In this study, a total of 131 occupational accidents occurred and women were exposed to the highest number of occupational accidents with 65% in the ratio of distribution of these accidents according to gender. In the department-based assessment of occupational accidents, the highest number of accidents occurred in wards, intensive care departments and operating rooms, respectively. In the assessment of work accidents by occupation, the highest rate of accidents was determined in the nurse occupational group, in the distribution of the accident areas the most accidents are in the hands and fingers, in the distribution by hour the most accidents were in the first hours of shift, and in the distribution by months, the most work accidents occurred in the winter months (December, November, January, February). Corrective or preventive actions should be carried out in the departments, professions, hours, months when accidents occur most often. It is of great importance to share and provide information about these accidents to the health personnel, to increase the sensitivity of the employees, to change their behaviour and to raise awareness. Keywords: Occupational health and safety, hospitals, work accidents, analysis of work accident

Internet access as a human right: the İnternet discussion for all

İnternet günümüzün teknolojik toplumlarının ve dijital kültürlerin en temel bileşenlerinden biridir. İnternet tabanlı ya da destekli olmayan hiçbir iletişim biçimi neredeyse kalmamıştır. Günümüzün gelişmiş dijital kültürlerindeki anahtar rolünden ötürü internetin bir insan hakkı olarak kabul edilmesine yönelik güncel tartışma gittikçe genişlemektedir. Birleşmiş Milletlerin 2016 yılında yayınladığı İnternet raporu, internetin bir insan hakkı olarak kabul edildiğine dair popüler bir tartışma başlatmıştır. Bugün, devletler tarafından internetin bir insan hakkı olarak tanınmasını talep eden bu popüler girişim ile insan haklarını çok daha köklü ve ahlaki koşullara bağlayan ve internetin temel haklardan biri olamayacağını savunan standart görüş rekabet halindedir. Bu makalede her iki görüşün argümanları, teknolojik bir icat olan internet mimarisi ve işlevleri açısından karşılaştırılmış ve internetin hak ve özgürlüklerin gerçekleştirilmesi için bir ön koşul olduğu sonucuna ulaşılmıştır. İnternetin demokratik toplumlardaki işlevlerini tam yerine getirebilmesi için insanların internet erişimi ve dijital okuryazarlıkla imkanlarını iyileştiren bazı sosyoteknik koşulların sağlanması gerekir. Bir insan hakkı olarak internet tartışması hem doğal hem de yasal hukuk açısından önemlidir. İnsan hakları nosyonu, bu çağda kazandığı değerin teknolojik gelişmelere karşı koruyabilir. İnterneti insan haklarından biri olarak kabul etmek, insan hakları kavramının felsefi içeriğiyle örtüşmez fakat günümüzde internet erişimi, internet tabanlı teknolojilerle kullanılabilen bir dizi yasal hak ve özgürlük için bir ön koşuldurThe İnternet is one of the most fundamental components of today’s technological societies and digital cultures. No İnternet-based or unsupported form of communication almost exists. Due to its key role in today’s advanced digital cultures, the current discussion on the acceptance of the İnternet as a human right is expanding. İnternet report published by the United Nations in 2016 sparked a popular discussion over the acceptance of the İnternet as a human right. Today, this popular initiative demanding governments to recognize the İnternet as a human right competes with the standard view that links human rights to much more fundamental and moral conditions and argues that the İnternet cannot be one of the basic rights. In this article, the arguments of both views are compared in terms of İnternet architecture and functions, and it is concluded that the internet is a precondition for the realization of rights and freedoms. As a precondition for rights, certain socio-technical conditions must be met in order for the internet to fulfill its functions in democratic societies. The internet debate as a human right is important for both natural and legal law. The notion of human rights can preserve its ideal and ethical value gained in this age against technological developments. Recognizing the internet as one of human rights does not coincide with the philosophical content of the concept of human rights, but today internet access is a prerequisite for a set of legal rights and freedoms that can be used with internet-based technologies

Presentation of self in instagram: A dramaturgic analysis on observer follower’s effect

İnternet tabanlı iletişim teknolojileri ve özellikle sosyal medya platformları, bireysel davranışları ve toplumsal ilişkileri pek çok yönde etkiler. Sosyal medya, 21. yüzyılda ortaya çıkan dijital kültür içindeki en etkili iletişim platformdur çünkü gerçek toplumsal çevreye karşı alternatif bir sanal toplumsal çevre oluşturmaya izin verir. Kullanıcılar bu platformları sadece sosyalleşmek, diğer insanlarla bağlantı halinde olmak veya haber almak için kullanmazlar, aynı zamanda “kendilerini-benliklerini sunmak” için de kullanırlar. Kullanıcılar, sosyal medya ortamlarında kendi arzu, beğeni ve ideallerine göre yeniden inşa ettikleri bir dijital kimliğe sahip olabiliyorlar. Sosyal medyanın bu psiko-sosyal etkisinin çok yönlü olarak analiz edilmesi gerekir. Araştırmalar, “daha fazla takipçi edinme ve daha fazla izlenme arzusu”nun bazı sosyal medya fenomenlerinde kompulsif sanrı aşamasına değin ilerleyebildiğini göstermektedir. Elinizdeki dramaturjik analiz araştırmasında, Instagram fenomenlerinin sosyal medyadaki benlik sunumları ile gözlemci-takipçi etkisi arasındaki ilişki incelenmiş; benlik sunumunda özbelikten ideal benliğe doğru geçiş şeklinde yaşanan dönüşüm, psikanalitik ve sosyal psikoloji terimleriyle yorumlanmıştır. Takipçi sayısı 10,000’den (on bin) fazla olan ve “sosyal medya fenomeni” olarak adlandırılan, rastlantısal yöntemle belirlenen 6 (altı) farklı İnstagram kullanıcısının takipçi sayısı düşük olduğu “fenomenlik öncesi dönemi” ile takipçi sayısının 10,000’i aştığı “fenomenlik dönemi”ne ait 5’şer adet paylaşımı, Goffman’ın dramaturjik analiz yöntemiyle incelenmiştir. Bu araştırma bulgularına göre, fenomen olarak adlandırılan kullanıcılar, gözlemci-takipçi etkisinin gücü ve hızına bağlı olarak beğeni odaklı benlik sunumu evresine daha hızlı giriyor, öz beliklerinden daha hızlı uzaklaşıyor ve gündelik benlik sunumu davranışlarını daha hızlı terk ediyorlar. Bu olgu; fenomenlerin kendilerini takipçilerinin izleme, beğenme, ilgisiz kalma, cesaretlendirme, destekleme, paylaşma, kaydetme, eleştirme ve yorum yapma gibi dijital tepkilerine göre yeniden biçimlendirdikleri, benlik sunumlarını takipçi arzularına göre yeniden şekillendiridikleri anlamına gelmektedir. Kullanıcıların bir tür dijital yabancılaşma ve öz-benlik ile ideal benlik arasındaki çatışma yaşamaları beklenilebilir. Sosyal medya bir iletişim aracı olmanın ötesine geçmiş, bir sosyal etkileşim ortamı haline gelmiştir.Internet-based communication technologies, and especially social media platforms, affect individual behaviors and social relationships in many aspects. Social media is such an effective communication platform in the digital culture emerging in the 21st century that allows to create an alternative virtual social environment to the real social environment. Users use these platforms not only to socialize, connect with other people, or receive news, but also to “present themselves-their selves.” Users have a digital identity in social media environments that they construct according to their desires, likes and epitomes. This psycho-social effect of social media needs to be analyzed ambidextrously. Research shows that “the desire to gain more followers and be watched more " can progress to the stage of compulsive delusion for some social media influencers. In this dramaturgical analysis study, the relationship between the self-presentations of Instagram influencers on social media and the observer-follower effect was examined, and the transformation of self-presentation from self to the ideal self was interpreted in terms of psychoanalytic and social psychology. The number of followers of 6 (six) different Instagram users, whose number of followers is more than 10,000 and called the “social media influencer” was determined by random method. It was examined according to Goffman's dramaturgical analysis method with 5 shares belonging to the “before” and “after period” of being influencer where the number of followers exceeds 10,000. According to these research findings, users, who are called influencers, enter the like- focused self-presentation phase faster, move away from their self-characteristics faster, and abandon their daily self-presentation behaviors faster, depending on the power and speed of the observer-follower effect. This phenomenon means that influencers reshape themselves according to their followers 'digital responses such as viewing, liking, disinterest, encouraging, supporting, sharing, recording, criticizing and commenting, and reconfigure their self-presentation according to their followers' desires. Users can be expected to experience some form of digital alienation and a conflict between self and ideal self. Social media has gone beyond being a means of communication and has become a medium of social interaction

Deconstructive Philosophy of Asylum: Matter of Hostipitality

This article aims at applying Derrida's views displayed in his work Hostipitality to the issues of asylum and refugee and also providing an exposition of the asylum's philosophy by this way. In the text, in addition to taking into consideration the translation indicated in the deepnote , texts that discusses Derrida's views on deconstruction in the context of ethics and politics are also referred to and hospitality's linguistic practices in the local culture (Turkish culture) such as aphorisms and proverbs are revealed as short texts. The exploration held illustrates that the matter of asylum and refugee is neither ethical nor political nor cultural, on the contrary it is the probability amplitude (or state vector) which includes more than their collecitons. When resolved through deconstructive techniques, being a refugee, which starts with seeking asylum, seems to include both linguistic and political apoiras. In order to overcome refugeeism as a problem, the aporias of binary/oppositional thinking should be perceived, totally-originally different thinking should be appealed within the multi-valued logical thinking and it should initiate thinking the unthinkable as Derrida suggests by abandoning the system thought. The small linguistic difference between hospitality and hostility pointed out by Derrida invites to re-think on the presence of hostility supperessed in the concept of hospitality, and invites to reconsideration those who are dealing with especially the matters of asylum and refugeeism, migration and policy of migration, ends and universality and even those known as hospitable. The main question whose answer is sought in all of them is as such: Is hospitality possible

Adaptation of the Cognitive Triad Inventory into Turkish

Introduction The aim of this study was to assess psychometric properties of the Turkish version of The Cognitive Triad Inventory developed to use cognitive triad based on Beck’s depression model. Methods The study sample included 337 (female 72.2%, male 27.8%) students from Hacettepe University. Reliability was evaluated by test-retest analysis and internal consistency coefficients. For validity, explanatory and confirmatory factor analyses were performed. In addition, the scales which are assumed to measure similar cognitive structures were used to examine convergent validity. The Cognitive Triad Inventory, Beck Depression Inventory and The Hopelessness Scale were administered to the participants. Results The Cronbach Alpha coefficient reliability of The Cognitive Triad Inventory (r=0.91) showed that internal consistency reliability of inventory is high. It was found that test-retest reliability coefficients range from 0.74 to 0.94 and are high for an interval of 4 weeks (p<0.005). Confirmatory factor analysis has supported three factor structure of the inventory: “view of self”, “view of world” and “view of future”. The analysis showed that the model has high goodness of fit. Comparison with three self-report measures released that Cognitive Triad Inventory and its subscales have good convergent validity. Conclusion The Turkish version of the Cognitive Triad Inventory has been found to be a valid and reliable measure that can be used for the university students of Turkey.PubMedWo

Adaptation of the Cognitive Triad Inventory into Turkish: a Validity and Reliability Study

Introduction: The aim of this study was to assess psychometric properties of the Turkish version of The Cognitive Triad Inventory developed to use cognitive triad based on Beck's depression model