Variation in treatment modalities, costs and outcomes of rectal cancer patients in Poland

Aim of the study: To evaluate outcome, costs and treatment differences in rectal cancer patients between various regions in Poland. Material and methods: Data from the Polish National Health Fund of all patients with rectal cancer diagnosed and treated between 2005 and 2007 were analyzed. Overall, relative 5-year survival and the percentage of patients receiving chemotherapy, radiotherapy and surgery were analyzed. The possible influence of cost of treatment per patient and mean number of rectal cancer patients per surgical oncologist were analyzed as well. Results: In total 15,281 patients with rectal cancer were diagnosed and treated in Poland in 2005–2007 within the services of the National Health Fund. The overall, relative 5-year survival rate was 51.6%. Curative surgery was performed in 64.1% of patients. Radiotherapy and chemotherapy were used in 47.5% and 60.7% of patients, respectively. The mean cost of treatment of one rectal cancer patient was 32,800 PLN and there were 49.8 rectal cancer patients per specialist in surgical oncology. Important differences between regions were found in all these factors, but without a significant influence on survival. A correlation between numbers of patients per specialist in different voivodeships and survival rates was observed, as well as a correlation between percentage of surgical resection in voivodeships and survival rates (p = 0.07). Conclusions: Results of treatment of colorectal cancer in Poland improved significantly during the last decade. There exist however, important disparities between regions in terms of method of treatment, costs and outcomes

Evaluation of Version 3 Total and Tropospheric Ozone Columns From Earth Polychromatic Imaging Camera on Deep Space Climate Observatory for Studying Regional Scale Ozone Variations

Discrete wavelength radiance measurements from the Deep Space Climate Observatory (DSCOVR) Earth Polychromatic Imaging Camera (EPIC) allows derivation of global synoptic maps of total and tropospheric ozone columns every hour during Northern Hemisphere (NH) Summer or 2 hours during Northern Hemisphere winter. In this study, we present version 3 retrieval of Earth Polychromatic Imaging Camera ozone that covers the period from June 2015 to the present with improved geolocation, calibration, and algorithmic updates. The accuracy of total and tropospheric ozone measurements from EPIC have been evaluated using correlative satellite and ground-based total and tropospheric ozone measurements at time scales from daily averages to monthly means. The comparisons show good agreement with increased differences at high latitudes. The agreement improves if we only accept retrievals derived from the EPIC 317 nm triplet and limit solar zenith and satellite looking angles to 70°. With such filtering in place, the comparisons of EPIC total column ozone retrievals with correlative satellite and ground-based data show mean differences within ±5-7 Dobson Units (or 1.5–2.5%). The biases with other satellite instruments tend to be mostly negative in the Southern Hemisphere while there are no clear latitudinal patterns in ground-based comparisons. Evaluation of the EPIC ozone time series at different ground-based stations with the correlative ground-based and satellite instruments and ozonesondes demonstrated good consistency in capturing ozone variations at daily, weekly and monthly scales with a persistently high correlation (r2 > 0.9) for total and tropospheric columns. We examined EPIC tropospheric ozone columns by comparing with ozonesondes at 12 stations and found that differences in tropospheric column ozone are within ±2.5 DU (or ∼±10%) after removing a constant 3 DU offset at all stations between EPIC and sondes. The analysis of the time series of zonally averaged EPIC tropospheric ozone revealed a statistically significant drop of ∼2–4 DU (∼5–10%) over the entire NH in spring and summer of 2020. This drop in tropospheric ozone is partially related to the unprecedented Arctic stratospheric ozone losses in winter-spring 2019/2020 and reductions in ozone precursor pollutants due to the COVID-19 pandemic

Macrocytosis during sunitinib treatment predicts progression-free survival in patients with metastatic renal cell carcinoma

Sunitinib, a multi-targeted receptor tyrosine kinase inhibitor, is a first-line treatment for metastatic renal cell carcinoma (mRCC) in patients in ‘low’ and ‘intermediate’ Memorial Sloan Kettering Cancer Center and Heng risk groups. Disruptions of hematopoiesis, such as anemia, neutropenia, and thrombocytopenia, are typically observed during sunitinib treatment. When it comes to RBC parameters, an increase in mean cell volume (MCV) tends to occur, meeting the criteria for macrocytosis in some patients (MCV > 100 fL). We examined changes in RBC parameters of 27 mRCC patients treated with sunitinib (initial dose of 50 mg/day, 6-week treatment: 4 weeks on, 2 weeks off) and correlated them with progression-free survival time (PFS). Patients who had macrocytosis after 3 treatment cycles had significantly longer PFS than those whose MCV stayed less than 100 fL (not reached vs. 11.2 months, p < 0.001). We also found a correlation between MCV values after the first and third treatment cycles and the risk of progression: HR of 0.9 (0.81–0.99) and 0.76 (0.65–0.90) per 1 fL increase in MCV, respectively. The mechanism of MCV elevation during sunitinib treatment has not yet been fully explained. One of the probable causes is sunitinib’s inhibitory influence on c-Kit kinase, as is the case with imatinib. For mRCC patients, this phenomenon could help predict PFS, but since our sample was small, further studies are essential

Czerniaki skóry — zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w 2013 roku

The classic criteria for clinical diagnosis of cutaneous melanoma are: asymmetry of the lesion, irregularity of the border,colour heterogeneity and diameter of more than 5 mm. Current data show that over 50% of melanomas do not fulfi llthese criteria. Thus, dermoscopy is currently the standard method for clinical diff erential diagnosis of cutaneous melanomaand for qualifying a lesion for excisional biopsy. Full thickness excisional biopsy of suspicious melanomatousskin lesions likely to be diagnosed as early melanomas is crucial in establishing diagnosis and defi ning prognostic factors. Early diagnosis and surgical removal of cutaneous melanoma not only improves patients’ prognosis, but itis also associated with a approximately 90% likelihood of cure. The next steps in the therapeutic management ofcutaneous melanoma following excisional biopsy are radical scar excision with adequate margins and sentinel lymphnode biopsy. Radical lymph node dissection is recommended in case of regional lymph node metastases. High-riskpatients (lymph node involvement and/or ulcerated primary lesion) should be advised to participate in prospectiveclinical trials on adjuvant therapy. Melanoma patients with distant metastases are still characterised by poor outcomes.In patients with metastatic disease testing for the presence of BRAF gene mutation is recommended. Long-termsurvival is confi ned to selected group of patients undergoing resection of isolated metastatic lesions. In systemic— mainly fi rst-line — therapy of patients with BRAF V600 mutation vemurafenib (BRAF inhibitor) may be employedand in second-line treatment — based on indication approved in Europe — ipilimumab (anti-CTLA4 antibody) maybe used. Dacarbazine-based chemotherapy is less eff ective.Klasyczna charakterystyka czerniaka skóry obejmuje asymetrię zmiany, nierówny brzeg, heterogenność barw orazśrednicę powyżej 5 mm. Współczesne dane wskazują, że ponad 50% czerniaków skóry nie spełnia tych kryteriów.Dlatego podstawą klinicznej diagnostyki różnicowej i kwalifi kacji do biopsji wycinającej jest obecnie dermoskopia.Dla ustalenia rozpoznania i określenia najważniejszych czynników rokowniczych podstawowe znaczenie ma biopsjawycinająca podejrzanych w kierunku wczesnego czerniaka zmian barwnikowych skóry (wycięcie całej grubości skóryi powierzchownej warstwy tkanki tłuszczowej). Wczesne rozpoznanie i chirurgiczne usunięcie czerniaka nie tylkopoprawia rokowanie, ale daje szansę wyleczenia u około 90% chorych. Kolejne etapy postępowania terapeutycznegoobejmują kwalifi kację chorych do radykalnego wycięcia blizny po biopsji wycinającej z właściwymi marginesami orazwykonania biopsji węzła wartowniczego. W przypadku przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych postępowaniemz wyboru jest wykonanie radykalnej limfadenektomii. Zaleca się włączanie chorych na czerniaki skóry o wysokimryzyku nawrotu (przerzuty w węzłach chłonnych i/lub owrzodzenie pierwotnej zmiany) do prospektywnych badańklinicznych nad leczeniem uzupełniającym. Obecność przerzutów odległych wiąże się ze złym rokowaniem. W sytuacjiwystąpienia uogólnienia nowotworu zaleca się wykonanie badania w kierunku mutacji genu BRAF. W stadiumuogólnienia najbardziej właściwe jest stosowanie leczenia w ramach klinicznych badań. Długoletnie przeżycia dotyczągłównie chorych poddanych resekcji pojedynczych ognisk przerzutowych. W systemowym leczeniu — przedewszystkim pierwszej linii — u chorych z obecnością mutacji BRAF V600 znajduje zastosowanie wemurafenib (inhibitorBRAF), a w leczeniu drugiej linii stosowany może być — zgodnie z europejskimi wskazaniami rejestracyjnymi — ipilimumab(przeciwciało anty-CTLA4). Chemioterapia z udziałem dakarbazyny jest postępowaniem mniej efektywnym

Recommendations for diagnostics and therapy of cutaneous melanoma

Klasyczna charakterystyka czerniaka skóry obejmuje asymetrię zmiany, nierówny brzeg, heterogenność barw orazśrednicę powyżej 5 mm. Współczesne dane wskazują, że ponad 50% czerniaków skóry nie spełnia tych kryteriów.Dlatego podstawą klinicznej diagnostyki różnicowej i kwalifi kacji do biopsji wycinającej jest obecnie dermoskopia.Dla ustalenia rozpoznania i określenia najważniejszych czynników rokowniczych podstawowe znaczenie ma biopsjawycinająca podejrzanych w kierunku wczesnego czerniaka zmian barwnikowych skóry (wycięcie całej grubości skóryi powierzchownej warstwy tkanki tłuszczowej). Wczesne rozpoznanie i chirurgiczne usunięcie czerniaka nie tylkopoprawia rokowanie, ale daje szansę wyleczenia u około 90% chorych. Kolejne etapy postępowania terapeutycznegoobejmują kwalifi kację chorych do radykalnego wycięcia blizny po biopsji wycinającej z właściwymi marginesami orazwykonania biopsji węzła wartowniczego. W przypadku przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych postępowaniemz wyboru jest wykonanie radykalnej limfadenektomii. Zaleca się włączanie chorych na czerniaki skóry o wysokimryzyku nawrotu (przerzuty w węzłach chłonnych i/lub owrzodzenie pierwotnej zmiany) do prospektywnych badańklinicznych nad leczeniem uzupełniającym. Obecność przerzutów odległych wiąże się ze złym rokowaniem. W sytuacjiwystąpienia uogólnienia nowotworu zaleca się wykonanie badania w kierunku mutacji genu BRAF. W stadiumuogólnienia najbardziej właściwe jest stosowanie leczenia w ramach klinicznych badań. Długoletnie przeżycia dotyczągłównie chorych poddanych resekcji pojedynczych ognisk przerzutowych. W systemowym leczeniu — przedewszystkim pierwszej linii — u chorych z obecnością mutacji BRAF V600 znajduje zastosowanie wemurafenib (inhibitorBRAF), a w leczeniu drugiej linii stosowany może być — zgodnie z europejskimi wskazaniami rejestracyjnymi — ipilimumab(przeciwciało anty-CTLA4). Chemioterapia z udziałem dakarbazyny jest postępowaniem mniej efektywnym.The classic criteria for clinical diagnosis of cutaneous melanoma are: asymmetry of the lesion, irregularity of the border,colour heterogeneity and diameter of more than 5 mm. Current data show that over 50% of melanomas do not fulfi llthese criteria. Thus, dermoscopy is currently the standard method for clinical diff erential diagnosis of cutaneous melanomaand for qualifying a lesion for excisional biopsy. Full thickness excisional biopsy of suspicious melanomatousskin lesions likely to be diagnosed as early melanomas is crucial in establishing diagnosis and defi ning prognostic factors. Early diagnosis and surgical removal of cutaneous melanoma not only improves patients’ prognosis, but itis also associated with a approximately 90% likelihood of cure. The next steps in the therapeutic management ofcutaneous melanoma following excisional biopsy are radical scar excision with adequate margins and sentinel lymphnode biopsy. Radical lymph node dissection is recommended in case of regional lymph node metastases. High-riskpatients (lymph node involvement and/or ulcerated primary lesion) should be advised to participate in prospectiveclinical trials on adjuvant therapy. Melanoma patients with distant metastases are still characterised by poor outcomes.In patients with metastatic disease testing for the presence of BRAF gene mutation is recommended. Long-termsurvival is confi ned to selected group of patients undergoing resection of isolated metastatic lesions. In systemic— mainly fi rst-line — therapy of patients with BRAF V600 mutation vemurafenib (BRAF inhibitor) may be employedand in second-line treatment — based on indication approved in Europe — ipilimumab (anti-CTLA4 antibody) maybe used. Dacarbazine-based chemotherapy is less eff ective

Czerniaki skóry – zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w 2013 roku

The classic criteria for clinical diagnosis of cutaneous melanoma are:  asymmetry of the lesion, irregularity of the boarder,  color heterogeneity and diameter of more than 5 mm. Current data show that over 50% of melanomas do not fulfill these criteria. Thus, dermoscopy is currently the standard method for clinical differential diagnosis of cutaneous melanoma and for qualifying a lesion for excisional biopsy. Full thickness excisional biopsy of suspicious melanomatous skin lesions likely to be diagnosed as early melanomas is crucial in establishing diagnosis and defining prognostic factors. Early diagnosis and surgical removal of cutaneous melanoma not only improves patients’ prognosis, but it is also associated with approximately 90% likelihood of cure. Next steps in the therapeutic management of cutaneous melanoma following excisional biopsy are radical scar excision with adequate margins and sentinel lymph node biopsy. Radical lymph node dissection is recommended in case of regional lymph node metastases. High-risk patients (lymph node involvement and/or ulcerated primary lesion) should be advised to participate in prospective clinical trials on adjuvant therapy. Melanoma patients with distant metastases are still characterized by poor outcomes. In patients with metastatic disease testing for the presence of BRAF gene mutation is recommended.  Patients with metastatic disease should be considered for participation in clinical trials. Long-term survival is confined to selected group of patients undergoing resection of isolated metastatic lesions. In systemic – mainly first-line – therapy of patients with BRAF V600 mutation vemurafenib (BRAF inhibitor) may be employed and in second-line treatment – based on indication approved in Europe – ipilimumab (anti-CTLA4 antibody) may be used. Dacarbazine-based chemotherapy is less effective.Klasyczna charakterystyka czerniaka skóry obejmuje asymetrię zmiany, nierówny brzeg, heterogenność barw, oraz średnicę powyżej 5 mm. Współczesne dane wskazują, że ponad 50% czerniaków skóry nie spełnia tych kryteriów. Dlatego podstawą klinicznej diagnostyki różnicowej i kwalifikacji do biopsji wycinającej jest obecnie dermoskopia. Dla ustalenia rozpoznania i określenia najważniejszych czynników rokowniczych podstawowe znaczenie ma biopsja wycinająca podejrzanych w kierunku wczesnego czerniaka zmian barwnikowych skóry (wycięcie całej grubości skóry i powierzchownej warstwy tkanki tłuszczowej). Wczesne rozpoznanie i chirurgiczne usunięcie czerniaka nie tylko poprawia rokowanie, ale daje szansę wyleczenia u około 90% chorych. Kolejne etapy postępowania terapeutycznego obejmują kwalifikację chorych do radykalnego wycięcia blizny po biopsji wycinającej z właściwymi marginesami oraz wykonania biopsji węzła wartowniczego. W przypadku przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych postępowaniem z wyboru jest wykonanie radykalnej limfadenektomii. Zaleca się włączanie chorych na czerniaki skóry o wysokim ryzyku nawrotu (przerzuty w węzłach chłonnych i/lub owrzodzenie pierwotnej zmiany) do prospektywnych badań klinicznych nad leczeniem uzupełniającym. Obecność przerzutów odległych wiąże się ze złym rokowaniem. W sytuacji wystąpienia uogólnienia nowotworu zaleca się do wykonania badania w kierunku mutacji genu BRAF. W stadium uogólnienia najbardziej właściwe jest stosowanie leczenia w ramach klinicznych badań. Długoletnie przeżycia dotyczą głównie chorych poddanych resekcji pojedynczych ognisk przerzutowych. W systemowym leczeniu – przede wszystkim pierwszej linii – u chorych z obecnością mutacji BRAF V600 znajduje zastosowanie wemurafenib (inhibitor BRAF), a w leczeniu drugiej linii stosowany może być – zgodnie z europejskimi wskazaniami rejestracyjnymi – ipilimumab (przeciwciało anty-CTLA4). Chemioterapia z udziałem dakarbazyny jest postępowaniem mniej wartościowy

The ESR1 (6q25) locus is associated with calcaneal ultrasound parameters and radial volumetric bone mineral density in European men

&lt;p&gt;&lt;b&gt;Purpose:&lt;/b&gt; Genome-wide association studies (GWAS) have identified 6q25, which incorporates the oestrogen receptor alpha gene (ESR1), as a quantitative trait locus for areal bone mineral density (BMD(a)) of the hip and lumbar spine. The aim of this study was to determine the influence of this locus on other bone health outcomes; calcaneal ultrasound (QUS) parameters, radial peripheral quantitative computed tomography (pQCT) parameters and markers of bone turnover in a population sample of European men.&lt;/p&gt; &lt;p&gt;&lt;b&gt;Methods:&lt;/b&gt; Eight single nucleotide polymorphisms (SNP) in the 6q25 locus were genotyped in men aged 40-79 years from 7 European countries, participating in the European Male Ageing Study (EMAS). The associations between SNPs and measured bone parameters were tested under an additive genetic model adjusting for centre using linear regression.&lt;/p&gt; &lt;p&gt;&lt;b&gt;Results:&lt;/b&gt; 2468 men, mean (SD) aged 59.9 (11.1) years had QUS measurements performed and bone turnover marker levels measured. A subset of 628 men had DXA and pQCT measurements. Multiple independent SNPs showed significant associations with BMD using all three measurement techniques. Most notably, rs1999805 was associated with a 0.10 SD (95%CI 0.05, 0.16; p = 0.0001) lower estimated BMD at the calcaneus, a 0.14 SD (95%CI 0.05, 0.24; p = 0.004) lower total hip BMD(a), a 0.12 SD (95%CI 0.02, 0.23; p = 0.026) lower lumbar spine BMD(a) and a 0.18 SD (95%CI 0.06, 0.29; p = 0.003) lower trabecular BMD at the distal radius for each copy of the minor allele. There was no association with serum levels of bone turnover markers and a single SNP which was associated with cortical density was also associated with cortical BMC and thickness.&lt;/p&gt; &lt;p&gt;&lt;b&gt;Conclusions:&lt;/b&gt; Our data replicate previous associations found between SNPs in the 6q25 locus and BMD(a) at the hip and extend these data to include associations with calcaneal ultrasound parameters and radial volumetric BMD.&lt;/p&gt