De Nederlandse watermijten (Acari: Hydrachnidia). The Dutch water mites (Acari: Hydrachnidia). Harry Smit

Item does not contain fulltextBespreking van: ,De Nederlandse watermijten (Acari: Hydrachnidia) :

Heidebeheer en fauna : verslag veldwerkplaats Droog Zandlandschap Strabrechtse Heide, 4 juni 2009

De Strabrechtse Heide is een 1500 hectare groot heidegebied ten zuidoosten van Eindhoven. Het is een zeer gevarieerd gebied met onder andere hoogteverschillen, waterpartijen, zandverstuivingen, Calluna (dopheide) en akkercomplexen. Het gebied is grotendeels in eigendom van Staatsbosbeheer sinds 1954. De belangrijkste beheermaatregelen die Staatsbosbeheer neemt zijn grazen (koeien en schapen), plaggen (visgraat), maaien (Pijpenstro) en branden, daarnaast is er een actief beheer voor het behoud van het stuifzandgebied en ligt er zo’n 15 hectare akkerland waar biologische landbouw op bedreven wordt. Deze akkercomplexen worden tevens gebruikt om het plagsel op te verwerken. Van mei tot november maakt de Staatsbosbeheer ook gebruik van twee soorten runderen: Black Angus en Blonde d’Acquitaine. Deze runderen kunnen zich verder vrij door het gebied bewegen. De Black Angus graaft gaten, op zoek naar mineralen, waardoor er dynamiek ontstaat. Sinds 1967 wordt er gebruik gemaakt van schapen. Tegenwoordig bestaat de kudde uit zo’n 350 tot 400 dieren, plus 300 lammeren na de lammertijd. De schaapherder volgt met de kudde een door Staatsbosbeheer gemaakt begrazingspla

Heidebeheer en fauna : verslag veldwerkplaats Droog Zandlandschap Strabrechtse Heide, 2 september 2008

De Strabrechtse heide is 2000 hectare groot waarvan 1500 hectare heide. Staatsbosbeheer beheert daarvan ongeveer 1100 hectare, bestaande uit water, heide, stuifzand en vennen. De andere beheerders zijn het Brabants Landschap en de gemeente Someren

Structure and function of soil microarthropod communities

Microarthropod species were classified according to life-history tactics and feeding guilds. Twelve life-history tactics were distinguished, based on well-defined life-history traits like the type of reproduction (thelytoky, arrhenotoky, sexual reproduction), oviposition (semelparity, iteroparity), development, synchronization (of the life cycle with environmental conditions), and dispersal (phoresy, anemochory). Examples are given of the distribution of these tactics among microarthropod species occurring in several biotopes, during decomposition of organic matter, and under several types of disturbance and pollution. Thelytokously reproducing species appeared to have higher numbers at sites with a persistent pollution.Feeding guilds were defined on the basis of gut carbohydrase (cellulase, chitinase, and trehalase) activities. Five species-rich guilds were recognized. In the presence of species able to digest the fungal cell-wall next to cell-contents (called fungivorous and herbo-fungivorous grazers), a higher CO 2 evolution during decomposition of pulverized litter was found than in their absence. In the presence of species able to digest cell-contents only (called fungivorous browsers and opportunistic herbofungivores), in such experiments a lower CO 2 evolution was found than in their absence.In a simulation model it was tested whether relatively inefficient use of food may be compensated by life-history traits or abilities by which short-term environmental extremes can be overcome. Having the possibility to bridge a relatively long period of food shortage, or withstanding extremes in drought, frost or heat, or having a higher mobility, was indeed shown to result in a better survival of species that use their food relatively inefficiently. This results in the effect that species with different life-history tactics can coexist on the same food sources. Contradictory to the principle of competitive exclusion, species with identical niches may coexist when the mobility of these species is not unlimited

Beheer van duinbossen : verslag veldwerkplaats - duin en kust, PWN Waterleidingbedrijf Noord-Holland, Castricum, 4 juni 2010

De variatie in bostypen wordt in het jonge duinlandschap vooral bepaald door twee belangrijke factoren: water en kalk, zo vertelt Patrick Hommel (Alterra). Natte bossen die permanent onder invloed staan van het grondwater (broekbossen) zijn altijd erg zeldzaam geweest in de duinstreek. Vochtige bossen die in het winterhalfjaar regelmatig onder water lopen, waren vroeger - vooral in het middenduin - veel algemener. Het waren lage bossen (of hoge struwelen!) met veel zachte berk in de boomlaag en een zeer soortenrijke kruidlaag met veelal een hoog aandeel van watermunt. Door verdroging en de daarop volgende verzuring zijn deze bossen sterk van karakter veranderd en de oorspronkelijke soortenrijkdom krijg je waarschijnlijk ook niet meer teru

Herstelmaatregelen in heideterreinen; invloed op de fauna

Aanleiding voor deze publicatie zijn de resultaten van het onderzoek naar de effecten van herstelmaatregelen op dieren van het heidelandschap. De afgelopen jaren werd steeds duidelijker dat het onderzoek en de toepassing daarvan moeten worden opgeschaald naar het niveau van het landschap. Dat is ook hier zichtbaar geworden: het gaat niet alleen over de droge en de natte heide, maar ook over vennen en over struwelen en bosranden. Kortom: het gaat over het complete heidelandschap, met al zijn variatie en (geleidelijke of abrupte) overgangen. En juist bij zo’n divers en samenhangend landschap is de fauna gebaa

Heide en stuifzandbeheer in relatie tot fauna : "variatie in de ruimte, rust in de tijd" : infoblad op basis van de veldwerkplaatsen in Nationaal Park de Hoge Veluwe, 20 november en 14 december 2007

Dit informatieblad gaat over beheer en renovatie van heide en stuifzand en hoe je daarbij rekening kan houden met de bijzondere fauna. Als specifiek voorbeeld is Nationaal Park de Hoge Veluwe gekozen

Multi-Objective and Multidisciplinary Design Optimisation of Unmanned Aerial Vehicle Systems using Hierarchical Asynchronous Parallel Multi-Objective Evolutionary Algorithms

The overall objective of this research was to realise the practical application of Hierarchical Asynchronous Parallel Evolutionary Algorithms for Multi-objective and Multidisciplinary Design Optimisation (MDO) of UAV Systems using high fidelity analysis tools. The research looked at the assumed aerodynamics and structures of two production UAV wings and attempted to optimise these wings in isolation to the rest of the vehicle. The project was sponsored by the Asian Office of the Air Force Office of Scientific Research under contract number AOARD-044078. The two vehicles wings which were optimised were based upon assumptions made on the Northrop Grumman Global Hawk (GH), a High Altitude Long Endurance (HALE) vehicle, and the General Atomics Altair (Altair), Medium Altitude Long Endurance (MALE) vehicle. The optimisations for both vehicles were performed at cruise altitude with MTOW minus 5% fuel and a 2.5g load case. The GH was assumed to use NASA LRN 1015 aerofoil at the root, crank and tip locations with five spars and ten ribs. The Altair was assumed to use the NACA4415 aerofoil at all three locations with two internal spars and ten ribs. Both models used a parabolic variation of spar, rib and wing skin thickness as a function of span, and in the case of the wing skin thickness, also chord. The work was carried out by integrating the current University of Sydney designed Evolutionary Optimiser (HAPMOEA) with Computational Fluid Dynamics (CFD) and Finite Element Analysis (FEA) tools. The variable values computed by HAPMOEA were subjected to structural and aerodynamic analysis. The aerodynamic analysis computed the pressure loads using a Boeing developed Morino class panel method code named PANAIR. These aerodynamic results were coupled to a FEA code, MSC.Nastran® and the strain and displacement of the wings computed. The fitness of each wing was computed from the outputs of each program. In total, 48 design variables were defined to describe both the structural and aerodynamic properties of the wings subject to several constraints. These variables allowed for the alteration of the three aerofoil sections describing the root, crank and tip sections. They also described the internal structure of the wings allowing for variable flexibility within the wing box structure. These design variables were manipulated by the optimiser such that two fitness functions were minimised. The fitness functions were the overall mass of the simulated wing box structure and the inverse of the lift to drag ratio. Furthermore, six penalty functions were added to further penalise genetically inferior wings and force the optimiser to not pass on their genetic material. The results indicate that given the initial assumptions made on all the aerodynamic and structural properties of the HALE and MALE wings, a reduction in mass and drag is possible through the use of the HAPMOEA code. The code was terminated after 300 evaluations of each hierarchical level due to plateau effects. These evolutionary optimisation results could be further refined through a gradient based optimiser if required. Even though a reduced number of evaluations were performed, weight and drag reductions of between 10 and 20 percent were easy to achieve and indicate that the wings of both vehicles can be optimised

Moerasvogels op peil; deelrapport 4: voedselsituatie voor insectenetende moerasvogels

Op basis van een in 1992 uitgevoerde bemonstering van ongewervelden in diverse vegetatietypen in laagveenmoerassen werd het potentiële voedselaanbod voor moerasvogels bepaald. Deze studie maakt op hoofdlijnen de invloed van successie en beheer op het voedselaanbod inzichtelijk en levert op hoofdlijnen aanknopingspunten voor vervolgonderzoek