Long-term results of autograft and allograft applications in hand enchondromas

Amaç: El yerleşimli enkondrom nedeniyle küretaj sonrasında otogreft veya allogreft uygulanan olguların geç dönem sonuçları değerlendirildi. Çalışma planı: On beş yıllık bir dönem içinde 76 hasta (41 erkek, 35 kadın; ort. yaş 32; dağılım 14-47) el en-kondromu tanısıyla ameliyat edildi. Küretajdan sonra 61 hastada kavite iliak kanattan alınan otogreft ile, 15 hastada dehidrate spongiöz allogreft ile dolduruldu. Tüm olgularda tanı histolojik olarak doğrulandı. Fonksiyonel sonuçlar Enneking'in skorlama sistemine göre, radyografik sonuçlar ise Tordai sınıflamasına göre değerlendirildi. Ortalama izlem süresi otogreft grubunda 13.5 yıl (dağılım 10-22 yıl), allogreft grubunda 7.4 yıl (dağılım 6-11 yıl) idi. Sonuçlar: Otogreft grubunda greft ortalama 38 günde konsolide oldu, tam kavrama gücü ortalama 46 günde elde edildi. Allogreft grubunda bu süreler sırasıyla 51 ve 55 gün idi. İlk grupta fonksiyonel sonuçlar olguların %64'ünde çok iyi-mükemmel, %23'ünde iyi, %13.1'inde kötü bulundu; radyografik değerlendirmede, olguların %78.7'si grup I'de, %18'i grup H'de, %3.3'ü grup IlI'te yer aldı. İkinci gruptaki olguların %66.7'sinde mükemmel-çok iyi, %26.7'sinde iyi, %6.7'sinde kötü sonuç elde edildi; Tordai sınıflamasına göre olguların %80'i grup I'de, %13.3'ü grup H'de, %6.7'si grup IH'te yer aldı. İlk grupta iki hastada, ikinci grupta multipl enkondromatozisli bir hastada nüks saptandı. Bu hastada malign dejenerasyon nedeniyle amputasyon uygulandı. Çıkarımlar: El yerleşimli enkondromların tedavisinde otogreft ve allogreft uygulamalarının başarısı arasında önemli bir fark olmadığı görünmektedir.Objectives: We evaluated the long-term results of treatment with curettage followed by an autograft or allograft application in patients with enchondroma of the hand. Methods: Within a 15-year period, 76 patients (41 males, 35 females; mean age 32 years; range 14 to 47 years) were operated on for enchondroma of the hand. Following curettage of the lesion, reconstruction of the defect was made either by an autograft obtained from the iliac crest (n=76) or by a dehydrated cancellous allograft (n=15). The diagnosis was histologically confirmed in all the cases. Functional and radiographic results were assessed according to the Enneking scoring system and the Tordai classification system, respectively. The mean follow-up periods were 13.5 years (10-22 years) and 7.4 years (6-11 years) in autograft and allograft applications, respectively. Results: Consolidation of the autografts took a mean of 38 days and maximum grasp force was obtained in a mean of 46 days. These periods were 51 and 55 days, respectively, for the allografts. Functional results were excellent/very good in 64%, good in 23%, and poor in 13.1% with autografts; radiographically, 78.7% of the patients were in group I, 18% were in group II, and 3.3% were in group III. Of the allograft group, the results were excellent/very good in 66.7%, good in 26.7%, and poor in 6.7%. Radiographically, 80%, 13.3%, and 6.7% of the patients were classified in group I, II, and III, respectively. There were two recurrences in the autograft group, while one patient, in the allograft group, who had multiple enchondromatosis required a ray amputation because of malignant transformation. Conclusion: Autograft and allograft applications seem to yield similar success rates in the treatment of enchondroma of the hand

A case of localized pigmented villonodular synovitis presenting as a loose body in the medial gutter of the knee

Pigmente villonodüler sinovit, tek eklem tutulumu ile seyreden, nadir görülen, sıklıkla dizi tutan proliferatif bir süreçtir. Lokalize formu bildiren çalışmalar sınırlı sayıdadır. Bu yazıda, 28 yaşındaki kadın hastada, diz iç eklem aralığındaki serbest cismi taklit eden, ağrı, kilitlenme ve takılma gibi yakınmalara yol açan lokalize pigmente villonodüler sinoviti sunuldu. Ayırıcı tanıda manyetik rezonans görüntülemeden yararlanıldı. Yapılan artroskopide, iç eklem aralığında kapsüle yapışık kitle saptandı. Sinovyadan artrotomiyle çıkarılan kitlenin pigmente villonodüler sinovit olduğu patolojik inceleme ile doğrulandı. Hastanın bir yıllık takibinde nüks ile karşılaşılmadı. Lokalize pigmente villonodüler sinovit başka diz içi patolojileri taklit edip yanlış tanıya yol açabilir.Pigmented villonodular synovitis is a rare monarticular proliferative disorder of the synovium, most commonly affecting the knee. There are very few reports about the localized form in the knee. A twenty-eight-year-old woman presented with complaints of pain, catching, and locking. The lesion closely resembled a loose body in the medial gutter of the knee. Magnetic resonance imaging was performed to establish the diagnosis. Arthroscopy of the knee was performed and a mass with an attachment to the medial capsule was detected. The mass was removed from the synovium by arthrotomy. Histological examination confirmed the diagnosis. During a-year follow-up, the patient remained asymptomatic. Localized pigmented villonodular synovitis may mimic other intraarticular pathologies and lead to a false diagnosis

The relationship between lower extremity torsional deformities and patellofemoral disorders

Giriş: Patellofemoral hastalıkların nedenleri çok çeşitlidir. Femoral anteversiyon ve eksternal tibial torsiyondaki artışın diz ön ağnsına neden olabileceği yönünde görüşler vardır. Bu çalışmanın amacı, patellofemoral instabilite ve diz ön ağrısı bulunan olgularda alt ekstremite torsiyonel deformitelerini araştırmak ve bunu normal bireylerle karşılaştırmaktır. Hastalar ve Yöntem: Bu amaçla 27 bireyin 40 dizi kullanılmıştır. Olgular klinik tanılarına göre üç grupta toplanmıştır. Grup l patellar instabilite semptomları olmayan konservatif tedaviye yanıt vermeyen diz ön ağrılı 10 hastanın 12 dizinden oluşturuldu. Grup 2 klinik ve bilgisayarlı tomografi (BT) bulguları majör instabiliteyi gösteren 8 hastanın 12 dizini kapsamaktaydı. Grup 3 ise kontrol grubu olarak sağlıklı 9 bireyin 16 dizinden oluştu. Tüm gruplarda femoral anteversiyon ve tibial torsiyon BT yardımıyla ölçülerek alt ekstremitenin torsiyonel durumu deeğerlendirildi. Bulgular: Tibial torsiyon Grup l'de 31,83±6,93, Grup 2'de 38,42±3,78, Grup 3'de 39,3+8,09 derece olarak bulundu. Grup 2 ve Grup 3'le karşılaştırıldığında Grup l'de anlamlı olarak azalmış eksternal tibial torsiyon bulundu (pl 0,05). Tartışma: Alt ekstremite torsiyonel deformiteleri patellofemoral ağrı veya instabilitede etyolojik primer faktör olarak değerlendirilemez.Introduction: There are various causes of the patellofemoral disorders. The increased femoral anteversion and external tibial torsion are emphasized as probable causes of anterior knee pain. The aim of this study is to compare two group of patients having anterior knee pain and patellofemoral instability with healthy controls in terms of lower extremity torsional deformities. Patients and Method: For this purpose, we evaluated 40 knees of 27 cases. Cases were assigned to one of 3 groups according their clinical diagnosis. Group l consisted twelve knees of ten patients who have anterior knee pain not responding conservative treatment for a long period. Group 2 included twelve knees of eight patients with objective patellar instability proven with computed tomography (CT) and physical examination. Group 3 as control was composed of sixteen knees of 9 healthy volunteers. Femoral anteversion and tibial torsion were measured for lovver extremity torsional status by CT in ali 3 groups. Results: Mean tibial torsion was 31,83±6,92 in Group l, 38,42±3,78 in Group 2 and 39,3±8,09 degrees in Group 3. Group l demonstrated significantly lovver values of external tibial torsion compared to Group 2 and Group 3 (P<0.0028 and P<0.001 respectively). Mean femoral anteversion angle vvas 19,67±6,11 in Group l, 15±4,82 in Group 2 and 18,61 ±5,59 degrees in Group 3. There were no significant differences among the groups (P>0.05).Discussion: These findings suggest that the lower extremity torsional deformities cannot be regarded as primary etiological factor for anterior knee pain syndrome and patellofemoral instabilit

DİZ OSTEOARTRİTİNİN CERRAHİ TEDAVİSİNDE ATROSKOPİK DEBRİDMANIN YERİ

Bu çalışmanın amacı, atroskopik debridman cerrahisine en uygun adayların belirlenmesidir