Assessment of a gastric arterial network for oesophageal substitute by means of pulse oximetry

Insufficient vascularisation of substitutes in the operative reconstruction of the oesophagus is one of the main causes of the occurrence of anastomotic leaks. In the present study, the blood oxygenation of gastric substitutes for the oesophagus was evaluated before and during the reconstruction. A pulse oximeter was used for the assessment (S & J Medico Teknik AIS, Albertslund, Denmark). Oxygenation in the examined places ranged from 79% to 98%. The values of blood oxygenation in places C1 (fundus of the stomach after the formation of the substitute) and C2 (fundus of the stomach after the formation and stretching of the substitute) were significantly lower than those in analogous places in the stomach before the transformation (C/C1 p < 0.02; C/C2 p < 0.03, Fisher test). There were no correlations between pulse oximetry values observed and the presence of anastomosis leak

Ectopic pancreas: endoscopic, ultrasound and radiological features

Ectopic pancreas, a rare entity, is defined as pancreatic tissue lying outside its normal location without anatomical or vascular connections with the pancreas proper. Most occurrences of heterotopic pancreas are located in the stomach wall, duodenum, small intestine or anywhere in the gastrointestinal tract. The aim of this study was to describe the endoscopic, endosonographic (EUS) and radiological features of these lesions. Management of the ectopic pancreas remains controversial. The authors describe 12 patients and try to recommend different kind of treatment in the light of the symptoms, location and size of the lesions

Alcohol-intoxicated patients at admission room -analysis of legal aspects of rendered medical services

Zajdel J, Zajdel R, Dziki A, Wallner G. Alcohol-intoxicated patients at admission room -analysis of legal aspects of rendered medical services. Ann Agric Environ Med. 2012; 19(4): 701-706. Abstract Current legal regulations do not explicitly state whether the doctor should or should not ignore the patient&apos;s refusal to be provided with medical services when such refusal is given by the patients who is temporarily unable to take conscious decisions. The fact that there is no clear jurisdiction over the issue makes the relation between doctor and patient legally complicated. The doctor has no doubts whether he/she should or should not initiate the medical procedure when the patient clearly expresses the declaration of will, in which either refusal or consent is given to be provided with medical care. However, the patient remaining under the in uence of alcohol, i.e. a substance which to some or great extent impairs cognitive functions, rational thinking, and the ability to evaluate incoming information. Alcohol makes the patient unable to interpret the information given by the doctor. Thus, the patient&apos;s consent or refusal to be provided with medical care is lacking in the needed elements of &quot;informing&quot; and &quot;conscious declaration of will&quot;, which are considered by doctors and lawyers to be absolutely necessary to make such will valid. There are no clear, unambiguous regulations explaining how the doctor should behave in such cases. The authors of the presented study state that it is highly important to determine whether the intoxicated patient is able to understand the incoming information, evaluate it, make a conscious decision and nally, express an explicit (and therefore binding) refusal to accept recommended medical services. In the opinion of the authors, while dealing with such patients, the doctor should bear in mind the patient&apos;s right to make autonomous decisions, but that it is also the doctor&apos;s duty to provide the patient with medical services

Surgical care in Poland after COVID-19 outbreak : a national survey

Background: During COVID-19 pandemic, it is necessary to collect and analyze data concerning management of hospitals and wards to work out solutions for potential future crisis. The objective of the study was to investigate how surgical wards in Poland are managing during rapid development of the COVID-19 pandemic. Methods: An anonymous, online survey was designed and distributed to surgeons and surgery residents working in surgical departments during pandemic. Responders were divided into two groups: Group 1 (responders working in a "COVID-19-dedicated" hospital) and Group 2 (responders working in other hospitals). Results: Overall, 323 responders were included in the study group, 30.03% of which were female. Medical staff deficits were reported by 21.15% responders from Group 1 and 29.52% responders from Group 2 (p = 0.003). The mean number of elective surgeries performed weekly prior to the pandemic in Group 1 was 40.37 ± 46.31 and during the pandemic was 13.98 ± 37.49 (p <0.001). In Group 2, the mean number of elective surgeries performed weekly before the start of the pandemic was 26.85 ± 23.52 and after the start of the pandemic, it was 7.65 ± 13.49 (p <0.001). There were significantly higher reported levels of preparedness in Group 1 in terms of: theoretical training of the staff, equipping the staff and adapting the operating theater to safely perform procedures on patients with COVID-19. Overall, 62.23% of responders presume being infected with SARS-CoV-2. Conclusions: SARS-CoV-2 pandemic had a significantly negative impact on surgical wards. Despite the preparations, the number of responders who presume being infected with SARS-CoV-2 during present crisis is high

Stan obecny w rozpoznawaniu i leczeniu złożonych przetok odbytniczych (CPF) w chorobie Leśniowskiego-Crohna (CD) w Polsce — na podstawie badania pt. „Schematy postępowania terapeutycznego u pacjentów ze złożonymi przetokami w przebiegu choroby Leśniowskie

WSTĘP: Złożona przetoka odbytu (CPF) jest chorobą stanowiącą poważne wyzwanie zarówno terapeutyczne, jak i społeczne z perspektywy pacjentów oraz ich rodzin. Głównym problemem jest konieczność zapewnienia chorym dostępu do skoordynowanej opieki, w której kluczową rolę odgrywa współpraca gastroenterologów oraz chirurgów, między innymi ze względu na wysoki odsetek niepowodzeń leczenia standardowego, prowadzącego do konieczności zastosowania rozwiązań chirurgicznych. Celem badania było uzyskanie informacji na temat obecnej praktyki postępowania z CPF w Polsce i zidentyfikowanie zwyczajów terapeutycznych lekarzy zajmujących się leczeniem chorych z CPF. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono od lutego do kwietnia 2018 roku i składało się z dwóch części: bezpośrednich wywiadów z lekarzami (30 gastroenterologów i 15 chirurgów) oraz analizy dokumentacji medycznej 75 pacjentów z CPF, którzy nie odpowiedzieli na standardowe leczenie, przy czym od momentu wprowadzenia kolejnego rzutu leczenia po niepowodzeniu terapii standardowej minął przynajmniej rok, ale nie więcej niż 5 lat. WYNIKI: Nie zidentyfikowano jednego, ustandaryzowanego schematu postępowania. Leczenie pacjentów z CPF, a także rola leczenia chirurgicznego różni się w zależności od wielkości i doświadczenia ośrodka medycznego. Przeprowadzona analiza dokumentacji medycznej dotyczącej 75 pacjentów pokazała, że u 41% chorych zastosowano wyłącznie leczenie farmakologiczne, natomiast u 59% leczenie farmakologiczne i chirurgiczne. Czas leczenia farmakologicznego od początku terapii do decyzji o zastosowaniu kolejnej linii leczenia w grupie łącznej wynosił średnio 12,3 miesiąca. W przypadku pacjentów leczonych chirurgicznie, średni czas od rozpoczęcia farmakologicznego leczenia CPF do decyzji o leczeniu chirurgicznym, wynosił 10–18 tygodni. WNIOSKI: Obecnie w Polsce brakuje ujednoliconego algorytmu postępowania u chorych z CPF oraz szeroko stosowanego standardu skoordynowanej opieki nad tymi chorymi. Widoczna jest pilna potrzeba wypracowania nowego paradygmatu terapeutycznego skupiającego się na zapewnieniu kompleksowej opieki chorym oraz wzmocnieniu w tym aspekcie znaczenia współpracy pomiędzy gastroenterologami oraz chirurgami

Polski konsensus interdyscyplinarny dotyczący diagnostyki i leczenia choroby uchyłkowej okrężnicy (2015)

Artykuł przedstawia uaktualniony konsensus na temat diagnostyki i leczenia choroby uchyłkowej okrężnicy opracowany przez grupę ekspertów powołanych przez Polskie Towarzystwo Gastroenterologii i Polskie Towarzystwo Chirurgów Polskich