Ανάσχεση βραχοπτώσεων στο λόφο Καστελίου Χώρας Σφακίων

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Σχεδιασμός και Κατασκευή Υπόγειων Έργων

Gezielte Therapien der Psoriasis

Psoriasis ist eine chronisch-entzündliche Erkrankung, die außer der Haut und den Nägeln auch die Enthesen und die Gelenke betreffen kann. Durch die Fortschritte im Verständnis der Immunpathogenese der Psoriasis wurden neue hochwirksame gezielte Therapien entwickelt. Diese neuen Therapien ermöglichen individuelle Therapiekonzepte für die Betroffenen. Solche personalisierten Therapien garantieren die höchste Wirksamkeit mit den geringsten Nebenwirkungen. Die TNFα-Inhibitoren sind die ersten gezielten Therapien für Psoriasis. Darüber hinaus bietet die Entwicklung von Antikörpern gegenüber IL-12/IL-23, IL-17 und IL-23 mehr Therapiemöglichkeiten für Psoriasis. In dieser Arbeit wurde die Anwendung von den verschiedenen Klassen von Biologika (Adalimumab, Brodalumab und Ustekinumab) bei Psoriasispatienten:innen in besonderen Situationen untersucht. Das Ziel dieser Arbeit war die Unterstützung der Therapieentscheidung bei Psoriasispatienten:innen basierend auf einem klinischen Profiling

Έκπτωση της ποιότητας υπηρεσιών υγείας κατά την περίοδο Covid-19

Η πανδημία της νόσου Covid-19 φαίνεται να σηματοδοτεί μια νέα εποχή στον πλανήτη, διαμορφώνοντας ποικιλοτρόπως ριζικές αλλαγές στην καθημερινότητα του παγκόσμιου πληθυσμού, σημαντική κοινωνικοοικονομική αστάθεια και μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον. Ως εκ τούτου δε θα μπορούσε να παραμείνει ανεπηρέαστος ο χώρος της υγείας και οι υπηρεσίες που αυτός παρέχει στον ενδιαφερόμενο πληθυσμό. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να αναδείξει τις επιπτώσεις της πανδημίας, εστιάζοντας στο χώρο της υγείας και πιο συγκεκριμένα στην παροχή υπηρεσιών αυτής. Υπηρεσίες υγείας που αφορούν στην επισκεψιμότητα ασθενών στους χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας, η αντικατάσταση της αμεσότητας μεταξύ ιατρού και ασθενή από εναλλακτικές μεθόδους επικοινωνίας, η συχνότητα και η μεταβλητότητα των αιτιών εισαγωγών στα νοσοκομεία, η πλήξη του τομέα της προληπτικής ιατρικής, η παροχή υπηρεσιών υγείας σε ειδικές ομάδες πληθυσμού (παιδιά, ηλικιωμένοι, καρκινοπαθείς, έγκυες, πάσχοντες από χρόνια νοσήματα) και τέλος σημαντικές μεταβολές στον αριθμό των διενεργηθέντων χειρουργικών επεμβάσεων, επεμβατικών ιατρικών πράξεων και διαγνωστικών εξετάσεων, αποτελούν αντικείμενο έρευνας της παρούσας μελέτης. Προς επίτευξη του παραπάνω στόχου, πραγματοποιήθηκε εκτενής αναζήτηση τρέχουσας και προϋπάρχουσας διεθνούς βιβλιογραφίας, του τελευταίου έτους (περίοδος 1ος/2020 μέχρι και 4ος/2021), υπό τη μορφή αρθρογραφίας, κυρίως του τύπου των μελετών παρατήρησης (προοπτικών και αναδρομικών), συγχρονικών μελετών/ανάλυσης, μονοκεντρικών και πολυκεντρικών, καθώς και συστηματικής ανασκόπησης. Απ’ το σύνολο των μελετών, εξάγονται συμπεράσματα για αξιοσημείωτη έκπτωση στο σύνολο των εξειδικευμένων υπηρεσιών υγείας. Κατόπιν της αναλυτικής παράθεσης των επιλεγμένων μελετών από διάφορες χώρες και κέντρα παροχής υπηρεσιών υγείας το συμπέρασμα είναι κοινό. Ο ιός SARS-CoV-2 ήρθε για να παραμείνει και να επιδρά αρνητικά στο πεδίο των υπηρεσιών υγείας για την παρούσα περίοδο αλλά και στο άμεσο μέλλον. Στη διάρκεια της αρχικής του εμφάνισης, έπληξε σημαντικά το χώρο της υγείας και των υπηρεσιών της και αναμένεται να επηρεάζει σε μικρότερο ίσως βαθμό στο άμεσο και απώτερο μέλλον, μετά από το μερικό ή και τον καθολικό έλεγχο της πανδημίας. Ωστόσο η επαναφορά στην κανονικότητα είναι και θα παραμείνει βραδεία και οι πάροχοι υγείας χρειάζεται να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για την επαναφορά στο ακέραιο των υπηρεσιών και τη βέλτιστη και ανώδυνη επίπτωση στο σύνολο των ασθενών, που θα υπηρετήσουν για τα επόμενα χρόνια. Συνεισφορά στο δύσκολο αυτό έργο θα έχουν βέβαια και οι διάφοροι διεθνείς οργανισμοί για την υγεία, που με τις κατευθύνσεις τους, θα οριοθετούν τον τρόπο λειτουργίας και παροχής υπηρεσιών προς τον ασθενή, ώστε η «συμβίωση με τη νέα νόσο» να αντιρροπείται και να μην επηρρεάζει την πορεία, εξέλιξη και πρόγνωση των λοιπών νοσημάτων.The covid-19 pandemic seems to be marking a new era on the planet, shaping in various ways radical changes in the daily life of the world population, significant socio-economic instability and great uncertainty about the future. Therefore, the health field and population providing services could not remain intact. The purpose of this study is to highlight the effects of the pandemic, focusing on health and especially on its services. Health services related to patient visits to health care facilities, the replacement of immediacy between doctor and patient by alternative methods of communication, the frequency and variability of the reasons for admission to hospitals, the boredom of the field of preventive medicine, the provision of health services to special groups of the population (children, the elderly, cancer patients, pregnant women, patients with chronic diseases) and finally significant changes in the number of performed surgeries, invasive medical procedures and diagnostic tests, are the object of research for this study. In order to achieve the above goal, an extensive search of current and pre-existing international literature of the last year (period 1st / 2020 until 4th / 2021) was carried out, in the form of articles mainly of the type of observational studies (prospects and retrospective), cross-sectional studies / analysis , monocentric and polycentric as well as systematic reviews. From all the studies, conclusions are drawn for a significant discount on all specialized health services. Following a detailed list of selected studies from various countries and health care centers, the conclusion is common. The SARS-CoV-2 virus has come to remain and has a negative impact on the field of health services for the current period but also in the near future. During its initial appearance, significantly affected the field of health and its services and is expected to affect in the immediate and distant future, after partial or even global control of the pandemic. However, the return to regularity is and will remain slow and health care providers need to make great efforts to fully restore services and the optimal and painless impact on all patients, who will serve for years to come. Contributing to this difficult task will be the various international health organizations, which with their guidelines, will delimit the way of operation and provision of services to the patient, so that the "coexistence with the new disease" is offset and does not affect the course and prognosis of other diseases

Wound Healing Process After Thermomechanical Skin Ablation

Background and Objectives: Energy-based devices have been widely applied for skin ablation. A novel ablation technique based on thermomechanical principles (Tixel©) has been recently developed. The aim of this study was to examine the wound-healing process and clinical aspects after thermomechanical skin ablation. Study Design/Materials and Methods: Six female participants were treated with Tixel© on healthy skin of the dorsal side of the right forearm in a single session with a 600 µm protrusion and 12 milliseconds pulse. The treated area was examined with confocal laser scanning microscopy on day 1, 2, 7, and 14 after treatment. Clinical symptoms were evaluated at the same time-points. Results: All patients developed erythema and mild edema on the treated areas, which completely disappeared within 14 days. No post-inflammatory hyperpigmentation or scarring was observed. Thermomechanical skin ablation resulted in the formation of homogeneous micro-ablation zones. Two weeks after ablation, the honeycomb patterns of the epidermis in all examined layers was thoroughly restored. Thus, wound-healing was completed. Conclusions: Wound healing after thermomechanical skin ablation is much faster compared with other fractionated ablation methods. Treatment intervals of 2–4 weeks could be recommended

Prevalence and factors associated with sleep disturbance in adult patients with psoriasis

Background: Sleep, which is crucial for restoring of physiological functions and health, is reportedly impaired in psoriasis. The role of different potential sleep confounding factors, including detailed pruritus characteristics, and the complex interplay between psychological variables (anxiety and depression), pruritus and sleep disturbance in psoriasis remain insufficiently investigated. Objectives: To investigate sleep characteristics and to identify clinical, demographic and psychological factors associated with sleep disturbance in psoriasis. Methods: This cross-sectional study included 334 psoriasis patients (response rate 86%) and 126 control subjects (response rate 82%). Measures included sleep quality [Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI)], psoriasis severity, pruritus characteristics, including average pruritus intensity [visual analogue scale (VAS)], severity of comorbidities, anxiety and depression (Hospital Anxiety and Depression Scale - HADS) and quality of life (Dermatology Life Quality Index - DLQI, and Short Form 12 - SF12). Results: Fifty-nine per cent of patients and 34% of control subjects (P 5). Patients slept 1 h less than control subjects (median 6 vs. 7 h, P < 0.001). Patients without pruritus had less impaired sleep (global PSQI) than patients with strong (P < 0.001) and very strong pruritus (P < 0.001). Anxiety (HADS-A) and depression (HADS-D) levels were the strongest predictors of sleep impairment, followed by pruritus exacerbation at night, age, female sex, pruritus exacerbation in the morning, average pruritus intensity (VAS), diagnosed depression and gastroesophageal reflux disease, altogether explaining 32%-37% of the variance in global sleep quality. Both anxiety (HADS-A) and depression (HADS-D) were significant mediators explaining the association between pruritus intensity (VAS) and sleep impairment in 42% and 37% respectively. Conclusions: Sleep disturbance in patients with psoriasis is highly prevalent. Patients with psoriasis should be assessed for sleep impairment, pruritus, anxiety and depression. Reduction in pruritus should be considered as an important therapeutic goal, along with therapies aimed at reducing anxiety and depression

Increased Prevalence of Metabolic Syndrome in Patients with Acne Inversa

BACKGROUND: Acne inversa (AI; also designated as Hidradenitis suppurativa) is a common chronic inflammatory skin disease, localized in the axillary, inguinal and perianal skin areas that causes painful, fistulating sinuses with malodorous purulence and scars. Several chronic inflammatory diseases are associated with the metabolic syndrome and its consequences including arteriosclerosis, coronary heart disease, myocardial infraction, and stroke. So far, the association of AI with systemic metabolic alterations is largely unexplored. METHODS AND FINDINGS: A hospital-based case-control study in 80 AI patients and 100 age- and sex-matched control participants was carried out. The prevalence of central obesity (odds ratio 5.88), hypertriglyceridemia (odds ratio 2.24), hypo-HDL-cholesterolemia (odds ratio 4.56), and hyperglycemia (odds ratio 4.09) in AI patients was significantly higher than in controls. Furthermore, the metabolic syndrome, previously defined as the presence of at least three of the five alterations listed above, was more common in those patients compared to controls (40.0% versus 13.0%; odds ratio 4.46, 95% confidence interval 2.02 to 9.96; P<0.001). AI patients with metabolic syndrome also had more pronounced metabolic alterations than controls with metabolic syndrome. Interestingly, there was no correlation between the severity or duration of the disease and the levels of respective parameters or the number of criteria defining the metabolic syndrome. Rather, the metabolic syndrome was observed in a disproportionately high percentage of young AI patients. CONCLUSIONS: This study shows for the first time that AI patients have a high prevalence of the metabolic syndrome and all of its criteria. It further suggests that the inflammation present in AI patients does not have a major impact on the development of metabolic alterations. Instead, evidence is given for a role of metabolic alterations in the development of AI. We recommend monitoring of AI patients in order to correct their modifiable cardiovascular risk factors

The Clinical Significance of Simultaneous IL-17A and IL-17F Blockade in Psoriasis Non-Responding to Anti-IL17A Therapy

The better understanding of the immunopathogenesis of psoriasis has led to the development of highly efficacious targeted therapies with favorable safety profiles. Among them, the class of Interleukin (IL)-17 antibodies are well established for the treatment of psoriasis, psoriatic arthritis and axial spondyloarthritis. Bimekizumab is a new antibody that simultaneously neutralizes IL-17A and IL-17F. We present two patients with psoriasis, who lost response to several biologics, among them IL-17 antagonists such as secukinumab, ixekizumab or brodalumab. Besides plaque-type psoriasis, patients also had psoriasis in hard-to-treat areas such as scalp and groins or psoriatic arthritis. Remarkably, both patients already responded to the therapy with bimekizumab 4 weeks after the first injection and, one year thereafter, both patients sustained PASI100. No side effects were observed. The fast response to bimekizumab emphasizes the crucial role of IL-17F in the pathogenesis of psoriasis. Besides, due to the new mechanism of action, non-responders to other anti-IL-17 therapies could benefit when switched to bimekizumab

The sense of the neighborhood through the picture of its public space : the neighborhood of Neapolis

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Αρχιτεκτονική - Σχεδιασμός του Χώρου : Πολεοδομία - Χωροταξία (Κατ. Β')

Studies of the effects of Heparin Affinity Regulatory Peptide (HARP) on endothelial cells

One of the most important processes during the development of higher organisms is the formation of blood vessels. There are two processes by which new blood vesses are formed, vasculogenesis and angiogenesis. Vasculogenesis describes the de novo formation of blood vessels, while angiogenesis describes the development of new blood vessels from existing ones. Angiogenesis is a complex process that involves many sequential steps. In response to an angiogenic stimulus endothelial cells from existing vessels migrate and start to form a new vessel. Many growth factors are involved in this process with most notable the vascular endothelial cell growth factor, (VEGF). Another newly discovered growth factor that participates in angiogenesis is the Heparin affinity regulatory peptide (HARP), a member of the Heparin-binding growth factors family. In the present thesis we have studied the effects of HARP on the expression of the VEGF receptors at the endothelial cells BBC and HUVEC and at the modulation of VEGF’s action on these cell types. We have also studied HARP-mediated signal transduction pathways involving protein tyrosine phosphorylation and the existence on known HARP receptor molecules in HUVEC and BBC cells. In cultured HUVEC cells HARP modulates the expression of the VEGF receptors. The expression and accumulation of KDR mRNA and protein is reduced, while Flt-1 and Neuropillon-1 expression increases. As a result the cells have limited ability to respond to VEGF stimulation. Harp-stimulated HUVEC cells show reduced levels of VEGF-induced proliferation and migration comparative to untreated cells. The VEGF receptors are absent from BBC cells. HARP reduces the levels of tyrosine phosporylated proteins in HUVEC and BBC cells. The major protein that becomes dephosphorylated upon HARP stimulation is the Focal adhesion kinase (FAK). FAK dephosporylation is integrin independent and takes place only when HARP is added to the apical surface of the endothelial cells. This effect is observed only when the endothelial cell are cultured in medium containing 5% FBS. In serum-free medium HARP induces the phosphorylation of FAK. FAK phosphorylation is also induced by treating HUVEC cell with 2 peptides corresponding to the N and C terminal HARP. It seems that HARP interacts with an identified yet serum factor (VEGF is a possible molecule) and the resulting complex has a different action from the two terminal peptides and the homodimers that forms in serum-free medium. Finally we identified the existence of Anaplastic lymphoma kinase (ALK) a well known HARP receptor only in BBC cells and the existence of a second receptor molecule the Protein-tyrosine phosphatase beta/zeta (RPTPβ/ζ) in both cell types.Μία πολύ σημαντική βιολογική διαδικασία στην ανάπτυξη των ανώτερων οργανισμών είναι η ανάπτυξη του αγγειακού συστήματος. Η ανάπτυξη αυτή πραγματοποιείται είτε de novo με τη διαδικασία της νεοαγγειογένεσης είτε με τη διαδικασία της αγγειογένεσης. Η αγγειογένεση είναι μία πολύπλοκη διαδικασία κατά την οποία κάτω από την επίδραση διάφορων αγγειογεννετικών παραγόντων ενδοθηλιακά κύτταρα από υφιστάμενα αγγεία μεταναστεύουν και δημιουργούν καινούργια αγγεία. Στην διαδικασία αυτή εμπλέκεται ένας μεγάλος αριθμός αυξητικών παραγόντων με σημαντικότερο από όλους τον αυξητικό παράγοντα του ενδοθηλίου (vascular endothelial cell growth factor, VEGF). Ένα παράγοντας που εμπλέκεται στη διαδικασία της αγγειογένεσης είναι και η HARP (Heparin affinity regulatory peptide) ένας αυξητικός παράγοντας που ανήκει στην οικογένεια των αυξητικών παραγόντων που παρουσιάζουν συγγένεια με την ηπαρίνη. Στην διατριβή αυτή μελετήθηκε η δράση της HARP στην έκφραση των υποδοχέων του VEGF στα ενδοθηλιακά κύτταρα HUVEC και BBC και η επίδραση που έχει στη δράση του VEGF στα κύτταρα. Επίσης μελετήθηκαν οι διαδικασίες ενδοκυτταρικής μεταβίβασης σήματος από τη HARP στα κύτταρα αυτά μέσω οδών που περιλαμβάνουν μεταβολές στην φωσφορυλίωση των πρωτεϊνών στη τυροσίνη. Τέλος πραγματοποιήθηκε ανίχνευση γνωστών υποδοχέων του μορίου στα ενδοθηλιακά κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματικό υλικό. Σε καλλιέργειες κυττάρων HUVEC διαπιστώθηκε ότι η HARP επηρεάζει την έκφραση των υποδοχέων του VEGF. Η έκφραση και η συσσώρευση του KDR μειώνεται ενώ αντίθετα επάγεται η έκφραση των άλλων δύο υποδοχέων του, Flt-1 και της Neuropilin-1 αυξάνεται. Αποτέλεσμα των μεταβολών αυτών είναι τα ενδοθηλιακά κύτταρα να παρουσιάζουν μειωμένη ικανότητα ανταπόκρισης στον VEGF. Στα κύτταρα BBC δεν εκφράζονται οι υποδοχείς του VEGF. Επιπλέον η HARP μειώνει τα επίπεδα των φωσφοτυροσιλιωμένων πρωτεϊνών των κυττάρων με κυριότερη πρωτεΐνη-στόχο την κινάση εστιακής προσκόλλησης (FAK). Η HARP επηρεάζει τη φωσφορυλίωση της FAK μέσω κάποιας οδού μεταβίβασης σήματος ανεξάρτητης από τις ιντεγκρίνες ενώ η μεταβολή αυτή πραγματοποιείται μόνο όταν η HARP παρουσιάζεται στα κύτταρα από την κορυφαία επιφάνεια τους. Η HARP επηρεάζει τη φωσφορυλίωση της FAK μέσω κάποιας οδού μεταβίβασης σήματος ανεξάρτητης από τις ιντεγκρίνες, ενώ η μεταβολή αυτή πραγματοποιείται μόνο όταν η HARP παρουσιάζεται στα κύτταρα από την κορυφαία επιφάνεια τους. Η δράση αυτή παρατηρείται όταν τα κύτταρα καλλιεργούνται παρουσία 5% FCS στο θρεπτικό τους μέσο. Όταν τα κύτταρα καλλιεργούνται απουσία ορού, η HARP επάγει τη φωσφορυλίωση σε τυροσίνη της FAK. Τα δύο ακραία τμήματα της HARP επίσης επάγουν τη φωσφορυλίωση της FAK, ακόμα και όταν τα πειράματα πραγματοποιούνται παρουσία ορού. Φαίνεται ότι η HARP αλληλεπιδρά με κάποιο παράγοντα του ορού - π.χ. τον VEGF - και δρα με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τα 2 ακραία πεπτίδια και τα ομοδιμερή που σχηματίζει η HARP σε θρεπτικό μέσω απουσία ορού. Τέλος, εξετάσαμε την παρουσία των υποδοχέων της HARP, ALK και RPTPβ/ζ στα κύτταρα που χρησιμοποιήσαμε ως πειραματικό υλικό. Ο ALK ανιχνεύεται μόνο στα κύτταρα BBC ενώ η RPTPβ/ζ εντοπίζεται και στα δύο είδη ενδοθηλιακών κυττάρων

The role of TNFα in the apoptosis of the psoriatic keratinocytes

Psoriasis is a common immune-mediated skin disease affecting about 3-5% of the western population. The prominent role of the TNFα as a key mediator of the disease has been proven by the efficacy of the therapies that inhibit its activity. Prompted by previous results of our group we intended to further identify the effects of TNF-blockade in the apoptosis of the psoriatic keratinocytes. Serial biopsies from psoriasis patients before and during the treatment with infliximab were obtained and immunohistolically stained for the apoptotic proteins P53, AIF, Bax, NFκB, Bcl-2 and BCLXL. A computerized system of pixelwise image analysis of the stainings was established. The epidermal thickness was digitally estimated and correlated with the clinical index PASI. Furthermore, primary isolated normal human keratinocytes were cultured with or without TNFα and then treated with infliximab. Cell proliferation assay, Apoptosis-ELISA, cytotoxicity assay and western-blot for the quantification of apoptotic proteins were performed.The digital analysis system provided parametrical values of the stainings, allowing in this way, the in-depth characterisation of the differences in the expression of the proteins within the different epidermal compartments throughout the treatment.A statistically significant upregulation of the proapoptotic proteins simultaneously with a downregulation of the antiapoptotic proteins have been observed. Before treatment a remarked difference compared with the non-lesional skin could be shown. However, after treatment lesional skin simulates the non-lesional skin. The expression of the apoptotic proteins differed significantly between the distinct epidermal compartments. PASI score was significantly correlated to the epidermal thickness at the predetermined time-points. In the level of the keratinocyte cultures decreased proliferation and increased apoptotic rates could be observed after the treatment with infliximab in TNFα pre-treated cells. The effect seemed to be driven by the NFκB proceeding. However, the in vitro model failed to simulate the in vivo conditions.In the present project, it could be shown that anti-TNF treatments – besides their immunemodulating effects – they influenced the impaired apoptotic balance of the psoriatic keratinocytes. Proapoptotic proteins (P53, AIF, Bax) were upregulated, whereas the antiapoptotic ones (NFκB, Bcl-2, BclXL) were suppressed, inciting the keratinocytes to overcome the resistance to apoptotic stimuli. These events occurred in line with the restoration of the epidermal architecture and the decrease of the epidermal thickness correlated with the improvement of the PASI score. The in vitro experiments verified the apoptotic effect of TNF-blockade.Η ψωρίαση αποτελεί μια συχνή φλεγμονώδη δερματοπάθεια με επίπτωση περίπου 3-5% στον δυτικό πληθυσμό. Τον εξέχοντα ρόλο του ΤΝFα ως κύριου μεσολαβητή της πάθησης αποδεικνύει η αποτελεσματικότητα των θεραπειών που αναστέλλουν τη δράση του. Βασιζόμενοι σε προηγούμενα αποτελέσματα της ομάδας μας επιδιώξαμε να προσδιορίσουμε περαιτέρω την επίδραση της αναστολής του ΤΝFα στην απόπτωση των ψωριασικών κερατινοκυττάρων. Διαδοχικές βιοψίες ελήφθησαν από ασθενείς με ψωρίαση πριν και κατά τη διάρκεια θεραπείας με infliximab και στη συνέχεια έγινε ανοσοϊστοχημική χρώση αυτών με αντισώματα για τις αποπτωτικές πρωτεϊνες P53, AIF, Bax, NFκB, Bcl-2 και BCLXL. Για την ανάλυση τους εγκαθιδρύθηκε ένα υπολογιστικό σύστημα βασιζόμενο στην ψηφιακή ανάλυση εικονοστοιχείων. Το πάχος της επιδερμίδας εκτιμήθηκε επίσης ψηφιακά. Παράλληλα, πρωτογενή φυσιολογικά ανθρώπινα κερατινοκύτταρα καλλιεργήθηκαν υπό ή χωρίς την παρουσία ΤΝFα και έπειτα προστέθηκε infliximab. Ακολούθησε ανάλυση του κυτταρικού πολλαπλασιασμού και της κυτταροτοξικότητας καθώς και ELISA για απόπτωση και ανοσοαποτύπωση κατά Western για την ποσοτικοποίηση των αποπτωτικών πρωτεϊνών. Με την ψηφιακή ανάλυση προέκυψαν παραμετρικές τιμές από την εκτίμηση των ανοσοϊστοχημικών χρώσεων, επιτρέπoντας έτσι την λεπτομερή ανάλυση της έκφρασης των πρωτεϊνών στα επιμέρους διαμερίσματα της επιδερμίδας κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αυξορρύθμιση των προαποπτωτικών πρωτεϊνών και συγχρόνως μειορρύθμιση των αντιαποπτωτικών πρωτεϊνών. Πριν από τη θεραπεία η διαφορά της ψωριασικής από την φυσιολογική επιδερμίδα ήταν σημαντική. Ωστόσο, μετά τη θεραπεία η ψωριασική επιδερμίδα προσομοίαζε την φυσιολογική. Ο κλινικός δείκτης PASI συσχετίστηκε σημαντικά με το πάχος της επιδερμίδας στα προκαθορισμένα χρονικά σημεία. Στο επίπεδο των κυτταρικών καλλιεργειών παρατηρήθηκε ελάττωση στον πολλαπλασιασμό και αύξηση στην απόπτωση των κερατινοκυττάρων στα οποία προστέθηκε infliximab μετά από προεπώαση με TNFα. Στο αποτέλεσμα αυτό φαίνεται να συμμετέχει το σηματοδοτικό μονοπάτι του NFκB. Παρόλα αυτά, το in vitro μοντέλο απέτυχε να προσομοιώσει τις in vivo συνθήκες.Στην παρούσα μελέτη αποδείχθηκε ότι η θεραπεία με αντι- TNF παράγοντες, εκτός από την ανοσορρυθμιστική τους δράση, επηρεάζουν την διαταραγμένη αποπτωτική ισορροπία των κερατινοκυττάρων. Μετά τη θεραπεία, οι προαποπτωτικές πρωτεϊνες (P53, AIF, Bax) αυξήθηκαν ενώ οι αντιαποπτωτικές (NFκB, Bcl-2, BclXL) ελαττώθηκαν, προτρέποντας έτσι τα κερατινοκύτταρα στην υπερνίκηση της αντίστασης κατά των αποπτωτικών ερεθισμάτων. Τα γεγονότα αυτά συνόδευσε η αποκατάσταση της αρχιτεκτονικής της επιδερμίδας, όπου η ελάττωση του επιδερμιδικού πάχους συσχετίστηκε σημαντικά με την βελτίωση του PASI. Τα πειράματα επιβεβαίωσαν τα αποπτωτικά αποτελέσματα του αποκλεισμού του TNFα