Objawy otolaryngologiczne u chorych leczonych z powodu chorób przenoszonych przez kleszcze

Wstęp: Choroby przenoszone przez kleszcze stały się w ciągu kilkunastu ostatnich lat bardzo poważnym problemem. Najbardziej rozpowszechnionymi są borelioza oraz kleszczowe zapalenie mózgu (KZM). W ostatnim czasie znacząco rośnie również liczba zakażeń patogenami z rodzaju Bartonella, Babesia, Anaplasma, Brucella i in. Podobieństwo objawów chorób odkleszczowych do objawów innych chorób jest poważnym wyzwaniem diagnostycznym. Materiały i metody: Badaniem objęto grupę 216 chorych w wieku 18–55 lat, zgłaszających się na wizytę w poradni otolaryngologicznej z powodu chorób odkleszczowych w latach 2014–2016. Chorzy mieli zdiagnozowaną boreliozę i koinfekcje, a głównymi testami potwierdzającymi obecność tych chorób były testy: ELISA, Western-Blot oraz badanie KKI (krążące kompleksy immunologiczne). Wyniki: Spośród 216 chorych wyodrębniono grupę 162 pacjentów manifestujących objawy otolaryngologiczne. Głównym objawem zgłaszanym przez pacjentów były uciążliwe szumy uszne (76,5%) – w przeważającej mierze wysokoczęstotliwościowe, zawroty głowy i zaburzenia równowagi (53,7%), bóle głowy (39%), niedosłuch odbiorczy jednostronny (16,7%). Wśród badanych oprócz boreliozy zaobserwowano również obecność innych chorób odkleszczowych. Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci zakażeni bakteriami z rodzaju Bartonella henselae (33,4%) oraz Bartonella quintana (13%). Dyskusja: Objawy otolaryngologiczne są częstą manifestacją chorób przenoszonych przez kleszcze. Najczęściej występują w przebiegu boreliozy oraz zakażeń bakteriami z rodzaju Bartonella spp. Objawy ze strony narządów głowy i szyi najczęściej występują w przebiegu przewlekłego procesu chorobowego. Świadczy o tym zdecydowana przewaga przeciwciał IgG i antygenu VlsE w grupie badanych chorych

Rehabilitation after surgical treatment of retrobulbar tumors

The authors propose a set of rehabilitation exercises concerning the muscles which are responsible for movement of the eyeball. After surgical treatments of retrobulbar tumors, the function of the eyeball muscles is often inadequate. Some compensation should be created at the level of the central nervous system, which means trigging adaptation, substitution and habituation. The exercises should be started just after the patient is awakened: first in the horizontal position, then sitting position and finally standing position. The highest number of exercises should be done in the direction of extreme diplopi

The impact of treatment under subterraneotherapy conditions at the "Wieliczka" Salt Mine Health Resort on the symptoms of diseases of the nose and paranasal sinuses.

Introduction: Chronic rhinosinusitis is an important disease of the upper respiratory system which substantially reduces patient quality of life and the methods of symptomatic treatment are tremendously limited. Aim: The aim of this study was to evaluate the next therapeutic option which is a combination of respiratory rehabilitation and subterraneotherapy. Material and methods: The study covered 57 patients of whom 15 were men and 42 women. The average age of patients was 60 +/- 10.87 (standard deviation). 44 patients finished 15 days of therapy which covers full-time treatment. The average age of these patients was 59.7 +/- 11.6 (standard deviation). Results: In the study group, there was a statistically significant reduction among all analyzed symptoms of chronic rhinosinusitis. The general severity of symptoms decreased from 5.66 cm to 2.57 cm (p < 0.001), blockade/congestion of the nose from 5.49 to 2.23 cm (p < 0.001), anterior nasal discharge from 5.33 cm to 2.5 cm (p < 0.001), posterior nasal discharge from 6.04 cm to 2.71 cm (p < 0.001), facial pain/pressure from 3.43 cm to 1.45 cm (p < 0.001), headache from 3.73 cm to 1.19 cm (p < 0.001) and reduction or loss of smell from 4.17 cm to 1.94 cm (p < 0.001). Conclusions: Such a notable improvement in all analyzed symptoms led us to conclude that respiratory rehabilitation, especially such conducted in adequate climatic conditions, should be a valuable therapeutic option in the symptomatic treatment of patients with chronic rhinosinusitis

Terapia radioizotopowa 131-MIBG złośliwych guzów chromochłonnych i przyzwojaków — badanie jednoośrodkowe

Introduction: Pheochromocytomas and paragangliomas are rare tumors deriving from chromaffin cells of adrenal medulla or paraganglia. They are usually benign but 10-35% of them present malignant behavior. The aim of the study was to evaluate the efficacy and safety of 131-I MIBG therapy in malignant pheochromocytoma /paraganglioma patients (MPPGL). Material and methods: 18 patients (7 women and 11 men) were included in this study. Between 2002 and 2016 they underwent 131-I MIBG therapy because of MPPGL and their medical data were analyzed retrospectively. Clinical indications for the treatment included progressive disease or massive tissue involvement independently from disease progression. Tumor response for the first time was assessed 3 months after the last treatment according to Response Evaluation Criteria in Solid Tumors criteria and by 131-I MIBG scans. Results: The mean single dose used was 7.25 GBq (196 mCi) and mean cumulative dose 33.08 GBq ( 894 mCi). In 2 (11%) patients complete tumor response was achieved. In 1 (6%) patient partial response was obtained. In 13 (72%) patients stable disease was observed. In 2 (11%) patients progression was diagnosed three months after treatment discontinuation. In the whole studied group the progression free survival time was 85 months and overall 5-year survival was 87%. Conclusions: Radionuclide treatment with use of 131-I MIBG may be effective form of palliative treatment for patients with inoperative neoplasm spread, progressive disease or patients requiring alleviation of symptoms. Wstęp: Guzy chromochłonne i przyzwojaki są rzadkimi guzami wywodzącymi się z tkanki chromochłonnej rdzenia nadnerczy i ciałek przyzwojowych. Zwykle są to nowotwory łagodne, jednak w 10–35% mogą prezentować potencjał złośliwy. Celem pracy była ocena skuteczności i bezpieczeństwa leczenia radioizotopowego 131-I MIBG w złośliwych guzach chromochłonnych i przyzwojakach poddawanych terapii w pojedynczym ośrodku onkologicznym. Materiał i metody: Do badania włączono 18 pacjentów (7 kobiet, 11 mężczyzn). Dokumentacja medyczna pacjentów ze złośliwymi guzami chromochłonnymi i przyzwojakami, którzy zostali poddani leczeniu radioizotopowemu 131-I MIBG w latach 2002–2016 została przeanalizowana retrospektywnie. Kliniczne wskazania do terapii obejmowały progresję choroby (5 pacjentów), dużą masę nowotworu niezależnie od dynamiki choroby (13 pacjentów). Odpowiedź na leczenie oceniano po raz pierwszy po 3 miesiącach przy użyciu tomografii komputerowej według kryteriów Response Evaluation Criteria in Solid Tumors oraz scyntygrafii 131-MIBG. Wyniki: Średnia pojedyncza dawka radiofarmaceutyku zastosowana podczas leczenia wynosiła 7,25 GBq (196 mCi), średnia skumulowana 33,08 GBq (894 mCi). Średni czas obserwacji pacjentów po leczeniu wynosił 78 miesięcy (zakres: 7–197 mies.). U 2 pacjentów (11%) uzyskano całkowitą remisję, u 1 pacjenta (6%) częściową remisję, a u 13 pacjentów (72%) obserwowano stabilną chorobę. U 2 pacjentów (11%) 3 miesiące po zakończeniu leczenia potwierdzono progresję choroby. W całej analizowanej grupie czas wolny do progresji wyniósł 85 miesięcy, a 5-letnie przeżycie 87%. Wnioski: Leczenie radioizotopowe z użyciem 131-I MIBG może być efektywną metodą leczenia paliatywnego złośliwych guzów chromochłonnych lub przyzwojaków w przypadku choroby nieoperacyjnej, rozsianej, z potwierdzoną progresją, czy też u pacjentów wymagających leczenia objawowego

Częstość występowania mutacji somatycznych RAS w raku rdzeniastym tarczycy — analiza populacji polskiej

Introduction: Somatic RET mutations are detectable in two-thirds of sporadic cases of medullary thyroid cancer (MTC). Recent studies reported a high proportion of RAS somatic mutations in RET negative tumours, which may indicate RAS mutation as a possible alternative genetic event in sporadic MTC tumorigenesis. Thus, the aim of the study was to evaluate the frequency of somatic RAS mutations in sporadic medullary thyroid cancer in the Polish population and to relate the obtained data to the presence of somatic RET mutations.Material and methods: Somatic mutations (RET, RAS genes) were evaluated in 78 snap-frozen MTC samples (57 sporadic and 21 hereditary) by direct sequencing. Next, three randomly selected RET-negative MTC samples were analysed by the next generation sequencing.Results: RAS mutation was detected in 26.5% of 49 sporadic MTC tumours. None of all the analysed samples showed N-RAS mutation. When only RET-negative samples were considered, the prevalence of RAS mutation was 68.7%, compared to 6% observed in RET-positive samples. Most of these mutations were located in H-RAS codon 61 (72%). None of 21 hereditary MTC samples showed any RAS mutations.Conclusions: RAS mutations constitute a frequent molecular event in RET-negative sporadic medullary thyroid carcinoma in Polish patients. However, their role in MTC tumorigenesis remains unclear. (Endokrynol Pol 2015; 66 (2): 121–125)Wstęp: Somatyczne mutacje proto-onkogenu RET wykrywane są w trzech czwartych wszystkich sporadycznych raków rdzeniastych tarczycy (MTC). Ostatnie badania wykazały, że mutacja genu RAS jest również częstym wydarzeniem w sporadycznych guzach MTC, co może oznaczać, że mutacje genów z rodziny RAS są alternatywnym wydarzeniem molekularnym w kancerogezie sporadycznej postaci tego raka. Z tego względu celem niniejszej pracy było oszacowanie częstości występowania mutacji genów RAS w sporadycznym raku rdzeniastym tarczycy w populacji polskiej i odniesieniu częstości ich występowania do obecności mutacji somatycznych proto-onkogenu RET.Materiał i metody: Materiał do badań stanowiło 78 fragmentów guza raka rdzeniastego tarczycy (57 próbek postaci sporadycznej i 21 dziedzicznej MTC). Analizowano mutacje genu RET, H-RAS, K-RAS i N-RAS metodą bezpośredniego sekwencjonowania a także 3 próbki raka sporadycznego, wybrane losowo, zostały zeskwencjonowane metodą głębokiego sekwencjonowania (Illumina).Wyniki: Mutację genów RAS wykryto w 26,5% z 49 przeanalizowanych guzów sporadycznej postaci MTC. Natomiast, gdy tylko brano pod uwagę próbki RET-negatywne, częstość występowania mutacji genów RAS wynosiła 68,7% w porównaniu z 6% obserwowanych w guzach RET-pozytywnych. Nie wykryto, w żadnej z próbek, mutacji genu N-RAS. Najczęściej wykrywaną mutacją była zmiana w kodonie 61 genu H-RAS (72%). Nie wykryto mutacji genów RAS w żadnej z próbek dziedzicznego guza raka tarczycy.Wnioski: Mutacje somatyczne genów RAS są częstym wydarzeniem obserwowanym w RET-negatywnych sporadycznych rakach rdzeniastych tarczycy w populacji polskiej. Jednakże rola tych mutacji w rozwoju rdzeniastego raka tarczycy nie jest do końca poznana. (Endokrynol Pol 2015; 66 (2): 121–125

COVID-19 pandemic and allergen immunotherapy-an EAACI survey

Background As in many fields of medical care, the coronavirus disease 2019 (COVID-19) resulted in an increased uncertainty regarding the safety of allergen immunotherapy (AIT). Therefore, the European Academy of Allergy and Clinical Immunology (EAACI) aimed to analyze the situation in different countries and to systematically collect all information available regarding tolerability and possible amendments in daily practice of sublingual AIT (SLIT), subcutaneous AIT (SCIT) for inhalant allergies and venom AIT. Methods Under the framework of the EAACI, a panel of experts in the field of AIT coordinated by the Immunotherapy Interest Group set-up a web-based retrospective survey (SurveyMonkey(R)) including 27 standardized questions on practical and safety aspects on AIT in worldwide clinical routine. Results 417 respondents providing AIT to their patients in daily routine answered the survey. For patients (without any current symptoms to suspect COVID-19), 60% of the respondents informed of not having initiated SCIT (40% venom AIT, 35% SLIT) whereas for the maintenance phase of AIT, SCIT was performed by 75% of the respondents (74% venom AIT, 89% SLIT). No tolerability concern arises from this preliminary analysis. 16 physicians reported having performed AIT despite (early) symptoms of COVID-19 and/or a positive test result for severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2). Conclusions This first international retrospective survey in atopic diseases investigated practical aspects and tolerability of AIT during the COVID-19 pandemic and gave no concerns regarding reduced tolerability under real-life circumstances. However, the data indicate an undertreatment of AIT, which may be temporary, but could have a long-lasting negative impact on the clinical care of allergic patients.Peer reviewe

Diagnostics and treatment of differentiated thyroid carcinoma in children — Guidelines of Polish National Societies

 -

Interdyscyplinarna opieka nad pacjentem z chorobą nowotworową

Praca recenzowana / peer-reviewed paperZ przyjemnością przekazujemy Państwu kolejny tom monografii Interdyscyplinarna opieka nad pacjentem z chorobą nowotworową, która powstała przy współpracy Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Onkologicznych z Wydziałem Zdrowia i Nauk Medycznych Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Problematyka przedstawiona w publikacji dotyczy wieloaspektowej opieki nad chorym na nowotwór. Opracowania są doniesieniami z badań naukowych, w których autorzy przedstawiają wnioski i kierunki działań dla praktyków. Równie dużą wartość mają rozdziały, w których praktycy dzielą się swoją wiedzą i doświadczeniem z pracy z chorymi i ich rodzinami. Tematyka monografi i dotyczy m.in.: edukacji zdrowotnej, komunikowania się, opieki nad chorym poddawanym chemioterapii, leczeniu chirurgicznemu, radioterapii i rehabilitacji. Pragniemy, aby ta książka swoją merytoryczną zawartością stała się istotnym wkładem w uczczenie tak ważnych dla pielęgniarstwa rocznic, obchodzonych w 2011 r