Investor and consumer protection : points of convergence and divergence

Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως πρωταρχικό σκοπό την παρουσίαση του ευρωπαϊκού πλαισίου προστασίας των επενδυτών υπό το πρίσμα του ευρωπαϊκού δικαίου προστασίας των καταναλωτών. Συγκερκιμένα επιδιώκεται μια συγκριτική ανάλυση προκειμένου να αναδειχθούν τα σημεία τομής και διαφοροποίησης των δύο καθεστώτων. Ο «Επενδυτής» και ο «Καταναλωτής» αποτελούν δυο έννοιες που αντικατοπτρίζουν τους δύο πόλους της χρηματοπιστωτικής αγοράς, την κινητήρια δύναμη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η προστασία τους αναδεικνύεται σε κινητήριο μοχλό για την ομαλή λειτουργία και την εξέλιξη όχι μόνο του οικονομικού πεδίου αλλά και του κοινωνικού/πολιτικού πλαισίου. Ως εκ τούτου, γύρω από αυτές τις δύο έννοιες έχει αναπτυχθεί ένα διαρκώς αυξανόμενο ρυθμιστικό σύστημα που προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες ή/και τις απαιτήσεις των δύο αυτών πρωταγωνιστών. Το ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο που αρθρώνεται γύρω από τις προαναφερόμενες δυο έννοιες αποτελείται από μια μεγάλη ποικιλία νομοθετικών κειμένων που αποσκοπούν στην προστασία των επενδυτών και των καταναλωτών. Ενώ ορισμένα από αυτά τα νομοθετήματα είναι ειδικά προσανατολισμένα είτε στην πρώτη είτε στη δεύτερη κατηγορία υποκειμένων, υπάρχουν άλλα που φαίνεται να παρέχουν ένα πιο γενικό πεδίο εφαρμογής. Με άλλα λόγια, αν και ακόμη από τον χαρακτηρισμό ενός προσώπου ως επενδυτή ή καταναλωτή είναι κατανοητό ότι πρόκειται για δύο διακριτούς όρους, εντούτοις δημιουργούνται ψήγματα υπόνοιας ότι ο δεύτερος δύναται να επικαλύπτει ενίοτε τον πρώτο. Και εδώ είναι που τίθεται το μείζον ερώτημα: Μπορεί ένας επενδυτής, παρά τις υπάρχουσες αποκλίσεις, να θεωρηθεί καταναλωτής; Υπάρχουν σημεία σύγκλισης; Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση καθώς και οι πτωτικές τάσεις και πιέσεις στην κεφαλαιαγορά αποκάλυψαν ορισμένες βασικές αδυναμίες του παγκόσμιου ρυθμιστικού συστήματος, οι οποίες δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για σημαντικές απώλειες από την πλευρά των επενδυτών. Αυτή η παρατεταμένη κρίση στον τομέα της κεφαλαιαγοράς μεταξύ της ολοένα αυξανόμενης εμπλοκής φυσικών/νομικών προσώπων σε χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες και η αντίστοιχη ανάπτυξη των επενδυτικών υπηρεσιών οδήγησαν τους επενδυτές σε αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων προκειμένου να αποζημιωθούν σε περίπτωση πιθανών ζημιών. Από την άποψη αυτή, το ερώτημα αν οι επενδυτές μπορούν ή όχι να χαρακτηριστούν ως καταναλωτές δεν είναι ασήμαντο. Αντιθέτως, είναι πρωταρχικής σημασίας, καθώς, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να επεκτείνει τις δυνατότητες προστασίας των επενδυτών πέραν των ορίων των ειδικών διατάξεων του δικαίου της κεφαλαιαγοράς, εμπίπτοντας ταυτόχρονα και στο προστατευτικό πεδίο του δικαίου των καταναλωτών.The present dissertation has as its primary scope to set out the European Investor Protective framework under the light of the European Consumer Protection law. A comparative analysis will be sought in order for the convergences and divergences of the two regimes to be highlighted. Investor and Consumer constitute the two poles of the financial market, the mainspring of the European Economy. Their protection emerges as a leitmotiv for the smooth operation and the evolution not only of the economic field but the social/political frame as well. Therefore, a constantly growing regulatory system has been developed around those two notions trying to cover their needs and/ or demands. The European regulatory framework consists of a wide variety of legislation aiming to the protection of investors and consumers. While some of those pieces of legislation are specific-oriented to either the former or the latter, there are others that seem to provide a more generic scope of application. In other words, albeit that even from the characterization of a person as an investor or consumer it is understandable that they are two distinctive terms, there is a glimmer of possibility the second overlapping sometimes the first one. And here is where the major query arises: Can an investor, despite the existing divergences, be considered as a consumer? Are there any points of convergence? The recent financial crisis as well as the downward trends and pressures on the capital market exposed a number of key weaknesses in the global regulatory system, which has set the stage for significant losses for investors. This prolonged crisis in the capital market sector among the ever growing involvement of individuals/ legal entities in financial activities and the respective development of investment services have led the investors in a search of alternative ways in order for them to be reimbursed in case of potential losses. In this respect, the question of whether or not investors should be classified as consumers is not insignificant. Adversely, it is of primary importance as, under certain circumstances, it may extend the possibilities for investors’ protection beyond the limits of the specific provisions of capital market law by falling under the protective scope of consumer law as well

Τεχνικογεωλογικές και υδρογεωλογικές συνθήκες και προβλήματα στην επέκταση της γραμμής 2 του μετρό (τμήμα Αγ. Αντώνιος-Περιστέρι)

271 σ.Η παρούσα εργασία ασχολείται με την παρουσίαση και την εμπεριστατωμένη ανάλυση των τεχνικογεωλογικών και υδρογεωλογικών συνθηκών που συναντήθηκαν κατά τη μελέτη και κατασκευή του έργου επέκτασης της Γραμμής 2 του Αττικού μετρό (τμήμα Αγ. Αντώνιος – Περιστέρι). Ακόμα, αναφέρεται στα μέτρα προσωρινής υποστήριξης και τη μεθοδολογία κατασκευής κάθε τμήματος του έργου, από το στάδιο των υπολογισμών έως αυτό της δομητικής παρακολούθησης της κατασκευής. Για την υλοποίηση της συγκεκριμένης επέκτασης πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες γεωτεχνικές έρευνες και αξιολογήθηκε πλήθος στοιχείων με σκοπό να προσδιοριστεί το γεωλογικό και υδρογεωλογικό καθεστώς της ευρύτερης περιοχής. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν είχαν σαν συνέπεια την ομαδοποίηση των σχηματισμών σε ομάδες με χαρακτηριστικές ιδιότητες (διαπερατότητα, διατμητική αντοχή, παραμορφωσιμότητα). Στο δεύτερο κομμάτι της εργασίας παρουσιάζονται αναλυτικότερα τα επιμέρους τμήματα του έργου και περιγράφεται λεπτομερώς το εφαρμοσθέν σύστημα προσωρινής υποστήριξης κάθε τμήματος, οι παραδοχές σχεδιασμού που ελήφθησαν υπόψη, η μεθοδολογία κατασκευής του, ενώ ειδικότερα για τη σήραγγα υπόγειας διάνοιξης γίνεται διαστασιολόγηση των μέτρων αυτών. Τα συμπεράσματα που προέκυψαν δίνονται συγκεντρωτικά στο τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας.This dissertation engages in the presentation and thorough examination of the engineering geologican and hydrogeological conditions met during the study and construction of the extension of Line 2 of Athens Metro (Ag. Antonios Station to Peristeri Station). Furthermore, it deals with the initial supporting measures applied and the construction methodology followed in each part of the project, from the point of analysis to that of geotechnical monitoring of the construction. For the materialization of the examined project, extended geotechnical researches were conducted and numerous data was evaluated in order to determine the geological and hydrogeological status of the broader region. The information gathered resulted in the grouping of the rock and soil formations found, in categories with distinct characteristics (permeability, shear strength, distortion degree). In the second part of this paper, a circumstantial account of each section of the project is made, while the initial supporting system, planning principles taken into consideration, construction sequence and especially support design of the double – track tunnel are all meticulously described. Conclusions that were drawn sum up in the last chapter of the paper.Αικατερίνη Π. ΓαλανούΕιρήνη Ζ. Χατζηπέτρο

Swedish Child Protection under the CRC: Application of the UN Convention on the Rights of the Child in the Social Work Assessments

After reviewing previous researches regarding the child care system in Sweden, the actual application of the Convention on the Rights of the Child seems questionable. Sweden has ratified the Convention on the Rights of the Child in 1990 and has adopted its principles into the domestic law regarding the child welfare system. The aim of the present study is to examine how the CRC is applied in the social work practice. The research questions that aimed to be answered are how do the social workers in Sweden implement the CRC in the child assessment process? To what extent does the domestic Swedish Child Protection setting favor CRC functioning? Moreover, to what degree do children actively participate in their own welfare assessment? A qualitative method of interviewing was used applied on five social workers of different municipal child welfare offices. Meaning condensation was the main tool used to analyze the gathered data. According to the findings, social workers do apply the CRC indications in their assessments and intervention planning however the predominant guidelines they use are the instructions of the domestic legislation such as BBIC and SSA. The latter ones allow social workers to act flexibly in the decision-making process based on their professionalization and discretion. Finally, the children‘s participation is the main focus of the social workers while conducting assessments, yet it is not always feasible due to law‘s restrictions regarding the age and maturity of the child as well as the social workers‘ estimations regarding those aspects. The interconnection between the findings will be analyzed and discussed further. Theories used to analyze the findings are the organizational theory including the street-level bureaucracy approach and the service providers‘ professionalization and discretion as well as the organizational culture approach in order to define how and why social workers function under certain ways. The sociology of childhood was applied in order to understand how children are included and allowed to participate in the social welfare. Finally, the human rights- based approach was used since human rights are the core stone of the present study.After reviewing previous researches regarding the child care system in Sweden, the actual application of the Convention on the Rights of the Child seems questionable. Sweden has ratified the Convention on the Rights of the Child in 1990 and has adopted its principles into the domestic law regarding the child welfare system. The aim of the present study is to examine how the CRC is applied in the social work practice. The research questions that aimed to be answered are how do the social workers in Sweden implement the CRC in the child assessment process? To what extent does the domestic Swedish Child Protection setting favor CRC functioning? Moreover, to what degree do children actively participate in their own welfare assessment? A qualitative method of interviewing was used applied on five social workers of different municipal child welfare offices. Meaning condensation was the main tool used to analyze the gathered data. According to the findings, social workers do apply the CRC indications in their assessments and intervention planning however the predominant guidelines they use are the instructions of the domestic legislation such as BBIC and SSA. The latter ones allow social workers to act flexibly in the decision-making process based on their professionalization and discretion. Finally, the children‘s participation is the main focus of the social workers while conducting assessments, yet it is not always feasible due to law‘s restrictions regarding the age and maturity of the child as well as the social workers‘ estimations regarding those aspects. The interconnection between the findings will be analyzed and discussed further. Theories used to analyze the findings are the organizational theory including the street-level bureaucracy approach and the service providers‘ professionalization and discretion as well as the organizational culture approach in order to define how and why social workers function under certain ways. The sociology of childhood was applied in order to understand how children are included and allowed to participate in the social welfare. Finally, the human rights- based approach was used since human rights are the core stone of the present study