Metacognitions and emotion recognition in Internet Gaming Disorder among adolescents

© 2020 The Author(s) Internet Gaming Disorder (IGD) is associated with considerable psychological distress in adolescents. However, studies which strive to shed light on the developmental background of IGD are still sparse. We aimed to examine the role of metacognitions and emotion recognition in predicting IGD during the early adolescence period. Four hundred and seventy-seven secondary school students were recruited for the study. Participants completed the Internet Gaming Disorder Test (IGDT), the Metacognitions Questionnaire for Children (MCQ-C), and the Children's Version of Reading the Mind in the Eye Test (RMET). Correlation analyses indicated that three factors of the MCQ-C (positive meta-worry, negative meta-worry, and superstition, punishment, and responsibility) and its total score were positively correlated with the majority of factors of the IGDT. The negative factor of the RMET was positively correlated with the salience, tolerance, and relapse factors and total score of the IGDT. Daily internet use was positively correlated with all factors of the IGDT and its total score. Hierarchical regression analyses indicated that daily internet use and metacognitions (in different combinations) were significant independent predictors of IGDT factors and its total score, and that the negative factor of the RMET was a significant independent predictor of the salience and tolerance factors of IGDT and its total score. The implications of these findings are discussed

The effects of psychological resilience, self-efficacy and metacognition on cyberbullying among adolescents

Cyberbullying, which has become more widespread with individuals' increased use of technology, occurs when someone or a group of people intentionally harms by using technology. Millions of adolescents spend time in the online environment, yet little is known about the effects of psychological resilience, self-efficacy, and metacognition on the risk of cyberbullying. A total of 574 high school students were recruited and instructed on the Sociodemographic Questionnaire, Cyberbullying Scale (CBS), Child and Youth Psychological Resilience Scale (CYPRS), Self-Efficacy Questionnaire for Children (SEQ-C), and Metacognitions Questionnaire for Children and Adolescents (MCQ-C). A negative correlation was found between education level, the CYPRS, the SEQ-C and the CBS. All subtests of the MCQ-C was positively correlated with the CBS. Regression analysis revealed that CYPRS and the negative meta-worry subtest of the MCQ-C predict the CBS. Our study revealed the importance of psychological resilience and negative meta-worry in cyberbullying among adolescents. Strengthening psychological resilience may be a useful strategy for reducing the detrimental impacts of cyberbullying on adolescents. Metacognitive psychotherapy models that focus on negative meta-worry and improving psychological resilience by psychotherapeutic methods may be a useful strategy for reducing the detrimental impacts of cyberbullying on adolescents. Further longitudinal studies are required to foster the established association between these constructs

Ekstra-torasik maligniteli hastalarda EBUS-TBİA tanı değeri ve PET-BT ile ilişkisi

Bu çalışma, 2019 yılında Bodrum[Türkiye]'da düzenlenen TRS Kongresi'nde bildiri olarak sunulmuştur.Introduction: Endobronchial ultrasound-guided transbronchial needle aspiration (EBUS-TBNA) is a well-established diagnostic tool for lung cancer, sarcoidosis, and suspected metastatic extra-thoracic malignancy (ETM). Patients with primary ETM often have hypermetabolic mediastinal/hilar lymph node enlargement in the PET-scan done for initial staging or post treatment follow-up. We aimed to determine the diagnostic performance of EBUS-TBNA and the relationship between PET-SUV values and diagnosis of malignancy metastasis in patients with ETM. Materials and Methods: Results of EBUS-TBNA in ETM patients with suspected MLN metastasis were retrospectively analysed (May 2016 to July 2019). Non-malign results were confirmed for surgery or clinical/radiological follow-up. Lymph nodes with a high FDG-uptake (SUV > 2.5, MLN) were reported as suspicious for metastasis. Results: Of the 588 EBUS procedures, 109 were included in the analysis. Patient' mean age was 62.5 +/- 10.1 years; there were 35 men and 74 women. Primary malignancies were breast cancer in 33, gastrointestinal in 23, female genital tract in 17, head and neck in 14, genitourinary cancer in 13, malignant melanoma in 6, sarcoma in 2 and kaposi sarcoma in 1. According to EBUS-TBNA smear and cell block histopathologic evaluations, 16 patients' results (14.7%) were malignant compatible with metastasis of ETM. Among the 93 patients with non-malignant diagnosis, EBUS-TBNA revealed a granulomatous lympadenitis compatible with sarcoid reaction in 7 and tuberculosis in 2. A total of 9 patients underwent surgical procedures after EBUS-TBNA, with a definitive histological diagnosis of granulomatous lymphadenitis in 2, malignancy in 5 and, reactive lymph node in 2. Overall sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value and diagnostic accuracy of EBUS-TBNA were 76.19% (95% CI 52.83-91.78), 100% (95% CI 95.89-100.00), 100%, 94.62% (95% CI 89.12-97.12) and 95.4%, respectively. Conclusion: EBUS-TBNA sampling has high diagnostic performance. Histopathological confirmation requirement for MLN should be kept in mind in patients with ETM, even they have negative EBUS results.Giriş: Endobronşial ultrason-kılavuzluğunda transbronşial iğne aspirasyonu (EBUS-TBİA), akciğer kanseri, sarkoidoz ve metastatik ekstra-torasik malignitelerde (ETM) iyi tanımlanmış bir tanı yöntemidir. Primer ETM evrelemesi ve tedavi sonrası takipte, mediastinal/ hiler lenf nodu (MLN) genişlemesi sık görülmektedir. ETM tanısı olan hastalarda EBUS-TBİA tanı performansı, PET-SUV değerleri ile malign metastaz tanısı arasındaki ilişkiyi araştırmayı hedefledik. Materyal ve Metod: Şüpheli malign metastaz olan ETM hastalarında yapılan EBUS-TBİA sonuçları retrospektif olarak analiz edildi (Mayıs 2016-Temmuz 2019). Malign olmayan sonuçlar cerrahi veya klinik/radyolojik takip ile konfirme edildi. Yüksek FDG-uptake olan (SUV > 2.5, MLN) lenf nodları metastaz şüpheli olarak raporlandı. Bulgular: Toplam 588 EBUS işleminden 109'u analize dahil edildi. Hastaların ortalama yaşı 62.5 ± 10.1; 35'i erkek, 74'ü kadın idi. Primer malignitelerin, 33’ü meme kanseri, 23'ü gastrointestinal, 17'si kadın genital sistem, 14'ü baş-boyun, 13’ü genitoüriner kanser, 6'sı malign melanom, 2'si sarkom ve 1'i kaposi sarkomu idi. EBUS-TBİA yayma ve hücre bloğu histopatolojik sonuçlarına göre 16 hastada (%14.7) ETM metastazı ile uyumlu malignite saptandı. Malign olmayan 93 hastadan 7'sinde sarkoid reaksiyon ile uyumlu granülomatöz lenfadenit, 2'sinde tüberküloz, 5'inde malignite bulundu. EBUS-TBİA sonrası cerrahi ile toplam 9 hastanın 2'sinde granülomatöz lenfadenit, 5'inde malignite ve 2’sinde reaktif lenf nodu saptandı. EBUS-TBİA için toplam duyarlılık, özgüllük, pozitif prediktif değer, negatif prediktif değer ve tanı doğruluğu, sırasıyla %76.19 (%95 GA 52.83-91.78), %100 (%95 GA 95.89-100.00), %100, %94.62 (%95 GA 89.12-97.12) ve %95.4 olarak saptandı. Sonuç: EBUS-TBİA örneklemesi tanı performansı yüksek bir yöntemdir. Negatif EBUS sonuçları olsa da, MLN genişlemesi olan ETM tanılı olgularda histopatolojik doğrulama gerekliliği akılda tutulmalıdır

Assessing Hemodialysis Access Failure Risk in Subjects Based on COVID-19 Status

Purpose: Thrombotic complications have been reported in up to 30% of patients admitted to the intensive care unit for COVID-19. However, data on hemodialysis access failure in patients with COVID-19 are limited. This study aimed to investigate the frequency of hemodialysis access failure and its determinants, especially with respect to COVID-19 status. Materials and Methods: This multi-center cross-sectional study was conducted among subjects undergoing permanent hemodialysis. Patients were divided into two groups, those with and without access failure. The primary outcome measures of the study were differences in patient characteristics, laboratory measurements and COVID-19 positivity between the two groups. The secondary outcome measure was defined as the identification of factors independently associated with hemodialysis access failure. Results: Hemodialysis access failure occurred in 26 (12.2%) patients. Type 2 diabetes (76.9% [n=20] vs. 50% [n=93], p=0.018), hypotension during dialysis (88.5 [n=23] vs. 58.1% [n=108], p=0.006) and COVID-19 positivity (73.1% [n=19] vs. 15.1% [n=28], p<0.001) were significantly more frequent among patients with access failure. Multivariable logistic regression showed that all three factors were independently associated with a higher likelihood of hemodialysis access failure. Conclusion: Hemodialysis access failure is encountered more frequently in patients with COVID-19 compared to those without COVID-19

Evaluation of biventricular myocardial performance index in patients with Behçet's disease

Objective: The global function of both left ventricular (LV) and right ventricular (RV) functions were compared in patients with Behçet's disease (BD) versus healthy controls. Methods: Biventricular function was evaluated by measurement of the myocardial performance index (MPI) evaluated from tissue Doppler echocardiographic measurements in 24 BD patients and was compared with measurements in 24 age- and sex-matched healthy controls. Results: Significantly higher MPI values were associated with ventricular dysfunction. The study demonstrated impaired RV function in patients with BD compared with healthy controls, whereas normal LV function was observed both in patients with BD and in healthy controls. Conclusion: Early noninvasive evaluation of the properties of BD during the asymptomatic phase of this inflammatory disease may have prognostic value in the management of patients. © 2012 Field House Publishing LLP

Bilgi toplumu teknolojileri için anten sistemleri ve algılayıcılar

TÜBİTAK EEEAG01.10.2010Bu proje kapsamında, özellikle milimetre-dalga frekanslarında çalışan yeniden şekillendirilebilir anten, elektronik taramalı dizi anten ve yansıtıcı dizi anten tasarımı, üretimi ve ölçümleri yapılmıştır. Yeniden şekillendirilebilirlik özelliği için farklı teknolojiler kullanılmıştır. Huzmesi yönlendirilebilen sur biçimli mikroşerit yürüyen dalga anten dizisi X-bant uygulamalarında kullanılmak üzere tasarlamış, üretilmiş ve ölçülmüştür. Antenin ana huzmesinin istenilen yöne elektronik olarak döndürülebilmesini sağlayabilmek için mikroşerit hat üzerinde gerekli faz değişimini sağlayacak varaktör diyotlar kullanılmıştır. Yapılan EM benzetim ve ölçümler sonucu sur biçimli anten dizisinde, ana huzmenin diyot kontrolü ile tasarlandığı gibi 10 lik bir açı taraması yapabildiği gösterilmiştir. Bu kavram kanıtlaması şeklinde bir çalışmadır; huzmenin daha büyük açı aralığında tarama yapması için tasarımda yapılması gereken değişiklikler belirtilmiştir. MM-Dalga sabit genişlikli ve doğrusal sönümlenen yarık antenler tasarlanıp, üretilmiş ve antenin şeklinin, optik uyarımla bu iki yapı arasında değiştirilmesinin sağlanması durumunda ışıma örüntüsünün değiştirilebileceği gösterilmiştir. Proje kapsamında gerçekleştirilen bir diğer çalışmada da K ve Ka bantlarında bağımsız çalışabilen, RF MEMS anahtarlarla huzmesi elektronik olarak döndürülebilen dairesel polarizasyonlu yansıtıcı dizi anten tasarlanmış, üretilmiş ve ölçülmüştür. Çift frekanslı (24.4 GHz ve 35.5 GHz) dizi iç içe geçmiş farklı boyutlarda iki ayrık-halka dizisi şeklinde tasarlanmıştır. Huzme döndürme amacıyla her bir ayrık halkanın açısal konumunu RF MEMS anahtarlarla ayarlayarak, dairesel polarizasyonlu dalgaların fazları kontrol edilmektedir. Anten ODTÜ MEMS merkezinde geliştirilen yüzey mikro-işleme süreciyle üretilmiştir. Işıma örüntüleri ölçülmüş ve benzetim sonuçlarıyla karşılaştırılmıştır. Ölçümlerle, ana huzmenin, tasarlandığı gibi, Ka bandında 35°‟ye, K bandında 24°‟ye döndürülebildiği gösterilmiştir. Proje çalışmalarından sur biçimli mikroşerit anten dizisiyle ilgili hazırlanan makale Microwave and Optical Technology Letters adlı dergide yayınlanmak üzere kabul edilmiştir. Yansıtıcı dizi antenle ilgili makale de hazırlık sürecindedir. Saygın konferanslarda yedi bildiri sunulmuştur. Ayrıca, proje kapsamında üç yüksek lisans tez çalışması tamamlanmıştır.In this project, reconfigurable antenna, beam steering array and reflectarray have been designed, produced and measured, especially in mm-wave frequencies. To provide reconfigurability, different technologies have been considered. X-band electronically scanning meanderline microstrip traveling wave antenna array has been designed, produced and measured. To rotate the antenna beam to the desired direction, microstrip meander line has been loaded by varactor diodes that provide required phase shift values. EM simulations and rdiation pattern measurements of the meanderline antenna have demonstrated that the antenna has the capability to scan 10 with the control of varactors as designed. This is a proof-of-concept type study; alternative configurations to increase the scan range have also been discussed. MM-wave tapered slot antennas with a constant width and linear taper have been designed, produced and measured. It has been demonstrated that if the shape of the tapered slot antenna can be changed between constant width and linear taper structures by means of optical excitation, radiation pattern reconfigurability can be obtained. In another study accomplished in this project, electronically scanning circularly polarized reflectarray working independently in K and Ka bands has been designed, produced and measured. Dual band (24.4 GHz and 35.5 GHz) reflectarray has been designed as an interlaced array of split rings of two different sizes. In order to steer the beam, the phase of the incident circularly polarized wave is controlled by RF MEMS switches that modify the angular orientation of split-rings individually. The antenna has fabricated by using surface micromachining process developed in METU MEMS Center. Radiation patterns of the antenna are measured and compared with the simulations. It has been shown that the reflectarray is capable of beam switching to 35° in Ka band, 24° in K band as required. One journal paper on meanderline antenna has been accepted to be published in Microwave and Optical Technology Letters. Preparation of manuscript on reflectarray is under progress. Seven conference papers have been presented in well known Conferences. Furthermore, three Master Thesis studies have been accomplished during the project

The efficacy of cinacalcet in the treatment of hyperparathyroidism in Turkish hemodialysis patient population

WOS: 000393291900012OBJECTIVE: Cinacalcet reduces parathyroid hormone levels by increasing the sensitivity of the parathyroid gland to calcium. in this study, we firstly aimed to evaluate the efficacy of cinacalcet in Turkish hemodialysis patients. MATERIAL and METHODS: 4483 hemodialysis patients were screened and 469 patients who had used cinacalcet were included in the study. the patients were divided into 4 groups according to drug usage durations (Group 1: 3 months, Group 2: 6 months, Group 3: 9 months and Group 4: 12 months). the patients' Parathormone, Ca, P and CaxP levels at the 3rd, 6th, 9th and 12th months were compared to the start of treatment and previous months. RESULTS: the levels of Parathormone, Ca, P and CaxP significantly decreased compared to their initial levels in all groups (from 1412 pg/ml to 1222 pg/mL for Parathormone, p< 0,001) in the 3rd month. However, this reduction was not continued in the subsequent months (Parathormone: 1381 pg/ml for the 12th month). CONCLUSION: Cinacalcet may not provide adequate benefit in control of hyperparathyroidism in Turkish hemodialysis patient population

The value of QT dispersion and myocardial performance index in behçet's patients

Behçet hastalığı oral ve genital ülserlerle karakterize multisistemik bir hastalıktır. Kardiyak komplikasyonlar Behçet hastalarında prognozu etkileyen ve mortaliteyi artıran önemli sebeplerdendir. Bu hastalarda ventriküler aritmi ve ani ölüm riski artmıştır; bununla birlikte ventriküler aritmi artışının mekanizması tam olarak açıklanamamıştır. MPİ kardiyak hastalıkların sonuçlarını gösteren iyi bir prediktör olarak değerlendirilmesine rağmen Behçet hastalarında ventriküler fonksiyonlarla ilgili sınırlı sayıda çalışılmıştır. Bu çalışmada Behçet hastaları ile sağlıklı kontroller arasındaki QT dispersiyonu ve MPİ ilişkisi araştırıldı. Çalışmaya 25 behçet hastası ve 25 sağlıklı kontrol dahil edildi. Tüm hastaların elektrokardiogramları çekildi. QT değerleri ve düzeltilmiş QT değerleri hesaplandı. Olguların hepsinin transtorasik ekokardiyografik incelemeleri yapıldı ve MPİ hesaplandı. Behçet hastaları ile sağlıklı kontroller karşılaştırıldığında QT dispersiyonu ve düzeltilmiş QT dispersiyonu Behçet hastalarında anlamlı bir şekilde daha uzun olarak bulundu. (p< 0,05) Behçet hastalarında hastalık süresi 10 yıldan uzun olanlarda hastalık süresi 10 yıldan kısa olanlarda min QT, max QT, QTd, QTdc değerleri daha uzun olarak bulundu. Üveiti olan Behçet hastalarında QTd ve QT dc değerleri üveiti olmayan hastalara göre daha uzun bulundu. Behçet hastalarında RV MPİ değerleri sağlıklı kontrollere göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Behçet hastalarında miyokardiyal mikrosirkülasyondaki anormalliklere bağlı olarak fibrozis gelişmektedir. Özellikle sağ ventriküler fibrozis ventriküler repolarizasyon bozukluğuna ve aritmilere neden olur. Çalışmamızda RV MPİ' nin sağlıklı vakalara göre belirgin olarak artmış olması RV fibrozise bağlı olabilir ve bu da Behçet hastarında artmış aritminin bir göstergesi olarak QT dispersiyonunda uzama ile sonuçlanabilir. Sonuç olarak bizim bulgularımız QT dispersiyonunun ve MPİ' nin Behçet hastalarının risk gruplandırılmasında ve takip sıklığının düzenlenmesinde etkin şekilde kullanılabileceğini düşündürmektedir.Behçet's disease is a multisystem inflammatory disease with oral and genital ulcers. Morbitity and mortality are significantly increased due to cardiac complications in patients with Behçet's disease. There is an increased risk of ventricular arrhythmias and sudden cardiac death, however, the underlying mechanism has not been clearly defined yet. Despite myocardıal performance ındex has been considered a good predictor for adverse results in cardiac diseases, ventricular functions has been studied in a limited number of patients with Behçet's disease. We aimed to investigate the value of QT dispersion and MPI in patients with Behçet disease. Twenty-five healthy subjects and 25 patients with Behçet?s disease were included in the study. ECG recordings were obtained from all of the subjects. QT dispersion and corrected QT dispersions were calculated. MPI values calculated in all of the patients from the data obtained from tissue Doppler echocardiography. QT dispersion and corrected QT dispersion were significantly longer in patients with Behçet's disease compared with the values in healthy controls (p< 0,05). Min QT, max QT, Qtd, QTdc were longer in patients with a disease duration longer than 10 years compared to patients with disease duration less than 10 years. In patients with uveitis QTd and Qtdc were longer than in patients withouth uveitis. RV MPI measurements were significantly higher in Behçet's patients comparing with control groubs.Abnormalities in the microcirculation causes myocardial fibrosis in Behçet's patients. Particularly fibrosis in the right ventricle leads to ventricular repolarization abnormalities and arrhytmias. Increased RV MPI values in the patient group in our study may be a result of right ventricular fibrosis which may cause prolonged QT dispersion, a predictor of arrhythmia. As a result, our findings suggest routine use of QT dispersion and MPI in Behçet?s disease for risk stratification and to determine followup frequency

The relationship of carotis intima media thickness with visseral adipose tissue and inflammatory cytokine for the patients with chronic kidney failure

Son dönem böbrek yetmezlikli (SDBY) bireylerin yaklaşık olarak %50 sinde mortalite kardiyovasküler nedenlere bağlıdır. Giderek artan kanıtlar İnflamasyon, oksidatif stres, vasküler kalsifikasyon gibi geleneksel olmayan risk faktörlerinin özellikle KBY hastalarında KVH gelişmesinde geleneksel risk faktörlerine göre daha önemli olduğunu göstermektedir. Adipoz doku kitlesinin artışı direkt olarak sistemik inflamasyonun artışı ile ilişkili olduğuna dair kanıtlar artmaktadır. Bizim bu çalışmada amacımız kronik böbrek yetmezliğinde hızlanmış ateroskleroz sürecinde visseral yağ dokusu ve visseral yağ dokusu kaynaklı inflamatuvar sitokinlerin ilişkisini ortaya koymaktır. Çalışma yaş ve cinsiyet dağılımı açısından uyumlu kontrol, prediyaliz ve diyaliz hastalarından oluşan toplam 150 denekle yapıldı. Serum Adiponektin (µg/mL), IL-1beta (pg/mL), IL 6 (pg/mL), Visfatin (ng/mL), Pentraksin (ng/mL), Leptin (ng/mL), IL-1RA (pg/mL) ELISA yöntemi ile çalışıldı. Prematür aterosklerozun bir göstergesi olan karotis intima-media kalınlıgı (IMK) ölçümünde Toshiba aplio XY yüksek rezolusyonlu B-mod ultrasonografi ve 7,5 mHz lineer prop kullanılmıstır visseral yağ dokusunun ölçümğnde ise Toshiba aplio XY yüksek rezolusyonlu B-mod ultrasonografi ve 3,5 mHz konveks prob kullanılmıştır. Çalışmamızda Karotis intima media (IMK) kontrol hastalarında 0,66 mm prediyaliz hastalarında 0,76 mm diyaliz hastalarında 0,84 mm olarak tespit edildi. Prediyaliz, diyaliz ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (p=0,0001). Diyaliz ve prediyaliz arasında da istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (p=0,006). Tüm kohortta IMK ile yaş, VKİ, CRP, visseral yağ dokusu arasında pozitif korelasyon, kreatinin klerensi ile negatif korelasyon tespit edildi. Kontrol grubu visseral yağ dokusu 51,25 mm prediyaliz hastalarında 63,06 mm diyaliz hastalarında 63,78 mm olarak ölçüldü. Kontrol hastaları ile prediyaliz ve diyaliz hastaları arasında istatistiksel düzeyde anlamlı farklılık tespit edildi (p=0,004). Tüm kohortta visseral yağ dokusu ile VKİ, CRP, İMK arasında pozitif korelasyon, kreatinin klirensi ile negatif korelasyon tespit edildi. Çalışmamızda adiponektin düzeyi kontrol hastalarında 6,17 µg/mL prediyaliz hastalarında 11,5 µg/mL diyaliz hastalarında 10,4 µg/mL olarak tespit edildi. Kontrol hastaları diyaliz ve prediyaliz hastaları ile karşılaştırıldığında adiponektin düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Kontrol grubunda PTX-3 düzeyi 0,36 ng/mL prediyaliz grubunda 0,79 ng/mL diyaliz grubunda ise 0,96 ng/mL olarak tespit edildi (p=0,0001). Kontrol grubu ile prediyaliz ve diyaliz grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi. Serum CRP düzeyleri kontrol grubunda 0,42 mg/dl, prediyaliz grubunda 1,11 mg/dl, diyaliz grubunda ise 1,71 mg/dl olarak tespit edildi. Prediyaliz ve diyaliz grubunda istatistiksel olarak anlamı daha yüksek tespit edildi (P=0,037). Tüm kohortta CRP ile İMK, visseral yağ dokusu, pentraksin-3, İL-6 arasında pozitif korelasyon tespit edilmiştir. Tüm kohortta pentraksin-3 ile visseral yağ dokusu, CRP, VKİ arasında pozitifkorelasyon, kreatinin klirensi ile negatif korelasyon tespit edildi. Leptin prediyaliz ve diyaliz hasta grubunda renal fonksiyon bozukluğu olmayan kontrol grubuna göre anlamlı farklılık saptanmamıştır. Visfatin, leptin, İL-1 ß ve İL-6 ve prediyaliz ve diyaliz hasta grubunda renal fonksiyon bozukluğu olmayan kontrol grubuna göre anlamlı Sonuçlarımız KBY' de subklinik inflamatuvar bir sürecin olduğuna ve bu süreçte rol oynayan inflamatuvar sinyallerin visseral yağ dokusu ile ilişkili olduğuna dikkat çekmektedir. Visseral yağ dokusu ile IMK arasındaki pozitif ilişki muhtemel visseral yağ dokusundan kaynaklanan inflamatuvar sitokinlerin hızlanmış aterosklerozda rol oynadığına işaret etmektedir. KBY' de hızlanmış ateroskleroz patogenezinde visseral yağ dokusu ve inflamasyon ilişkisinin ortaya çıkarılması gelecekte bu hastalardaki en önemli sorun olan yüksek kardiyovasküler mortalitenin önlenmesi için tedavide yeni yaklaşımlara ışık tutabilir.The mortality of almost 50% percent of recent patients with chronic kidney failure (CKF) is related to cardiovascular reasons. Increasing evidences indicate that nontraditional risk factors such as inflammation, oxidative stress, vascular calcification are more important than the traditional risk factors particularly among CKF patients? KVH growth. The evidences indicating that the increasing of adipose tissue bulk is directly related to the increasing of systemic inflammation are increasing. The aim of our study is to investigate the relationship of visseral adipose tissue and inflammatory cytokines in CKF patients originating from visseral adipose tissue and accelerated atherosclerosis. The study included 150 subjects similar in terms of age and sex distribution as control, predialyis and dialysis groups. The method of serum Adiponektin (µg/mL), IL-1beta (pg/mL), IL 6 (pg/mL), Visfatin (ng/mL), Pentraksin (ng/mL), Leptin (ng/mL), IL-1RA (pg/mL) ELISA was used. The indicator of Premature atherosclerosis carotis intima-media thickness Toshiba aplio XY high resolution B-mod ultrasonography and 7,5 mHz linear probe were used. For the measurement of visseral adipose tissue, Toshiba aplio XY high resolution B-mod ultrasonography and 3,5 mHz convex probe were used. In our study carotis intima media was found out as 0,66 mm in the control patients, 0,76 mm predialysis patients and 0,84 mm in the dialysis patients. A statistically significant differences were found out in the predialysis, dialysis and control patients (p=0,0001). There was also a statistically significant difference between the dialysis and predialysis patients (p=0,006). İn analysis of whole cohort IMT shoved positice corelation with age, BMI, CRP, visceral adipose tisue and negatively correlated with creatinine clearance. The visseral adipose tissue was measured as 51,25 mm in the control group, 63,06 mm in the predialysis group and 63,78 mm in the dialysis group. A statistically significant difference was found out between the control patients and predialysis and dialysis patients (p=0,004). ). İn analysis of whole cohort visceral adipose tissue shoved positice corelation with BMI, CRP, IMT and negatively correlated with creatinine clearance. Adiponectin levels of control, predialysis and dialysis patients were 6,17 µg/mL, 11,5 µg/mL and 10,4 µg/mL respectively. When the control patients were compared with dialysis and predialysis patients, a statistically significant difference was found in terms of adiponectin levels. PTX level was found as 0,36 ng/mL in the control group, 0,79 ng/mL in the predialysis group and 0,96 ng/mL in the dialysis group (p=0,0001). . Serum CRP levels of control, predialysis and dialysis groups respectively were 0,42 mg/dl, 1,11 mg/dl and 1,71 mg/dl. analysis of whole cohort pentraksin-3 shoved positice corelation with visceral adipose tissue, CRP, BMI and negatively correlated with creatinine clearance were determined. In the patients with CKF, CRP was statistically different when compared with control group (p=0,009). İn analysis of whole cohort CRP shoved positice corelation with, IMT, visceral adipose tissue, pentraksin-3, IL-6. Visfatin, leptin, IL-1ß, IL-6 levels were not different among the grups. Our results show that there is a subclinical inflammatory process in CKF and the inflammatory signals playing a role during this period mau have a relationship with visceral adipose tissue. The positive relationship visseral adipose tissue and IMT indicate that inflammatory cytokines and adipokines possibly originating from visceral adipose tissue may play a role in the acceleratedstherosclerosis. The detection of a relationship between visceral adipose tissue and inflammatory cytokines in the pathogenesis of premature atherosclerosis in CKF could shed light to new approaches to treat and prevent high cardiovascular mortality in these patients

The effect of CPAP treatment on excessive daytime sleepiness and serum substance P levels in osas patients

Obstrüktif uyku apnesi sendromu (OUAS), uyku sırasında tekrarlayan üst solunum yolu obstrüksiyonları, intermittan hipoksi ve arousallar ile seyreden bir hastalıktır. Tekrarlayan uyanma, dinlendirici olmayan uyku, yorgunluk, konsantrasyon güçlüğü sık görülen yakınmalardır. Çalışmamızın amacı OUAS hastalarında devamlı pozitif havayolu basıncı (CPAP) tedavisinin gündüz uyku hali ve serum Substans P (SP) düzeyleri üzerine etkisinin araştırılmasıdır. Uludağ Üniversitesi Göğüs Hastalıkları Genel Polikliniği'ne başvuran horlama, tanıklı apne, gündüz aşırı uyku hali semptomları olan, hipertansiyon dışında ciddi medikal rahatsızlığı olmayan 90 hasta çalışmamıza dahil edildi. OUAS tanısını kesinleştirmek için tüm olgulara Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Uyku Laboratuarı'nda tekniker gözetimiyle polisomnografi (PSG) yapıldı. Hastalara PSG yapılmadan önce Epworth Uykululuk Ölçeği (ESS), Pittsburg Uyku Kalitesi Ölçeği (PSQI) ve Uykunun Fonksiyonel Sonuçları Ölçeği (FOSQ) anketleri uygulandı. AHİ ≥ 5 olan olgular çalışma grubu (n=19), basit horlama saptanan olgular (AHİ<5) kontrol grubu (n=71) olarak alındı. Çalışmaya katılan hastaların 71'i (%78,9) erkek, 19'u (%21,1) kadın idi. Yaş ortalamaları 45 [20-62] idi. Polisomnografi sonrası alınan kan örneklerinde daha önceki çalışmalarda olduğu gibi OUAS grubunun SP düzeylerinin kontrol grubuna göre istatistiksel anlamlı olarak düşük olduğunu ve SP düzeyinin AHİ ile negatif korele olduğunu saptadık. Ancak olgular ESS skorlarına göre ESS<10 ve ESS≥10 olarak iki grup halinde değerlendirildiğinde gruplar arasında serum SP başlangıç düzeyleri açısından anlamlı fark tespit edilmedi. Başlangıç SP değerleri ile ESS arasında korelasyon saptanmadı. Pozitif hava yolu basıncı tedavisi başlanan olgular 3 ay tedavi aldıktan sonra kullanım süreleri, serum SP değerleri, gündüz aşırı uyku hali, yaşam kalitesi ve uyku kalitesi açısından yapılan anketler ile değerlendirildi. Üç aylık tedavi sonrası olguların 3. ay ve başlangıç SP değerleri karşılaştırıldı. SP düzeylerinin tedavi sonrası anlamlı derecede azalığı tespit edildi. Üç yüz saat ve üzeri kullanım süresi olan tedavi uyumu iyi olarak değerlendirilen olgular ele alındığında bu olguların da 3. ay kontrol SP düzeylerinin başlangıç değerlerine göre belirgin olarak azaldığı saptandı. Kullanım süresine göre yapılan analiz sonuçlarına göre 3. ay ve başlangıç SP değişim yüzdesi ile kullanım süresi arasında korelasyon bulunmadığı tespit edildi.Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) is a commonly seen disorder characterized by repeated episodes of upper airway obstruction during sleep leading to intermittent hypoxemia or arousal. The aim of our study was the investigation of the effect of continuous positive airway pressure (CPAP) treatment on daytime sleepiness and serum Substance P (SP) levels in OSAS patients. Our study was carried out with 90 patients who were followed at Uludag University Faculty of Medicine Department of Pulmonary Disease. Patients who has symptoms as snoring, witnessed apnea, symptoms of excessive daytime sleepiness and without severe medical condition other than hypertension included the study. To confirm the diagnosis of OSAS, polysomnography (PSG) was performed under the supervision of a sleep technician in Uludag University Faculty of Medicine Department of Pulmonary Disease Sleep Laboratory. The Epworth Sleepiness Scale (ESS), Pittsburg Sleep Quality Scale (PSQI) and Sleep Functional Results Scale (FOSQ) were administered before the PSG was performed. Subjects with AHI ≥ 5 were considered to have OSAS. Subjects with AHI < 5 were included in the control group. Blood samples were drawn after the sleep study. 71 patients (78.9%) were male and 19 patients (21.1%) were female. Median age of population was 45 [20-62]. Serum substance P levels of the OSAS group were significantly lower than those of the control group. SP levels were negatively correlated with AHI as in previous stuies. However, when the cases were evaluated as ESS <10 and ESS≥10 according to ESS scores, no significant difference was found between the groups in terms of serum SP baseline levels. There was no correlation between initial SP values and ESS. After 3 months of treatment, patients was assessed by questionnaires from the point of view of cases, daytime sleepiness, quality of life and sleep quality and serum SP levels. After 3 months of treatment, 3rd month and initial SP values were compared. SP levels significantly decreased after treatment. When the cases with three hundred hours and over the period of use were taken into account, these cases were also found to be significantly decreased compared to the baseline values of the 3rd month control SP levels. The results of the analysis according to the duration of use showed that there was no correlation between the SP change percentage and duration of use